Yeni evliler, sizinde ilk seneniz böyle mi geçti …? :(

Bütün evlilik sürecinde her şeye siz koşmuşsunuz daha ilk paragrafınızda eşinizin hiçbir sorumluluk almadığını söylediğinizde anladım köşe yastığı gibi davrandığını.

Onca birikiminizi vererek hata etmişsiniz.

bendenizefenim .!.:

en mükemmel tabir 4*4 lük gelin olma telaşı
ve başta yapılan en büyük hata

Genişletmek için tıkla...

sadece 4 4lük gelin olma telaşı değil
üstüne bir de öğretmen hanımkızlarımızda sıklıkla görülen evlendiği sene evi mutlaka almış olma telaşı
evi alamayanın öğretmenlik ruhsatını iptal ediyor MEB zaar
benim etrafımda evlenip o sene evi almamış memur öğretmen yok
öğretmenler odasında ne yapıyorlar bu kızlara bilmiyorum....
çoğu da memur olan kendi olduğu için krediyi kendi çekti
ama misal birinde k.validesinin ahırdaki ineği filan satıldı gelin hanım o ev mutlaka alıncak dediği için

Eşinizin ne borcu var? Düğün borcuysa o eşinizin değil ikinizin borcu. Niye borçla evleniyorsunuz ki ev kızı değilsiniz,hırtı pırtıya mı bağladınız tüm paranızı anlamadım.
Ayrıca öğretmenmişsiniz,ne güzel demek ki aklınız mantığınız varmış,neden sorunlarınızı eşinizle konuşarak halletmiyorsunuz?

Bence her şey eşit olmalı. Eşinizden neden daha fazla yardım ediyorsunuz ki, onun elinde yoksa kendinize harcayın sizde. Kv ve anneyle gorusmeyin gerekmedikçe. Kv aradığında gelemeyeceğiz deyin. Evin yükünü de sirtlanmayin. Eşiniz her şeye maddi olarak da fiziksel olarak da yardımcı olmak zorunda. Hem maddi olarak rahat ettirmeyecek hem fiziksel hem de manevi olarak. Buna siz dur demelisiniz şuan kendinizi kullandiriyorsunuz

E gitmeyin yorgunum gelemem bitti her cagirildiginiz yere gitmiceksiniz ailelere iki haftada bir gidin yeter haftasonunuzu kendinize ayrin esinizle konusun anlasin bu duzen boyle gitmez diyin siz hayir demezseniz biz ne yapalim

Gelemeyiz, çok yorgunum. Gidemeyiz çok yorgunum. Gelemezsiniz çok yorgunum.
Devril iki dizi izleyin keyif yapın. İlk sene birbirine aşılmakla geçer zaten problem illa olur da dur demesi senden yoksa savrulur gidersin. Hem canından kıymetli mi ya devril git yat başım tuttu de. O öyle istedi bu böyle istedi derken bakmışsın hayat bitmiş.
Kocan hesap kitap bilmiyorsa sıkıştır hala yapmıyorsa biraz da ipin ucunu sen kaçır. Kredi kartından harca nakiti kenara at. Hatta onun ek kartını çıkart ordan harca. Giderim çok bana para lazım yetmedi de. Başka hesapta birikim yap altın maltın. Çalışan kadınsın kendine de ayır.

Aysenimi .!.:

Negatif değil gerçekçiyim inan ki.erkeklerin çok büyük bir çoğunluğu çıkarcı ve kötüdür. Kadınlar bunu dengelemek için aşırı romantik ve iyimser yaratılmış.yoksa kimse evlenemezdi.ama ben o kişilerden değilim maalesef.kimse kimseyi sevmez. Kendinizi kandırmayın.ilişkilerin yüzde 98'i çıkar üzerine kuruludur.samimi ve karşılıksız sevgi denk gelmesi resmen mucizedir.beynim çalışmayı reddetmiyor maalesef.ben de çok sevdim bazı erkekleri ama onlar da çıkarcı ve kötüydü.sevmene engel olmuyor yani.kadınlar sevmek için yaratılmış.ama gerçekleri de hiçbir zaman inkar etmedim.bana da hayatın gerçeklerinden bir haber, küçük kız çocukları gibi gerçekten sevildiğini sanan kadınlardan gına geldi.

Genişletmek için tıkla...

