günaydın kızlar nasılsınız...benim size söylemek istediklerim var...bende çalışıyordum yoğunum diye bıraktım evlenince çünkü gerçekten evime eşime vakit ayıramayacak ve evlilikten hiçbirşey anlamayacaktım.kafam o kadar rahatladı ki...rahtaça uyumayı kendime vakit ayırmayı,evimle ilgilenmeyi çok özlemişim..tam bıktım derken hamile kaldım...şimdi yine evdeyim..ama ilerde çalışacağım fakat çocuğumu yetiştirmek istiyorum..çünkü en iyi terbiyeyi disiplini anne baba verir..tabi maddi yönden uygun değilsek mecbur çalışacağız ama durumu kötü olmayan arkadaşlara tavsiyem 3-4 yaşına kadar kendilerinin bakması..çünkü çocuğun karakterinin %85 i 0-6 yaşta oturuyor...benim annem çok kitap okumuş çocuk yetiştirmekle ilgili ve gerçekten başarılı olduğunu düşünüyorum..biz hem sevildiğimizi hissederdik hemde ailemizin bir bakışından anlardık herşeyi..şuan ablam çalışıyor..çocuk bakıcı elinde kreşte büyüdü ve ben çocuğun karakterini hiiiiiiç beğenmiyorum...onlar için çocukları çok iyi,çok akıllı falan ama ben kat kat iyilerini gördüm..eleştirememde başıma gelcek diye korkuyorum...çalıştıkları için vakit geçiremiyorlar ve çocuğun yaptıklarına ses çıkarmıyorlar...çok garip geliyor hayretle bakıyorum onlara...benim kesinlikle izin vermeyeceğim şeylerde ağzını açıp yapma oğlum,saygılı ol oğlum demiyorlar...onu gördükten sonra karar verdim 3-4 yaşına kadar bakarım dedim sonra çalışırım nasipse..yada çooook çok güvendiğiniz birine emanet edin çocuğu...anneniz olsa bile uyarın sizin verdiğiniz terbiyeyi disiplini yıkıcak davranışlarda bulunmasın şımartmasın..yoksa yine çok uğraşırız gerçekten...