Yalnız bebek bakmak

Bir bebeğin hayatı ne kadar değiştirdiğini, yeni bir anne için ne kadar zorlayıcı ve bunaltıcı olabileceğini, üstüne üstlük doğumun da umulduğu gibi gitmeyip aksaklıklar sonucunun insanı ne kadar yıpratacağını vs vs bilmek için çocuk doğurmaya gerek yok. Düşünebilecek kapasitesi olan her insan bunu düşünebilir. Buna rağmen konu sahibini dövecek gibi saçma sapan agresif yorumlar yapılmış, pes yani. Millet saldıracak adam arıyor.

Kaç yıllık yenidoğan yoğun bakım hemşiresiyim. 500 gramlık bebeğe bile gözüm kapalı bakabilirim, bir bebeğin neden ağladığını bir bakışta anlarım, artık otomatiğe bağladım. Ama mesleğe yeni başladığımda 3 kiloluk bebekleri bile kolu bacağı elimde kalacakmış gibi gelip tutmaya korktuğumu hatırlayıp gülüyorum o halime. Bebek bakmaya alışmamış bir insanın bebeklerden çekinmesi çok normal. Yeni anne babalarda sık gördüğüm bir durum. İnsan her şeyden fazla fazla korkuyor. Ben bebek bakımı tecrübeme rağmen kendim doğursam, benim de yeni doğum yapmış bünyemle, annelik içgüdümle zorlanacağımı düşünüyorum. Kaldı ki bebek bakımı, acemiler için hiç kolay değil. İnsan insanın halinden anlamalı. Konu sahibini dövecek gibi yapılan yorumları kınıyorum.
 
Gece uyumayıp saatlerce süt sağıp üzerine sabah işe gidip yabancı kadına emanet ederek baktım. İyiki bakmışım iyiki doğmuş kurban olurum verene.hepsi geçti.çok sürmüyor zaten 2 yaşından sonra sıkıntısı da kalmıyor. İnan ki değer. Ki o yüzden 2.yaptım.
 
Benimde sezaryen oldu dogumum hastaneden ciktigimiz anda kimseye dokundurtmadim bile zaten esim ve amnem ise basladilar hemen. Evet zor hem ev isi hem bebek cok zor. Gazıydi koliğiydi pişiğoydi derken o dogum kilolAri bir bir gidiyor ama imkansiz degil yani biz yaptiysak sende yaparsin su an lohusasin duygusalsin ama hepsi gececek emin ol
 
Sezeryanle dogum yapan birine refakatci olmustum. Oncelikle evladiniz hayirli olsun, yalniz olmaniz elbette kotu olmus anneler musait degilse bile sizin veya esinizin kizkardesi yokmuydu Allah rizasi icin yardimci olsalardi yada eltiniz falan. Gun gelir onlarinda ihtiyaci olur.. Sizi anliyorum Allah yardimciniz olsun isin zor kismi gecmis zaten birkac gun dikisleriniz duzelene kadar agir isler yapmaz sadece bebek ile ilgilenirsiniz. Uzmeyin kendinizi Allah can sagligi versin
 
İkimizin de annelerden falan pek hayır yok.
Yaş sağlık durumlarını katarsak kendilerince onlar da haklı.
Ama bu yaşadığım zorluğu değiştirmiyor.
Cumartesi günü doğum yaptım, normal isteyip, 30 saat sancı çekip, artık durum kritikleşince sezaryen olmak zorunda kaldım.
Zaten kendimi yarım insan gibi hissediyorum, üstüne de hayatımda ilk defa bebek bakımını tek başına üstleniyorum.
Kaç gündür eşim ilgileniyodu ama bugün ve sonrası artık işe gitmek zorunda.
Bugün saatlerce uyumayınca bir ara çıldırıyorum sandım.
Gaz, mama, alt herşeyi tek tek kontrol ede ede anca 5-6 saatte uyutabildim.
Hergünüm nasıl böyle geçecek diye düşünüyorum.
Bebeğini tek başına büyütmüş başka anneler varsa, verecekleri tavsiyeler ve cesarete ihtiyacım var.
Biraz da modum da düşük bu sıralar, o sebeple gerçekten morale ihtiyacım var.
Hayırlı olsun Allah güle güle büyütmeyi nasip etsin. Benim de 4 aylık bebegim var ve bende yalnız büyütüyorum. Ailemle farklı şehirlerdeyiz, annem 5 gün kalabildi yanımda sonrasında yalnızdım. Eşimin ailesi de büyük kısmı sevmeye geldiler ev işine yardım eden ya da yanımda kalmayı teklif eden yoktu. Kv yanıma gelin burda kalalım dedi ben o halimle evimde bile rahat edemiyordum halbuki. Ziyarete gelen görümce sürekli hizmet bekledi yemek hazırlayaçağımı bildiği halde kardeşine gitti yemek zamanı geldi falan filan.

