Yaklaşık 1 yıldır bu konuyu yazmayayım dedim ama olmuyor.

Yuuna_Ra .!.:

Bir yıldır çektiğim bir sıkıntı var. Nasıl başlasam nereden başlasam bilmiyorum. 1 yıldır içime atıyorum eşim hariç kimseye serzeniş etmiyorum ama eşim de çözüm bulamıyor artık üstelik tartışmalarımızın ana konusu haline geldi bu sorun.

Eşimin evli bir arkadaşı var. Yeni evliler 1 yıl önce bu zamanlar tanışayım eşiyle dedim yemeğe davet ettim. Tanıştık hoş insanlardı başta. Onlar çağırdı biz çağırdık 3 ayda gayet samimi olmaya başladık bu çiftle. Bilgili ve sohbetleri hoş iyi insanlar bunu inkâr edemem. Ama sorumluluk duyguları ve sağduyuları pek yok bunu zamanla anlayıp soğumaya başladım. Benim bir bebeğim var haliyle sorumluluklarım büyük yüklerim ağır hem ev hem çocuk vs. Eskisi gibi sabahlama lüksüm yok ortam yapma lüksüm yok. Gel gelelim bunu bizim arkadaşlar anlayamıyor. Öğrenci evi gibi evleri var resmen o hayatı yaşıyorlar ve bizim de buna uymamızı bekliyorlar.
Bir geliyorlar saat 2 lere kadar kalkmıyorlar. Sabah ezanını duyduğumuz bile oldu. Gidin de denmiyor ve çok samimi olduğumuzu düşündükleri için çekinmeleri de kalmadı. 2 güne bir görüşelim diyorlar ve hiç kendileri davet etmiyorlar sadece gelmek istiyorlar. Çat diye arayıp müsait misiniz sizin eve yakınız gelelim diyorlar. Evde değiliz desek ışıkları görürler evlerimiz de çok yakın bir sokak aşağıdalar. Ve ne hikmetse sizin eve yakınız müsait misiniz diyorlar evde değiliz deme şansımız olmuyor.
Ben çok rahatsızım bu durumdan. Herkesin bir aile yaşantısı var işi var gücü var yorgun olabiliyorum resmen emrivaki yapar gibi geliyorlar.
Sözde samimiyiz, kız bana sabahtan akşama kadar yazar ama akşam müsait misiniz gelelim mi diye bir mesaj atmaz kocası kocamı arar. Bir çocuğum var zaten eve çocuğa zor yetişiyorum yorgun oluyorum çat diye gelmeleri artık gerçekten sinirlerimi bozuyor. Az önce mesaj atmışlar eşime, benim uyuduğumu söyle dedim. Üstüne aradılar uyanamaz mı falan demişler saçmalığa yüzsüzlüğe bakın.
En çok zoruma giden de şu, geçenlerde eşimle kötü kavga etmiştik sebep de eşimin bana sormadan bunlara müsaitiz demesiydi. O sinirle akşam üstü çıktım yürümeye hava almaya. Sinirden ağlıyordum. Bunlar da bize geliyordu yolda karşılaştık sinir krizi halinde olduğum için yolumu değiştirdim eşim de peşimden geliyordu. Neyse parka gittik ben oturdum sakinleştim. Sakince konuşup derdimizi çözeceken resmen takip etmişler pat diye damladılar yanımıza. Beni yine aldı bir sinir. Kavga ettiğimizi de öğrendiler tabii. Sokaktan geçen bile anlardı benim halimden onlar anlamadılar. Eşim nezaketen çay hazır siz de gelin isterseniz dedi ve GELDİLER! Bunlar kavga etmiş başbaşa bırakalım, sorunlarını çözsünler demediler. Ben yüzlerine bile bakmadım geçtim balkonda ağladım akşam boyu. Onlar da resmen ben balkonda sinir krizi geçirirken güldüler eğlendiler.
O günden beri devamlı bahane üretiyorum yorgunum halsizim vs. Eşim bana sormadan müsaitiz demiyor artık. Eşim çıkıyor dışarıda erkek erkeğe görüşüyor çok isterse. Kızın mesajlarına da eskisi gibi cevap vermiyorum.
Arada eşim olmasa hepten irtibatı kesicem.
Ama yüzsüzlükleri, az önce arayıp uyanamaz mı diye sormaları sinirlerimi zıplattı. Ben hayatımda böyle sülük gibi yapışan insanlar görmedim daha. Ve bu soğukluğuma, reddetmelerime rağmen hâlâ 2 güne bir arıyorlar deli oluyorum.
Biz bu insanlar yüzünden çok tartıştık eşimle. Tiksinmemek elde değil içimi dökmek istedim kusura bakmayın.

