Çok yoruldum kızlar çoooook. Bebeğim bu aralar hep huysuz, her şeye isyankar, aşırı sinirli, uykuya dalmakta zorlanıyor, gece 50 kere uyanıyor, memeyle yapışık geziyor. Eşim işten geldiğinde beni dinlendirmek istiyor ama iki dk sonra yanımda bitiyorlar. Oda oda ağlayarak gezip beni bulmaya çalışıyor

Büyüdükçe zorlaşıyor diyen herkese burdan selam olsun. "Yok yaaaaaa abartıyorlar, ne kadar zor olabilir ki " diyen kafamı kırayım

Tamam dünyaya bir daha gelsem yine oğlumun annesi olmak isterim, ona kavuşacağım günü iple çekerim, ona canımı bile veririm ama bekarlığımın ve çocuksuz günlerimin tadını davul zurnayla çıkarırım

Ahhh analık, niye kutsalsın bir kez daha anladım