Ferho bazı kadınlar cidden seviliyor. Mesela ben seviliyorum. Kadınlar sevmek için yaratıldıysa neden şairlerin geneline yakını erkek? Baya baya sevilen varlıklarız işte. Sana seveni denk gelse bile anlayacak bir yüreğin olmadığı için böyle konuşman çok normal.

miray_sdk .!.:

Merhabalar kızlar,

Ben 10 aylık evliyim, eşimle aşk evliliği yaptık düğün senesi çok yıprandım. Gerek aileleri idare etmek, gerek eşime destek olmak, gerek organizasyon işleri beni çok yordu.
Düğün sonrası hayatımı çok sevdim kendi evimi düzenimi vs. Fakat, bugün 10 ay oldu ve çok yıprandığımı hissediyorum.
Eşim iyi bir insan fakat beni bu sene çok zorladı (çok borcu var, çoğu olayları umursamıyor sorumluluklar benim sırtımda, çoğu kez beni üzecek şeyler yaptı …)
Aynı zamanda aileler sürekli bizi arıyor bizi görmek istiyor. Ben çalışıyorum ve hafta sonları hiç doğru düzgün eşimle vakit geçiremiyorum. Misafir, ziyaret derken ilk senem böyle geçti…
Kaynanam iyi bir insan ama sürekli ailesinden birisi geldiğinde bizi ister yanında, biz onlara 1:30 saat uzaklıkta oturuyoruz hafta içi zor oluyor. Kendi annemde çok kontrolcü beni çok rahat bırakmıyor.
Eşimle aramız iyi ama ilk aylar çok kavga ettik ben sürekli ağlıyorum ama yorgunluktan ve tükenmişlikten. Ailemin baskısıyla büyüdüm evin en büyük kızıyım aynı zamanda öğretmenim ve çok yoruldum…
Kendime bile zaman ayıramıyorum bakımıma, günde sadece akşam uyumayı bekliyorum. Eşimle ev alma telaşına girdik ve neyim var neyim yok tüm birikimimi verdim. Eşim hiç bir şey veremedi verecem dedi olmadı… ben mental olarak bittim. Hiç bir şeye yetişemiyorum… en son doğum günümdü yine ailemle geçirdik annelerimiz süpriz yapmışlar bende kocama çok kırıldım benim için hiç bi efor sarf etmemiş. Benim bitik olduğumu görüyor ama sürekli beni kalabalıklara götürüyor.
Yardım edin kızlar ne yapmalıyım …?

Genişletmek için tıkla...

Hep düşünmüşümdür, o fakülteyi bitirseydim ben de mi böyle biri olurdum diye. Bu okulda size ne yapıyorlar gözünüzü seveyim, maaş kartı verenler mi dersin, ilk yıldan bütün altınını salkımını eve gömenler mi dersin, yazları kaynanada konserve kampına tıkılanlar mı dersin offf neden Allah'ım.

Evliliğimizin ilk 3-4 ayı ailelere karşı yeni bir aile kurduğumuzu ve kendimize ait düzenimiz, planımız olduğunu ifade etmekle geçti.
Evi de özellikle yakın tercih ettim, yeri geldiğinde bir kahve içip kalkabilmek için
Siz her ikiniz de bağımsızlaşmadan, birey olmadan evlenmeye kalkıştığınız için sizi yoruyor.

Ekonomi noktasında da belli ki eşiniz güven teşkil etmiyor. Bütün birikim yerine kısmen verseydiniz. Size tavsiyem şu an çaktırmadan birikim yapın. Harcadım deyşn geçin. Adam gençlik borçlarını ödetiyorsa ben de şimdi yiyorum dersiniz. Gençlik borcu da neyse.

Kendinize karşı dürüst olun ve etrafınızdaki o balonu patlatın. Herkese hoş görünme çabası ile kendinizi gerçekleştirmeyi başaramazsınız. Herkese isyan ederekte... Ortayı bulun biraz politik hareket edin ilişkilerinizde.

miray_sdk .!.:

