Sizler kadar mutlu değilim. Böyle olan birileri yok mu?
Olacaksa da tek çocuk fikrindeyim. Kardeş olmalı demeyiz. Ben de tek çocuk olarak büyüdüm, kardeşlik duygusuna hiç hasretlik çekmedim. Kafam karışık,içim karanlık.
Çocuk sahibi olamayan bir çok çiftle karşılaştım işimden dolayı, zamanında onlara da buruk bakmadım.
İlle çocuk olmalı, ille kardeş olmalı, ille insanlar evlenmeli bekar kalmamalı diye düşünmedim çocuğu olmayan bana eksik yarim insan gibi gelmedi.
Fakat çocuk sahibi olup olamama durumumuzu bilenlerin acıyarak baktılarını hep hissettim.
Böyle insanlardan ve böyle insanların gelenekçi düşüncelerinden sonunda tiksindim
Kafam karışık aklıma geleni yazdım. Böyle
Yüreğime dokundun resmen ben de aynı şekilde hissediyorum çünkü. bu hissi duyunca da Allah korusun bebeğime bişi olacak diye korkuyorum
Ben de 7 yıllık evliyim. İlk gebeliğim bu. İstemedim uzun süre çocuk. Sonra denerken de hemen tutmadı açıkçası, ama olmuyor diye de çok üzülmedim regl olduğum zamanlarda. Aslında çocuklara da deli olurum, aşırı severim ben ama konu kendi çocuğum olunca çok isteksizim nedense. Kariyer hedeflerim vardı, çok motive çalışan bir insanımdır. Ama hamile kalınca hepsi yerle bir oldu, şu an içimden hiç çalışmak gelmiyor. Hafif depresyon geçiriyorum sanırım Etrafımda hamileliğimi kim duysa “Hamileliğinin tadını çıkar, muhteşem günlerden geçiyorsun.” diyor, ama ben tat çıkartılacak bir şey göremiyorum çünkü ne yemek yiyebiliyorum, ne halsizlikten yataktan çıkabiliyorum, ne eşimle evimle, ne de işimle ilgilenebiliyorum İnşallah sonradan her şey çok güzelleşir, Rabbim hepimizin yardımcısı olsun..