Vicdanım ve psikolojim arasında kalıyorum

alzen

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
24 Şubat 2012
1.013
33
113
Karaman
aslında herkesin bir sorunu var ama benimki özürlü bir insanın yaşadıklarına susmak zorunda kaldığım için vicdanımın çığlıklarını bastırmak zorunda kaldığım için kendimle hesaplaşmak şeklinde bir sorun!!!

ALLAH 'a şükürler olsun ki çok mutlu huzurlu belki de dört dörtlük bir yuvam var...ama eşimin ailesiyle ilgili bir sorun var eşimin annesi biz nişanlıyken vefat etti eşimin 30 yaşında zeka özürü olan ve konuşamayan bir kardeşi var kayınpederimde kayınvalidem öldükten sonra biz evlenmeden 1.5 ay önce kendinden 18 yaş küçük bir bayanla evlilik yaptı yalnız bu bayanın psikolojik sorunları var çok takıntılı bu bayan eşinden ayrılmış kendininde 4 çocuğu bebekken ölmüş 5. çocuğu yaşamış kayınpederimden de bir çocuk yaptı.

Her neyse görünüşte çok tatlı dilli çok becerikli ama sürekli benimle yarışan aslında arkamızdan sürekli iş çeviren bir insan sorun değil ben bunu takmıyorum bir kere bile tartışmışlığımız yok ama bu özürlü kaynıma çok kötü davranıyor dövüyor dövdürüyor ve ben bundan çok rahatsız oluyorum eşimde görümcemde bunu biliyorlar bir kere görümcem tepki verdi onda da ortalık baya karıştı hatta olayda yanlarında olmamama rağmen iş benim üstüme kaldı neymiş ben bakacakmışım görümcem çalışıyor bakamaz bunu biliyorlar.

Zaten 9 senelik evliliğimde nerdeyse her sene en az 3 ay bende kalıyor kaynım hatta geçen sene tüm yaz bendeydi tatile bile gidemedik kaynım çok sakin saldırganlığı yok ne yap dersen yapar sadece zeka olarak 6 yaş civarında sadece banyosunu kendi yapamıyor her yaptığı haraket onlara batıyor ufacık bir sebepten ağzından burnundan kan getirecek kadar dövüyor kayınpederim

Benim sorunum bu durum beni rahatsız ediyor eşimde çok üzülüyor ben yanımıza alalım diyorum vesayetini de alalım diyorum vicdanım sızlıyor diyorum ama benim yanıma kalmaya geldiğinde tüm düzenim psikolojim bozuluyor benimde iki çocuğum var her yere yanımda götüremiyorum zaten iki çocukla dışarı çıkmam falan kısıtlı o gelince hiç bir hayatım kalmıyor birde özürlü olduğu için takıntıları var bütün çekmecelerimi karıştırıyor çamaşır asıyorum kurumadan topluyor benim iki çocukla düzenli olmam çok sıkıntılı o da tamamen karıştırınca yetişemiyorum evime arkadaşlarım gelemiyor ben gidemiyorum böyle sıkıntıları var.

Kayınpederim bu kadınla bu çocuğa bakamadığı için evlendi tonlarca altın yaptırdı kendine ama kimse kalkıp bunu söyleyemiyor ben söyleyim diyorum kayınpederim çok kinci ben söylesem kadın öyle düzenbaz ki kayınpederimi çok güzel etkileyip üzerimize salıyor zaten biri ağzını açsa ölüyor hastalanıyor bırakıp giderim diyor.Kayınpederimde bundan çok korkuyor.

Ben o çocuğun orda o şekilde yaşamasına göz yumamıyorum ama yanıma da alamıyorum biraz nefsim birazda şu psikoloji var galiba o kadının amacı o yaptıklarının tüm sebebi bu benim başıma atmak ona göre ben burda rahat yaşıyorum o orda sıkıntısını çekiyor ama ben o çocuğa bakmak için evlenmedim ama o ona bakmak için evlendi karşılığını nerdeyse maaş şeklinde alıyor şimdide bakımevine verme lafları çıkartmaya başladı biz yanımıza alalım diye!!! Şikayet edeyim dedim aile şiddet hattına görümcem ve eşim izin vermedi bazen diyorum boşver ablası abisi varken ben niye karışıyorum diyorum görümcem uzakta bende onlarla aynı şehirde değilim ama yakınız görümceme bak dedim kardeşin bunları yaşıyor bir çözüm bulalım ama bana herkes kendi kaderini yaşar o da (o dediği özürlü kardeşi)kendi kaderini yaşıyor dedi ve ben şoka girdim.

