- Konu Sahibi antidepresif
- #27.041
Benim sıkıntıma ortak olup,dua da bulunan tüm annelere çok teşekkür ederim....hemde çokkk...sıkıntılarımdan sıyrılıpta cevaplarınıza cevap veremedim..benim mesajıma cevap yazanların isimlerini tek tek yazıp tek tek teşekkür etmek isterdim ama oğlum uyanmak üzere,vakit olmayınca böyle yazıyorum...kendi sıkıntılarım oğlumada yansıdı uyku düzenimiz kaçtı artık teşekkür ederim eşime ve ailesine ...uğraşsam olmazdı herhalde...neyse güzel anneler...sizlerin sorunlarınıda okudum sizlerede çok dua ediyorum umarım en güzel günlerimizi burnumuzdan getirenler birgün pişman olurlar....anne olduğumu bile anlayamadan 10 gündür sürekli kavganın gürültünün içinde kalan ben (delirme aşamasındayım)tek tesellim yeni yeni gülümsemeye başlayan oğlum...çıkıp gidemiyorumda işin kötüsü...her defasında beni dinleleyip yorum yapan taze annelere soruyorum...o kadar sorundan sonra tekrar yüz yüze gelicez ailesiyle özlellikle annesiyle...psikolojikmen sanırım gideceğiz dediği andan beri ellerim ayaklarım titriyor buz gibi...yemek bile yiyemedim...sürekli aklım orda ne yaparım ne yaparım deyip duruyorum....sizlere soruyorum siz olsanız ne yapardınız?nasıl davranırdınız?telefonda oğlumu çok özledim demiş eşime..yaptıklarıyla sütü kesilecekti az kalsın şimdi ne yüzle sevecek oğlumu...onu kucağına almasını bile istemiyorum ...ben o çocuğun annesi değilmiyim saygıyı haketmiyormuyum?sizden akıl almak istedim...şimdiden teşekkür ederim....