Bizimde umitimiz evlatlik edinmek 1 yil sonra 5.yilimiz olucak aramizdaki bu sorunu duzeltip bilmem belki bizimde olur bir cocuğumuz hem evlatlik almakta guzel duygu anne olmak tek doğurmakla olmaz değil mi? Insallah bende anne olurum ve ona duskun oluruz☺Canım ya ben bir öğrencimin evlatlık olduğunu öğrendim ve hüngür hüngür ağladım etkisinden bir kaç gün kurtulamadım ...O güzelim akıllı kız bir günlükken terkedilmiş..Allahım dedim ya bu aile almasaydı bu güzel kızın hayatı nasıl olurdu diye düşündüm durdum.Ve o kadar ilgili ki ailesi kızda çok düşkün anne babaya iyiki almışlar dedim ...
Bende oyle dusunuyorum soğutmak istiyor benimde suan dusuncem o 4 yildir evliğiz 1 yil daha evli kalsak 5.yil olduğu icin evlat sahibi olabiliyoruz ki ikimizde isteriz bu duyguyu yasamayi .Kesinlikle her evlat iyi her anne baba iyi diye birsey yok maalesef olmasada olur sonufta mutluluğumuz onemli Allah kizina uzun omur versin ☺ Vatana millete hayirli bir evlat olsun dusunceleriniz icin cok tesekkur ederimBence de para pul hepsi yalan. Sizi cok sevdiyi icin sizin ondan sogumaniza calisiyor.
Guzelce anlatin her seyi. 1 yil da sabredin, sonra da bir bebek sahiplenin.
Her şerde bir hayir vardir. Gecen haberlerde kanser annesini ölduren pisliyin haberini gordum. Kadin cocugu zorluk cekmesin diye hasta hasta calisiyor, bu da annesini yanilmiyorsam 50 yerden biçakliyor. Hayirsiz evlattansa olmamasi daha iyi.
Evlatlik edinmeye cok iyi bakiyorum. Bir kizim var, ben de isterdim ama eşim kabul etmiyor malesef.
ALLAH gonlunuze gore versin.Bende oyle dusunuyorum soğutmak istiyor benimde suan dusuncem o 4 yildir evliğiz 1 yil daha evli kalsak 5.yil olduğu icin evlat sahibi olabiliyoruz ki ikimizde isteriz bu duyguyu yasamayi .Kesinlikle her evlat iyi her anne baba iyi diye birsey yok maalesef olmasada olur sonufta mutluluğumuz onemli Allah kizina uzun omur versin ☺ Vatana millete hayirli bir evlat olsun dusunceleriniz icin cok tesekkur ederim
Yaa gercekten cok tesekkur ederim , yazdiğiniz mesaj o kadar duygu dolu ki , okurken hem huzunlenip hem gulerek okudum .Anne olmanin en saf en masum hali bence hayvanlara has .Evlatlik edinmek gercekten istiyoruz bir dönem cocuk gelisim kitaplari ,anne cocuk kitaplari okudum .Biliyorum cok erkendi ama okumak istedim bir yurta girdik birsuru cocuklar hepsi birbirinden masum,guzel gorseniz gozlerinizin icine bakiyorlar o gun mudure hanimin odasina cikarken icimde mutluluk vardi hemde cok mudure hanimin anlattiklari dehsete dusurdu beni yavrucaklar bu yasta neler yasamislar . O kucuk bedenleri ile o gun anladim ki anne olmak sadece doğurmak ile ilgili değilmiş eve gidince kac gun kendime gelemedim o an o cocuklarin hepsini alip oradan alasim geldi .Maddi durumum gercekten iyi anne olmayi gercekten istiyorum ve umarim iyi bir anne olurum kendimi fazla kaptirmak istemiyorum bakarsiniz isler ters gider anne olamam , ama olsun dusuncesi bile cok guzel.Canimi acitan sadece mesela bir cocuk dusuyor siz endiseleniyorsunuz karsidaki anneyi uyariyorsunuz bu yolda trafik cok dikkatli olun derken sizin cocuğunuz var mi anne olamayan bilemez diyorlar , ya da herhangi bir markette seker almadi diye ağlayan cocuğuna tokat atan cocuk gorunce uyarinca yine ayni cumleleri kuruyorlar o gun anladim anne olmanin asla ama asla doğurmakla alakasi yok anne yureği her cocuk icin aynidir mesajiniz icin cok tesekkur ederim vakit ayirdiğiniz icin umarim o masum bebek ayse hanim iyidirler ve bizde 1 yil sonra oyle oluruz simdi hayal kurmiyim ama yada kuriyim insallah bizde oyle bir aile oluruz ☺☺☺oneri ve tavsiyelerinizi dikkate alacağim iltifatiniz icin cok tesekkur ederim tekrardan.Gercekten ferahladim bir sakinlestim cok sağolun umarim karsiniza sizin gibi insanlarla yollariniz kesisirİyi geceler Mihri hanım, Öncelikle geçmiş olsun. Konunuz beni gerçekten üzdü. Ne kadar hanımefendi ne kadar naif bir hanım olduğunuz mesajlarınızdan yansıyor. Size kendi hayat ve mesleki tecrübelerinden birkaç Öner’i sunmak isterim.