Şimdi gelelim bebegi kime doguruyorsunculara.

Bebeği evladımızi kendimize ailemize neslimiz için doğuruyoruz. Kimseden gelip 7 24 yardım etmesini de beklemiyoruz ama yeni bir surecte aile büyüklerinin tecrübelerinden faydalanmak istiyoruz yani insanları himaye altına alıp kölelestirmiyoruz.

4 aylık bebegimle sanki hep birlikteydim hep benimle idi o kadar alıştım ki tavsiyem yalnız kalınca her işe daha çok sarılıyorsun, başarıyorsun sadece sabır.
 
biraz da boyle hissetmenizi sağlayan sey, super anneler. sanki bebek olunca her seh cok guzel olcak, sunumlu sofralarimi kurcam, bakimimi yapcam, bebegimle konuscam sevcem masaj yapcam falan gibi her seyin dort dortluk olacağı beklentisi oluyor. ama hic oyle degil, daha bir haftalikmis, herkes ne hallerde oluyor o zamanlar, ilk cocugumdaki halimi hatirlamak bile istemiyorum. 20 gunlukken rahatladim ben ikisinde de. yalniz degilsin, zor zamanlar, ama alisacaksin merak etme.
 
İkimizin de annelerden falan pek hayır yok.
Yaş sağlık durumlarını katarsak kendilerince onlar da haklı.
Ama bu yaşadığım zorluğu değiştirmiyor.
Cumartesi günü doğum yaptım, normal isteyip, 30 saat sancı çekip, artık durum kritikleşince sezaryen olmak zorunda kaldım.
Zaten kendimi yarım insan gibi hissediyorum, üstüne de hayatımda ilk defa bebek bakımını tek başına üstleniyorum.
Kaç gündür eşim ilgileniyodu ama bugün ve sonrası artık işe gitmek zorunda.
Bugün saatlerce uyumayınca bir ara çıldırıyorum sandım.
Gaz, mama, alt herşeyi tek tek kontrol ede ede anca 5-6 saatte uyutabildim.
Hergünüm nasıl böyle geçecek diye düşünüyorum.
Bebeğini tek başına büyütmüş başka anneler varsa, verecekleri tavsiyeler ve cesarete ihtiyacım var.
Biraz da modum da düşük bu sıralar, o sebeple gerçekten morale ihtiyacım var.
Anneyim diye süper güclerim olacakmış gibi davranmadım bir gün 1 tostla yetindim bir gün 3 çeşit yemek yapabildim evi üstünkörü temizledim oglum uyurken yaptım temizlik islerimi .çoğunlukla hep onun yanındaydım ne zamanki yürümeye başladı biraz daha genişlettim işleri güçleri
Tek başına zor
Ama imkansiz degil kesinlikle. Bir plan dahilinde yaparsanız işlerinizi kahve keyfi bile yapabilirsiniz
Allah yardımcınız olsun
 
Bunu okuduğum iyi oldu bende yurtdısındayım baktım şimdi bizim burda da online satışı varmış.. listeme bunu da eklicem teşekkürler :)


İnşallah işe yarar. Ben arkadaşlarımdan duyuyorum. Kendi çocuğum yok... ama olunca bende alicam :)
Güzel hamilelikler dilerim:)
 
