Yaklaşık 1 yıldır bu konuyu yazmayayım dedim ama olmuyor.

slnkhrmn008 .!.:

O tür konulara dikkat etme meselesi kişiden kişiye değişiyor

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Yani bunun gibi bir sürü örnek sayabilirim bir yıldan fazla oldu galiba tanışalı. Birgün sözde bana şaka yapıyor ailemin yanındaydım evde değildim. Beni aradı eşini aldık gezmeye gidiyoruz diye. Eşimi aradım ne oluyor ne gezmesi diye. Öyle birşey yok şaka yapmıştır ben onlardayım elektrik sorunu çıkmış rica ettiler geldim ona bakıyorum diyor ama ben sinirden titriyorum. Sonra kız mesaj atmış şaka yaptım diyor. Belki böyle yaparsa gelirim diye yapmış gelmemi istiyormuş yani. Çok dengesizler baştan bilseydim yönümü dönmezdim bunlara.

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Olmayan birşey değil. Adamın annesi gilin yazlıklarında şofben var onu alıp kendi evlerine takacaklar. Kocam da bilgili sökmeyi takmayı biliyor. Eşimden rica ettiler gidelim beraber söküp getirelim diye. Ben de sorun etmemiştim ama bir aradım akşam olmuş sekiz neredesin dedim. Efendim yorulmuşlar Mehmet de avmye geçelim bir çay içelim diye tutturmuş. Kız da yanlarında kocasının peşinden düşmüyor zaten bakkala bile beraber gider. Eşim de çaya asla yok demez tiryaki kendisi. Oturmuşlar çay içmişler üçü. Ve eşim anlatıyor diyor ki kocası dururken karşıma kendisi oturdu. Yani adam kocamın çaprazında kızın yanında oturuyor, kız kocamla karşılıklı oturuyor. O zamanlar sorun etmedim ne var bunda dedim de yeni yeni huylanmaya başladım. Belki ben geri kafalı bir düşünceye sahibim ama ben samimi olmadığım bir adamın karşısına geçip oturmazdım. Asıl arkadaş olan benim kocamsa kocam oturur arkadaşının karşısına. Haksız mıyım?

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Bir yıldır çektiğim bir sıkıntı var. Nasıl başlasam nereden başlasam bilmiyorum. 1 yıldır içime atıyorum eşim hariç kimseye serzeniş etmiyorum ama eşim de çözüm bulamıyor artık üstelik tartışmalarımızın ana konusu haline geldi bu sorun.