Öncelikle kendinizi çok üzmemeye çalışın. Biliyorum eşiniz çok afedersiniz eşşeklik etmiş ama sanırım sizi kendinden soğutmaya çalışıyor. Kendi insan diyemeyeceğim akrabalarının etkisinde kalmış, bu imtihan psikolojisi bozulmuş. (Ben anlamıyorum sırf para pul için oğullarının sevgi dolu yuvasını yıkıp sizi mutsuzluğa belki oğullarını intihara sürüklemeye değer mi?)
Sakin bir ortamda eşinizle net bir şekilde konuşun. Konuşurken ben dilini kullanın. Bu sözlerin sizi ne kadar üzdüğünü, bunca yıldır birbirinizi tanıdığınızı, herkesin bu dünyada imtihanının farklı olduğunu, bunun da sizin imtihanınız olduğunu, bunu kabullendiğiniz, ne olursa olsun çocuk yapmayı değil sevdiğiniz adamla huzurlu yuvanıza çocuk getirmek istediğinizi, olmazsa dünyanın sonunun olmadığını, milyonlarca bahtsız meleğin birinin belkide sizi beklediğini söyleyin. “Sorun bende olsa beni bırakıp gidecek miydin?” diye empati yapmasını isteyin.
Kötü niyetli ailesiyle asla görüşmeyin. O da belli bir süre kessin iletişimi. En azından psikolojisini toparlayana kadar.
Ve en kısa zamanda iyi bir Dr dan profesyonel bir yardım alsın. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama İstanbul vs ise iyi psikiyatristler vs önerilebilir.
Çocuk sahibi olmaya gelince ağır bir imtihan ama dünyanın sonu değil. Ben çocuk hekimiyim. İnanın ne çocuk doğurmakla anne olunuyor ne de sperm vermekle baba. Etraftaki bu kadar kötü yetişen neslin hepsinin birer anne ve babası var. Meslek hayatımda o kadar çok olay gördüm ki anlatsam şaşırırsınız. Çocuklarını ölüme terk eden toplumda sizin benim gibi normal yeri olan o kadar çok aile gördüm ki. İnsanlıktan tiksindim. Branşım çocuk hekimliği olmasa bu mesleği daha fazla yapamazdım.
Size en aklımda kalan olaylardan birini anlatacağım. Bir kaç yıl önce Doğuda görev yapıyorum. Yenidoğan yoğun bakıma normalde evde bakılamayacak kadar ağır veya tedavisi sadece hastahanede yapılabilecek bebişleri yatırıyoruz. Görevli olduğum gün vizite gittim. Özel durumlu 3 çocuk yattı dediler. Özel durum aslında hastahanede yatmasına gerek olmayan ama anne ve baba istemediği için yetiştirme yurduna gönderilecek bebekleri prosedürler tamamlanana kadar bizim sahip çıkıp küvözde yatırmamız. Ara ara olurdu ama o hafta 3 bebiş birden geldi. Çok üzüldüm. Aralarından bir kız bebek vardı ki sanat eseri gibi. O kadar güzel o kadar tatlı. Diğer ikisi de erkekti. Onlarda şirin bebekler. Kız olanın annesi 30 yaşında memur. Evli bir erkekle ilişkiye giriyor. Sanırım adamı boşanmaya ikna etmek için hamile kalıyor. Adam karısına dönüyor. Bu ortada kalıyor. Çalıştığım hastanede doğum yapıyor. Önceden her yere bebeği istemediğini söylüyor. Tüm haklarından feragat ettiğine dair kağıt imzalıyor. Bebeğin yüzünü bile görmek istemiyor.
