2. Çocukmu? Kariyer mi?

Herkese selamlar, sizinle uzun süredir aklıma takılan bi konuyu paylaşmak istiyorum.

Evliyim, 3 buçuk yaşında bir kızım var. Atanamayan bir Tarih öğretmeniyim.Bölümümün Atamaları diğer bölümlere nazaran az malum. O yüzden kpss ye yüklenmedim hiç. Birde atansam bile eşim burda memur, ayrı şehirlerde çocukla yeni bi serüvene atılma fikri bana cazip gelmedi.
Nişanlılık sürecinde bir yıllık özel kurumda çalışma deneyimim oldu. Özel kurumun zorluklarını biliyorum yani, ama evlilikle sorumluluklarım arttı. Elbette eşimde yardımcı olur ama yinede zorlanırmıyım diye düşünüyorum bi yandan özel sektörde.
Maddi açıdan ben çalışmasam da 2. Bi çocuğu kaldıracak ekonomiye sahibiz.
Ama bi yanım öğretmenlik yapmaktan yana mesleğimi de seviyorum.

Kızımda ara ara bi kardeşim olsa diyor, oyun arkadaşı istiyor kendine . Tabi bende 2. Bi çocuk istiyorum ama 2. Bi çocuk demek 3 yıl daha çalışamamam demek. Doğacak çocuğumlada kızım kadar evde birebir zaman geçirmek isterim. Yaşım 29, 3 yıl sonra tekrar lise konularına hakim olup özel kurumun beklentisini karşılayacak enerjim kalırmı bilmiyorum.
Sorum şu; çocuk fikrini erteleyip özel bi kurumda öğretmenlik yapıp kızımı kreşe vermek mi? Yoksa kariyer planını erteleyip özel kurumda çalışmaktan vazgeçmekmi?
Farklı önerilere de açığım 🙌🏻
Ben olsam kızımı kreşe verir özel kurumda çalışırdım enazindan bu şekilde denerdim
 
Aslında çocuk gürültü ve dağınıklıktan ibaret değil :) Biz beraber yazıyoruz,çiziyoruz, oynuyoruz sonra beraber kaldırıyoruz ve bu bana çok keyif veriyor külfet gelmiyor. Bazen de ona bırakıyorum sorumluluk alması için ya da yalnız oynadığı, benim kahvemi alıp kitap okuduğum zamanlar da oluyor. Çocuk olunca Jilet gibi olmasada evim her zaman tertipli ve düzenlidir. Ve birde evde iletişim konusunda nasıl bi hava hakimse çocuktaki gürültü oranıda öyle oluyor. Çocuk bu elbette bazen seste oluyor ama genel manada gürültülü bi ortam yok evimizde :)
MaşaAllah size ve yavrunuza
 
Herkese selamlar, sizinle uzun süredir aklıma takılan bi konuyu paylaşmak istiyorum.

Evliyim, 3 buçuk yaşında bir kızım var. Atanamayan bir Tarih öğretmeniyim.Bölümümün Atamaları diğer bölümlere nazaran az malum. O yüzden kpss ye yüklenmedim hiç. Birde atansam bile eşim burda memur, ayrı şehirlerde çocukla yeni bi serüvene atılma fikri bana cazip gelmedi.
Nişanlılık sürecinde bir yıllık özel kurumda çalışma deneyimim oldu. Özel kurumun zorluklarını biliyorum yani, ama evlilikle sorumluluklarım arttı. Elbette eşimde yardımcı olur ama yinede zorlanırmıyım diye düşünüyorum bi yandan özel sektörde.
Maddi açıdan ben çalışmasam da 2. Bi çocuğu kaldıracak ekonomiye sahibiz.
Ama bi yanım öğretmenlik yapmaktan yana mesleğimi de seviyorum.