Biz 13 aylık olduk çok şükür. Bende kendim bakıyorum. İnan 40 ı geçsin biraz rahatlatacaktır sonra 3 aylık olsun daha da y ay da dahada derken 1 yaşına gelsin hopp yemede yanında yat :KK66: o sevgi ister daha minicik. Dış dünyayla yeni tanışıyor ve bildiği tek şey senin kokun. Sarıl öp onu çok sevdiğini söyle devamlı. Emzir gazını çıkart ve uyut. Altını sürekli değiş hava sıcak zaten pişik olmasın. Bu günler geçici canım. Ben ilk dogurdugumda allahım ben naptim çocuk doğurmak benim neyime bu nasıl büyüyecek dedim 3 günlük falandı tamam dedim ben anneyim :KK66:
 
Bütün destekleyen, moral veren, güç verem yorumlarınız için teşekkür ediyorum. Hepsini kız uyurken , dinlenirken şimdi tek tek okudum gönül isterdi, herkese tek tek teşekkür edeyim, cevap yazayım ama eski rahat hayatım yerini, tatlı cadımın ihtiyaçlarının karşılanmasına bıraktı.
Bu süreçte tek eşim yardımcı oluyor o da çalıştığı için sadece akşamları.
Oturup kalkmak zorluyor sadece dikişlerden dolayı, dikişlerden dolayı biraz ağrı çektikçe kötü hissediyorum kendimi.
Bir de işte doktorumun deyimiyle çift doğum yaptığım için moralsiz başladım sürece ve yorgun, yıpranmış başladım.
Yorumlarınız iyi geldi daha güçlü hissediyorum günden güne :)
 
konunuzu görünce yazmak istedim bende aynı yollardan geçtim.. cok gazlı huysuz bir bebekti uyku deseniz hiç yok.. üstelik kolikti ilk 3 ay.. inanın lavobaya bile gidemez bir hal almştm piskolojim cok bozuldu banyo yapmak lüksdü benm için eşim gelince anca onuda 5 dakikada cıkardm sürekli aglardı..
üstüne lohusa iken birde annem ve eşim tartıştılar.. bir basıma kaldım..
annem bir süre basmda kaldı ama cok sorunlar yaşadk
şimdki aklım olsa tek bakardm.. bende serzeryan ile dogum yaptm bu arada..
nasıl bakacagım nasıl yapacagm diye düşünürseniz iyice kötü bir hal alıyor .. bir ara o kadar bunalmştm ki o kavgadn sonra bebegimle intiharı bile düşünmüştüm.. soınra allahıma şükür toparladm cok zorluklar çektim.. sürekli aglardm
o aglardı ben aglardm.. hiç biryere cıkamazdm.. ama sonra aglamayı ve ben bunu nasıl büyüteceğim demeyi bıraktm..
inanın herşey cok rahat oldu ondan sonra benm için
bir şekilde büyüyecek o bebek eşinizde destekciniz ise hiç korkmayn
size tavsiyem ev işiymiş yemekmiş hepsini boşverin.. yapmayn hiç birşey bebeginiz uyudu zaman sizde uyuyun mutlaka. gececek bu günler=) bakın şimdi benm ki 14 aylık :nazar::nazar: allahıma cok şükür büyüdükce rahatlıcaksnz merak etmeyn
allah yardmcnz olsun siz kendinize inanın güvenin ki bebeginizde kendini güvende hissetsin
 
konunuzu görünce yazmak istedim bende aynı yollardan geçtim.. cok gazlı huysuz bir bebekti uyku deseniz hiç yok.. üstelik kolikti ilk 3 ay.. inanın lavobaya bile gidemez bir hal almştm piskolojim cok bozuldu
üstüne lohusa iken birde annem ve eşim tartıştılar.. bir basıma kaldım..
annem bir süre basmda kaldı ama cok sorunlar yaşadk
şimdki aklım olsa tek bakardm.. bende serzeryan ile dogum yaptm bu arada..
nasıl bakacagım nasıl yapacagm diye düşünürseniz iyice kötü bir hal alıyor .. bir ara o kadar bunalmştm ki o kavgadn sonra bebegimle intiharı bile düşünmüştüm.. soınra allahıma şükür toparladm cok zorluklar çektim.. sürekli aglardm
o aglardı ben aglardm.. hiç biryere cıkamazdm.. ama sonra aglamayı ve ben bunu nasıl büyüteceğim demeyi bıraktm..
inanın herşey cok rahat oldu ondan sonra benm için
bir şekilde büyüyecek o bebek eşinizde destekciniz ise hiç korkmayn
size tavsiyem ev işiymiş yemekmiş hepsini boşverin.. yapmayn hiç birşey bebeginiz uyudu zaman sizde uyuyun mutlaka. gececek bu günler=) bakın şimdi benm ki 14 aylık :nazar::nazar: allahıma cok şükür büyüdükce rahatlıcaksnz merak etmeyn
allah yardmcnz olsun siz kendinize inanın güvenin ki bebeginizde kendini güvende hissetsin
 