Yoğun bakımda bebeğin bazı ihtiyaçları olur. Bez, zıbın, biberon, mama vs. Hemşire hanımlar her yatan aileden talep ederler. Güzel kızımın anneannesinden istemişler. Kadın döküntü bir zıbın getirip hemşirelerimin üstüne atmış. Bir daha aramayın. O .... yu görmeyeceğiz, kızımı rahatsız etmeyin diyor. Çok üzüldüm. İhtiyaçlarını gecenin bir vakti biz ve orada çocuğu yatan birkaç anne karşıladı.
İşin kötüsü bebek mama almıyor. Kadındoğum servisindeki hemşirelerden öğrendiğim kadarıyla annede süt çok fazla olmuş. Göğüsler rahatlatmak için sağılması şart. Kadındoğuma haber bıraktım. Anne sütünü sağınca bize yollayın. Biberonla içirelim diye. İnanır mısınız bilmem ama doğuran kadın yollamadı. Bir yudum sütü çok gördü meleğime. Aramda bağ olsun istemiyorum demiş. O kadar üzüldüm ki yavrumu kucağıma alıp mama yedirmeye çalışırken ağladığımı hatırlıyorum. Kadersiz yavrum diye iç geçirdim. Uzun uzun dua ettim kuzuma. Sonraki hayatının güzel olması için. kullar olarak hüküm vermekte fazla acele ediyoruz.
3-4 ay sonra polikliniğime bir aile geldi. Dünyalar tatlısı mavi gözleri görür görmez tanıdım. Yoğun bakımda en son o bebeğim çıkmıştı. Baba müsvettesi bebeğin kendinden olduğunu reddetmemiş (sanırım babalık davası açılmasını istemedi) o da tüm haklarını devlete devrettiğine dair kağıt imzalamış. Onu beklemişler.
Ve güzel kızımı bir kaç günlükken sırada bekleyen aile almış. İsmini Ayşe koymuşlar. Ben böyle güzel aile böyle güzel anne görmedim. Annelik bir insana bu kadar yakışır. Karşımda çok fit ve güzelyavrusuna bakınca içi titreyen ilgili sevgi dolu anne vardı. Bizim Ayşe maşallahlı kıyafetlerinin içinde ayına göre bile ileri gelişim basamaklarında, yanakları pembiş pembiş, boncuk boncuk bakıyor bana. Şu an bile yazarken mutlu oluyorum ☺ Kuzumu görmeye gelen kuzenlerinden bir afacan üstüne öksürmüş, bizimki de şifayı kapmış. Allahım annesi o kadar kendini suçluyor, o kadar üzülüyor ki anlatamam. Bebişimi bırakıp annesini teselli ettim. Bir kaç gün sizi hastanede misafir edelim tedaviyi hızlı ve tam alsın dedim.
Samimiyetle belirtmeliyim ki yattığı süre boyunca hem ben hem hemşirelerim kadına hayran kaldık. Anneannesiyle annesi pervane oluyorlar önünde. Çok samimi söylüyorum öz annelerin bir çoğunun bakamayacağı kadar iyi baktı. İş çıkışı babası gelmiş. Kızım deyince gözleri parlıyor adamın. İçimden kendine kızdım. O nemrut, vicdan yoksunu aşağılık aileyi alan Allah kızıma mükemmel ötesi aile nasip etmişti. 1 hafta yatar diye planladığımız Ayşe 4. Gün taburcu oldu. Orada kaldığım süre boyunca bana kontrollere geldiler. Bu kadar düzgün ve güzel bir aile oldular ki.
Şunu da belirteyim ailenin maddi durumu çok iyi değildi. Ama ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı. Ve bu benim için en iyi ebeveynlik. Maddi durumları orta hatta ortanın alt sınırı ama piyasanın en pahalı mamasını almış. Hocam en iyisi hangisi onu alalım diyor.