Not: Eşim arkadaşıyla kötü olmak istemiyor araları gayet iyi çocukluktan arkadaşı kendisi. Ve eşim bu durumdan benim kadar rahatsız değil. En son ben mecbur muyum dedim tamam biz görüşmek istedikçe dışarıda görüşürüz o zaman Mehmet'le dedi. Yani bana görüşmem için baskı yapmıyor ama kökten irtibatı kesmemi de istemiyor Mehmet'le arası bozulur diye. Eşime göre ben abartıyorum böyle yaparsam çevremde insan kalmazmış yalnız kalırmışım o kadar yardımları dokunmuş vs. Kısacası açık açık görüşmek istemiyorum diyemiyorum kıza eşimden dolayı. Ve eşimin bu inatla görüşmek istemesi yanlış algılanmasın eşim tüm arkadaşlarına karşı aynı böyle. Çok aşırı misafir sever kendileri. Ailemden bile bazen ben usanırım çok geliyorlar kalıyorlar diye ama eşim usanmaz. Kalabalığı sohbeti seviyor kendisi kim olursa olsun.

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Bir yıldır çektiğim bir sıkıntı var. Nasıl başlasam nereden başlasam bilmiyorum. 1 yıldır içime atıyorum eşim hariç kimseye serzeniş etmiyorum ama eşim de çözüm bulamıyor artık üstelik tartışmalarımızın ana konusu haline geldi bu sorun.

Eşimin evli bir arkadaşı var. Yeni evliler 1 yıl önce bu zamanlar tanışayım eşiyle dedim yemeğe davet ettim. Tanıştık hoş insanlardı başta. Onlar çağırdı biz çağırdık 3 ayda gayet samimi olmaya başladık bu çiftle. Bilgili ve sohbetleri hoş iyi insanlar bunu inkâr edemem. Ama sorumluluk duyguları ve sağduyuları pek yok bunu zamanla anlayıp soğumaya başladım. Benim bir bebeğim var haliyle sorumluluklarım büyük yüklerim ağır hem ev hem çocuk vs. Eskisi gibi sabahlama lüksüm yok ortam yapma lüksüm yok. Gel gelelim bunu bizim arkadaşlar anlayamıyor. Öğrenci evi gibi evleri var resmen o hayatı yaşıyorlar ve bizim de buna uymamızı bekliyorlar.
Bir geliyorlar saat 2 lere kadar kalkmıyorlar. Sabah ezanını duyduğumuz bile oldu. Gidin de denmiyor ve çok samimi olduğumuzu düşündükleri için çekinmeleri de kalmadı. 2 güne bir görüşelim diyorlar ve hiç kendileri davet etmiyorlar sadece gelmek istiyorlar. Çat diye arayıp müsait misiniz sizin eve yakınız gelelim diyorlar. Evde değiliz desek ışıkları görürler evlerimiz de çok yakın bir sokak aşağıdalar. Ve ne hikmetse sizin eve yakınız müsait misiniz diyorlar evde değiliz deme şansımız olmuyor.
Ben çok rahatsızım bu durumdan. Herkesin bir aile yaşantısı var işi var gücü var yorgun olabiliyorum resmen emrivaki yapar gibi geliyorlar.
Sözde samimiyiz, kız bana sabahtan akşama kadar yazar ama akşam müsait misiniz gelelim mi diye bir mesaj atmaz kocası kocamı arar. Bir çocuğum var zaten eve çocuğa zor yetişiyorum yorgun oluyorum çat diye gelmeleri artık gerçekten sinirlerimi bozuyor. Az önce mesaj atmışlar eşime, benim uyuduğumu söyle dedim. Üstüne aradılar uyanamaz mı falan demişler saçmalığa yüzsüzlüğe bakın.
En çok zoruma giden de şu, geçenlerde eşimle kötü kavga etmiştik sebep de eşimin bana sormadan bunlara müsaitiz demesiydi. O sinirle akşam üstü çıktım yürümeye hava almaya. Sinirden ağlıyordum. Bunlar da bize geliyordu yolda karşılaştık sinir krizi halinde olduğum için yolumu değiştirdim eşim de peşimden geliyordu. Neyse parka gittik ben oturdum sakinleştim. Sakince konuşup derdimizi çözeceken resmen takip etmişler pat diye damladılar yanımıza. Beni yine aldı bir sinir. Kavga ettiğimizi de öğrendiler tabii. Sokaktan geçen bile anlardı benim halimden onlar anlamadılar. Eşim nezaketen çay hazır siz de gelin isterseniz dedi ve GELDİLER! Bunlar kavga etmiş başbaşa bırakalım, sorunlarını çözsünler demediler. Ben yüzlerine bile bakmadım geçtim balkonda ağladım akşam boyu. Onlar da resmen ben balkonda sinir krizi geçirirken güldüler eğlendiler.
O günden beri devamlı bahane üretiyorum yorgunum halsizim vs. Eşim bana sormadan müsaitiz demiyor artık. Eşim çıkıyor dışarıda erkek erkeğe görüşüyor çok isterse. Kızın mesajlarına da eskisi gibi cevap vermiyorum.
Arada eşim olmasa hepten irtibatı kesicem.
Ama yüzsüzlükleri, az önce arayıp uyanamaz mı diye sormaları sinirlerimi zıplattı. Ben hayatımda böyle sülük gibi yapışan insanlar görmedim daha. Ve bu soğukluğuma, reddetmelerime rağmen hâlâ 2 güne bir arıyorlar deli oluyorum.
Biz bu insanlar yüzünden çok tartıştık eşimle. Tiksinmemek elde değil içimi dökmek istedim kusura bakmayın.

