2019 Şubat Anneleri

CigdemAsya .!.:

selam kızlar 2020 hepimize sağlık huzur mutluluk başarı getirsin inşallah.
uyku eğitimi konusunda bende çok git geller yaşladım hep başlarken sonradan vazgeçtim. yapamadım. çevremde çok uyku problemi yaşayan çocuklar var 5-6 yaşlarında ne kadar sorun olabileceğini tahmin ediyorum . fakat şunu anladım ki asyayla beraber uyumak beni mutlu ediyor. evet defalarca uyandığı gecelerde çok sinirleniyorum enerjim bitiyo mutsuz uyanıyorum ama onun odasını ayırma fikri bile beni şuanda tedirgin ediyor. belki zor sahip olduğum için bilmiyorum ama yapamadım ben uyku eğitimini yapamaycağımda sanırım. belki ileride pişman olacağım ama şimdilik bunu yapmak istemediğime kanaat getirdim.
bir kaç psikologla görüştüm bağlanma odaklı büyümenin ileride çok meyvelerini yiyeceğimi söylediler. uyku eğitimi farklı odada veya aynı odada/ağlatarak veya az ağlatarak/yanında veya değil her ne olursa olsun çocuğun istemediği bir şeyi yapmak ya da ona kayıtsız kalmak banada sadece annelik içgüdümle doğru gelmedi.

yapana saygım sonsuz herkes anne ve evladını en çok annesi düşünür elbet bir bildikleri vardır ama ben başaramıcam sanırım. belki 3-5 yıl daha böyle gidicez ama umarım kısa zamanda uykularımız düzelir

Genişletmek için tıkla...

CigdemAsya .!.:

selam kızlar 2020 hepimize sağlık huzur mutluluk başarı getirsin inşallah.
uyku eğitimi konusunda bende çok git geller yaşladım hep başlarken sonradan vazgeçtim. yapamadım. çevremde çok uyku problemi yaşayan çocuklar var 5-6 yaşlarında ne kadar sorun olabileceğini tahmin ediyorum . fakat şunu anladım ki asyayla beraber uyumak beni mutlu ediyor. evet defalarca uyandığı gecelerde çok sinirleniyorum enerjim bitiyo mutsuz uyanıyorum ama onun odasını ayırma fikri bile beni şuanda tedirgin ediyor. belki zor sahip olduğum için bilmiyorum ama yapamadım ben uyku eğitimini yapamaycağımda sanırım. belki ileride pişman olacağım ama şimdilik bunu yapmak istemediğime kanaat getirdim.
bir kaç psikologla görüştüm bağlanma odaklı büyümenin ileride çok meyvelerini yiyeceğimi söylediler. uyku eğitimi farklı odada veya aynı odada/ağlatarak veya az ağlatarak/yanında veya değil her ne olursa olsun çocuğun istemediği bir şeyi yapmak ya da ona kayıtsız kalmak banada sadece annelik içgüdümle doğru gelmedi.

yapana saygım sonsuz herkes anne ve evladını en çok annesi düşünür elbet bir bildikleri vardır ama ben başaramıcam sanırım. belki 3-5 yıl daha böyle gidicez ama umarım kısa zamanda uykularımız düzelir

Genişletmek için tıkla...

Mancar .!.:

Hep acaba aramızdaki bağ zedelenir mi gerçekten bana güvenini kaybeder mi diye vazgeçtim ama her 40 dakika da bir uyanması artık bi kerede değil bırakıp bırakıp tekrar emmek istemesi.. dayanamayacağım sanırım. Çünkü gün geçtikçe daha kötü bir hal alıyor. Her kalkışta üç kere emiyor sonra üstüne sallama Faslı ve artık çoğu zaman onu ayaklarımdan yatağına bile koyamamış vaziyette uyuyakalmış oluyorum. Sonra tekrar uyanıyor tekrar tekrar tekrar.. Bu durum sağlıklı mı diye soruyorum kendime ikimizinde uykusuz olması, bu uykusuzluk ve yorgunlukla hem ev işlerine hem ona vakit ayıracak, keyifle oyun oynayacak enerjimin olmaması..