Eşimin evli bir arkadaşı var. Yeni evliler 1 yıl önce bu zamanlar tanışayım eşiyle dedim yemeğe davet ettim. Tanıştık hoş insanlardı başta. Onlar çağırdı biz çağırdık 3 ayda gayet samimi olmaya başladık bu çiftle. Bilgili ve sohbetleri hoş iyi insanlar bunu inkâr edemem. Ama sorumluluk duyguları ve sağduyuları pek yok bunu zamanla anlayıp soğumaya başladım. Benim bir bebeğim var haliyle sorumluluklarım büyük yüklerim ağır hem ev hem çocuk vs. Eskisi gibi sabahlama lüksüm yok ortam yapma lüksüm yok. Gel gelelim bunu bizim arkadaşlar anlayamıyor. Öğrenci evi gibi evleri var resmen o hayatı yaşıyorlar ve bizim de buna uymamızı bekliyorlar.
Bir geliyorlar saat 2 lere kadar kalkmıyorlar. Sabah ezanını duyduğumuz bile oldu. Gidin de denmiyor ve çok samimi olduğumuzu düşündükleri için çekinmeleri de kalmadı. 2 güne bir görüşelim diyorlar ve hiç kendileri davet etmiyorlar sadece gelmek istiyorlar. Çat diye arayıp müsait misiniz sizin eve yakınız gelelim diyorlar. Evde değiliz desek ışıkları görürler evlerimiz de çok yakın bir sokak aşağıdalar. Ve ne hikmetse sizin eve yakınız müsait misiniz diyorlar evde değiliz deme şansımız olmuyor.
Ben çok rahatsızım bu durumdan. Herkesin bir aile yaşantısı var işi var gücü var yorgun olabiliyorum resmen emrivaki yapar gibi geliyorlar.
Sözde samimiyiz, kız bana sabahtan akşama kadar yazar ama akşam müsait misiniz gelelim mi diye bir mesaj atmaz kocası kocamı arar. Bir çocuğum var zaten eve çocuğa zor yetişiyorum yorgun oluyorum çat diye gelmeleri artık gerçekten sinirlerimi bozuyor. Az önce mesaj atmışlar eşime, benim uyuduğumu söyle dedim. Üstüne aradılar uyanamaz mı falan demişler saçmalığa yüzsüzlüğe bakın.
En çok zoruma giden de şu, geçenlerde eşimle kötü kavga etmiştik sebep de eşimin bana sormadan bunlara müsaitiz demesiydi. O sinirle akşam üstü çıktım yürümeye hava almaya. Sinirden ağlıyordum. Bunlar da bize geliyordu yolda karşılaştık sinir krizi halinde olduğum için yolumu değiştirdim eşim de peşimden geliyordu. Neyse parka gittik ben oturdum sakinleştim. Sakince konuşup derdimizi çözeceken resmen takip etmişler pat diye damladılar yanımıza. Beni yine aldı bir sinir. Kavga ettiğimizi de öğrendiler tabii. Sokaktan geçen bile anlardı benim halimden onlar anlamadılar. Eşim nezaketen çay hazır siz de gelin isterseniz dedi ve GELDİLER! Bunlar kavga etmiş başbaşa bırakalım, sorunlarını çözsünler demediler. Ben yüzlerine bile bakmadım geçtim balkonda ağladım akşam boyu. Onlar da resmen ben balkonda sinir krizi geçirirken güldüler eğlendiler.
O günden beri devamlı bahane üretiyorum yorgunum halsizim vs. Eşim bana sormadan müsaitiz demiyor artık. Eşim çıkıyor dışarıda erkek erkeğe görüşüyor çok isterse. Kızın mesajlarına da eskisi gibi cevap vermiyorum.
Arada eşim olmasa hepten irtibatı kesicem.
Ama yüzsüzlükleri, az önce arayıp uyanamaz mı diye sormaları sinirlerimi zıplattı. Ben hayatımda böyle sülük gibi yapışan insanlar görmedim daha. Ve bu soğukluğuma, reddetmelerime rağmen hâlâ 2 güne bir arıyorlar deli oluyorum.
Biz bu insanlar yüzünden çok tartıştık eşimle. Tiksinmemek elde değil içimi dökmek istedim kusura bakmayın.

Not: Eşim arkadaşıyla kötü olmak istemiyor araları gayet iyi çocukluktan arkadaşı kendisi. Ve eşim bu durumdan benim kadar rahatsız değil. En son ben mecbur muyum dedim tamam biz görüşmek istedikçe dışarıda görüşürüz o zaman Mehmet'le dedi. Yani bana görüşmem için baskı yapmıyor ama kökten irtibatı kesmemi de istemiyor Mehmet'le arası bozulur diye. Eşime göre ben abartıyorum böyle yaparsam çevremde insan kalmazmış yalnız kalırmışım o kadar yardımları dokunmuş vs. Kısacası açık açık görüşmek istemiyorum diyemiyorum kıza eşimden dolayı. Ve eşimin bu inatla görüşmek istemesi yanlış algılanmasın eşim tüm arkadaşlarına karşı aynı böyle. Çok aşırı misafir sever kendileri. Ailemden bile bazen ben usanırım çok geliyorlar kalıyorlar diye ama eşim usanmaz. Kalabalığı sohbeti seviyor kendisi kim olursa olsun.