İşte annelik o. Hasta yatağında gecelerce bekleyen, yüzüne bakınca içi titreyen, yemeyip yedirendir kutsal dediğimiz annelik. Yoksa doğurmak bir insanı anne yapmaz.
Sizin eğer evlat edinirseniz o hanımefendi gibi çok çok iyi bir anne olacağınıza en ufak bir şüphem yok. Eşiniz de bu hassasiyetiyle çok iyi bir baba olur.
Çok uzattığımın farkındayım ama bütün bunlara şahit olmuş birinin yazdıklarını okumak size iyi gelir diye düşündüm. Şunları yazarken bile şartlarımı zorluyorum. Çoktan yapmam gereken işler vardualarımız sizinle. Dualarınızı beklerim ☺ İyi geceler...
İçim sıcacık oldu okurken...Allah o aileden razı olsun.İyi geceler Mihri hanım, Öncelikle geçmiş olsun. Konunuz beni gerçekten üzdü. Ne kadar hanımefendi ne kadar naif bir hanım olduğunuz mesajlarınızdan yansıyor. Size kendi hayat ve mesleki tecrübelerinden birkaç Öner’i sunmak isterim.
Öncelikle kendinizi çok üzmemeye çalışın. Biliyorum eşiniz çok afedersiniz eşşeklik etmiş ama sanırım sizi kendinden soğutmaya çalışıyor. Kendi insan diyemeyeceğim akrabalarının etkisinde kalmış, bu imtihan psikolojisi bozulmuş. (Ben anlamıyorum sırf para pul için oğullarının sevgi dolu yuvasını yıkıp sizi mutsuzluğa belki oğullarını intihara sürüklemeye değer mi?)
Sakin bir ortamda eşinizle net bir şekilde konuşun. Konuşurken ben dilini kullanın. Bu sözlerin sizi ne kadar üzdüğünü, bunca yıldır birbirinizi tanıdığınızı, herkesin bu dünyada imtihanının farklı olduğunu, bunun da sizin imtihanınız olduğunu, bunu kabullendiğiniz, ne olursa olsun çocuk yapmayı değil sevdiğiniz adamla huzurlu yuvanıza çocuk getirmek istediğinizi, olmazsa dünyanın sonunun olmadığını, milyonlarca bahtsız meleğin birinin belkide sizi beklediğini söyleyin. “Sorun bende olsa beni bırakıp gidecek miydin?” diye empati yapmasını isteyin.
Kötü niyetli ailesiyle asla görüşmeyin. O da belli bir süre kessin iletişimi. En azından psikolojisini toparlayana kadar.
Ve en kısa zamanda iyi bir Dr dan profesyonel bir yardım alsın. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama İstanbul vs ise iyi psikiyatristler vs önerilebilir.
Çocuk sahibi olmaya gelince ağır bir imtihan ama dünyanın sonu değil. Ben çocuk hekimiyim. İnanın ne çocuk doğurmakla anne olunuyor ne de sperm vermekle baba. Etraftaki bu kadar kötü yetişen neslin hepsinin birer anne ve babası var. Meslek hayatımda o kadar çok olay gördüm ki anlatsam şaşırırsınız. Çocuklarını ölüme terk eden toplumda sizin benim gibi normal yeri olan o kadar çok aile gördüm ki. İnsanlıktan tiksindim. Branşım çocuk hekimliği olmasa bu mesleği daha fazla yapamazdım.
Size en aklımda kalan olaylardan birini anlatacağım. Bir kaç yıl önce Doğuda görev yapıyorum. Yenidoğan yoğun bakıma normalde evde bakılamayacak kadar ağır veya tedavisi sadece hastahanede yapılabilecek bebişleri yatırıyoruz. Görevli olduğum gün vizite gittim. Özel durumlu 3 çocuk yattı dediler. Özel durum aslında hastahanede yatmasına gerek olmayan ama anne ve baba istemediği için yetiştirme yurduna gönderilecek bebekleri prosedürler tamamlanana kadar bizim sahip çıkıp küvözde yatırmamız. Ara ara olurdu ama o hafta 3 bebiş birden geldi. Çok üzüldüm. Aralarından bir kız bebek vardı ki sanat eseri gibi. O kadar güzel o kadar tatlı. Diğer ikisi de erkekti. Onlarda şirin bebekler. Kız olanın annesi 30 yaşında memur. Evli bir erkekle ilişkiye giriyor. Sanırım adamı boşanmaya ikna etmek için hamile kalıyor. Adam karısına dönüyor. Bu ortada kalıyor. Çalıştığım hastanede doğum yapıyor. Önceden her yere bebeği istemediğini söylüyor. Tüm haklarından feragat ettiğine dair kağıt imzalıyor. Bebeğin yüzünü bile görmek istemiyor.
