Yabancılar gibi çocuk yetiştirmek?

Zezemeze .!.:

İyi akşamlar herkese. Benim 5 aylık bir bebeğim var, ilk çocuğum. Derdim şu hanımlar, hepimizin az çok duyduğu bir geyik vardır. "yabancı çocuklar böyle değil, bu kadar gürültülü değil, şımarık değil.." vs. Şimdi tabiki yabancı çocuklar melek bizimkiler tü kaka diye bir şey yok. Aileden aileye değişiyor çocuk yetiştirme tarzı. Ama gerçekten yabancıların çoğunlukta olduğu otellerde de Türklerin olduğu otellerde de kalmış biri olarak gözlemim şu şekilde : yabancı çocuklar da yaramazlık yapabiliyor tabiki ama en azından bir iletişim kurabiliyor ebeveynleri gördüğüm kadarıyla. Ama Türk çocuklarında (bebekleri değil 4-5 yaş ve üstü çocukları kast ediyorum) sürekli ağlama ve gürültü yapma hali var. Dediğim gibi hepsi böyle değil ama Türk çocuklarında daha fazla gördüğüm bir şey zaten bu sık konuşulan bir konu günümüzde biliyorsunuzdur.

Ben istiyorum ki çocuğum tabiki robot olmayacak yeri geldiğinde yaramazlık da yapacak ama mesela ağlayarak, bağırarak, kendini yerden yere atarak iletişim kurmasın benimle. Konuşarak anlaşalım istiyorum. Tabiki hiç ağlamasın vs beklentim yok ama dediğim gibi bunu bir iletişim şekli haline getirmiş çocuklar var her istediğini ağlayarak, bağırarak, yerden yere atlayarak yaptıran. Derdim şu, ben nasıl çocuğumu yabancı ülkelerdeki çocuklar gibi en azından asgari düzeyde ağlayan, en azından kendisiyle konuşulabilen bir çocuk olarak yetiştirebilirim? Bunun için ne yapmalıyım ne önerirsiniz? Şimdilik evde ebeveynler olarak bizim de sesimizi yükseltmeden sakince konuşmamız iletişim kurmamız gerektiğini biliyorum. Başka neler önerirsiniz?

Genişletmek için tıkla...

3 yasinda olmak uzere bir oglum var gecen hafta tatildeydik cpgunlugun ruslar oldugu bir otelde. orda bolca gozlemledim onlari. ve acikcasi hic mi hic haz etmedim annelerin cocuklarina olan tavrindan...

anneler ve babalarin umrunda degil cocuk ne yapti ne etti dustumu kaldimi... oglumdan kucuk cocuklar dahi kendi kendilerine otelin girip cikmadiklari yeri kalmiyor anneleri almis ickisini takmis kulakligini gunesleniyor. benim anladigim cocuklar anne baba ile bagini kopartmis kendi kendine takiliyor seklinde yanlisim varsa duzeltin gordugumu soyluyorum sadece... oglum havuza kolluksuz atlamaya kalkmasin diye surekli cocugu zapt etme cabasindaydim ama yabancilarin umrunda degildi daha bir yasina gelmemis cocuk surune surune yerde havuza atti kendini havuzda yuzenler cocugu tutup cikarttilar anne kilini dahi kipirdatmadi...

belki dpgrusu budur cocuk yetistirmenin duse kalka buyuyorlardir o yuzden de kendi baslarinin caresine bakmayi biliuorlardir ogrenmislerdir bilmiuorum ama acikcasi bana cok ters bu durum.

ancak acikcasi cocugumun yollarda kendini yerlere atacak kadar krizler gecirdigini de pek gormemisimdir, kucuklugunden beri surekli konusarak tutarli davranarak istwdigi herseyi birlikte yapmasina izin vererek buyutmeye calistim. ona yapmak istedigi hersryi yapmasi icin firsat verdim bazen ben destekleyerek bazen sadecr kontrol.ederek. bu yuzden midir bilmem "hayir tatlim onu alamayiz" dedigimde israr etmez peki anne der. cunku bence elimde olsa bu firsati ona verecegime emin.

yabancilar gibi cocugu kendi haline birakmak yerine her ise dahil ederek herseyi deneyimlemesine firsat vermek kesinlikle daha iyi bence.

dedigim.gibi yanlis anlasilmak istemem, tamamen yanlis gozlemlemis te olabilirim, ancak ben gprdugumden bunu algiladim ve hic haz etmedim....