Lohusa bir kadına yapılan yorumlara bakıyorum da kadının düşmanı kadın. Elbette çocuğu doğururken zor olacağını biliyordur ama hangimiz bırakın doğumu bir yerimiz ağrısa annemiz yanımızda olsun bir sıcak çorba yapsın istemeyiz? Uykusuz yorgun olduğunu zorlandığını söyleyen tavsiye bekleyen insana "onu doğururken düşünecektin" anlamına gelecek yorumlar yapmak çok yakışıksız. Ben şöyle iyi doğurdum ben böyle güzel baktım deyip kadının kendini daha da yetersiz hissetmesine sebep olanları da es geçemeyeceğim. Her işlem herkesi aynı şekilde etkilemez 7 kat kesildikten sonra herkes at gibi ayağa kalkıp her işini göremez.
Konu sahibi sana gelecek olursam daha bir hafta bile olmamış her şeye yetmek zorunda değilsin. Bebeğinle ilgili takıldığın bir şey olunca aç internetten araştır video izle. Onu sakinleştirici yöntemleri bulmaya çalış masaj, sakinleştirici sesler vs.. Bakımı konusunda endişe etme orasını tutarsam kırılır çıkar gibi düşünme vücudu elastik ve uzuvları pamuk ipliğine bağlı değil korkmadan tut bebeğini. Gerçekten sıkıntı çekiyorsan bu konuda sağlık ocağını ara yardım iste yardımcı olacaklarına rehberlik edeceklerine inanıyorum. Seni de rahatlatan çaylar iç papatya melisa ıhlamur gibi. O uyuyunca sen de hemen uyu. Bırak bir hafta daha yemek yapma eşin bi makarna, pilav vs yapsın işten gelince. Temizliğe elini sürme bir haftada kimse mikroptan ölmez. Bir hafta sonra iyice toparlamaya başlarsın bebeğin de günden güne değişecek ağlamaları azalacak uykusu düzene girecek. Sürekli böyle mi devam edecek diye düşündüğünü biliyorum hayır düzelecek 40 ı çıktıktan sonra nasıl değiştiğini göreceksin. Psikolojini sağlam tut sendeki her duygu bebeğine yansır.
 
Altın kural o uyurken sizde uyuyacaksınız. Dinleneceksiniz. Dinlendikçe kötü düşüncelerden negatif görüşlerden uzak kalacaksınız mümkün olduğunca. Geçecek eski halinize döneceksiniz demiyorum böyle birşey yok. Alışacaksınız sadece.
 
Acımasızlık değil gerçekçilik denmesi lazım. Hamile kalmadan önce bilmiyor muydu koşulları?
Burada böyle "annem bakmıyor, kayınvalidem de bakmıyor " diye ağlayan çok gördük. Sanki bakmak zorundalar. Herkes kendine doğuruyor...
Bilinmiyor efendim hamile kalmadan neye maruz kalınacağı. Siz biliyormusunuz şu an veya biliyor muydunuz?
 
bebeğimi kayınvalide ile büyütmüş biri olarak diyorum ki çok şanslıısn. evet biraz zorlanacaksın ama elin pratikleşip öğreneceksin yanında sana karışan sinir eden biri olmayacak bebeğini kendi kurallarına göre büyüteceksin. sürekli çatışma yaşanmayacak. benim bebeğim 7 aylık ek gıdaya geçtik babaannesi bir çorba yapıyor içine nerdeyse 1 bardak yağ koyuyor. en fazla 1 çağ kaşığı yağ olacak diyorum dinlemiyor bide surat 5 karış. her konuda böyle ama. keşke bakıcısı olsa da onla uğraşmasam.
 