Genişletmek için tıkla...

zeLina .!.:

Yani bu tercih meselesi ben olsam peşlerine takılıp gitmezdim bile karşı tarafın eşi yoksa erkek erkeğe içsinler çayı yada o kadar işlerini yapmış evde bir çayda mı yapamamış yanii.. anlatıklarınıza göre kızın kocasının yanından ayrılmadığı belliydi zaten bence eşinize kesin tavır koyun çünkü tekrar söylüyorum muhtemelen bunlar dışarda 3ü buluşuyor her defasında olmasa bile illaki geliyordur.

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Ne değişik insanlar var yahu..
Halbuki iyi hoş sohbetli dediniz.
Keşke tadında bıraksalar da iki haftada bir falan tatlı tatlı görüşseniz.

Ben kimsenin evine geçiyordum uğrayayım evde misiniz diye gitmem.
Bana da öyle gelinsin istemem çünkü çalışan kadınım evim dağınık olur, ben yorgun olurum.
Sürprizleri bu açıdan sevmiyorum deseydiniz başta keşke..

Ben yeni tanışmalarımda muhabbet arasına sıkıştırırım bunları valla.
İsteyen istediğini düşünsün.
Seven gelsin :)

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Bir yıldır çektiğim bir sıkıntı var. Nasıl başlasam nereden başlasam bilmiyorum. 1 yıldır içime atıyorum eşim hariç kimseye serzeniş etmiyorum ama eşim de çözüm bulamıyor artık üstelik tartışmalarımızın ana konusu haline geldi bu sorun.

Eşimin evli bir arkadaşı var. Yeni evliler 1 yıl önce bu zamanlar tanışayım eşiyle dedim yemeğe davet ettim. Tanıştık hoş insanlardı başta. Onlar çağırdı biz çağırdık 3 ayda gayet samimi olmaya başladık bu çiftle. Bilgili ve sohbetleri hoş iyi insanlar bunu inkâr edemem. Ama sorumluluk duyguları ve sağduyuları pek yok bunu zamanla anlayıp soğumaya başladım. Benim bir bebeğim var haliyle sorumluluklarım büyük yüklerim ağır hem ev hem çocuk vs. Eskisi gibi sabahlama lüksüm yok ortam yapma lüksüm yok. Gel gelelim bunu bizim arkadaşlar anlayamıyor. Öğrenci evi gibi evleri var resmen o hayatı yaşıyorlar ve bizim de buna uymamızı bekliyorlar.
Bir geliyorlar saat 2 lere kadar kalkmıyorlar. Sabah ezanını duyduğumuz bile oldu. Gidin de denmiyor ve çok samimi olduğumuzu düşündükleri için çekinmeleri de kalmadı. 2 güne bir görüşelim diyorlar ve hiç kendileri davet etmiyorlar sadece gelmek istiyorlar. Çat diye arayıp müsait misiniz sizin eve yakınız gelelim diyorlar. Evde değiliz desek ışıkları görürler evlerimiz de çok yakın bir sokak aşağıdalar. Ve ne hikmetse sizin eve yakınız müsait misiniz diyorlar evde değiliz deme şansımız olmuyor.
Ben çok rahatsızım bu durumdan. Herkesin bir aile yaşantısı var işi var gücü var yorgun olabiliyorum resmen emrivaki yapar gibi geliyorlar.
Sözde samimiyiz, kız bana sabahtan akşama kadar yazar ama akşam müsait misiniz gelelim mi diye bir mesaj atmaz kocası kocamı arar. Bir çocuğum var zaten eve çocuğa zor yetişiyorum yorgun oluyorum çat diye gelmeleri artık gerçekten sinirlerimi bozuyor. Az önce mesaj atmışlar eşime, benim uyuduğumu söyle dedim. Üstüne aradılar uyanamaz mı falan demişler saçmalığa yüzsüzlüğe bakın.
En çok zoruma giden de şu, geçenlerde eşimle kötü kavga etmiştik sebep de eşimin bana sormadan bunlara müsaitiz demesiydi. O sinirle akşam üstü çıktım yürümeye hava almaya. Sinirden ağlıyordum. Bunlar da bize geliyordu yolda karşılaştık sinir krizi halinde olduğum için yolumu değiştirdim eşim de peşimden geliyordu. Neyse parka gittik ben oturdum sakinleştim. Sakince konuşup derdimizi çözeceken resmen takip etmişler pat diye damladılar yanımıza. Beni yine aldı bir sinir. Kavga ettiğimizi de öğrendiler tabii. Sokaktan geçen bile anlardı benim halimden onlar anlamadılar. Eşim nezaketen çay hazır siz de gelin isterseniz dedi ve GELDİLER! Bunlar kavga etmiş başbaşa bırakalım, sorunlarını çözsünler demediler. Ben yüzlerine bile bakmadım geçtim balkonda ağladım akşam boyu. Onlar da resmen ben balkonda sinir krizi geçirirken güldüler eğlendiler.
O günden beri devamlı bahane üretiyorum yorgunum halsizim vs. Eşim bana sormadan müsaitiz demiyor artık. Eşim çıkıyor dışarıda erkek erkeğe görüşüyor çok isterse. Kızın mesajlarına da eskisi gibi cevap vermiyorum.
Arada eşim olmasa hepten irtibatı kesicem.
Ama yüzsüzlükleri, az önce arayıp uyanamaz mı diye sormaları sinirlerimi zıplattı. Ben hayatımda böyle sülük gibi yapışan insanlar görmedim daha. Ve bu soğukluğuma, reddetmelerime rağmen hâlâ 2 güne bir arıyorlar deli oluyorum.
Biz bu insanlar yüzünden çok tartıştık eşimle. Tiksinmemek elde değil içimi dökmek istedim kusura bakmayın.

