Elifcim herşeyi eşimle halletmedim ama çoğu şeyi kendi kafamda çözdüm..sonuçta evlilik bu mutlaka problem çıkacaktır yine ama olaylara bakışım değişti netleşti..Yıkıcı değilim artık, yapıcıda değilim tam ortasındayım..Onların bana zarar vermesinede müsade etmiyorum..Esasen eşimle artık ailesi konusunda konuşmayıda düşünmüyorum.Çünkü ben söylenince ailesi kıymetli oluor ama aslında ailesini çokda önemseyen biri değil..Mesela ben sınav için gittiğimde annesi aradı "gel beni al torunumu özledim" diye..Ben hiç sesimi çıkarmadım..Ama gidip almadı annesini, onlarda gelmediler..Kendi arabalarını kızlarına vermişler, kızının kocasının zaten arabası var, yani bi evde iki araba duruo..Sonra kadın kalkıp eşime "gel beni al" diyo..Halbuki gelmek isteseler diplerinde metro durağı var en geç 20 dk içinde bizdeler (eşim alsa yine aynı zamanda gelecekler) ama hizmetçi arıyolar kendilerine..Sonuçta eşimide kendileri gibi bencil yetiştirdiklerinden eşim gitmeye üşendi onlar gelmeye üşendi kaydirigubbakcemile3 ama ben rahat ettim :jeyyar: Gerilmedim hiç değilse gerçi artık çok sakinim "meraba meraba" işte daha fazlası yok.."annecim"ler "babacım"lar "siz bilirsiniz"ler bitti..Bide genel olarak hayata bakışımı da değiştirdim..Yani önceden hırslıydım çalışmadığım her günü kayıp sayıp kendi kendime çok üzülüyordum..Ama düşündüm sonra, bundada var bir hayır işte herşeyi Allah takdir ediyor, sabretmem gerek, demekki ne yaparsam yapayım ben hamileykende, çocuğum oluncada çalışmayacakmışım, kaderim buymuş, belki böylesi benim için daha hayırlı, çalışmamak dünyanın sonu değilmiş, çok şükür eşim bize yetecek kadar kazanıyor, nasibimizde daha fazlası varsa mutlaka Allah bize onu gösterecek..Birde kirada oturmaktan rahatsızdım eşimin ailesine söylenip duruyordum bu yüzden, onların dairesi satılsa iki daire ederdi ama kendi keyifleri için harcadılar bizi düşünmeden diye..Halbuki mal onların malı bana ne oluyodu ki, sonuçta kirada olsa evimiz gayet güzel bize fazlasıyla yetiyor..Ankaranın belki en güvenli caddesindeyiz, gürültü yok, komşu derdi yok, herkes kendi halinde, saygısız bi tane insan yok, ev sahibinin her ay kapıya dayanması olayı yok..Ben bir işe girene kadar yeterde artar bile..Neticede ben sadece dua edebilirim..Allah'ta takdir ederse ve benim için hayırlıysa verir..Olaylara artık böyle bakıyorum...Eşime kızmaktan da vazgeçtim çünkü onun yetiştirilme tarzından kaynaklanan sorunlar var ve bu saatten sonra artık ancak kendisi isterse düzelebilir..Bende herşeyi ondan beklemiyorum zaten çok şükür sağlıklıyım, gücümün yettiği herşeyi kendim yapabilirim..Sırtımı bi kocaya dayamak, her işimi ona yaptırmak, herşeyi ondan beklemek fikrinide sildim kafamdan..Sonuçta hayatımın 28.5 yılında yoktu bu adam, 8 senede yalnız yaşamış biriyim :)) İşte böyle benim hayattan çıkardığım tek bir ders var artık "insanlar çiğ süt emmiş, herkese kızma, herşeyi önemseme, ne istiyorsan Allah'tan iste ve verilene şükret :)))