Kızımda ara ara bi kardeşim olsa diyor, oyun arkadaşı istiyor kendine . Tabi bende 2. Bi çocuk istiyorum ama 2. Bi çocuk demek 3 yıl daha çalışamamam demek. Doğacak çocuğumlada kızım kadar evde birebir zaman geçirmek isterim. Yaşım 29, 3 yıl sonra tekrar lise konularına hakim olup özel kurumun beklentisini karşılayacak enerjim kalırmı bilmiyorum.
Sorum şu; çocuk fikrini erteleyip özel bi kurumda öğretmenlik yapıp kızımı kreşe vermek mi? Yoksa kariyer planını erteleyip özel kurumda çalışmaktan vazgeçmekmi?
Farklı önerilere de açığım 🙌🏻

Kariyer derim
Ülke şartları malum bu durumda kimsenin iş hayatından kopmasını doğru bulmuyorum
 
Konuyu nereden kendinize ya da bana getirdiniz? Özel hayatım hiç de sizin uydurduğunuz gibi değil ve manipulasyonlariniza kanıp da daha fazla bilgi verecek de değilim :) kendi inanmak istediğinize inanın bana ne.

Gerçek hayatta daha bile fazlasını söyleme yüreği var bende yapıyorum da, ancak yarası olup gocunanlarda asıl bununla yüzleşecek yürek ona ne demeli? Yaparken iyi, yaptığının ne olduğunu söyleyince mi kabahat, çok komik gerçekten.

Tekrar söylüyorum konu siz değilsiniz ne diye üzerinize alınıyorsunuz siz de mi 1 sene çalıştıktan sonra ilk çocuğu yapıp 3 4 sene çalışmayıp ikinci çocuk planı yaptınız?? Eğer öyle değilse ikinci çocuk lafımı ne diye kafanıza göre anlıyorsunuz? Lafım çalışmayıp sonra ikinci çocuk yaparak çalışmamayi devam ettirene ama anlamak zor belli ki.
İlk hamileliğimde doğuma 2 ay kala istifa ettim
Çocuklarım arası 4 yıl,
İkinci çocuğum 4 yaşındayken işe döndüm
Toplamda 8-9 sene kadar evde kaldım
Oh sefam olsun iyi yapmışım
Çocuklarımla doya doya vakit geçirdim, onları kendim büyüttüm kreş yaşına kadar
Onlar kreşde ve okuldayken gezdim tozdum, günlere, arkadaş buluşmalarına, spora gittim
O sırada sigortam ve BES yatmaya devam etti, istediğim zaman ek gelir kazanabildiğim yan mesleğim var canım istediği zaman ayda 1-2 kez çalıştım parada kazandım.
Sonra baktım çocuklar büyüdü, gez toz alışveriş artık zevk vermiyor kariyerime döndüm. Dönmeye bilirdimde yada bir çocuk daha da yapabilirdim, tamamen kendi kararım, kendi kimliğim 😉
Şuan böyle mutluyum bir 10 sene sonra çalışmaktan bıkarsamda bırakırım. Kariyerimi zirvede noktalarım 😅 Dünyada gezip görmek istediğim birkaç yer daha var, çocuklar büyür üniversite bitirirler bende hobilerime, keyfime yönelerim.
 
çocuk sahibi değilim meraktan soruyorum. Çocuk varken evdeki o gürültü dağınıklık sizi yormuyor mu? Gerçekten merak yoksa alışılıyor mu bir süre sonra.
İnanılmaz yorucu. Yine aynı şekilde ne eğitim, ne çalışma hayatımda bu kadar yorulduğumu hatırlamıyorum. Uyuduğun saat belli değil uyandığın saat belli değil. Bir de benim kızların arasında 13 ay var. Birini besliyorum, diğeri acıkıyor. Birinin altını temizliyorum, diğeri kirletiyor. Akşam nasıl uyuduğumu bilmiyorum. Bizim ev 80 m2. Fazla olan herşeyi attım. O yüzden dağınıklık olmuyor. Şöyle söyleyeyim bekarken sadece 1 oda dolusu ayakkabım vardı. Ama çocuk olunca hayatın onların üstüne kurulu oluyor. Bütçeni ona göre planlıyorsun. Gürültü meselesine gelince evde sürekli bir uğultu 🤦🏻‍♀️ Ağlama sesi. Alışıyorsun bir müddet sonra. Kendi evladın olunca kabulleniyorsun sanırım. 🤷🏻‍♀️
 