Yoğun bakımda bebeğin bazı ihtiyaçları olur. Bez, zıbın, biberon, mama vs. Hemşire hanımlar her yatan aileden talep ederler. Güzel kızımın anneannesinden istemişler. Kadın döküntü bir zıbın getirip hemşirelerimin üstüne atmış. Bir daha aramayın. O .... yu görmeyeceğiz, kızımı rahatsız etmeyin diyor. Çok üzüldüm. İhtiyaçlarını gecenin bir vakti biz ve orada çocuğu yatan birkaç anne karşıladı.
İşin kötüsü bebek mama almıyor. Kadındoğum servisindeki hemşirelerden öğrendiğim kadarıyla annede süt çok fazla olmuş. Göğüsler rahatlatmak için sağılması şart. Kadındoğuma haber bıraktım. Anne sütünü sağınca bize yollayın. Biberonla içirelim diye. İnanır mısınız bilmem ama doğuran kadın yollamadı. Bir yudum sütü çok gördü meleğime. Aramda bağ olsun istemiyorum demiş. O kadar üzüldüm ki yavrumu kucağıma alıp mama yedirmeye çalışırken ağladığımı hatırlıyorum. Kadersiz yavrum diye iç geçirdim. Uzun uzun dua ettim kuzuma. Sonraki hayatının güzel olması için. kullar olarak hüküm vermekte fazla acele ediyoruz.
3-4 ay sonra polikliniğime bir aile geldi. Dünyalar tatlısı mavi gözleri görür görmez tanıdım. Yoğun bakımda en son o bebeğim çıkmıştı. Baba müsvettesi bebeğin kendinden olduğunu reddetmemiş (sanırım babalık davası açılmasını istemedi) o da tüm haklarını devlete devrettiğine dair kağıt imzalamış. Onu beklemişler.
Ve güzel kızımı bir kaç günlükken sırada bekleyen aile almış. İsmini Ayşe koymuşlar. Ben böyle güzel aile böyle güzel anne görmedim. Annelik bir insana bu kadar yakışır. Karşımda çok fit ve güzelyavrusuna bakınca içi titreyen ilgili sevgi dolu anne vardı. Bizim Ayşe maşallahlı kıyafetlerinin içinde ayına göre bile ileri gelişim basamaklarında, yanakları pembiş pembiş, boncuk boncuk bakıyor bana. Şu an bile yazarken mutlu oluyorum ☺ Kuzumu görmeye gelen kuzenlerinden bir afacan üstüne öksürmüş, bizimki de şifayı kapmış. Allahım annesi o kadar kendini suçluyor, o kadar üzülüyor ki anlatamam. Bebişimi bırakıp annesini teselli ettim. Bir kaç gün sizi hastanede misafir edelim tedaviyi hızlı ve tam alsın dedim.
Samimiyetle belirtmeliyim ki yattığı süre boyunca hem ben hem hemşirelerim kadına hayran kaldık. Anneannesiyle annesi pervane oluyorlar önünde. Çok samimi söylüyorum öz annelerin bir çoğunun bakamayacağı kadar iyi baktı. İş çıkışı babası gelmiş. Kızım deyince gözleri parlıyor adamın. İçimden kendine kızdım. O nemrut, vicdan yoksunu aşağılık aileyi alan Allah kızıma mükemmel ötesi aile nasip etmişti. 1 hafta yatar diye planladığımız Ayşe 4. Gün taburcu oldu. Orada kaldığım süre boyunca bana kontrollere geldiler. Bu kadar düzgün ve güzel bir aile oldular ki.
Şunu da belirteyim ailenin maddi durumu çok iyi değildi. Ama ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı. Ve bu benim için en iyi ebeveynlik. Maddi durumları orta hatta ortanın alt sınırı ama piyasanın en pahalı mamasını almış. Hocam en iyisi hangisi onu alalım diyor.
