Ne zamandır giremiyordum oğlumla yalnız kalalı. Nasılsınız arkadaşlar bebişler nasıl? :)
Biz 48 günlük olduk. İlk zamanlar depresyona girmiştim buraya da yazmıştım hatta ama geçti çok şükür. Tabii yine arada ağlıyorum çünkü yalnızım ve bazen çaresiz hissediyorum. Oğlum bu dünyaya adapte olmaya çalışırken ben de ona adapte olmaya çalışıyorum ama hala çok zor. Kabul ettim artık huysuz bir oğlum var
üzerini değiştirmekten hoşlanmayan, banyoyu seven ama havluya sarınmayı sevmeyen, kucağımda istediği pozisyonu bulamazsam yakamı saçımı çeken bir bebek :) bunlara artık alıştım mum ediyor beni parmak kadar çocuk ama en zoru da geceler.
İlk yatırdığımda 2 3 saat uyuyor gece 7.30- 8 arası yatırıyorum. Ama sonra saat başı uyanıyor hatta bazen daha sık
hele de altını değiştirmek zorunda kalırsam ışığı biraz açınca sabah olmuş gibi gözünü açıyor. Bi keyiflenmeler neşelenmeler.
Gündüz uykusu ise yüzde 80 kucakta
yatağına da yatırsam başka yere de yatırsam en fazla 10 dk sonra açıyor gözleri. Ben de bari uykusunu alsın diye kucağımda uyutuyorum. Hiçbir iş yapamıyorum hatta bazen tuvalete de göndermiyor. Yanından biraz ayrılsam hissediyor sanki ve basıyor yaygarayı. Off çok konuştum kusura bakmayın. 3. 4. Ayda düzene girer diyor herkes ama güvenemiyorum hiç. Sizde durumlar nasıl?