Kv 40 gün kalma planları yaparken ben bozdum planlarını, bunu yaşayacağımı biliyordum çünkü. 20.gün evimde kimse kalmadı. 30. gün eşim işe başladı. 3,5 aylık şuan, 40ından sonra 1 ay boyunca alerjikmiş anlamadık gazlı dedik onun savaşını verdim tek başıma. Diyete soktular aç kaldım, bu ayın 21inde tekrar bakacağız 1 aydır diyetteyim. O ara gelme gitme muhabbeti oldu karşı taraftan bir çok kez, hep önünü kestim çünkü bende mala anlatır gibi anlattığım halde yok götü üşür başı üşür dediler bana, gözünün önünde üzerine örttüğü battaniyeyi çekip ata ata anlattım en sonunda ama insanın algısı kapalı olunca anlamıyor, en azından gelmelerini istemediğimi anladılar. Çok zorlandım özellikle diyete girdikten sonra ama bir kere gel demedim, desem hem çocuğa olan sınırını koruyamayacak kimse hem de ben iyice stres olacağım başka yaşanmışlıklar da oldu çünkü.
Şuan bebeğim 3,5 aylık ve 7 gündür memeden inmiyor, uykuya direnç başladı. Sırf uyusun da dinlensin diye ben yatak odasında pinekliyorum
. Tek kalmak iyidir, eşime sarıyorum bazen dinlenemeyince ama en azından eşim. Başkasının yüzünden strese girmek ve saramamak daha kötü oluyor. Bence bi an önce çekirdek aile olarak kalmalısınız.
ağlaması beni çok yoruyor,ona karşı sanki tahammülsüzüm gibi hissediyorum. Tek bildiği yemek ve uyumak ve ağlamak olan bebeğimi haaala kabullenemiyorum. Eski hayatımı özlüyorum,iyi bir anne olmadığıma kendimi şartlıyorum,şartlarken kendi mi mahvediyorum. Nasıl düzelinir diye diye en son artık terapiye başladım çünkü bunun başka bir yolu maaalesef ki yok benim açımdan en azından :) umarım atlatırız bu günleri. Bir de mümkünse çocuğunu tek başına kimsenin müdahelesi olmadan büyüt inan böyle daha çok benimseyeceksin..
ara sıra memeyi tutamıyor ve sinirleniyordu. bu beni çok yoruyordu ama son bi kaç gündür beslenme konusunda daha iyiyiz. ben de artık biraz daha az evhamlıyım. baskalarının bebeği sakinleştirmesine izin veriyorum. o arada ben en azından yemeğimi yiyip çay keyfi yapabiliyorum. zamanla daha kolay olur insallah 