İkimizin de annelerden falan pek hayır yok.
Yaş sağlık durumlarını katarsak kendilerince onlar da haklı.
Ama bu yaşadığım zorluğu değiştirmiyor.
Cumartesi günü doğum yaptım, normal isteyip, 30 saat sancı çekip, artık durum kritikleşince sezaryen olmak zorunda kaldım.
Zaten kendimi yarım insan gibi hissediyorum, üstüne de hayatımda ilk defa bebek bakımını tek başına üstleniyorum.
Kaç gündür eşim ilgileniyodu ama bugün ve sonrası artık işe gitmek zorunda.
Bugün saatlerce uyumayınca bir ara çıldırıyorum sandım.
Gaz, mama, alt herşeyi tek tek kontrol ede ede anca 5-6 saatte uyutabildim.
Hergünüm nasıl böyle geçecek diye düşünüyorum.
Bebeğini tek başına büyütmüş başka anneler varsa, verecekleri tavsiyeler ve cesarete ihtiyacım var.
Biraz da modum da düşük bu sıralar, o sebeple gerçekten morale ihtiyacım var.
Nden kendinizi eksik hissediyorsunuz onu anlayamadım onun dışında bende yanlız büyüttüm üstelik bende sezaryenliydim zor oturup kalkıyordum üstelik bebeğim geceleri hiç uyumuyordu sarılık olmuştu ve sütüm yoktu üstelikte göbeğinden sürekli kan geliyordu doktora götürdük sorun yok kuruyacak dedi aç kalmış dedi mama başladık artık geceleri mama yapıyordum suyu ılıt mama hazırla bu sırada bebeği susturmaya çalış süt yok sütün olsun diye sürekli bişeyler içip yemem gerek göğüslerim yara olmuştu nerdeyse ucu kopacaktı ki yarısı gitmişti acıdan duş alamıyordum üstüne birde mastit oldum göğüs kanalım tıkanmış ateş titreme ilaç derken süt tamamen gitti falan bir ton zorluk yaşadım bunlar çok normal zamanla düzelir ama bunlara rağmen kendimi eksik hissetmedim
 
Su akar yatağını bulur demişler elbette hep böyle olmayacak hep böyle olsa kimse çocuk yapmazdı,bebek dünyaya sen yeni duruma zamanla alışacaksınız,zamanla her ağlayışını anlamlandıracaksın aç mı uykusu mu geldi gazı mı var altı mı pis...kimse anne olarak doğmuyo,toplumda müthiş bir baskı var anne oldun öf diyemezsin artık insan değil biyonik bir canlısın, kimseyi takma deneye yanıla düşe kalka olacak
 
Yegenimi buyutuyorum ,altini ciziyorum yegenim,dogdugu gunden beri yanimda ,su an 3,5 aylik son 2,5 aydir gunde 16 saat benimle napiyim cildiriyim mi ?
Anne olurken akliniz neredeydi acaba merak icerisindeyim ,
Ne sandiniz fotograf cektirip sonra birileri gelip bakiyor mu ,
Herkes yalniz buyutuyor ,bende ilk defa bakiyorum,
Konu sahibi kendi çocuğuna öz çocuğuna bakmaya çalışıyor yol yordam istiyor çünkü bilmiyor. Altını çiziyorum kendi çocuğuna kanından canından kopup gelen savunmasız minik yavruya. Siz yeğene bakıyorsunuz diye dünyayı kurtardığınızı filan mı sanıyorsunuz? 16 saat nedir günde?Geriye kalan 8 saatte uyuyorsunuz dinleniyorsunuz değil mi? Hah işte konu sahibi onu da yapamıyor. Yeğenle insanın kendi öz yavrusunu kıyaslamak ayrı bir bünye gerektiriyor sanıırm ben kıyaslayamadım yinede.
 
X