İşte annelik o. Hasta yatağında gecelerce bekleyen, yüzüne bakınca içi titreyen, yemeyip yedirendir kutsal dediğimiz annelik. Yoksa doğurmak bir insanı anne yapmaz.
Sizin eğer evlat edinirseniz o hanımefendi gibi çok çok iyi bir anne olacağınıza en ufak bir şüphem yok. Eşiniz de bu hassasiyetiyle çok iyi bir baba olur.
Çok uzattığımın farkındayım ama bütün bunlara şahit olmuş birinin yazdıklarını okumak size iyi gelir diye düşündüm. Şunları yazarken bile şartlarımı zorluyorum. Çoktan yapmam gereken işler vardualarımız sizinle. Dualarınızı beklerim ☺ İyi geceler...
Okurken bir tuhaf oldum iyiki kizimiz o cani insanlarin elinden kurtulup iyi bir aileye sahip olmus. Cok guzel yazmissiniz kalbiniz o kadar guzel ki konu sahibine ilac oldunuz ilk defa kkde boyle guzel dostca yorumlarla karsilastik umarim tum kk boyle oluruz kk konu sahibine hepimiz dua edelim ve sizde cok iyi insansiz ayse bebeğin rabbim omrune omur katsin sizin gibi insanlar coğalsinİyi geceler Mihri hanım, Öncelikle geçmiş olsun. Konunuz beni gerçekten üzdü. Ne kadar hanımefendi ne kadar naif bir hanım olduğunuz mesajlarınızdan yansıyor. Size kendi hayat ve mesleki tecrübelerinden birkaç Öner’i sunmak isterim.
Öncelikle kendinizi çok üzmemeye çalışın. Biliyorum eşiniz çok afedersiniz eşşeklik etmiş ama sanırım sizi kendinden soğutmaya çalışıyor. Kendi insan diyemeyeceğim akrabalarının etkisinde kalmış, bu imtihan psikolojisi bozulmuş. (Ben anlamıyorum sırf para pul için oğullarının sevgi dolu yuvasını yıkıp sizi mutsuzluğa belki oğullarını intihara sürüklemeye değer mi?)
Sakin bir ortamda eşinizle net bir şekilde konuşun. Konuşurken ben dilini kullanın. Bu sözlerin sizi ne kadar üzdüğünü, bunca yıldır birbirinizi tanıdığınızı, herkesin bu dünyada imtihanının farklı olduğunu, bunun da sizin imtihanınız olduğunu, bunu kabullendiğiniz, ne olursa olsun çocuk yapmayı değil sevdiğiniz adamla huzurlu yuvanıza çocuk getirmek istediğinizi, olmazsa dünyanın sonunun olmadığını, milyonlarca bahtsız meleğin birinin belkide sizi beklediğini söyleyin. “Sorun bende olsa beni bırakıp gidecek miydin?” diye empati yapmasını isteyin.
Kötü niyetli ailesiyle asla görüşmeyin. O da belli bir süre kessin iletişimi. En azından psikolojisini toparlayana kadar.
Ve en kısa zamanda iyi bir Dr dan profesyonel bir yardım alsın. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama İstanbul vs ise iyi psikiyatristler vs önerilebilir.
Çocuk sahibi olmaya gelince ağır bir imtihan ama dünyanın sonu değil. Ben çocuk hekimiyim. İnanın ne çocuk doğurmakla anne olunuyor ne de sperm vermekle baba. Etraftaki bu kadar kötü yetişen neslin hepsinin birer anne ve babası var. Meslek hayatımda o kadar çok olay gördüm ki anlatsam şaşırırsınız. Çocuklarını ölüme terk eden toplumda sizin benim gibi normal yeri olan o kadar çok aile gördüm ki. İnsanlıktan tiksindim. Branşım çocuk hekimliği olmasa bu mesleği daha fazla yapamazdım.
