- Konu Sahibi SirriEyvan
- #41
Kızlar hepinizden özür diliyorum benim bu topik aklımdan çıkıverdi,Doğum hikayemizi yazmayı unuttum...Gelelim hikayemize
24 mart sabahı kasiklarimda hafif bi siziyla gozumu açtım ama doktora daha dun gitmistim herşey yolundaydı, tekrar gitsemiydim beklesemiydim ama riske atmamak gerekirdi,eşimle hazırlanıp çıktık. Sızı biraz artmış bir durumdaydı, 17 dk da bir 20 dk da bir yarim saatte bir gibi düzensizdi, nstye girdim hemen sancı yoktu,rahim ağzı uzunluğu normaldi.Ben doktoruma israrla sancim var deyince baktı açılmada yoktu,artik geriye sadece enfeksiyon ihtimali kalmıştı ve beklediğimiz gibide oldu idrar yolu enfeksiyonu yükselmişti oyuzden di o sizilar.ilaç yazdı doktorum,aldık eve geldik sürekli uyudum.Hic bu kadar uyumamistim 7 aydır. Aksam oldu kendime hayret ediyordum uyumaktan da kendimi alamiyordum.Gece lavaboya kalktim,sonrasında yattım tam uykuya dalicam,benden bisey aktığını hissettim,ilaçların etkisi akıntının sökülüp aktığını düşündüm, ama durmuyordu çoğaldı, eşime cagirdim kalk dedim suyum geliyor,panikledi kalktı, bende kendime hakim olamiyordum oğlumun gelmesi için daha çok erkendi,ya yasamazsa ya onsuz onu kaybetmiş dönersem eve kafamda bi milyon soru...Hemen evden çıktık, hastanede nöbetçi doktor benim doktorum değildi, muayene etti karından ultrasonla...ağzını açıp tek kelime demedi,masaya alalım seni dedi masadaki muayenede asistanina dogumhaneyi ara hazirlasinlar,normal Doğum olacak dedi,nasil yani hocam ben sezeryan oldum ilkinde bu ikinci dedim nasil normal olucak riskli degilmi?olsun olsun dedi normal dogumuda yaşamış olursun...tekerlekli sandalye geldi,ben odama çıkıp sancı çekmeyi beklerken dogumhaneye çıktık nasil yani niye burdayiz demeye kalmadı hemşire alt camasirlarim için bana yardim ediyor hızlı olmamı söylüyordu, masaya çıktım ebe geldi önüme oturdu heryerimde kablo,serum takılıyor bi taraftan...Ebe ben bebeğinin saçlarını görüyorum bebek geliyor dedi,ne olduğunu idrak edemeden hepsi peşpeşe gelişiyordu nasil yani saçını görüyordu?... Bana sancin gelince kuvvetlice ikin bebegin küçük beklemesin alalım biran önce dedi.İyide nasil ikincaktim,doktor geldi tarif ettim ikinci seferde doktor tamam dedi bisey icimden kaydı hissetmistim.İncecik bir ses ömrüm boyunca aklımdan çıkmayacak o ses,oğlum ağlıyordu... Herkes sessiz,umutsuzdu,konuşmalar umutsuzdu...O sesi duydum ya içimde aniden bi umud olusuverdi Musabım birakmicakti annesini,yaşıyordu ve direnip yasicakti inşallah. Sadece hafif basımı kaldırıp saçlarını ve kafasının az biyerini gorebilmistim.Yoğun bakım ekibi kapidaydi kuvez geldi alelacele alıp gittiler.Bana yapilan kesinin dikisini atıyordu doktor,hocam yasarmi dediğimde Allah bilir dedi,hic aklımdan cikmicak o umutsuzca konuşması ve tavrı, benim hayal kurmama engel olması
(
Odaya geçtim gorumcem, gördüm kuvezle giderken,çok guzeldi yavrum,simsiyah saçı vardı diyodu aglamaktan sismis gözlerini benden kaçırarak, hic gozgoze gelmedik camdaydi gözüm hava karanlıktı bugün doğan güneş ya iyi haberlere vesile olacaktı yada kotu haberlere...
Esim geldi yasiyomu dedim yaşıyor korkma dedi ama çökmüştü omuzları, doktor solunumu makineye baglancagini gerekli tetkiklerin yapılacağını söylemis bekliyorduk...hava aydınlandı, kızkardeşim geldi,arkadaşları yoğun bakımda hemşireydi orada onlarda gelmişti yanıma ve Musabimin resmini çekmişlerdi benim gormem için gördüm dakikalarca sevdim sevdim,içimdeki heyecanı anlatamazdim,bu sabah dogan güneş oğlumun benimle kalmasına vesile olmuştu...(25 mart 2015)
Aksam üzeri çıkarken yogunbakima indik,bone galoş onluk eldiven iyice steril olarak kuvezin başına gittikki Allahım minnacikti,eller ayaklar, ağız, yüz o kadar güzeldi ki anlatılması imkânsız o an yaşadıklarım....Doktor yasanabilecek ihtimalleri anlattı ama olmayabilir de dedi.
Kuzumu orada bırakıp eve geldim,milyonlarca soru işareti ve belirsizlikle.Tek bildiğim bana ve sutume ihtiyacı olan 1100 gr. bi melegimin beni hergun kuvezde bekliyor olacagiydi...