Yanıma alayım diyorum ama ya kaldıramazsam bu sefer onların durumuna düşersem daha kötü olur onların vurması laf olmaz ama benim sesimi yükseltmem bile laf olur bu sorumluluk çok zor diyorum sonra ben mi büyüüyorum diyorum işin içinden çıkamadım siz olsanız ne yapardınız?Vicdanımın sesini susturamıyorum((
 

Davulun sesi uzaktan hoş gelir elbet ama ben şiddet gördüğünü bile bile pasif kalamazdım. Bakımını evimde üstlenemesem bile özel bir bakım evinde kalmasını sağlardım. Yazıktır günahtır. Ah anası hayatta olsaydı yaşar mıydı o gariban bunları? Herkes kaderini yaşar demek işin kolayına kaçmak. Hepimizin çoluğu çocuğu var, yarınımızn ne olacağını kim bilebilir?
 
Karar vermesi çok zor.
Yanınıza alırsanız, sizin için çok zor olacak belli ki ama mükafatı çok büyük olacak.
Almazsanız, göre göre buna izin vermek, gözlerini yummak hangi vicdana sığar, yokmuş gibi davranabilir misiniz, oda zor.
Eşiniz ne düşünüyor bu konuda tam olarak anlayamadım, bir kardeş olarak sizden daha çok onu ilgilendiriyor aslında.
 

evet sessiz kalmamak lazım zaten ben de bundan rahatsızım bakımevine vermek en mantıklısı ama bunlar bakımevine vermek değil de benim yanıma vermek istiyorlar görümceminde buna dair sözleri var bana ben tek başıma üstlenmelimiyim bunu allah rızası için yapmalıyım insanlık budur bende insanlığımla bunu teklif ettim eşime eşim bunu kaldıramayacağımı söyledi en iyi o tanıyor beni bence o çocuk cennetin anahtarı ama ben bunu kaldıramaz da onu ters çevirirsem diye çok korkuyorum benim çocuklarım da olabilirdi hala da olabilir hatta bizde olabiliriz o şekilde bunları çok iyi biliyorum herkes bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın derdinde benim en çok sinirimi bozan ablasının bile bunu düşünmemesi ayda yılda bir gelir çocuğa bir şefkat göstermez bir hediye bile almaz ama ben tek tek ilgilenirim kayınvalidemle defalarca konuştum buna hakkının olmadığını söyedim karıncayı bile incitmenin günah olduğunu hem annesiz hem özürlü bir çocuğa bunu yapmaması gerektiğini söyledim defalarca anlattım tatlı dille bana hak veriyor ama biraz vakit geçince aynı şeyleri yapıyor kayınpederimle de konuştum ama olmuyor normal değiller yani anlıyorlar ama uygulayamıyorlar insan yükü ağırmış derler ya ağır geliyor onlara ama çok korkuyorum bunun bir de hesabı var öbür dünyaya gittiğimizde allahsoracak sen bunu biliyordun niye gözyumdun bunun hesabını veremem diyorum aylarca uykularım kaçtı bir yanım böyle derken diğer yanım başka şeyler söylüyor((
 
gercekten gözlerim dolarak okudum
engelli kaynniz icin
annesi keske hayatta olsaydi
kayinpederde siddet uyguluyor yani
hayret yaa
yazik zihinsel engelli insana
sizin yapabileceginiz cok fazla sey yok
ama onun daha saglikli ortamda yasamasi icin birseyler yapabilirsiniz
bu resmen vicdansizlik
cok üzüldüm
bakim evleri var
onlardan birinde kalmasi saglanablir
parasini herkes verir beraber
aradada evinize alirsiniz
baska sey gelmiyor aklima
ama o cocuga kötülük yapanlarin isleri rast gitmesin insallah
 