otelde otel binasinin arka tarafinda bir cocuk parki vardi, gece 11 civari odaya donmeden cocugu parka gpturduk kovit sebebiyle kalabalik saatlerde parka girmek istemedik. parkta sadece esim ben ve oglumuz vardi, anne bak nasil kayiyorum anne bak burdan cikiyorum beni izle diye her tirmandigi basamakta sevinc dolu gozlerle bizim takdirimizi bekliyor biz de alkisliyor yureklendieiyorduj basarabilirsin diye. sonra oglumla ayni yaslarda bir kiz cocugu geldi, parkin konumu sebebiyle o cocuk orda beyni patlasa kimsenin ruhu duymaz inanin... cocuk yanimiza geldi kendi kendine tirmanmaya ziplamaya kaymaya basladi. ancak tehlikeli durumlar oldu zaman zaman ve cocuga mudehale etsek mi onu da bilemedik korumaya korktuk ote yandan basina birsey gelse biz bile suclu duruma duser miyiz diye tedirgin olduk. anne baban nerde diye sorduk oturuyor dedi havuz tarafini godtererek... o cocuk oglumun tirmandigi heryere tirmanip oglumu alkisladigimiz gibi onu da alkislamamizi istedi. cunku basarisi karsisinda takdir edilmek istedi ancak orada kimse yoktu bizden baska bu bence o cocuk icin cok aci bir durum...

parktan cikip donerken annesinin kalabalik bir arkadas grubuyla kahkahalar esliginde havuz basinda sohbet ettigini gordum cocugun parka oldugundan bilr haberi yoktu bence... o cocuk o aneden ne birsey isteyebilir zaten ne birsey bekleyebilir, annenin umrunda degil ki... kendi kendine buyuyor kenarda... o yuzden acikcasi ben cok saglikli bulmuyorum iletisimlerini sizin kadar da

Zezemeze .!.:

İyi akşamlar herkese. Benim 5 aylık bir bebeğim var, ilk çocuğum. Derdim şu hanımlar, hepimizin az çok duyduğu bir geyik vardır. "yabancı çocuklar böyle değil, bu kadar gürültülü değil, şımarık değil.." vs. Şimdi tabiki yabancı çocuklar melek bizimkiler tü kaka diye bir şey yok. Aileden aileye değişiyor çocuk yetiştirme tarzı. Ama gerçekten yabancıların çoğunlukta olduğu otellerde de Türklerin olduğu otellerde de kalmış biri olarak gözlemim şu şekilde : yabancı çocuklar da yaramazlık yapabiliyor tabiki ama en azından bir iletişim kurabiliyor ebeveynleri gördüğüm kadarıyla. Ama Türk çocuklarında (bebekleri değil 4-5 yaş ve üstü çocukları kast ediyorum) sürekli ağlama ve gürültü yapma hali var. Dediğim gibi hepsi böyle değil ama Türk çocuklarında daha fazla gördüğüm bir şey zaten bu sık konuşulan bir konu günümüzde biliyorsunuzdur.

Ben istiyorum ki çocuğum tabiki robot olmayacak yeri geldiğinde yaramazlık da yapacak ama mesela ağlayarak, bağırarak, kendini yerden yere atarak iletişim kurmasın benimle. Konuşarak anlaşalım istiyorum. Tabiki hiç ağlamasın vs beklentim yok ama dediğim gibi bunu bir iletişim şekli haline getirmiş çocuklar var her istediğini ağlayarak, bağırarak, yerden yere atlayarak yaptıran. Derdim şu, ben nasıl çocuğumu yabancı ülkelerdeki çocuklar gibi en azından asgari düzeyde ağlayan, en azından kendisiyle konuşulabilen bir çocuk olarak yetiştirebilirim? Bunun için ne yapmalıyım ne önerirsiniz? Şimdilik evde ebeveynler olarak bizim de sesimizi yükseltmeden sakince konuşmamız iletişim kurmamız gerektiğini biliyorum. Başka neler önerirsiniz?

Genişletmek için tıkla...

O insanları ne kadar süre görüyosunuz ki hiç birlikte yaşadınız mı ? Aksine ruslar Fransızlar en çok şiddet uygulayan milletler çocuklara karşı , yani herşey görünen gibi değil aynı bizim hayatlarımızda olduğu gibi ve 3 yaş çocuk annesi olarak öğrendiğim şey onu değersiz yetersiz ve önemsiz hissettirmemek iletişimdeki başlangıç ve en önemli kurallar bizim evimizde ama problem her zaman olucak yeterki
Çözümleri bu kurallarla olsun