@Argenta sana moral vermeye geldim beni iyi dinle :) ben de normal doğum yapacağım diye gittiğim hastaneden 24 saat doğum sancısı çektikten sonra sezeryanla çocuğumu doğurarak çıktım. Ne bana ne bebeğe bakacak kimsem yoktu. Annem seneler önce vefat etti. Kayınvalidem geldi ama kendisi hiçbir şey bilmeyen, insanı sinir eden bir kadın. Yatağından kalkamayan, acılar içinde kıvranan ben ilk geceden itibaren bakmaya başladım bebeğime. Kendisi horlaya horlaya uyuyordu çünkü. Allah'tan eşim çok yardımcıydı. bu psikolojiyi o kadar iyi anlıyorum ki. Tek bakmak gerçekten nimet. ikinci çocuğum olursa -ki düşünmüyorum- kimse gelmesin, içinden gelen olursa yemek getirsin isterim sadece. Uzak dursun herkes.
Bebeğin uyurken uyu, benim gibi bebek uyurken kendini odalara kapatıp katılarak ağlama.
Bizde titreşimli ve sesli bir ana kucağı vardı o çok yardımcı oldu. Çocuğum ondan başka yerde uyumuyordu. İşte yağmur sesi ya da müzik sesi vs ayarlıyorduk. Şarj edilebilir pille de çalışıyor.
Bebeğim üç aylık hala doğru düzgün iş yapmıyorum, yardımcı alıyorum. Eşim de çok anlayışlıdır bu konuda, sen de işbölümü yap evde bence.
Her akşam eşin gelince duş al. Bebeği uyurken de olsa bırakıp girme gündüzleri. Allah korusun. Bir de eşin masaj yapsın birkaç kez.
Çağırabiliyorsan eve kuaförünü çağır. Bebek uyurken sana ne yapabiliyorsa yapsın. Moral olur, hem sen manikürünü, ağdanı vs halletmiş olursun.
Alış veriş sitelerinde takıl. Eğer bedenin ya da ayak numaran değiştiyse dışarı çıkmaya başladığın zaman giyecek kıyafet bulamayabilirsin. Bir iki bir şey al kendine.
Kuzen, kardeş, arkadaş vs kim varsa arada çağır bir saatliğine falan gelsinler, gülüşün.
Her şey zamanla düzelecek. En önemlisi bunu bil. Kendimi öldürsem, cesedim sabaha kadar morarıp şişer mi diye düşünen ben şu an tatil programı yapıyorum. Rüyamda görsem inanmazdım. Annelik kimliğin ömrünün sonuna kadar seninle olacak belki ama eskisi gibi birey hissettiğin günler de gelecek. Gün gelecek sağlıklı bir çocuğu dünyaya getirmenin, onun gün gün gelişimini izlemenin ne büyük nimet olduğunu anlayacaksın. Instagram'daki bazı hastalıklarla dünyaya gelmiş, sendromlu özel çocukların annelerindeki gücü, kuvveti, azmi gördükçe de kendimden utanmıştım. Bizim bebeğimizle bağımlılığımız taş çatlasın 6 ay, onlarınki bir ömür boyu.
Allah tüm annelere kolaylık versin, bebeğini güle güle büyütmeni dilerim.