Bu tamamen sizi neyin mutlu edeceğine bağlı kimi vardır ikinci çocuğu yapayım kardeşiyle büyüsünler der annelik hoşuna gidiyordur. Kiminin kariyer daha fazla hoşuna gidiyordur. Ben kariyerciyim mesela kendimi çalışmadığım bir ann hayal edemiyorum. Bir çocuk benim için ideal.
Çalışmak isteyip de özel sektörün zorluğundan korkuyorsanız haklısınız. Ama benim birçok tanıdığım evli çocuklu ve özelde çalışıyor. Getirisi kadar götürüsü de var tabi. Siz oturun sizin ve aileniz için ne mutlu edecekse onu seçin. Mutlu anne = mutlu çocuk
 
çocuk sahibi değilim meraktan soruyorum. Çocuk varken evdeki o gürültü dağınıklık sizi yormuyor mu? Gerçekten merak yoksa alışılıyor mu bir süre sonra.
Tabi ki yorgunluk oluyor, ama güzelliği yorgunluğun üstüne geçiyor.
İse giderken de yoruluyoruz ama yoruluyoruz diye işi bırakmıyoruz.
Yani şöyle diyim, tatlı ve mutlu bir yorgunluk.
Demek ki sağlıklı çocuklarım var, demek ki sağlıklı gelişim gösteriyolar ki ortalık da dağılıyor, ses de oluyor, bu evde hayat var deniyor, mutlu büyüyen cocuk-lar var hissiyatı oluyor.
Bakış açısına bağlı sanırım...
Ama çok sevdiğim bir söz var, dağılmayan evlerde sessiz sakin yaşamak isteyenler çocuk yapmasın akvaryum balığı alsin diye, bu da aklıma geldi ☺️
 
Yoruyor ve eski sükuneti arıyorsunuz. Bağımsızlığına düşkün bir yapınız varsa alışamazsınız.
çocuk yapmama kararimin en temel nedeni ,
benim için bağımsızlık ,kişisel zaman , temiz ev ve sessizlik çok ama çok önemli.
bedensel konfor çok önemli
o yüzden daha 20 li yaşlarda dedim ben asla anne olmam .
şimdi 31 yaşındayım neyseki yakında korunmam gerekmeyecek 😅
herkes kendi sınırlarını bilip ona göre davranmali bence
 
Ben ortada bir kariyer göremedim ama neyi soruyorsunuz anlamış deilim.?zaten calismiyorsunuz , ozeldede çalışmak istemiyorsunuz,devlette öğretmenlik 45 e kadar yolu acildi(değişmediyse) egg neyin kariyeri bu?? Ben de çocuğum 9 yaşındaydı ve çok önemli bir terfi alma imkanım vardı, yasimda 35 üstlerindeyken çocuğumu yanlız bırakamam kardesi olsun vs düşüncesiyle kariyerimi yine sil baştan olacak çünkü başa sarmaya ragzi olup doğum yaptım ,evdeyim çocuğuma bakıyorum.(ucretsiz izin veriyor şirketimiz Allah'tan özel olmasına rağmen) kaldiki benim evliliğimde ikinci çocuğu kaldıracak maddi bir gücümuzde yokken.tek maaşla ikinci çocuk olayı çok zorken.

Ben bile bu durumda kariyermi çocuk mu vs diye düşünmedim ama sizin çalışmayan biri olarak bunu düşünmeniz çok ilginç bizde sorun var herhalde.
 