Not: Eşim arkadaşıyla kötü olmak istemiyor araları gayet iyi çocukluktan arkadaşı kendisi. Ve eşim bu durumdan benim kadar rahatsız değil. En son ben mecbur muyum dedim tamam biz görüşmek istedikçe dışarıda görüşürüz o zaman Mehmet'le dedi. Yani bana görüşmem için baskı yapmıyor ama kökten irtibatı kesmemi de istemiyor Mehmet'le arası bozulur diye. Eşime göre ben abartıyorum böyle yaparsam çevremde insan kalmazmış yalnız kalırmışım o kadar yardımları dokunmuş vs. Kısacası açık açık görüşmek istemiyorum diyemiyorum kıza eşimden dolayı. Ve eşimin bu inatla görüşmek istemesi yanlış algılanmasın eşim tüm arkadaşlarına karşı aynı böyle. Çok aşırı misafir sever kendileri. Ailemden bile bazen ben usanırım çok geliyorlar kalıyorlar diye ama eşim usanmaz. Kalabalığı sohbeti seviyor kendisi kim olursa olsun.

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Eve davet etmeyi kesti şükür. Beni zorlama hakkı yok zaten istemiyorum dedim bitti gitti tamam ben erkek erkeğe dışarıda görüşürüm dedi. Ama onlar çok ısrarcılar görüşmekte mesaj atıp arıyorlar hep ve ben her seferinde geriliyorum eşim de bıktı haliyle bu gerilmelerimden. Devamlı onlarla ilgili konu açıp dert yanmamdan bıktı ama haksız göremiyorum kendimi de. Yeminle mesaj atasım var sizin yüzünüzden eşimle aram bozuluyor diye. Sinirliyken de açarım ağzımı yumarım gözümü çok pis konuşurum. Ne yapsam?

Genişletmek için tıkla...

parkbyull .!.:

okurken afakanlar bastı beni Allah yardımcınız olsun,belli ki eşiniz Mehmet'ten boşanmaz sizden boşanır burdan bunu çıkardım.

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Böyle yaparsanız eşinizle aranız daha çok açılır.