Not: Eşim arkadaşıyla kötü olmak istemiyor araları gayet iyi çocukluktan arkadaşı kendisi. Ve eşim bu durumdan benim kadar rahatsız değil. En son ben mecbur muyum dedim tamam biz görüşmek istedikçe dışarıda görüşürüz o zaman Mehmet'le dedi. Yani bana görüşmem için baskı yapmıyor ama kökten irtibatı kesmemi de istemiyor Mehmet'le arası bozulur diye. Eşime göre ben abartıyorum böyle yaparsam çevremde insan kalmazmış yalnız kalırmışım o kadar yardımları dokunmuş vs. Kısacası açık açık görüşmek istemiyorum diyemiyorum kıza eşimden dolayı. Ve eşimin bu inatla görüşmek istemesi yanlış algılanmasın eşim tüm arkadaşlarına karşı aynı böyle. Çok aşırı misafir sever kendileri. Ailemden bile bazen ben usanırım çok geliyorlar kalıyorlar diye ama eşim usanmaz. Kalabalığı sohbeti seviyor kendisi kim olursa olsun.

Genişletmek için tıkla...

GelenKutusu .!.:

Nezaketen neden çağırdınız ki
Ben sizde de hata görüyorum.
Kim bu insanlar da nazik olmanızı hak ediyorlar? Aile mi? Akraba mı?

Kapıya gelince “ya size de çok zahmet oldu, buraya kadar getirdiniz, hiç gerek yoktu, yine de sağolun, müsait olsak davet etmek isterdim ama değiliz, sonra görüşürüz, hadi iyi geceler”

Bahane bulmayın. Direkt reddedin.

Evde değiliz demeye korkuyorum çünkü ışıkları görüyorlar demişsiniz. Siz ilkokul çocuğu musunuz? Derslerinize çalışmadınız diye kaygı içinde ne bahane bulsam da öğretmenime söylesem endişesi taşır gibisiniz. Yahu orası sizin eviniz. Kim gelir kim gider siz karar veremiyor musunuz?

“Canım evdeyiz ama müsait değiliz”. Bu kadar. Detay vermenize gerek var mı? Neden müsait olmadığınızı açıklamanıza gerek var mı? Yok efendim başka misafirimiz var diye yalan söylemenize gerek var mı?
Belki eşinizle başbaşa film izleyeceksiniz evde.