Ben de öğretmenim özelin her çeşidinde çalıştım sayılır tek kelimeyle özelde öğretmenlik yapmanın kölelikten farkı yok. Arkadaşım herkesin bildiği aşırı ünlü bi kolejde çalışıyor hergün şikayet bıkkınlık artık onun ağlamalarını dinlemekten ben bıktım. Kısacası 2. Çocuk mu yoksa köle sistemine giriş yapmak mı? Ya da kendine 3. Bir seçenek üret.
 
Herkese selamlar, sizinle uzun süredir aklıma takılan bi konuyu paylaşmak istiyorum.

Evliyim, 3 buçuk yaşında bir kızım var. Atanamayan bir Tarih öğretmeniyim.Bölümümün Atamaları diğer bölümlere nazaran az malum. O yüzden kpss ye yüklenmedim hiç. Birde atansam bile eşim burda memur, ayrı şehirlerde çocukla yeni bi serüvene atılma fikri bana cazip gelmedi.
Nişanlılık sürecinde bir yıllık özel kurumda çalışma deneyimim oldu. Özel kurumun zorluklarını biliyorum yani, ama evlilikle sorumluluklarım arttı. Elbette eşimde yardımcı olur ama yinede zorlanırmıyım diye düşünüyorum bi yandan özel sektörde.
Maddi açıdan ben çalışmasam da 2. Bi çocuğu kaldıracak ekonomiye sahibiz.
Ama bi yanım öğretmenlik yapmaktan yana mesleğimi de seviyorum.

Kızımda ara ara bi kardeşim olsa diyor, oyun arkadaşı istiyor kendine . Tabi bende 2. Bi çocuk istiyorum ama 2. Bi çocuk demek 3 yıl daha çalışamamam demek. Doğacak çocuğumlada kızım kadar evde birebir zaman geçirmek isterim. Yaşım 29, 3 yıl sonra tekrar lise konularına hakim olup özel kurumun beklentisini karşılayacak enerjim kalırmı bilmiyorum.
Sorum şu; çocuk fikrini erteleyip özel bi kurumda öğretmenlik yapıp kızımı kreşe vermek mi? Yoksa kariyer planını erteleyip özel kurumda çalışmaktan vazgeçmekmi?
Farklı önerilere de açığım 🙌🏻
Çok acımasız yorumlar yapıldığını görüyorum .ben 27 yaşındayım sınıf öğretmenliği mezunum çalışsam şimdiye atanirsim ancak niye calismadigimida bilmiyorum. Sun 3 yaşına girecek bir kızım var hamileyim yine de çalışıyorum hem işte hem ders pes etmeyecegim . Ancak bu kararı sizin vermeniz çok önemli çok düşünün arti yonlerinizi neler istediğinizi neler beklediğiniz sartalrinizi hatta bir kağıda yazın eşinizle bol bol konuşun muhakemeler yapin. İnanın çocuk çok farklı bir şey ona güzel bir gelecek iyi bir anne sınamak en önemlisi .
 
O yüzden ben atanana kadar çocuk yapmadım,
şimdi 2 çocuğum var.Muallakta kalmışsınız.Çok haklısınız ama alt yapınız nasıl? Matemateğiniz iyimi? Yüksek puan almanız gerekiyor atanmanız için.1 yılda bunu yaparım diyorsanız tabiki atanın.Her türlü rahatlık.Özel sektörü çok iyi biliyorum bende çalıştım yıllar evvel çok yıpratıcı.Devlete atanırsanız yarım gün çalışma bir gün boş olma imkanlarınız oluyor.İlk 3 yıl tayin istiyemiyorsunuz.Nerde yaşiyorunuz?İstanbul'da eğer doğu görevi olarak açılan yerler oluyor.Duzeniniz bozulmaz.Bozulsa bile tatiller var,git gel yaparsanız birbirinizin yanına.Bu süreçleri birçok aile yaşıyor ve sonrası çok iyi oluyor biraz zahmet çekmeden kimse ferah hayata erisemiyor malesef.çocugunuz şuan ufak bı masrafı yokki.Okul başladıktan sonra esas masraflar geliyor.İleriyi düşünüp kesinlikle atnmanizi öneririm
 
X