Selam kızlar.
Memleketten döndük dün akşam. Yalnız ilk günümüz. Sabah 10 dk bensiz uyudu yatak odasında, o arada kahvaltı hazırladım kızıma. Kendim de o uyandığında emzirirken yedim. Kahvaltıda aç kalmadık yani:)))
Ben kahvaltı hazırlarken kaka yapmış, kıyafetleri çöpe attım, yatak çarşafı ve koca su geçirmez alezi kaldırıp makineye attım düşünün nasıl çıkmış kaka:)
Şimdi öğle yemeği, sonra akşam üstü akşam yemeği hazırlığı derken ilk günü atlatıcaz bakalım. Hala kucakta uyuyor, bol bol ağlıyor, hele ki bir yere bırakınca.
47. günümüz bugün ama değişen bir şey yok pek. En güzel değişiklik artık bilinçli bir şekilde gözümüzün içine bakıp ağzını yaya yaya gülümsüyor canı isteyince, o kadar :)
Gece hala bana yapışık yatıyor. Akşamları bari bensiz uyusa ben ertesi günün yemeğini bile yaparım akşamdan ama şimdilik yatağa koyup dişimi fırçalayıp tuvalete girdiğimde baya iş başarmış sayıyorum kendimi
Bu üstüme yapışık hali dışardan dinleyince güzel geliyor, birine anlatınca 'aman boşver ne güzel işte kokla koklaya uyu, sonsuza kadar kucağında mı duracak' falan diyorlar, evet ben de seviyorum ona sürekli yakın olmayı ama evde bir çocuk daha var, eşim var ben varım, sürekli acıkan midelerimiz var. Var oğlu var. Yani bir süre zor geçecek evde yalnız başımıza zaman. İnşallah her geçen günümüz daha iyi olur.