eşim çok üzülüyor ama ben çok hassas bir insan olduğum için ve zamanında çok sıkıntılar yaşadığım için psikolojik olarak kaldıramayacağımı düşünüyor o da bu yükü bana taşıtmak istemiyor kardeşi tabiki o da çok zor durumda dedim ya senenin 3 ayı falan bizde kalıyor ve onun bile kaldıramadığı durumlar oluyor ama diyor ki ben bırakıp işe gidiyorum sen çekiyorsun bu yükü seni böyle bir sorumluluğun altına sokamam çocuklarımız küçük onlarla bile zor başediyorum bu şehirde yalnızım yardım edebilecek bir kişi bile yok yanımda ne arkadaş ne akraba tek başıma her şeyi yapmak zorundayım hatta 2 sene önce troidde ve karaciğerimde kitleler çıktı ve ben çocuklarımı kimseye bırakamadığım için hastaneye bile gidip kontrollerimi yaptıramıyorum hastalıktan mahvolsam bile kendi kendime çekip geçiştiriyorum yani burda belki tutacak bir dalım olsa daha klay olurdu((
 
ben de böyle istiyorum aslında kayınvalideminde amacı bu ama elalem ne der havasındalar açıkçası inanın içim acıyor kalbim acıyor(
 
Icım ,yüreğim sızladı okurken.

Boşuna dememişler ''İmparator babam olacağına dilenci annem olsun''

Ah yazık hem de ne yazık
Kendini savunamayan engelli genci ağzından burnundan kan gelene kadar dövmek
Lütfen ilgilenin onunla lütfen
Bir bakımevinde yaşasın o kadının elinde kalmakdan daha iyidir
Siz de sık sık ziyaret edersiniz hatta yazları yanınıza alırsınız ama onu orda bırakmayın.
 
İcim yandi ah.. Babaya bak..
Gercekten dusunceli bi esiniz varmis. Demek ki sizin imtihaniniz o genc..
Evet, buyuk sorumluluk siz bakin diyemem.
Ama lutfen
lutfen
lutfen bi sekilde onlardan kurtarin..
 
acaba kaynın durumunda olanlar için özel eğitim veren yerler varmıdır.
dernekler yada kurslar gibi. bilemiyorum.
yani bütün gün evde olmamış olur. hem kendisi de iyi vakit geçirir.
akşamları birkaç saat ilgilenmeniz gerekir.
hem onu kurtarmış olursun hem vicdanını.
ama sürekli evde bakmak dersen, bence yapamazsın.
 

bu sene ben bu işi halledeceğim bizimde tayinimiz çıktı çok uzaklaşacağız bu nedenle de daha tedirginim burda aramızda 1.5 saatlik mesafe vardı en azından hafta sonları falan gidebiliyorduk getirebiliyorduk ama şimdi 15-16 saatlik bir mesafeye gidecez bu nedenle içime sızı düştü iyice yalnız kalacak bu mesele çok uzun bir mesele aslında anlatacak o kadar çok şey var ki ben ufacık bir kısmını anlattım bana yapılanlar da oldu ben çok ta kavga ettim şimdi yazdıklarımı okudumda sanki çok tepkisiz davranmışım gibi yazmışım kayınpederim üzerime bile yürüdü ama ben tek başıma bişi yapamadım onları vazgeçiremedim bu davranışlarından hatta hapse girsinler istiyorum bazen hatta bazen onların başına daha beteri gelsinde o çocuğun gözüne baksınlar bir yudum su için diyorum yani duygularım o adar ağır ki ağzımdan kötü bir şey çıkmasın çocuklarımın benim başıma döner diye korkuyorum (zaten yazları hep benim yanımda benim yanıma gelince hemen kilo alıyor neşeleniyor dışardan bakanlar abisinin yanındanmı geldi diye soruyorlarmış o kadar belli oluyormuş yani burda biz ilgileniyoruz çünkü...
 