Dayımın oğlu dört yaşında hala sallanarak uyuyor hala gece defalarca kalkıyor. Öyle olmaktan korkuyorum. Elbette hepsi bir süreç bir dönem geçecek gidecek ama neden böyle geçsin? Neden daha dinç daha mutlu olmayalım ki. Zaten odadan çıkıp tamamen yalnız bırakıp ağlar ağlar susar şeklinde bi eğitim olmayacak benim anladığım kadarıyla. Aşama aşama bebeği alıştıran bi süreç. Diğer türlüyse eğer bırakırım direk. Bakalım yine vazgeçmezsem yaşayıp görücez.

Genişletmek için tıkla...

janejune .!.:

Yargılanamaz hiçbi ebeveynlik ve bence tek bi doğru yok. Yalnızca içgüdülerinize güvenin. Öyle olmalı, doğrusu bu diye bi şey yok. Hatta sinirlenip saat başı kendini ve çocuğu hırpalamaktansa o ağlarken yatagında pışpışlamak yeğdir herhalde. Ama uyku eğitimi satanlar (ki çoğu sadece bi sertifikayla türemişler alanla ilgileri yok) öyle söylüyor diye bebek kusana kadar onu görmemek( kusarsa dahi iletişime geçmemek) içinize sinmiyor ise yapmayın. Anneler doğru olano hisseder.

Genişletmek için tıkla...

Mancar .!.:

İstesem de o kadar katı olamam. Zaten yine vazgeçiyorum sanırım. Ama ikimizde mahvoluyoruz bunun bi çıkar yolu olmalı. En başından böyle alıştırmamalıydım biliyorum. Fakat o gaz sancıları o yeterki uyusunda nasıl uyursa uyusunlar sonucu bu raddeye geldik

Genişletmek için tıkla...

Mancar .!.:

Peki kızlar 1 yaşından sonra gece beslenmesini kesecek olan var mı?

Genişletmek için tıkla...

Mancar .!.:

Peki kızlar 1 yaşından sonra gece beslenmesini kesecek olan var mı?

Genişletmek için tıkla...

Umutherzaman .!.:

Kızlar ya benımkı her seyı agzına goturuyo bugun topu resmen yemıs ağzından cıkardım abisi gormese daha kotu olabilirdi ben ne yapıcam ya cok korkuyorum yerde bir sey goruyor agzına alıyor

Genişletmek için tıkla...

annesinin-kuzusu .!.:

benim oğlumu anlatıyorsunuz sandım bir an. terliyorum nefes nefese kalıyorum. evde yalnız baktığım için akşam eşime kolay geliyor bunlar. pantolon giydirmek çok zor, ben bir ayağını giydirdiğimde genellikle diğer ayağını çıkarmış oluyor. döne döne yapıyor. o ayağın ucunu çok zor yakalıyorum. uzun kollu şeylerde kaldır kolunu komutunu öğrettim, giyinip soyunurken "şimdiii sağ kolunu kaldıııır " diyorum oyun sanıyor kaldırıyor, sonra "şimdi sol kolunu kaldııııır" falan oyunla bazen kolay giydiriyorum. oyun modunda deilse üstünü giydirirken numaradan ağlıyor. benim sizden farkım, akşamları eşimin bana yardım ediyor olması. gece 11 de yatıp sabah 7 de kalkıp işe gitse de uyanık olduğu saatlerde kendime az da olsa zmaan ayırabiliyorum

