- 17 Aralık 2015
- 26.432
- 48.124
benim nisanimda esimin akrabalari geldi baya kalabaliklardiAnnem hep kızar bana ‘o koca sesinle bir de çocuklara kızıyorsun, öcü gibi bir şey oluyorsun’ diye.
Evet sesim gür, kısık konuşamam, tonlamalarım çokça benim de
Elbet belirli ölçüde siz de ben de dikkat ediyoruzdur ama yapımız bu.
Bir misafir gelince daha kapıda başlar ‘ooo hoşgeldiniz, ne özleştik’ seremonisi.
Ne kadar engelleyebiliriz ki kendimizi
Valla bende bebek yok, sadece gözlem var :))Valla bir şey diyeyim mi bu yazdıklarınızı özellikle tahsilli aileler fazla fazla biliyoruz herşeyin farkındayız ama gün içinde o kadar zor ki bunları yönetmek... ben sırf bu gün yoğunluk ve yorgunluktan bu tutarsızlıklardan bazılarını sergiledim mesela
“Evlenmeden önce çocuk yetiştirmekle ilgili altı teorim vardı. Şimdi altı çocuğum var ve hiç bir teorim yok!" demişti şair John Wilmot.Valla bende bebek yok, sadece gözlem var :))
O yüzden rahatça atıp tutabilirim
Benim Kaynimin kız arkadasi Rus 1 tane kızı var.Kizini arkadaşına bırakıp burda erkek arkadaşı ile tatil yapabiliyor yıldı 3,4 kereAslında ben Rusların anneligini çok beğeniyorum ama onlarda tek sıkıntı sevgi. Pek sevgi vermiyorlar. Onun dışında iyiler bence. Onları örnek alabilirsiniz
Benim de çokça gözlemlediğim bir şeydir yabancılar.benim nisanim esimin akrabalari geldi baya kalabaliklardi kayinbabamin esimin sesi gurdur ama digerleri gayet normal sesleri yani neyse bunlar gectiler salona bizimkilerden bir kac kisi yanlarinda oturuyor gerisi mutfakta onlar toplam 40 kisi falan bizimkilerde maksimum 10 kisi
bi ara icerdeki seslere kulagim takildi annemle teyzem seslerk okadae yuksekki volümleri resmen geriye kalan 50 60 kisiyo bastiriyo ben simdi cocuguma nasil sessiz sessiz kibar kibar konusmayi öğreteyim ki
yazdiklariniz çok doğru çok güzel ama işte cogu zaman teorikte kalıyor.Valla bende bebek yok, sadece gözlem var :))
O yüzden rahatça atıp tutabilirim
dısarda rus yetistiriciligi evde türk oğlu türk modu benceBenim de çokça gözlemlediğim bir şeydir yabancılar.
Çocukluları ayrı, çocuksuzları ayrı izlerim.
Sabah kahvaltı diye roka ve kavun alan kadın beni şoka uğratmıştı.
Keza çocuğu da aynı şekilde birkaç çeşit meyve, sessiz sakin bir yemek.
Neredeyse konuşma sıfır, konuşma olsa bile ağzının içine girmek duymak için.
Bu ve binlerce örneği gözlemledim.
Ben ise çocuklardan önce de bulunduğum masada kahkahalar dinlenirdi, sohbetten yemekler kalırdı vs.
Çocuktan sonra zaten en az 30 kere otur kalk, yapma etme kırma çocuum, ayakkabı yenmez, çıkar elini o delikten, anneniz aç kaldı vallahi rezil olduk, herkes bize bakıyor 2 dk düz otur, böyle olduğu sürece hiçbir yere gelemeyiz’ gibi cümleler duyuluyor masadan.
Şimdi onları mı seçsem yoksa bu çilekeş halimle kendimi mi bilemedim ama totolarında çivi olup yemek yerken bile sandalyede ayakta duran veletlerim daha bir canlı kanlı geliyor gözüme.
Kesinlikle katiliyorum.. bebege, cocuga terbiye vermek demek ihtiyaclarini gormezden gelmek demek degildir. Kaldi ki, bebekliklerinde yeterince kucaklanmayan, ihtiyaclari giderilmeyen yetiskinlerin cok ciddi psikolojik sorunlar yasadigi ispatlanmis bir gercek.Yok artık.
Düşemez, tükürüğü boğazına kaçamaz, bir cisim yüzünü kapatamaz değil mi?
Hele biraz daha büyükse ve hareketlendiyse olacakları düşünemiyorum bile.
Bu modernlik, duygusuzluk değil ‘Çocuk İstismarı’ dır tamamen!!!
Nerde gördünüz ki onların anneliginiAslında ben Rusların anneligini çok beğeniyorum ama onlarda tek sıkıntı sevgi. Pek sevgi vermiyorlar. Onun dışında iyiler bence. Onları örnek alabilirsiniz
Tabii ki öyle.Kesinlikle katiliyorum.. bebege, cocuga terbiye vermek demek ihtiyaclarini gormezden gelmek demek degildir. Kaldi ki, bebekliklerinde yeterince kucaklanmayan, ihtiyaclari giderilmeyen yetiskinlerin cok ciddi psikolojik sorunlar yasadigi ispatlanmis bir gercek.
Ayy bende cocuklarimi isirarak severdim nezaman oglum isirmaya basladi ozaman biraktimSürekli, tutarlı ve kararlı olmak.
Çocuk eğitiminde, üniversitede ilk öğretilen buydu bize.
Aynı davranışa her zaman, sabırla ve kararlılıkla yaklaşıp sürekli olarak aynı tepkiyi vermek gerekiyor. Yazarken çok kolay da uygularken bol bool sabır diliyorum.
