moralman çöküğüm ama yıkılmadım ayaktayım diyorum evlilikle ilgili ciddi bir krizdeyim pek belli etmemeye çalışsamda birlikte bir hayatı paylaşmamız zorlaşıyo paraya bakış açımız onun hayatı algılama şekli beni soğuttu dışarı çıkmak istemiyorum geçen haftasonundan beri 10 gündür dışarı çıkmadım ve çıkmak istemiyorum çocuklar herşeyi sorun haline getirmesi bitmek bilmeyen mutsuzluk ve depresifliği yıldırdı artık tek takılıyorum kendi aileme arkadaşlarıma yöneldim onu düzeltmeye onunla paylaşmak için çabalamaya son verdim anlayana kadarda tavrımı değiştirmicem evli olmamaız 2 çocuğumuzun olması ikimizin ortak hayatı olduğunu anlayana kadar vazgeçmicem tüm hayatının olumsuzluklarını beni ezerek suçlayarak yaşamasından sıkıldım artık