Hislerime tercüman olmuşsun
Hele geceleri iyice sinirlerim geriliyor. Ne kendi rahat uyuyor ne beni uyutuyor. Ihhh ihhh sürekli meme aranıyor. Birkaç saniye geç ver ağlamaya başlıyor o zaman daha çok geriliyorum. Tekrar mememi almıyor gecenin bir saati insanlar uyuyor diyorum. Zaten şu mızlamaya başlama sesi anneler için tam bir psikolojik işkence☹
Normal şekilde emdiğide yok başı bir yerde popo başka yerde. Ikisi bir açık olacak canı hangisini isterse. Biri de elinin altında canımı yakacak şekilde oynuyor.
O kadar yorgun kalkıyorum ki sabah otobüs geçmiş gibi üstümden. Dün kardeşime attım sabah uyuma pozisyonunu. Şu diyorum işaretli alanda ben yatıyorum. Yeminle yan yatarak sığamazsın. Gece yanından wc bile kalkamadığımdan idrar yolu enfeksiyonum tetiklendi yine herhalde. Nasıl atlatıcaz bu dönemleri bilmiyorum
Kendi bırakacağı zamana kadar emsin diyordum ama çok zorlanıyorum. Bunları yazarken bile geldi emiyor. Bazen de ilk zamanlar geliyor aklıma. O zamanda süt gelmiyor, az mı yetecek mi diye endişelenip üzülüyorduk