sizden Allah razı olsun. dün gece eşime de anlattım, bugün sabah dediğiniz gibi başladım. yoğurt çorbasını tekrar yaptım, bu sefer 6-7 çay kaşığı içti. baktım içmiyor, kaldırdım, 1,5 saat falan etrafta yiyecek birşey bırakmadım, tşörtün üstünden meme emmeye çalıştı, dayandım 1,5 saat meme de vermedim. sonra verdim, ardından sebze köftesi getirdim, 1 tanesinin yarısını yedi, 5 ısırık falan aldı, sebze köftesi oldukça besleyiciydi. şimdi de emdi ve uyudu, cidden işe yarıyor sizin yönteminiz. kalkınca yarım saat birşey vermeyeceğim. sonra 1 haftadır yemediği yoğurdu deneyeceğim. yemezse meyve püresi getireceğim. yine yemezse 1,5 saat hiçbirşey vermeyeceğim. bana bu kadar yemesi bile yetti, inşallah böyle böyle düzene sokacağız öneriniz sayesinde

Genişletmek için tıkla...

Ftmnrltf .!.:

Canım o kadar uykuya göre huzuru nasıl. Benimki az uyuyunca burnumdan getiriyor valla. Sürekli mız mız, sürekli kucak, tuvalete gidince kapıya gelip kapıya vuruyor. İshal olma lüksüm bile yok o zamanlarda

Genişletmek için tıkla...

portakalcandir .!.:

Normali bu oldu. O yüzden kızım da normal. Çok hareketli, neşeli, sağlıklı ve gelişimi olması gerektiği gibi. Kendisi tutunup tek hamlede kalkıyor. Dediklerimi tekrar ediyor. Anne, dede, hadi, alla alla diyor. Kendince konuşur durur geveze olacak herhalde. Kızım nerde deyince elleriyle yüzünü kapatır. Açıp güler bize biz şaşırınca. Sakladığım şeyleri bulur oyun oynarız böyle. Alkış yapıyor. Ben bir şeyin arkasından saklanıp cee yapınca o da devam ettirir. Kendisi saklanıp çıkar.

Sabah altı gibi uyudu. 18 saat oluyordu artık. Hala yatmak istemiyordu mama verdim öyle uyudu. Doktora da götürdüm. Normal olabilir dediler. Yaşında kontrolde tekrar konuşulur bu konu. Ama iki farklı nöroloji doktoru, iki çocuk doktoru keyfi ve iştahı güzelse dert etme idare edin dedi. Normalde yapışık yaşıyoruz da şimdi yatılı misafirim var. Beni aramıyor fazla. Arada kucağıma gelip geri gider. Dedesi var çünkü

Genişletmek için tıkla...

Umutherzaman .!.:

Kızlar ya benımkı her seyı agzına goturuyo bugun topu resmen yemıs ağzından cıkardım abisi gormese daha kotu olabilirdi ben ne yapıcam ya cok korkuyorum yerde bir sey goruyor agzına alıyor

Genişletmek için tıkla...

janejune .!.:

