İlk üç ay o kadar zordu ki, uyku haricinde sürekli ağlıyor, bağırıyor, aşırı huzursuzdu. Hep kucaktaydı. Hâlâ öyle. Ama Allah'tan o sürekli ağlamalar azalmaya başladı. Hiç düzenimiz olmadı bizim alerji yüzünden. İkinci ayda fark ettik, o gün bugündür diyetteyim. Kendimin doktoru oldum. Pek çok besine alerjisi var şu an. Hâlâ bulamadıklarımız da var, süreç devam ediyor. Bu üç ay ömrüme üç yıl ekledi sanki. O kadar çaresiz hissettim ki kendimi. Neyi yanlış yapıyorum, eksik bir anne miyim, neden çocuğumun acılarını geçiremiyorum diye öyle çok ağladım ki. Bedenim harap, psikolojim harap. Bir, bir buçuk haftadır kızım daha rahat. Onu bu kadar bile rahat görmek nasıl sevindiriyor beni. Kk'de birkaç alerjik bebek annesiyle de konuştum, onlar da sizin gibi çok ferahlattılar beni. İnşallah en kısa zamanda tüm sıkıntıları geride kalır kızımın. Çok teşekkür ederim, yazınızı bekliyorum.