Sizi anlıyorum çok haklısınız, çocuklusunuz bir kere böyle bir yaşayışa uyum sağlamanız çok zor.

Ama ben çok şaşırdım ya çocuklu insanlardan kendileri rahatsız olmalı bir kere.

Valla çocuklular kızmasın ama ben ne zaman buluşsak çocuk ağlaması, huzursuzluğu diye
ne yediğimden bir şey anlıyorum ne muhabbetten.
Zaten çalışan kadınım, yorulmuşken başkasının çocuklarıyla mücadelesini izlemek tat vermiyor.

İki haftada birden fazla görüşemem onlarla boğulurum.

Bunlar nasıl rahatsız olmuyor hayret..

Bence eşinizin arkadaşı ile görüşmesine kesinlikle sınır koymayın.
Haklı bir sebebiniz yok çünkü kötü biri yok, eşinizi olumsuz etkilediği bir durum yok.

Bilmiyorum size uygun mudur ama ben ilişkilerde açıklıktan yanayım.
Bahaneler, yalanlar bana göre değil.

Al kadını karşına konuş.
Bak canım iyisiniz, hoşsunuz çok tatlı sohbetiniz.
Keşke imkanım olsa sizin gibi yaşasam ama mümkün değil.
Çocuğumun düzeni var, yorucu bir hayatın içinde sizin temponuza ayak uydurmamız imkansız.
Müsait oldukça haberleşelim, görüşelim.

Aynen şu konuşmayı yapardım..

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Bu konuşmayı yaparsam kız kesinlikle küser kocası da hem eşime hem bana tavır alır eşim de bu sebeple mutlu musun bozdun aramızı der ben kötü olurum. Artık onları da tanıyorum eşimi de tanıyorum.

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Yaa bunda küsecek bir şey yok aslında.
Bunların yaptığına kardeş dayanmaz yahu.
Gayet ılımlı bir konuşma bu.
Önce sizin eşinizle bu durumu konuşup onu ikna etmeniz gerek bence.
Hatta bu konuşmayı hep birlikteyken eşinizin yanında yapsanız çok daha iyi olur.

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Onlar da varken mi? Onlar varken yaparsam yallah biz kalkalım derler selamı sabahı keserler o daha kötü olur aslında süper olur ama eşimle aram daha çok bozulur.
Şu olay dışında tıkırında mutlu giden bir ilişkimiz var iki tane gereksiz yüzünden o duruma düşmek istemiyorum açıkcası. Keşke eşim de böyle düşünse üzmese beni. Canın sağolsun mesafe koyarım bizden önemli mi dese. Benim onlara karşı hiçbir korkum yok aslında aile hayatımı mahvettiniz çıkın hayatımdan bile derim. Ama bunun sonucunda eşimin gelip beni incitmesinden korkuyorum buna hazır değilim. Gelip de onlar için beni incitirse cidden duramam bu evde çeker giderim ama buna hazır değilim ne maddi ne manevi. Zaten yaşam mücadelesi sıkıyor boğuyor binbir türlü derdimiz var, bir de bu başıma gelmesin. Bizim aramızı bozmayacak bir yol arıyorum. ☹

Genişletmek için tıkla...

nomunomuchua .!.:

Sizin eşiniz sizi anlayacak önce.
Ele ne anlatabilirsiniz?

Valla şu durumda şu insanlara kızmadım ben.
Eşinize kızdım sizi bu kadar zora soktuğu için.

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

İnanın ben de kırgınım kızıyorum ama ağzımı açsam ne değişecek bilmiyorum arkadaşım da arkadaşım diye tutturdu ve ben her bu konuyu açmamda incitilmekten, vefasız anlayışsız damgası yemekten yoruldum. Eşime de nasıl davranacağımı şaşırdım. ☹ Onlar kadar değerim yok galiba artık öyle düşünüyorum. Son kez karşıma alıp konuşacağım çünkü konuşmadan da olmuyor beni onlar için yine kırarsa gideceğim bu evden.

Genişletmek için tıkla...