Merhabalar kızlar,

Ben 10 aylık evliyim, eşimle aşk evliliği yaptık düğün senesi çok yıprandım. Gerek aileleri idare etmek, gerek eşime destek olmak, gerek organizasyon işleri beni çok yordu.
Düğün sonrası hayatımı çok sevdim kendi evimi düzenimi vs. Fakat, bugün 10 ay oldu ve çok yıprandığımı hissediyorum.
Eşim iyi bir insan fakat beni bu sene çok zorladı (çok borcu var, çoğu olayları umursamıyor sorumluluklar benim sırtımda, çoğu kez beni üzecek şeyler yaptı …)
Aynı zamanda aileler sürekli bizi arıyor bizi görmek istiyor. Ben çalışıyorum ve hafta sonları hiç doğru düzgün eşimle vakit geçiremiyorum. Misafir, ziyaret derken ilk senem böyle geçti…
Kaynanam iyi bir insan ama sürekli ailesinden birisi geldiğinde bizi ister yanında, biz onlara 1:30 saat uzaklıkta oturuyoruz hafta içi zor oluyor. Kendi annemde çok kontrolcü beni çok rahat bırakmıyor.
Eşimle aramız iyi ama ilk aylar çok kavga ettik ben sürekli ağlıyorum ama yorgunluktan ve tükenmişlikten. Ailemin baskısıyla büyüdüm evin en büyük kızıyım aynı zamanda öğretmenim ve çok yoruldum…
Kendime bile zaman ayıramıyorum bakımıma, günde sadece akşam uyumayı bekliyorum. Eşimle ev alma telaşına girdik ve neyim var neyim yok tüm birikimimi verdim. Eşim hiç bir şey veremedi verecem dedi olmadı… ben mental olarak bittim. Hiç bir şeye yetişemiyorum… en son doğum günümdü yine ailemle geçirdik annelerimiz süpriz yapmışlar bende kocama çok kırıldım benim için hiç bi efor sarf etmemiş. Benim bitik olduğumu görüyor ama sürekli beni kalabalıklara götürüyor.
Yardım edin kızlar ne yapmalıyım …?

Genişletmek için tıkla...

Sizin neden bitik oldugunuzu anlayamadım. Daha yeni evlisiniz. Öğretmensiniz. Annenize bir sınır çizin hayatınıza müdahale etmesine izin vermeyin. Kaynanaya her hafta gitmeyin. Eşinle de iş bölümü yap. Sıkıntıyı gerçekten göremiyorum. On yıllık evliyim en rahat zamanlarım çocuktan önceki ilk yıldı. İş güç az, yaşam daha kolay nisbeten. Şimdiden böyle tukendiyseniz ilerde çocuk olursa toparlamaniz çok zor olur.

Katibin Ruhu .!.:

Hep düşünmüşümdür, o fakülteyi bitirseydim ben de mi böyle biri olurdum diye. Bu okulda size ne yapıyorlar gözünüzü seveyim, maaş kartı verenler mi dersin, ilk yıldan bütün altınını salkımını eve gömenler mi dersin, yazları kaynanada konserve kampına tıkılanlar mı dersin offf neden Allah'ım.

Genişletmek için tıkla...

Boun eğitim fak mezunuyum yemin ederim benim bölüm arkadaşlarımdan da var bu tarz tipler.. üzerine sosyolojik araştırmalar yapılası, tezler yazılası bir konu

Katibin Ruhu .!.:

Ferho bazı kadınlar cidden seviliyor. Mesela ben seviliyorum. Kadınlar sevmek için yaratıldıysa neden şairlerin geneline yakını erkek? Baya baya sevilen varlıklarız işte. Sana seveni denk gelse bile anlayacak bir yüreğin olmadığı için böyle konuşman çok normal.

Genişletmek için tıkla...

O şairlerin partnerlerini dinle bir de.bu nasıl şair oldu aklım almıuor, normalde odunun teki diyeceğine eminim.

Aysenimi .!.:

O şairlerin partnerlerini dinle bir de.bu nasıl şair oldu aklım almıuor, normalde odunun teki diyeceğine eminim.

Genişletmek için tıkla...

Her sevgilisine aynı romantiklikte şiir yazan şairler...

9 aylık evliyim, hayır böyle geçmiyor ilk senemiz. Çünkü eşim de ben de BİREY olabilmiş insanlarız. Ailemize göbek bağımızı kesebildik üstelik kayınvalidemlere 3 dk kendi anneme 10 dk mesafede oturuyorum. Gitmek istemediğim bir yer varsa hayır diyebiliyorum. Davet edilmeyen hazırlıksız bir misafir gelecekse (eşimin akrabalarından), kayınvalidem evde hazırlığını yapıp bana getiriyor ki bu da 1-2 kez oldu sadece. Her fırsatta ve her ortamda önceden haber verilmeyen ve hafta içi olan misafirleri ağırlayamayacağımı biliyorlar.