Size en aklımda kalan olaylardan birini anlatacağım. Bir kaç yıl önce Doğuda görev yapıyorum. Yenidoğan yoğun bakıma normalde evde bakılamayacak kadar ağır veya tedavisi sadece hastahanede yapılabilecek bebişleri yatırıyoruz. Görevli olduğum gün vizite gittim. Özel durumlu 3 çocuk yattı dediler. Özel durum aslında hastahanede yatmasına gerek olmayan ama anne ve baba istemediği için yetiştirme yurduna gönderilecek bebekleri prosedürler tamamlanana kadar bizim sahip çıkıp küvözde yatırmamız. Ara ara olurdu ama o hafta 3 bebiş birden geldi. Çok üzüldüm. Aralarından bir kız bebek vardı ki sanat eseri gibi. O kadar güzel o kadar tatlı. Diğer ikisi de erkekti. Onlarda şirin bebekler. Kız olanın annesi 30 yaşında memur. Evli bir erkekle ilişkiye giriyor. Sanırım adamı boşanmaya ikna etmek için hamile kalıyor. Adam karısına dönüyor. Bu ortada kalıyor. Çalıştığım hastanede doğum yapıyor. Önceden her yere bebeği istemediğini söylüyor. Tüm haklarından feragat ettiğine dair kağıt imzalıyor. Bebeğin yüzünü bile görmek istemiyor.
Yoğun bakımda bebeğin bazı ihtiyaçları olur. Bez, zıbın, biberon, mama vs. Hemşire hanımlar her yatan aileden talep ederler. Güzel kızımın anneannesinden istemişler. Kadın döküntü bir zıbın getirip hemşirelerimin üstüne atmış. Bir daha aramayın. O .... yu görmeyeceğiz, kızımı rahatsız etmeyin diyor. Çok üzüldüm. İhtiyaçlarını gecenin bir vakti biz ve orada çocuğu yatan birkaç anne karşıladı.
İşin kötüsü bebek mama almıyor. Kadındoğum servisindeki hemşirelerden öğrendiğim kadarıyla annede süt çok fazla olmuş. Göğüsler rahatlatmak için sağılması şart. Kadındoğuma haber bıraktım. Anne sütünü sağınca bize yollayın. Biberonla içirelim diye. İnanır mısınız bilmem ama doğuran kadın yollamadı. Bir yudum sütü çok gördü meleğime. Aramda bağ olsun istemiyorum demiş. O kadar üzüldüm ki yavrumu kucağıma alıp mama yedirmeye çalışırken ağladığımı hatırlıyorum. Kadersiz yavrum diye iç geçirdim. Uzun uzun dua ettim kuzuma. Sonraki hayatının güzel olması için. kullar olarak hüküm vermekte fazla acele ediyoruz.
3-4 ay sonra polikliniğime bir aile geldi. Dünyalar tatlısı mavi gözleri görür görmez tanıdım. Yoğun bakımda en son o bebeğim çıkmıştı. Baba müsvettesi bebeğin kendinden olduğunu reddetmemiş (sanırım babalık davası açılmasını istemedi) o da tüm haklarını devlete devrettiğine dair kağıt imzalamış. Onu beklemişler.
Ve güzel kızımı bir kaç günlükken sırada bekleyen aile almış. İsmini Ayşe koymuşlar. Ben böyle güzel aile böyle güzel anne görmedim. Annelik bir insana bu kadar yakışır. Karşımda çok fit ve güzelyavrusuna bakınca içi titreyen ilgili sevgi dolu anne vardı. Bizim Ayşe maşallahlı kıyafetlerinin içinde ayına göre bile ileri gelişim basamaklarında, yanakları pembiş pembiş, boncuk boncuk bakıyor bana. Şu an bile yazarken mutlu oluyorum ☺ Kuzumu görmeye gelen kuzenlerinden bir afacan üstüne öksürmüş, bizimki de şifayı kapmış. Allahım annesi o kadar kendini suçluyor, o kadar üzülüyor ki anlatamam. Bebişimi bırakıp annesini teselli ettim. Bir kaç gün sizi hastanede misafir edelim tedaviyi hızlı ve tam alsın dedim.
Samimiyetle belirtmeliyim ki yattığı süre boyunca hem ben hem hemşirelerim kadına hayran kaldık. Anneannesiyle annesi pervane oluyorlar önünde. Çok samimi söylüyorum öz annelerin bir çoğunun bakamayacağı kadar iyi baktı. İş çıkışı babası gelmiş. Kızım deyince gözleri parlıyor adamın. İçimden kendine kızdım. O nemrut, vicdan yoksunu aşağılık aileyi alan Allah kızıma mükemmel ötesi aile nasip etmişti. 1 hafta yatar diye planladığımız Ayşe 4. Gün taburcu oldu. Orada kaldığım süre boyunca bana kontrollere geldiler. Bu kadar düzgün ve güzel bir aile oldular ki.
