Kızlar ben bir şey itiraf edeyim.
Yavrumun her şeyine titriyorum yedikler içtikleri, suyunu hep kaynattık verdim kıyafetler deyerjansız vs vs.
Ama gel gör ki arabada doğduğu günden beri hep benim kucağımdaydı
asla oturmadı.
Diğer koltukları denedik, cdler aldık aynalar müzikli oyuncaklar son zamanlar ipad veriypruz yüzüne bile bakmıyor
katılıyor mosmos oluyor
Pusette de oturmaz zaten ama arabada kucağıma alıyordum. Şimdi hamilelikte öne oturuyorum midem bulanıyor arkaya oturamıyorım kızım da benimle önde
((
Hep eleştirdiğim şeydi oyunla vs alıştırın derdim ama olmuyor tek çaresiz kaldığım nokta bu.
Dün polis durdurdu bizi. Ceza yazmıcam ama şimdi ufacık bi kaza olsa anne babanın sadece omzu incinir ama sen ne kadar sıkı tuttuğunu zannedersen zannet bebek camdan fırlar ya da kafaya darbe alır ve ölür! Bir tek bebek kurtulmaz dedi. Çok moralim bozuldu. Polis haklı hep emniyet kemerimi bebeğin de üstünden geçiriyorum ama kaza anında allah korusun airbag ptlasa daha fena.
18 yaşından beri araba sürerim kızım olduktan sonra her denemem hüsran oldu. Ya babasını şöför koltuğunu ya beni istiyor kimse tutamıyor. Biz binmeyelim diye denedik kosa mesafede hergün gidip gelelim almadan şartlanfıralım dedk her şeyi denedik
( yolculuklardan nefret etmeye başladım kiii ben demek gezmek demekti:)
Bütün bunların üstüne dün kucağımdan attı kendini tutamadım ve kafası torpidoya çarptı.
Ne yapıcam nasıl alışyırcam bilmiyorum
( her şeyi denedik yarı yolu benim kucağımda yrımyolu eli direksiyonda babasının kucağında gidiyor
( çok çok tehlikeli biliyorum
(