24 mart sabahı kasiklarimda hafif bi siziyla gozumu açtım ama doktora daha dun gitmistim herşey yolundaydı, tekrar gitsemiydim beklesemiydim ama riske atmamak gerekirdi,eşimle hazırlanıp çıktık. Sızı biraz artmış bir durumdaydı, 17 dk da bir 20 dk da bir yarim saatte bir gibi düzensizdi, nstye girdim hemen sancı yoktu,rahim ağzı uzunluğu normaldi.Ben doktoruma israrla sancim var deyince baktı açılmada yoktu,artik geriye sadece enfeksiyon ihtimali kalmıştı ve beklediğimiz gibide oldu idrar yolu enfeksiyonu yükselmişti oyuzden di o sizilar.ilaç yazdı doktorum,aldık eve geldik sürekli uyudum.Hic bu kadar uyumamistim 7 aydır. Aksam oldu kendime hayret ediyordum uyumaktan da kendimi alamiyordum.Gece lavaboya kalktim,sonrasında yattım tam uykuya dalicam,benden bisey aktığını hissettim,ilaçların etkisi akıntının sökülüp aktığını düşündüm, ama durmuyordu çoğaldı, eşime cagirdim kalk dedim suyum geliyor,panikledi kalktı, bende kendime hakim olamiyordum oğlumun gelmesi için daha çok erkendi,ya yasamazsa ya onsuz onu kaybetmiş dönersem eve kafamda bi milyon soru...Hemen evden çıktık, hastanede nöbetçi doktor benim doktorum değildi, muayene etti karından ultrasonla...ağzını açıp tek kelime demedi,masaya alalım seni dedi masadaki muayenede asistanina dogumhaneyi ara hazirlasinlar,normal Doğum olacak dedi,nasil yani hocam ben sezeryan oldum ilkinde bu ikinci dedim nasil normal olucak riskli degilmi?olsun olsun dedi normal dogumuda yaşamış olursun...tekerlekli sandalye geldi,ben odama çıkıp sancı çekmeyi beklerken dogumhaneye çıktık nasil yani niye burdayiz demeye kalmadı hemşire alt camasirlarim için bana yardim ediyor hızlı olmamı söylüyordu, masaya çıktım ebe geldi önüme oturdu heryerimde kablo,serum takılıyor bi taraftan...Ebe ben bebeğinin saçlarını görüyorum bebek geliyor dedi,ne olduğunu idrak edemeden hepsi peşpeşe gelişiyordu nasil yani saçını görüyordu?... Bana sancin gelince kuvvetlice ikin bebegin küçük beklemesin alalım biran önce dedi.İyide nasil ikincaktim,doktor geldi tarif ettim ikinci seferde doktor tamam dedi bisey icimden kaydı hissetmistim.İncecik bir ses ömrüm boyunca aklımdan çıkmayacak o ses,oğlum ağlıyordu... Herkes sessiz,umutsuzdu,konuşmalar umutsuzdu...O sesi duydum ya içimde aniden bi umud olusuverdi Musabım birakmicakti annesini,yaşıyordu ve direnip yasicakti inşallah. Sadece hafif basımı kaldırıp saçlarını ve kafasının az biyerini gorebilmistim.Yoğun bakım ekibi kapidaydi kuvez geldi alelacele alıp gittiler.Bana yapilan kesinin dikisini atıyordu doktor,hocam yasarmi dediğimde Allah bilir dedi,hic aklımdan cikmicak o umutsuzca konuşması ve tavrı, benim hayal kurmama engel olması
(Odaya geçtim gorumcem, gördüm kuvezle giderken,çok guzeldi yavrum,simsiyah saçı vardı diyodu aglamaktan sismis gözlerini benden kaçırarak, hic gozgoze gelmedik camdaydi gözüm hava karanlıktı bugün doğan güneş ya iyi haberlere vesile olacaktı yada kotu haberlere...
Esim geldi yasiyomu dedim yaşıyor korkma dedi ama çökmüştü omuzları, doktor solunumu makineye baglancagini gerekli tetkiklerin yapılacağını söylemis bekliyorduk...hava aydınlandı, kızkardeşim geldi,arkadaşları yoğun bakımda hemşireydi orada onlarda gelmişti yanıma ve Musabimin resmini çekmişlerdi benim gormem için gördüm dakikalarca sevdim sevdim,içimdeki heyecanı anlatamazdim,bu sabah dogan güneş oğlumun benimle kalmasına vesile olmuştu...(25 mart 2015)
Aksam üzeri çıkarken yogunbakima indik,bone galoş onluk eldiven iyice steril olarak kuvezin başına gittikki Allahım minnacikti,eller ayaklar, ağız, yüz o kadar güzeldi ki anlatılması imkânsız o an yaşadıklarım....Doktor yasanabilecek ihtimalleri anlattı ama olmayabilir de dedi.
Kuzumu orada bırakıp eve geldim,milyonlarca soru işareti ve belirsizlikle.Tek bildiğim bana ve sutume ihtiyacı olan 1100 gr. bi melegimin beni hergun kuvezde bekliyor olacagiydi...
