melitta, çok geçmiş olsun, biran önce atlatsınlar inşallah, dediğin gibi klimadan olabilir, büyük insanlara bile dokunuyor, bebişler ne yapsın, sizin oralarda da gerekli ama, açmasan hiç durulmaz, inşallah yeni gideceğiniz yeriniz daha rahat olur.
sinemaksungur, size de büyük geçmiş olsun, insanların her şeyi kötü niyetle söylediklerini düşünmüyorum ama bazı bebişler çok çabuk etkilenirler böyle sözlerden. Çocukları evin içinde kimseye göstermeden büyütemeyeceğimize göre yapacak birşey yok, dua okuyup Allah korusun diyebiliyoruz sadece.
Ben de kilo vermeye başlayınca kendime daha çok bakmaya başladım. Ben 2-3 kilo verdim havalandım, 10 kilo versem parende atıp gezerim sokaklarda herhalde, havamdan yanıma yaklaşılmaz
İnsana bir özgüven geliyor herhalde. Yıllardır düşünüp cesaret edemediğim kızıla boyatmak istiyorum ben de saçlarımı, bugüne kadar hiç boyatmadım ama beyazlar fazlalaştı son 1 yılda, artık gerekiyor, hem doğumdan sonra kendini saldı demesinler, bakım gerek bakım...
Geçen sabah biz de ufaklığı karyolasının kenarından tutunup zıplarken yakaladık. Genelde uyanıp seslenir beklerdi, o sabah yastığının da üstüne binip kafasını öne doğru attırıp zıplıyordu, düşmesine ramak kalmış. Babasının çözümü şu, karyolanın etrafına tahta çakalım
Henüz birşey yapmadık sonuçta ama ben de çözüm düşünüyorum. Yer yatağı en güzeli galiba
Ne şanslı bebecikler seninkiler de
Sıcak yerde yaşayan bebekler rahat rahat suyla oynuyorlar, yüzüyorlar enerjilerini atıyorlar. Bizim buralarda öğle sıcağında ancak balkonda suya sokabilirim, onda da çok güneş yakar diye korkarım, akşam üzeri güneş eğikleştiği anda soğur, bakalım ne çözüm bulacağız bu yaz.
İşte sıcak memlekette yaşayan şanslı bir bebek daha. Gezmenin, yüzmenin tadına varın elinizin altında imkan varken. Biz yılda 10 gün ancak gireriz denize.
İkinci çocuğa ancak sen hazır olunca kalkışmalısın, öyle dışarıdan konuşmalara kulak asmamak gerek, sonuçta tüm gün çocukla kalacak olan sensin, akşamları 2 saat sevmek herkese kolay. Hele ki senin gibi çocuğuna yalnız bakan anneler daha çok düşünmeli, 2 çocuğa yetebilmek kolay değil. Ben 2. çocuğu isterim, annem ve kayınvalidem de aynı şehirde olmasına rağmen yaş geldi geçiyor hadi hemen yapalım demeye cesaretim yok. Sorumluluğunun ve zorluğunun daha fazla olduğunu düşünüyorum. Sadece yedirip içirmek değil sonuçta çocuk bakmak, onların psikolojik açıdan da gelişimleri önemli. Mutsuz bir annenin birbirine yakın yaştaki çocuklara yetişmesi çok zor. Eşin hemen mi istiyor, yoksa biraz büyüdükten sonra mı bu da önemli. Bazı şeyleri hazmetmek zaman alıyor, çok daha sonrasında düşünüyorsa belki o zamana kadar sinirin geçer, yaşadığın zorlukları da unutur sen de istersin belki.
Evde sürekli aynı kişilerle olmak da canlarını sıkıyor sanırım artık, yetmiyoruz onlara, hareket istiyorlar, oyun istiyorlar. Dışarısı çok cazip geliyor o yüzden. En güzeli dışarda biraz vakit geçirmek herhalde, senin için de iyi olur. Parkta filan da arkadaş edinir belki, senin üzerinden düşer biraz. Umarım biran önce geçer gider huysuzluğu. İştahsızlık desen bizde de var. Faydalı şeyler yedireyim kısmını geçtim, boğazından yemek geçsin diyorum artık, beğenmediği şey varsa yemeyip sonrasında açım da demiyor, yemiyor ve diğer öğüne kadar bekliyor. Neyseki hala sevdiği bazı şeyler var da, makarna, tarhana gibi, onlarla idare ediyoruz 1 haftadır.
o kadar huysuzluk yapıyorki iki kelime konuşturmuyor kimseyle, bu akşam kayınvalidemler geldi kızım bu ne böyle dedi kadın artık, annemde böyle söylüyor daha doğrusu nille bir kaç saat geçiren herkes..
, vermedim dün ablalara. 