“Canım evdeyiz ama başka planımız var, sizinle başka gece görüşelim, öptüm, hadi iyi geceler”. Bu kadar basit.

Önce net bir şekilde bahanesiz olmaz diyeceksiniz, sonra çizgiyi çekip başka gün diyeceksiniz.

Çocuk ateşli, çocuk huysuz, benim keyfim yok, yarın iş var, misafir var, vs vs hiiiiiiçççççç detay vermeyin.

“Bu akşam müsait değiliz”. Bu kadar.

Genişletmek için tıkla...

notokey .!.:

valla bende çocukluyum çok iyi anlıyorum siz iyi dayanmışsınız ben o kadar da dayanamazdım yüzsüz insanları hiç sevmiyorum.Anlamıyorda rahatsız olduğunu.Açık açık söyleyin çocugum çok yordu bugun erken yatıcam,çocuk durmadı evi bile süpüremedim çok işlerim var gibi bahaneler üretin ya da siz onlara gitmeye calısın bakalım napıcaklar

Genişletmek için tıkla...

_Sly_ .!.:

Evde misiniz dediklerinde değiliz de
E ışıklar açık dediğinde evet ortalık kötü hırsızlar kol geziyor evdeymiş süsü vermek için ışıkları açık bırakıyoruz neyse iyi akşamlar der geçersin
Umursuzlukta çığır aşmışlar
Uykun geldiğinde sen git yat sorun değil diyen insan ilerde yastığını yorganını getirir

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Eve davet etmeyi kesti şükür. Beni zorlama hakkı yok zaten istemiyorum dedim bitti gitti tamam ben erkek erkeğe dışarıda görüşürüm dedi. Ama onlar çok ısrarcılar görüşmekte mesaj atıp arıyorlar hep ve ben her seferinde geriliyorum eşim de bıktı haliyle bu gerilmelerimden. Devamlı onlarla ilgili konu açıp dert yanmamdan bıktı ama haksız göremiyorum kendimi de. Yeminle mesaj atasım var sizin yüzünüzden eşimle aram bozuluyor diye. Sinirliyken de açarım ağzımı yumarım gözümü çok pis konuşurum. Ne yapsam?

Genişletmek için tıkla...

choccywhoccydoodah .!.:

Dışarda buluşun.
Başta hata etmişsiniz. Cocuğun uyku saati,yemek saati vs diyip kendi düzeninize uygun buluşmalar ayarlamalıydınız.
Geç değil. Dışarda buluşun,9 bilemedin 10 olunca saat cocuk uyuyacak deyip kalkarsınız.
Eve kabul etmeyin.

Genişletmek için tıkla...

1sadekahve .!.:

Bence siz bi iki hafta kulağınıza yatin, konusunu açmayın eve çağırmayın eşiniz çıktığında onu merak etmiyor gibi davranın. O arkadaşları tamamen silmiş ve hiç kále almıyormus gibi davranin belki o zaman anlar. Umursanmayinca. Anlayabiliyorum sizi zor bir durum gerçekten

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

Ya ne bileyim. Eşimde de var hata. Her yardıma ihtiyaçları olduğunda arkadaşına yardım ediyor. Diyorum ya misafirlikteyiz neymiş bizim telefonla acil bir yeri arayacaklarmış bizi misafirlikten aldılar bizim eve götürdüler. eşim de yok misafirlikteyiz yeni geldik ayıp olur demedi yok diyemiyor aslında bunlara özel bir durum değil. Benim uzaktan akrabam arar evin şusu bozuk busu bozuk yapabilir misin der eşim hiç yok diyemez demez. Eşim çıkarıyor insanları tepemize. Eşim böyleyken ben ne yapayım şaşırdım. Karşı çıksam çok insafsız oluyorum eşime göre. Zıt düşüyoruz hep.

Genişletmek için tıkla...

Yuuna_Ra .!.:

İlk başlarda kızın eşi eşimi arayıp benden habersiz kabul ediyordu eve. Son kavgadan beri yapamıyor çünkü artık farkında ben kötü patlayacağım benden habersiz kabul etmiyor. Ben de son 1 aydır evime kabul etmiyorum ama aramaları görüşelim demeleri bitmiyor.

Genişletmek için tıkla...