Şunu da belirteyim ailenin maddi durumu çok iyi değildi. Ama ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorlardı. Ve bu benim için en iyi ebeveynlik. Maddi durumları orta hatta ortanın alt sınırı ama piyasanın en pahalı mamasını almış. Hocam en iyisi hangisi onu alalım diyor.
İşte annelik o. Hasta yatağında gecelerce bekleyen, yüzüne bakınca içi titreyen, yemeyip yedirendir kutsal dediğimiz annelik. Yoksa doğurmak bir insanı anne yapmaz.
Sizin eğer evlat edinirseniz o hanımefendi gibi çok çok iyi bir anne olacağınıza en ufak bir şüphem yok. Eşiniz de bu hassasiyetiyle çok iyi bir baba olur.
Çok uzattığımın farkındayım ama bütün bunlara şahit olmuş birinin yazdıklarını okumak size iyi gelir diye düşündüm. Şunları yazarken bile şartlarımı zorluyorum. Çoktan yapmam gereken işler vardualarımız sizinle. Dualarınızı beklerim ☺ İyi geceler...
Bencede cok haklisn banada oyle gldi kocani seviyorsan vazgecme arkadsm para pul onemlindegil sende hakilsn kirilmis olablrsn ama onum yasadiigida cok zor bi durum allah kimseye yasatmasn ona kirilma yaninda ol evlilikte bunu gerektirir zaten biraz aileside dolduruo sanrm ama herleznde cocugu olcak die bisey yok allah bilir olmayani olduran rabbim nasibinizde varsa yine oldurur allah yardimcin olsn esini ikna et bi yardim alsn rabbim inada sifa versjnCanım eşin kendinden soğutmaya çalışıyor. Senin bir çocuk sahibi olmanı istiyor. Parası için birlikte olduğunu düşünse sana parasını vermeyi düşünmez. İlerde seninde çocuğun yokluğunu hissedeceğini biliyor. Zor bir durum. Bence eşin seni çok seviyor. Hem de vaz geçecek kadar.
kibrista bir seyler yaptiriyor insanlar esiniz buna razi gelir belki?Şöyle evlat sahiplenmek kolay olmuyor oncellikle ikimizde yaslari 30 ustu olmasi gerek ben henuz 27 5 yil evli kalinmasi gerek uyuyoruz fakat evlat edilinilen anne ve babadan onay almaniz gerekmis sacma ama onlarda bu isi paraya dokuyormus yurttaki mudurler oyle soyledi son umitimiz evlatlikti oda zorlasti
Bu nasıl bir anormallik böyle anlamadım gitti
Kadın sırf eşini korumak için sorun bende diyor ( bence gereksiz), akrabalar boşa diyor.
Kadın çocuk olmasa da eşinin yanında yine suç, o zaman param için birliktesin oluyor.
Demek sorun kadinda olsa adam hemen boşayacak.
Evlilik iyi günde kötü günde yanında olmak değil midir ?
Eğer sizde sorun olsaydı "eşinizin sizden kesin ve kesin ayrılacağını yazdıklarınızdan anladım. Ve ailesi de sizden ayrılması için kesin ve kesin baskı yapardı."
Şu durumda dahi eşinizin çocuğu olmadığı halde bu seferde yok param için birliktesin tezini ailesi ile ortaya koyup yaptıklarına
bakın.
Aynen kadinin cocuğu olmasaydi esi onu birakicak miydi??
Ya çocuk istenir eyvallah da bu kadarı bana şizofrence geliyor Allah nasip etmiyorsa olmuyordu bu kadar Zorlamaya ağlamaya Vs Vs ne gerek var eşimde çok istiyor bende ileride düşünüyorum ancak hazır değiliz diye erteliyoruz velev ki olmayacak çocuğum sorun kimde olursa olsun bu kadar büyütecek insanlar değiliz biz sevdiğin icin evlenmişsin cocuk icin degil ki