özel eğitim veren yerler var ama eğitim veriyorlar mı geçen sene verdik hem bir kaç saat herkes kafasını dinler diye ama kaynım gitmek istemedi sonunda da bakmamışlar bacağını kırdı ameliyat falan oldu bir daha da göndermediler(evde bakmayı yapamam mı işte ah bir güvenebilsem kendime hiç bırakmayacam onlara da yüzünü bile göstermeyecem hem oğullarının hem torunlarının ne halleri varsa görsünler diyecem ama işte o soru işareti yapamayacağımın korkusu geri dönüşü olmaz yaparsam bu sefer ya ben çıkmaza girersem bakmam gereklen iki çocuğum var((
 
Engel derecesini bilmiyorum ancak devlet kimi durumlarda onların eğitim masrafını karşılıyor, bunu biraz araştır. Bir yakınımın down sendromlu kızı gündüzleri eğitim alıyor özel bir kurumda, el becerisi ile ilgili bir iş öğrettiler hattai bir de iş buldular kıza, 10 yıl sonra emekli olabilirmiş. Gündüz kurumun servisi gelip alıyor gece de bırakıyor. Bir araştırın derim.
 

evet devlet karşılıyor verdik öyle bir kuruma ama kurumlarda devletten aldıkları yardıma bağlamışlar her öğrenci için para veriyor ama bizim verdiğimiz kurum sahip çıkamadı ve çocuk düştü kaç ay yatağa bağımlı kaldı bu nedenle tekrar vermediler güvenemiyoruz yani aslında iş sahibi olabilecek gibi görüyorum ben çünkü yavaş yapsada işleri yapabiliyor biraz becerisi az...
 

eşiniz ve siz susarak bu yapılanlara ortak oluyorsunuz bence.lütfen vicdanınızı dinleyin ve resmi kurumlara baş vurun.kaynınız özürlü maaşı alıyor mu?eşinizin ailesi bakım ücreti alıyor mu?artık ülkemiz engelli vatandaşlar konusunda çok hassas .yaşadığınız yerin en üst düzey mülki amirliğine dilekçe ile başvurarak bu durumu anlatırsanız gerekeni yaparlar.bu insanlar bakıma muhtaçlar ve en çok istedikleri şey birazcık ilgi ve sevgi.şu anda kaynınız için çok üzüldüm inanın ve birden kendi öğrencilerimin geleceği canlandı gözümde(umarım bu duruma düşmezler,Allah annlerini başlarından eksik etmez)...lütfen resmi kurumlara baş vurun ve bir bakım evine yerleştirilmesini sağlayın..yoksa bile bile buna göz yummakta suça iştirak etmek demektir.

kaynınızın zeka düzeyi nedir biliyor musunuz?el becerisi var mı?verilen yönergelere uyuyor mu?öz bakımını yapabiliyor mu?eğer bunlara cevabınız evet'se bakın eğitim uygulama okulu ve iş eğitim okulları var,iş okulu kısmı bu tür çocuklar için iyi bir fırsat.bahsettiğim devlet okulu,özel rehabilitasyon kurumu değil.
 
Son düzenleme:

öncelikle sizi kutlamak istiyorum,NE KADAR GÜZEL RUHLU BİR İNSANSINIZ.günümüzde malesef insanlar çok duyarsız böyle konularda.
içinde bulunduğunuz durum gerçekten çok zor.nedenir ki bilemedim.........
yanınıza alsanız gerçekten çok büyük fedakarlıklarda bulunmalısınız.
almasanız vicdan azabı...............
en mantıklısı bakımevi gibi gözüküyor....
allah yardımcınız olsun....
umarım hep kendiniz gibi insanlarla karşılaşırsınız...
 
Böyle bir şeyi görüpte tepkisiz kalmak mümkün değildir herhalde, ama dışarıdan ne söylesek boş...
Canım seninde iki çocuğun varmış, iki çocuk zaten çok büyük bir sorumluluk, asla tek çocuk gibi olmuyor.
Allah babasına ve annesi olacak o kadına vicdan ve merhamet versin inş.
 

Allah sizden razı olsun,ne kadar duyarlı bir insansınız.Allahım engelli,hasta insanları sizin gibilerle karşılaştırsın hep inşallah.

Kalmasın orda yalnız,siz de uzaklaşırsanız iyice hırparlar.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…