Ayrıca yurtdışında yaşıyorum. Burda genellikle doğumdan eve gelince bebek kendi odasına, kendi yatağına yatar. Bizdeki gibi öyle 1 2 yıl anne yanında yatsın gibi bi olayları yok. Her ağlamaya müdahale edilmez bebeklikten böyle alıştırılır. Ayrıca bulunduğum ülkede bebekleri severken o kadar naif bi ses tonuyla yaklaşırlar ki mayışır kalırsın bizim sevmemiz bile maşallah bağıra çağıra, vura vura ve hatta ısıra ısıra. Severken dahi şiddetle sonra bu çocuk niye vuruyor niye ısırıyor...
Dursalar vallahi billahi yaparım da durmuyorlarBenim Kaynimin kız arkadasi Rus 1 tane kızı var.Kizini arkadaşına bırakıp burda erkek arkadaşı ile tatil yapabiliyor yıldı 3,4 kereBiz türk analarının yapamiyacagi bı durum bu mesala
neden ses çıkarmiyorlar biliyormusunuz toplum icinde cocuga kizinca bu sefer de cocuga ne bagiriyosun ne kiziyosun cocuk o daha diye senin tepene biniyorlar insan kendinden utaniyor ben garibim galiba diye.Cocugum yok ama cevremde ne kadar cocuk varsa gorumce ve kayinlarimin cocuklari özellikle aşiri simarik.
Cocuklar devamli gurultu halinde ve istedigi bisey olana kadar garip sesler cikarip anlamsizca bagiriyorlar hiç durmadan, susmadan, bikmadan... Ve sonunda o istedikleri hep yapiliyor, hep pohpohlaniyor, hic kizilmiyor bu cocuklara. Ne yaparsiniz bilmem ama bunlari yapmayin.
O cocuklarin cildirdiği ortamda durmadigim için bana bozuluyorlar ama cocuklari cekilecek çile değil herkes bıkıyor bence ama caktirmiyorlar.
Bugün yediniz hurmalar ....Valla bende bebek yok, sadece gözlem var :))
O yüzden rahatça atıp tutabilirim
Enfes bi tavir benceAslında kendiniz sorunuzun cevabını vermişsiniz. Tüm mesele çocuk ağlayıp kendini yerlere attığında “aman sussun” diye istediğini yapmamak. Eğer bir kere yenik düşüp istediğini yaparsanız çocuk haliyle her isteğinde aynı yolu deneyecektir.
bu arada bir bilgim yok bunlar benim kendi görüşüm ve inancım.
Almanya’da yaşayan bir tanıdığımız Türkiye’ye tatile gelmişti. 2 falan yaşlarında kızını uyku saati gelince bir odaya yatırdı ışığı ve kapıyı kapatıp geldi. Çocuk biraz ağladı, sonra uyudu. Nasıl yani ya dedim, bizim vicdanımız el vermiyor tabi :) alışmak zorunda, şimdi kapıyı açar onunla ilgilenirsem her uykuya geçişinde ilgi ister dedi kadın. Hala bi tık gaddarca da gelse, sonuca varıyorlar mı varıyorlar.
İyi akşamlar herkese. Benim 5 aylık bir bebeğim var, ilk çocuğum. Derdim şu hanımlar, hepimizin az çok duyduğu bir geyik vardır. "yabancı çocuklar böyle değil, bu kadar gürültülü değil, şımarık değil.." vs. Şimdi tabiki yabancı çocuklar melek bizimkiler tü kaka diye bir şey yok. Aileden aileye değişiyor çocuk yetiştirme tarzı. Ama gerçekten yabancıların çoğunlukta olduğu otellerde de Türklerin olduğu otellerde de kalmış biri olarak gözlemim şu şekilde : yabancı çocuklar da yaramazlık yapabiliyor tabiki ama en azından bir iletişim kurabiliyor ebeveynleri gördüğüm kadarıyla. Ama Türk çocuklarında (bebekleri değil 4-5 yaş ve üstü çocukları kast ediyorum) sürekli ağlama ve gürültü yapma hali var. Dediğim gibi hepsi böyle değil ama Türk çocuklarında daha fazla gördüğüm bir şey zaten bu sık konuşulan bir konu günümüzde biliyorsunuzdur.
Ben istiyorum ki çocuğum tabiki robot olmayacak yeri geldiğinde yaramazlık da yapacak ama mesela ağlayarak, bağırarak, kendini yerden yere atarak iletişim kurmasın benimle. Konuşarak anlaşalım istiyorum. Tabiki hiç ağlamasın vs beklentim yok ama dediğim gibi bunu bir iletişim şekli haline getirmiş çocuklar var her istediğini ağlayarak, bağırarak, yerden yere atlayarak yaptıran. Derdim şu, ben nasıl çocuğumu yabancı ülkelerdeki çocuklar gibi en azından asgari düzeyde ağlayan, en azından kendisiyle konuşulabilen bir çocuk olarak yetiştirebilirim? Bunun için ne yapmalıyım ne önerirsiniz? Şimdilik evde ebeveynler olarak bizim de sesimizi yükseltmeden sakince konuşmamız iletişim kurmamız gerektiğini biliyorum. Başka neler önerirsiniz?
[/QUOTE
Özgüveni aşılıyarak. Biz çok duygusal bi toplumuz tepkilerimiz sevgimiz vss.. hep üç noktada benimde kızım var 10 aylık bende bunları düşünüyorum okuyorum araştırıyorum maalesef eğitimci olmamda yetmiyor. Çok eksikliğimin olduğunu düşünüyorum. Ama bütün baktıklarımdan anladığım güvenli bağlanmış çoçuklar daha uysal daha iletişime yatkın oluyor. Sen yapabilirsin ci olmak gerekiyor galiba, bi nevi erken dönemde çocuğa özerklik vermeli diye düşünüyorum