aslında herkesin bir sorunu var ama benimki özürlü bir insanın yaşadıklarına susmak zorunda kaldığım için vicdanımın çığlıklarını bastırmak zorunda kaldığım için kendimle hesaplaşmak şeklinde bir sorun!!!
ALLAH 'a şükürler olsun ki çok mutlu huzurlu belki de dört dörtlük bir yuvam var...ama eşimin ailesiyle ilgili bir sorun var eşimin annesi biz nişanlıyken vefat etti
eşimin 30 yaşında zeka özürü olan ve konuşamayan bir kardeşi var kayınpederimde kayınvalidem öldükten sonra biz evlenmeden 1.5 ay önce kendinden 18 yaş küçük bir bayanla evlilik yaptı yalnız bu bayanın psikolojik sorunları var çok takıntılı bu bayan eşinden ayrılmış kendininde 4 çocuğu bebekken ölmüş 5. çocuğu yaşamış kayınpederimden de bir çocuk yaptı.
Her neyse görünüşte çok tatlı dilli çok becerikli ama sürekli benimle yarışan aslında arkamızdan sürekli iş çeviren bir insan sorun değil ben bunu takmıyorum bir kere bile tartışmışlığımız yok ama bu özürlü kaynıma çok kötü davranıyor dövüyor dövdürüyor ve ben bundan çok rahatsız oluyorum eşimde görümcemde bunu biliyorlar bir kere görümcem tepki verdi onda da ortalık baya karıştı hatta olayda yanlarında olmamama rağmen iş benim üstüme kaldı neymiş ben bakacakmışım görümcem çalışıyor bakamaz bunu biliyorlar.
Zaten 9 senelik evliliğimde nerdeyse her sene en az 3 ay bende kalıyor kaynım hatta geçen sene tüm yaz bendeydi tatile bile gidemedik kaynım çok sakin saldırganlığı yok ne yap dersen yapar sadece zeka olarak 6 yaş civarında sadece banyosunu kendi yapamıyor her yaptığı haraket onlara batıyor ufacık bir sebepten ağzından burnundan kan getirecek kadar dövüyor kayınpederim
Benim sorunum bu durum beni rahatsız ediyor eşimde çok üzülüyor ben yanımıza alalım diyorum vesayetini de alalım diyorum vicdanım sızlıyor diyorum ama benim yanıma kalmaya geldiğinde tüm düzenim psikolojim bozuluyor benimde iki çocuğum var her yere yanımda götüremiyorum zaten iki çocukla dışarı çıkmam falan kısıtlı o gelince hiç bir hayatım kalmıyor birde özürlü olduğu için takıntıları var bütün çekmecelerimi karıştırıyor çamaşır asıyorum kurumadan topluyor benim iki çocukla düzenli olmam çok sıkıntılı o da tamamen karıştırınca yetişemiyorum evime arkadaşlarım gelemiyor ben gidemiyorum böyle sıkıntıları var.
Kayınpederim bu kadınla bu çocuğa bakamadığı için evlendi tonlarca altın yaptırdı kendine ama kimse kalkıp bunu söyleyemiyor ben söyleyim diyorum kayınpederim çok kinci ben söylesem kadın öyle düzenbaz ki kayınpederimi çok güzel etkileyip üzerimize salıyor zaten biri ağzını açsa ölüyor hastalanıyor bırakıp giderim diyor.Kayınpederimde bundan çok korkuyor.
Ben o çocuğun orda o şekilde yaşamasına göz yumamıyorum ama yanıma da alamıyorum biraz nefsim birazda şu psikoloji var galiba o kadının amacı o yaptıklarının tüm sebebi bu benim başıma atmak ona göre ben burda rahat yaşıyorum o orda sıkıntısını çekiyor ama ben o çocuğa bakmak için evlenmedim ama o ona bakmak için evlendi karşılığını nerdeyse maaş şeklinde alıyor şimdide bakımevine verme lafları çıkartmaya başladı biz yanımıza alalım diye!!! Şikayet edeyim dedim aile şiddet hattına görümcem ve eşim izin vermedi bazen diyorum boşver ablası abisi varken ben niye karışıyorum diyorum görümcem uzakta bende onlarla aynı şehirde değilim ama yakınız görümceme bak dedim kardeşin bunları yaşıyor bir çözüm bulalım ama bana herkes kendi kaderini yaşar o da (o dediği özürlü kardeşi)kendi kaderini yaşıyor dedi ve ben şoka girdim.
Yanıma alayım diyorum ama ya kaldıramazsam bu sefer onların durumuna düşersem daha kötü olur onların vurması laf olmaz ama benim sesimi yükseltmem bile laf olur bu sorumluluk çok zor diyorum sonra ben mi büyüüyorum diyorum işin içinden çıkamadım siz olsanız ne yapardınız?Vicdanımın sesini susturamıyorum
((