Serap Reyhanioğlu nun bir paylaşımı. Uyku eğitimi verirken iki kere düşünmeli.
"Arkadaşlarımın bana misafir geldiği bir gün annem her zamanki gibi bizim çocukluğumuzdan bahsetmeye başladı... Yıllarca abimin çok hareketli ve yaramaz, benim ise çok sakin, akıllı uslu, söz dinleyen bir çocuk oldugumla övündü. Abimde yaptığı "hataları" bende tekrarlamadigi icin harika sonuç aldığını üstüne basa basa anlatirdi. O gün yine benim ne kadar sakin ve mutlu bir bebek olduğumu anlatıyordu. Ben hiç ağlamazmışım... Annemle hep ayrı odalarda ve ayrı yataklarda yatmışız. Sabah uyandığımda sessizce durur, dönence ile konuşurmuşum... Ağlamayı bırak sesim bile yükselmezmiş, annem ne zaman uyanırsa o zaman yanıma gelir beni alırmış. Bu hikaye bana çocuğum olmadan önce hiç tuhaf gelmezdi ve ben de çevreme kendimle övünerek anlatırdım. Fakat çocuğum olduktan sonra bu işte bir tuhaflık olduğunu anladım. Bebeklerin sadece üzüldüğü ya da mutsuz olduğu için ağlamadigini, ağlamanin tek iletişim aracı olduğunu, onunla nasıl iletişime geçmemiş olduğuma hayret ettiğimi söyleyerek ekledim; "Peki anne hiç mi ağlamadım? Doğduğum günden itibaren böyle miydim?" Annem duraksayarak ama pişmanlik duymayarak; " Ağladın ama o ağlamadan sayılmaz, çok küçüktün 3-4 aylık civari sen de her bebek gibi ağlıyordun tabi ki". Anneme sordum; "Peki sen ne yapiyordun o zaman? " "Abinde yaptığım hatalari yapmadim kızım. Ağlıyordun, odaya girmeden kapı aralığından bakıyordum, sen ne kadar aglarsan ağla orada bekliyordum, Almanya'daydık ve tüm Alman anneler böyle yapıyordu, cok güzel bir sistemmiş, zaten cok uzun ağlamazdin, kısa bir süre sonra da alıstın. Ondan sonra cok mutlu bir bebek oldun. Hiç ağlamadın. Sen zaten genel olarak sakin ve mutlu bir çocuktun. Senin oğlun çok hareketli ve yaramaz. Sen onunla hiçbir iş yapamazsin, ben o konuda şanslıydım... 2-3 yaşlarında saatlerce sessiz bir şekilde oyuncaklarınla oynardın. Ben hem yemeğimi yapar hem ev temizlerdim...
Dondum kaldım o an. "Anne, nasıl olur da senle hiç iletişime geçmedim?"Yıllardır içimden atamadığım o yalnızlık hissiyle yüzleştim. Ben kalabalıklar içinde kendimi her zaman yalnız hissetmiş, derdimi kimseye anlatamamış, kimseden yardım isteyememiş, kimsenin bana yardım edecegine inanmamış, bu nedenle intihar girişiminde bulunmuş,ama bunu bile ailesine anlatamamış, psikolog psikolog gezen bir insandım. Ne diyebilirdim? Anneme içimdeki boşluğu nasıl anlatabilirdim? Ne desem anlardı?"

Genişletmek için tıkla...

Mancar .!.:

Hep acaba aramızdaki bağ zedelenir mi gerçekten bana güvenini kaybeder mi diye vazgeçtim ama her 40 dakika da bir uyanması artık bi kerede değil bırakıp bırakıp tekrar emmek istemesi.. dayanamayacağım sanırım. Çünkü gün geçtikçe daha kötü bir hal alıyor. Her kalkışta üç kere emiyor sonra üstüne sallama Faslı ve artık çoğu zaman onu ayaklarımdan yatağına bile koyamamış vaziyette uyuyakalmış oluyorum. Sonra tekrar uyanıyor tekrar tekrar tekrar.. Bu durum sağlıklı mı diye soruyorum kendime ikimizinde uykusuz olması, bu uykusuzluk ve yorgunlukla hem ev işlerine hem ona vakit ayıracak, keyifle oyun oynayacak enerjimin olmaması..

Dayımın oğlu dört yaşında hala sallanarak uyuyor hala gece defalarca kalkıyor. Öyle olmaktan korkuyorum. Elbette hepsi bir süreç bir dönem geçecek gidecek ama neden böyle geçsin? Neden daha dinç daha mutlu olmayalım ki. Zaten odadan çıkıp tamamen yalnız bırakıp ağlar ağlar susar şeklinde bi eğitim olmayacak benim anladığım kadarıyla. Aşama aşama bebeği alıştıran bi süreç. Diğer türlüyse eğer bırakırım direk. Bakalım yine vazgeçmezsem yaşayıp görücez.

Genişletmek için tıkla...