az önce kv telefonda esimin kardesiyle konusuyor diyor ki ben diyorum diye yapmıyorlar doktor söylese hemen yaparlar diyor. önerdiği şey de bebeğe sekerli su içirmek, uyuyorsa uyanana kadar emzirmemek, altını kirlettiyse ağlamasın diye saatlerce değiştirmemek, 27 derece evde cocugu kat kat giydirmek
Kıyamamsu an tek derdim bebeğimiz sağlıklı ve huzurlu olması valla.. ikinci cocuk su an uzay kadar uzak bana
her gece nolur ağlamasın bu gece diye ağlayarak dua ederek uyuyorum. zaten sarılıpımız olduğu için 1.5 saatte bir uyanıp emziriyorum. bazı geceler çok iyi ama bazı geceler 3 saat uykuya gecmiyor ve yarım saatte bir meme istiyor. emzirirken uyuycam diye korkudan ödüm kopuyor..
geçmiş olsun sarılığı kolay atlatır inşallah. Uyku düzeni zamanla oturacaktır daha yeni anne karnından çıktı anne rahminin konforunu arıyorlar ilk zamanlar. İkinci çocuğu düşünme şimdi zaten kim düşünür lohusalıkta kabus gibi gelir insana
Demek istediğim; bu günler zor da olsa öyle bir geçiyor ki insan böylesine kasvetli günleri unutup başka çocuk bile yapabiliyor yani. Mesela 'bebeği benimkinden 3 ay büyük insanları görünce kıskanıyorum' demişsin ya, ben de çocuğu okula gidenleri kıskanıyorum. Sonra aklıma bir gün üniversite için evden ayrılacağı sonra da bir daha eve gelmeyeceği geliyor. Tıpkı bizim kendi anne-babamıza yaptığımız gibi...
Bizim annelerimiz de biz doğduğumuzda aynı şeyleri düşündüler.
milleti duyma etme bana hep iste annelik şöyle mükemmel böyle muhteşem bir şey falan diyorlardı ama bende tık yok çocuğumu tabiki seviyorum ama o bahsettikleri guzellemeleri hissetmedim yani hissedemiyorum
Ağzının üzerine terlikle bir tane vuracaksın aklı başına gelir belki
Coook benzer seyler hissettim. Ne zamanki herkes gitti esimle birlikte kaldiiik o zaman iste yavas yavas kizim da buyudukcee tum garip ve kotu duygular gecti. Suan 3 aylik ve sanki o ilk gunlerdeki ben gitti yerine bambaska bi insan geldi. Eve gelenlere ben lohusa bunalimindayim diyodum gerçekten de oyleydim. Sabah asla kalkmak istemiyodum. Cok mutsuzdum. Gunler gectiii ben alistim bebegim dunyaya alismaya basladi. Hala var tabiki zorlandigim zamanlar ama o ilk bir bir bucuk ay gibi asla degil. Kendinize zaman verin hepsi gececek.
tek umudum bu
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki.. ben de doğum yapalı 37 gün oldu. Dediklerinizi birebri aynısını yaşadım,yaşıyorum. Tek farkımız bizim evimizde çekirdek aile olarak yaşamamız. Üstüne bir de benim sütüm yetmiyor,mama takviyesi yapıyoruz. Bu da insanı gerçekten strese sokuyor. Ben tam ,4 sene uğraştım bebek sahibi olmak için,en sonunda tüp bebekle oldu. Hamilrliğim de biraz zor geçmişti,son 15 güne kadar da çalıştım. Hiç dinlemedim esasen. Ben lohusalığa inanmazdım ama gerçekten varmış diyorum şuan
aslında hissettiğimiz olumsuz şeylerin çoğu lohusa psikolojisinden kaynaklı. Zaten doğum sonrası hormon değerleri bir anda tepetaklak oluyor ve bu da bu durumu tetikliyor. Benim ilk 20 gün çok zordu, özellikle akşamları bi garip oluyordum,hep ağlama hissi hatta kaçıp gitmek.. eski hayatımı,işimi düşündükçe bir daha asla eskisi gibi olamayacağını bilmek hatta özgürlüğünün bittiğini bilmek beni çok korkutuyordu. Bir de üzerimizdeki ömür boyu bitmeyecek olan sorumluluk. Ama ebeveyn olmak böyle bir şeymiş işte. Emin olun bu olumsuz düşüncelerin hepsi zamanla azalıyor. Özellikle ben son bir haftadır kendimi çok daha iyi ve enerjik hissediyorum. Kabul ediyorum hiç kolay bir süreç değil ama bir o kadar da güzel ve eğlenceli. Size tavsiyem eşiniz ve bebeğinizle kendi evğnize vakit geçirmeniz. Böylelikle daha çabuk adapte olacağınızı düşünüyorum. Lütfen olumsuz düşüncelere kapılıp kendinizi üzmeyin,çok iyi bir anne olduğunuzdan gram şüphem yok
