Bizimkinin de hayalleri bunlardı da ben evlendiğimde üniversite son sınıftaydım sadece hafta sonu evime gelip hafta başı üniye tekrar gidiyordum.hafta sonlarım da temizlik yemek yapmakla geçiyordu.sonra mezun oldum baktı ki yine benden tık yok.ümidi kesti
hatta ilk evlendiğim zamanlar gidip geldiği yerleri kapımı çalıp bana söylerdi sanki onu çok merak ediyormuşum gibi.aklınca bak ben söylüyorum sen de söyle demeye çalışıyordu.baktı ki ben nereye gidersem gideyim ona rapor vermiyorum sonra o da bana rapor vermez oldu
sonra hastalıklı beyninde kendi kendine nereye gitmiş olabileceğimi düşünüp durdu ve gittiğim yerden döndükten sonra kendi zekası çapında gizemli bir şekilde nerde olduğumu anlamaya çalıştı.