Siz daha bekarlık borçları bitmemiş, ailesiyle bağını koparamamış, daha düğün hazırlığında bütün yükü size atmış biriyle neden evlendiniz merak ediyorum?

Ben de 13 aylık evliyim. Kesinlikle bu şekilde geçmedi. Ne benim ailem, ne eşimin ailesi asla böyle bir karışma durumu olamaz. Ben buna izin vermem. Ne kadar yakın olurlarsa olsunlar. Benim eşimle olan ayrı bir ailem var ve öncelikli ailem de eşim. O yüzden öncelikle “ben” demeyi bildim her zaman. “ ben bugün annenlere gitmeyi değil, şu kafede şu tatlıyı yemeyi planladım” ki genelde de sana eşinin kaçta gelip şuraya gidelim buraya gidelim diyeceğini bilirsin. O sana demeden sen oja de. Ondan önce sen plan yap. Önce sen isteğini dile getir yani.

Benim kaynanam yan tarafımda oturuyor başlarda eşim de beni elinden gelse her gün oraya götürecekti. Ama ben net bir şekilde “sen gitmek istiyorsan gidebilirsin. Ben bugün şuraya gitmek istiyorum. Ailen yakın olabilir ama haftada birden fazla git gel ben istemiyorum “dedim. Ben kaynanamlara haftada bir indim. Eşim ısrarla annemler diye tuttursa da sen git ben gelmiyorum dedim ve ben dediğim gibi başka yerlere gittim. Bir yerden sonra rahatsız oldu bu durumdan. Lakin ona artık evlendiğimizi, birlikte vakit geçirmemiz gerektiğini, kök ailelerimizi çok sevsek de evlendikten sonra her gün her gün oraya gitmenin doğru olmadığını, ben kimseyle iki tarafla da vıcık vıcık bir ilişki istemediğimi, sizinkilerle haftada bir, bizimkilerle(farklı şehirde) ayda 3-4 gün yeterli olur tarzında konuştum. Böyle de götürdüm zaten. Onun ailesine uzak durup kendi aileme yapışık kalsaydım eşim kesinlikle istemezdi mesela. Ben iki tarafa da aynı şekilde mesafeli durdum. Böylelikle korudum. Eşim daha işten gelmeden onu arayıp “ aşkım canım pizza çekti. Bu akşam pizza yemeye gidelim” diye aradım mesela. Bunu özellikle anneleriyle plan yaptığını düşündüğüm günlerde yaptım. Ya da evde duracaksak da geceden daha eşime, “yarına şu filmi buldum. Çok güzel olduğu söyleniyor. Top 10 da ilk sırada. Yarın işten gelince mısır patlatıp şu filmi izleyelim” diyorum mesela. Cips, mısır, tatlı, çerez vs biraz hazırlığım da oluyor o daha işten geldiğinde mutfakta tezgahın üzerinde. Hiç annesinin lafını bile yapmıyor…

İlk birkaç ayı bu şekilde götürdüm. Eşimle kötü olmadan, kv ile kötü olmadan bu şekilde hem mesafeli olmuştum hem de aram çok iyidi. Şimdi zaten bunların hiçbirine gerek kalmıyor. Artık o haftada bir de olmuyor. Geçerken önlerinden 2 dk sohbet edip geçiyoruz. Ama hiçbir problem yok. Yan yanayken , oturduğumuzda da keyifli vakit geçiriyoruz. Tabi kendi ailemle de aynı şekilde daha az gidiyoruz. Vakit buldukça başka şehirlere kaçıyoruz. Kimseyle pek bir planımız olmuyor. Kendi kendimize takılıyoruz. Bugün de yola çıkacağız bir hafta tatile gideceğiz. Kaynanamlar yan tarafımızda oturmalarına rağmen, tatil aylar öncesinden belli olmasına rağmen haberleri yok. Giderken “ annecim 1 haftalık ufak bir şey ama gene de senin elini öpmeden, helalliğini almadan yola çıkmak istemedim” diyeceğim

Ben çözümü böyle buldum. Laf gelsin zaten direk cevabını veriyorum. Ama eşimi de arada bırakmamak adına böyle bir tutum izliyorum. Faydası oluyor zararı olmuyor