- 29 Ekim 2012
- 431
- 433
- 103
- Konu Sahibi raggiodisole
-
- #1
Selamlar,
Yan komşumun çocuk odası yatak odamın yanında, biri 2.5 yaşında biri de 3 aylık iki bebeği var. Küçük olanın ağlamalarına alıştık ama büyük olan iyice kudurdu.
Odayı değiştirelim desek yalıtım olmadığı için salonum buz gibi, arka odam var orası da apartman boşluğuna bakıyor diye geçmek istemiyorum, sabahları zaten hava karanlık orada yatsak hiç kalkamayız.
Biliyorum çocuk diyeceksiniz, bebek diyeceksiniz normal diyeceksiniz, farkındayım büyüme çağı, kudursun, oynasın, mutlu olsun, seviyorum o sesleri, mutlu çocuk kahkahaları hoşuma gidiyor. Tabi aile üyelerinin yüksek sesli bağırmaları eklenmezse ya da minik bir anda odadaki tüm çekmeceleri çarpmaya, oyuncakları duvara fırlatmaya başlamazsa.
Bu saat oldu minik arkadaşımız hala çığlık çığlığa oyunlar oynuyor, sanırım babasını özlemiş, baba baba diye çığlıklar atarak koşturuyor. 3 aylık olan da ağlamaya başladı, annesi ona en yüksek sesiyle şarkı söylüyor.
Tabii ki çocuklu evlerde bu şenlikler olur, ne güzel mutlu aile di mi? Ama benim migrenim var. Eşim de 4te kalkıp işe gidecek. Ayrıca bizim minik arkadaş geçen gün ayakkabımı kapının önünden almış, eve koşmuş ve camdan aşağı atmış, babaannesi söyledi. Eh doğal olarak biraz gerildim, saat sabahın 7si, işe gideceğim ve ayakkabımın teki yok! Ama miniğe hiçbir şey söylemedim, büyüme ataklarında bu davranışlar çoğunlukla normal karşılanır, babaanne ayakkabımı almadıklarını söyledi, sizin torununuz atmış oğlunuz alsın getirsin lütfen yoksa işe geç kalacağım dedim. Yedek ayakkabım yok bu arada, bu sene almadım, yağmurda ve karda aynı ayakkabıyı giyeceğim. Babaanne oğlunun uyuduğunu kendisinin alacağını söyledi, kadın zaten yaşlı kıyamadım. Teyzem 10 dakikada kapıdan nasıl aldı da camdan attı bu paşa dedim, dedeyi işe gönderirken kapıdan koşturmuş sıpa :) ayağımda 43 numara erkek ayakkabısıyla indim ayakkabımı aldım, giydim, işe gittim.
Ama şimdi biraz sinirleniyorum, çalıştığımızı ve odamızın hemen yan odada olduğunu biliyorlar, gelin de babaanne de her gördüklerinde ya bizim çocuklar yüzünden uykunuz bölünüyor işe uykusuz gidiyorsunuz diyorlar.
E bunu diyen insan çocuğu salonda oyalayayım dese olmaz mı?
Geçen temizlik yaparken kapı çaldı, teyze gelmiş, müzik sesini kısmamı istedi, bebekler uyuyormuş.
E ama insan telefondan müzik dinlerken ne kadar yüksek ses çıkabilir ki?
Onlar rahatsız olunca kapıya geliyorlar ama ben migren atağıma rağmen çocuklar eğleniyor diye bir şey söylemek istemiyorum.
Ya ben mi çok safım?
Yan komşumun çocuk odası yatak odamın yanında, biri 2.5 yaşında biri de 3 aylık iki bebeği var. Küçük olanın ağlamalarına alıştık ama büyük olan iyice kudurdu.
Odayı değiştirelim desek yalıtım olmadığı için salonum buz gibi, arka odam var orası da apartman boşluğuna bakıyor diye geçmek istemiyorum, sabahları zaten hava karanlık orada yatsak hiç kalkamayız.
Biliyorum çocuk diyeceksiniz, bebek diyeceksiniz normal diyeceksiniz, farkındayım büyüme çağı, kudursun, oynasın, mutlu olsun, seviyorum o sesleri, mutlu çocuk kahkahaları hoşuma gidiyor. Tabi aile üyelerinin yüksek sesli bağırmaları eklenmezse ya da minik bir anda odadaki tüm çekmeceleri çarpmaya, oyuncakları duvara fırlatmaya başlamazsa.
Bu saat oldu minik arkadaşımız hala çığlık çığlığa oyunlar oynuyor, sanırım babasını özlemiş, baba baba diye çığlıklar atarak koşturuyor. 3 aylık olan da ağlamaya başladı, annesi ona en yüksek sesiyle şarkı söylüyor.
Tabii ki çocuklu evlerde bu şenlikler olur, ne güzel mutlu aile di mi? Ama benim migrenim var. Eşim de 4te kalkıp işe gidecek. Ayrıca bizim minik arkadaş geçen gün ayakkabımı kapının önünden almış, eve koşmuş ve camdan aşağı atmış, babaannesi söyledi. Eh doğal olarak biraz gerildim, saat sabahın 7si, işe gideceğim ve ayakkabımın teki yok! Ama miniğe hiçbir şey söylemedim, büyüme ataklarında bu davranışlar çoğunlukla normal karşılanır, babaanne ayakkabımı almadıklarını söyledi, sizin torununuz atmış oğlunuz alsın getirsin lütfen yoksa işe geç kalacağım dedim. Yedek ayakkabım yok bu arada, bu sene almadım, yağmurda ve karda aynı ayakkabıyı giyeceğim. Babaanne oğlunun uyuduğunu kendisinin alacağını söyledi, kadın zaten yaşlı kıyamadım. Teyzem 10 dakikada kapıdan nasıl aldı da camdan attı bu paşa dedim, dedeyi işe gönderirken kapıdan koşturmuş sıpa :) ayağımda 43 numara erkek ayakkabısıyla indim ayakkabımı aldım, giydim, işe gittim.
Ama şimdi biraz sinirleniyorum, çalıştığımızı ve odamızın hemen yan odada olduğunu biliyorlar, gelin de babaanne de her gördüklerinde ya bizim çocuklar yüzünden uykunuz bölünüyor işe uykusuz gidiyorsunuz diyorlar.
E bunu diyen insan çocuğu salonda oyalayayım dese olmaz mı?
Geçen temizlik yaparken kapı çaldı, teyze gelmiş, müzik sesini kısmamı istedi, bebekler uyuyormuş.
E ama insan telefondan müzik dinlerken ne kadar yüksek ses çıkabilir ki?
Onlar rahatsız olunca kapıya geliyorlar ama ben migren atağıma rağmen çocuklar eğleniyor diye bir şey söylemek istemiyorum.
Ya ben mi çok safım?