Bu konudan uzun zamandır ben de muzdaripim. Benimki bariz fobiydi. Eşim kullanmıyor, istemiyor da. Kullanacaksan alalım dedi. Düz vitesi düşünmedim bile. Otomatik vites aldık. 30'a yakın ders aldım direksiyon hocalarındanUzun yıllar sonra ilk konum, çok heyecanlıyımBenim derdim araba kullanma ya da kullanamama konusu. 36 yaşındayım 20 yaşında ehliyet aldım , düz vites çat-pat kullandım.Sonra babam devreye girdi yeni araba aldı çarparım vs diye arabayla aramıza mesafe girdi.Acemiliğim çıkmadan öyle kaldım. Sonra evlendim araba aldık, denemedim gerek olmadı. Sonra otomatik vites bir araç aldık. Çocuk oldu büyüdü işe dönmem gerekti araç kullanmam gerekti.Denedim ama istanbul trafiği çok yoğundu. Bilen bilir mesafeyi avcılar- büyükçekmece arası gittim geldim. En uzak mesafem bu. Sonra ne oldu bilmiyorum yine koptum evi taşıdık , arabaya mecburiyetim bitti. Şimdi istanbul'dan taşındık,otomatik daha üst segment arabamızı sattık ev aldık.Ekonomik segment düz vites bir arabaya geçtik. Ve artık araba kullanmaya mecburum.Evi çalıştığım kurumdan uzak bir yerden aldık kızım kuruma servisle geliyor okul da malum 2 ay sonra açılıyor. Birlikte eve gitmemiz gerekiyor eşimin çalışma saatleri karışık. Yaşadığım şehirde trafik az ancak insanlar arıza. Dolmuş minibüs otobüs vs tacizci değil,ama dandun kullanıyorlar. Ben hayatta gerçekten ne istesem üstünden geldim. Ama araba konusunu yıllardır çözemedim, acaba ben de bir eksiklik mi var ? Bir kaza yaşamadım, eşim " uçakta pilot kalp krizi geçiriyorum sen al kontrolü dese alırsın , araba kullanmayı istemiyorsun" diyor. Cabbar bir tip olduğunuzda beceremiyorum diyerek sıyrılamıyorsunuz.Yeteneksiz olabilir miyim ? Ama mantıklı düşünme mekanizması olmayanlar bile kullanıyor. Korkmuyorum da yani hani bazı arkadaşlar diyor kalbim pır pır falan bende öyle şeyler yok.Her gün eşimle ne kadar çalışsak pratiğe dönerim ? Bugün 30 dk kullandım, eve sen götür dedi eşim gitmek istemedim. İş -ev gidip geleceğim yok hepitopu 2+ 2 km yol ama stresi beni çok geriyor.
ancak cesaret edip çıktım trafiğe. Önce ev-iş git gel yaptım. Sonra yavas yavas İstanbul'da gezebilmeye başladım. Hala köprü ve otoyolları kullanamıyorum. Hız korkumu yenemedim. Ama yeneceğim. Azimle duvarı deleceğim 
. Bu arada, pandemi nedeniyle kullanmadım 2 ay gerileme oldu bende de. Uzak kalırsanız gerileme devam eder. Hedef belirleyin her hafta. Küçük küçük hedefler. İşe kadar olmasa da kendinizi rahat hissettiğiniz yere kadar. Sonra iş- ev. Ama onunla kalmasın. Küçük küçük yeni destinasyonlar ekleyin. Pratik ve azim. Başka yolu yok. Bu arada ben 2 kaza geçirdim. Fobim var. Bu konu ile ilgili terapi araştırıyorum. Kaza geçirmemiş olsanız da belki etkilendiğiniz bir olay olabilir. Kendi yaşadığınız ya da anlatılan. Eliniz, ayağınız titremese de size ket vuruyor olabilir. Bir dinleyin kendinizi. Araba kullanmak psiko-motor bir öğrenmedir. Vücudunuz öğrenir zamanla. Pratik önemli o yüzden. Yeteneksiz olma gibi bir durum yok bence. Gelişmelerden haber verin. Bakalım ne yapacağız ☺.
zaten gerekmiyor da kısa mesafe kullandığım için
ben yapamayacağım diyerek basla 
en kolay parkedecegim yeri bulana kadar dolaşırım hep :)) 
Yandex diyor herkes ama onu da çözemedim henüz.
eşten hoca olmuyor , adamın içinden başka bir adam çıktı 
. Hafif sağ ne? 200 metre sonra dedi diye cok iyi bildiğim sapağı kaçırdım. Tekrar yolu bulana kadar kan ter içinde kaldım. Israrla gidiyorum her yere arabayla. Zorla da olsa. Ama o otobanlar fena 
Ama yaklaşık 9 yıldır araç kullanıyorum. Hemde İstanbul trafiğinde. Bildiğim şehirler arası yollarda da gayet iyiyim. Ezberlediğim yollarda atmaca gibiyim. Ama bilmediğim yollarda yaralı ürkek bir ceylan gibiyim
Benim de korkulu rüyam bu. Ya çevre yoluna girersem.
başıma geldi.
