bizim hayatımız düzenimiz altüst oldu kuzum hani şu an iyi bir şey gibi gelmiyor ama Allah bilir belki hayatımızın altı üstünden daha iyi olur
Buraya en son yazdığımdan beri baya depresyondayım her günüm ağlayarak geçiyor diyebilirim… Barbaros malum zor bir bebek annem eşim kayınvalidem bir arada zor baş ediyorduk zaten. Şimdiyse taşınıyoruz hiç bilmediğim bir şehre orada tamamen yalnız olacağım eşim işe gidecek akşam gelecek ne arkadaş ne akraba ne anne baba kimsemiz olmayacak
ben çocukla 2 saat bile yalnız kalamıyorum olmuyor baş edemiyorum onunla beraber ben de oturup ağlıyorum tek başına bakılabilecek bir çocuk gerçekten değil ya da ben yapamıyorum
Gözümden ayırmamama rağmen geçen gün yataktan düştü… iyi çok şükür bir şeyi yok ama yaşadığım dehşeti unutamıyorum bir de tek olsaydım ne yapacaktım diye düşünmeden edemiyorum
İşin içinden çıkamıyorum.
Eşimin işi sebebiyle gitmemiz gerekiyor ortakları çoğunluğun kararıyla merkezi başka şehre taşıma kararı aldı yatırımlarını oraya yapmak istiyorlar, şirketin geleceği açısından elzem bir durum gibi eşim de hayır diyemiyor
Son seçeneği bana bıraktı yine de..
Eğer asla yapamam olmaz diyorsan ortaklıktan çekilirim her şeye baştan başlarım ya da farklı bir iş koluna yönelirim ama tabii nasıl olur ne kadar sürede yeniden oturur yeni bir iş bilemem diyor
Ne yapacağımı şaşırdım Allah şaşırtmasın
Bir yanım dayanman lazım bu iş de hem geçimimiz hem çocuğumuzun geleceği diyor
İlla başka bir iş yapar eder ama belirsizlik tabii orası da kocaman ve alıştığımız bir hayat standardı var yeni bir işe girişirse şimdiki gibi olur mu olmaz mı meçhul
Gitsek orada tek kalmak kabus gibi
Kayınvalidem bizle gelemiyor hasta bakıyor annemlerin de burada onları bağlayan durumları var
Dua edin bana en doğru kararı vermek nasip olsun Rabbim kolaylaştırsın zorlaştırmasın ne diyeyim bilemiyorum düşün düşün beynim şişti