bu günler elbette geçecek ve bebeğinizle hayatın tadını çıkaracaksınız 
umarım hepsi bir süreçtir. iyi bir uyku çektiğimde bile büsbütün değişiyor ruh halim. iyi veya kötü her sey çok fazla etkiliyor beni malesef.. umarım zamanla alışırız birbirimize
1 saat önceki benle bile aynı değiliz çok normal lohusayız ve bize tüm bunları hissettiren prolaktin hormonu. Hormonlarımız tavan duygularımız tavan. Geçecek Aslı inan herkes söylüyor ama gerçekten geçtiği için söylüyorlar
Canım ben anne değilim ama etrafımda anne olanlara bakarak yorum yapıyorum haddim değil belki de bilmiyorum. Ama bence biraz rahat olan annelerin bebekleri de daha rahat oluyor. Baskalarının kucağına vermemek biraz kendine fazla sorumluluk yüklüyormussun gibi düşündürdü bana. Tabii ki her gelen misafir kucağına almasın ama ne bileyim ananesi babanesi amcası halası teyzesi vs cocuğu kucağına alsa ne olacak. Biraz daha rahat olursan belki duygusal olarak da rahatlarsın kendi kendine baskı da yapıyorsun dış etkenlerin baskısı haricinde.su an tek derdim bebeğimiz sağlıklı ve huzurlu olması valla.. ikinci cocuk su an uzay kadar uzak bana
her gece nolur ağlamasın bu gece diye ağlayarak dua ederek uyuyorum. zaten sarılıpımız olduğu için 1.5 saatte bir uyanıp emziriyorum. bazı geceler çok iyi ama bazı geceler 3 saat uykuya gecmiyor ve yarım saatte bir meme istiyor. emzirirken uyuycam diye korkudan ödüm kopuyor..
Öncelikle hayırlı olsun hatırlıyorum hamileliğini yaşadığın şey lohusa depresyonu olabilir psikolojik destek almalısın. Aile apartmanında yaşayan biri olarak bebeği görmeye gelip durdular ben 40 derece ateşli mastitken yatak odasında yatarken evimde oturmalar kahkahalar delirmiştim artık ertesi gün eşimin izni bittiğinde kolundan tutup işe gitme diye ağladım yalvardım. Çok duygusal tahammülsüz biri olmuştum. Bu duygular geçecek şu anda böyle hissetmen normal. Ve şunu söyleyebilirim ki senin gibi düşünüp büyük çocukla anneleri imrendiğim anları öyle çok özlüyorum ki öylesine özlüyorum kızımı 6 yaşında şu anda ve ikinci bebek için çırpınıyorum şu an içinde bulunduğun durum o kadar eşsiz o kadar güzel ki bir daha asla bebek olamayacak büyüdüğünde onu emziremeyeceksin o eşsiz koku yine çok güzel olacak ama o bebek kokusu burnuna gelince içinde bir yerlerin sızlayacak onu kucağına alıp beslemek gazını çıkarmasına yardım etmen. Hepsi ileride yüzünde gülümsemeyle hatırlayacağın şeyler ve çocuğun büyüdüğünde asla ikinci çocuğu istemiyorum diyen anneler gibi belki de bunları bile bile ikinci çocuğu isteyeceksin şu an bunları gözlerim dolu dolu yazıyorum uykusuzluktan şikayet ettiğim anlar için bir an önce büyüse rahat etsem dediğim anlar için çok pişmanım. Öyle çok istiyorum ki kızımın kardeşi olmasını bir bebek sahibi olmayı yeniden. Lütfen dışarıdan bakmaya çalış ve lütfen psikolojik destek alabiliyorsan al
bebeğin sana ihtiyaç duyduğunda odanıza geçin o güzel eşsiz anların tadını çıkart stresini onunla yen onun
Kaçarken beni de allll
