- 1 Ağustos 2015
- 203
- 380
- 43
-
- Konu Sahibi anneYILDIZ
- #401
Kimine göre dert, kimine göre arayıp da bulamadığı şükür sebebi
Ama özünde içimi paramparça eden, 2 yıldır hergün yeniden dağlayan bir hüzün kaynağı
5.Yılı çoğu çiftin balayı hayali bir şehirde doldurulan, meyvesi 2 Yaşında sağlıklı ve akıllı bıdık bir evlat olan, kadınla erkeğin bir türlü mutlu olamadığı bir evlilik.
Balayı en gözde otellerden birinde kös kös oturarak geçirilen, 9 ay içinde karar verilmiş, özünde iyi iş hayatında başarılı insanın başarısızlık abidesi bir evlilik.
Çok severek evlendim ben. Bu iş olmaz diyen herkesi karşıma aldım. Onun bakışı, sesinin tonu, ellerinin kokusu, çocuk sevgisi, kendine güveninden başım dönerek evlendim. O beni ikna etmek için hiçbirşey yapmak zorunda kalmadı, ben zaten onun bir bakışıyla uçuş uçuş ona doğru mıknatıs gibi çekiliyordum.
Söz nişan düğün dönemlerinde hiçbirşeyi problem etmedim. Sonuçta sevdiğim adamla kavuşuyorduk. Gelinlik denemeye onun dediği yere gitmedim diye darılıp bir daha hiçbir provamı içime sindirmediği, hatta ödemesini bile sormayıp peşinatı bana ödettiği halde umurumda değildi. Olurdu böyle Şeyler düğün üstü. Bunlar da acı tatlı anılar olurdu.
Meğer tek uçuşan benmişim. Tek gözü kapalı seven, sevgi için sebep aramayan, olduğu gibi bütünüyle seven. Onu kaşıgözü, endamı, yakışıklılığı için sevmedim, bunun yaşlılığı vardı. hastalık ve kaza vererek hepsini elimizden almak Allah'ın takdiriydi. Evi arabası var diye sevmedim, zaten benim de vardı. Tüm sebeplerden bağımsız sadece sevdim. sadece seven insan sevdiği üzülünce nasıl yüzünü güldürmek için çabalar, sevdiği hastayken nasıl gözüne uyku girmez, sevdiği başarısız olmuşsa kendi başarısından nasıl vazgeçmeye hazırdır iyi bilirim. Onda bunların zerresi olmadı.
Deseler ki böbreğini ver, o an verirdim. Gözümün kolumun birini isteseler, hiç düşünmez verirdim.
Halbuki ben her hastalığımda yalnızdım. Her üzüntümü kendi kendimi teselliyle aştım.
Işyerinde sıkıntı yaşasam nasılsa eve gidince unuturum diyebileceğim bir güler yüz, ilgi, alaka sohbet hiç olmadı. O kendi arkadaşlarına ve ailesine bile ilgi gösterme arayıp sormaz ki. Bana nasıl yapsın?
Sevse sırasını savıyor ya da görev yerine getiriyor gibi duygusuz yaşayabilir miydi?
Şükür, zenginlik içinde yüzmüyoruz ama evimiz arabamız kiracımız var. Sağlığımız güzel bir işimiz Nur gibi evladımız yakınımızda ailelerimiz var.
Bunların hiçbirine sahip olmayan birsürü evli ve mutlu çift varken, bize yetmeyen ne?
Sevgisizlik.
Eşimin ona olan ilgi ve sevgimden memnun olmaması inkansızdı. Kim hayatındaki her büyük küçük detayı düşünen ve hayatını kolaylaştıran birini istemez ki? Benle bu yüzden evlendiğini düşünüyorum. Ilk zamanlarda aşkla be sevgiyle başım dönmüşken farketmek mümkün değildi. Aynı evde sevdiğimle idim, daha ne isterdim? Herşeyi önüne serdim. Herşeye ben koşturdum ben planladım. Tatil ev alımı araba alımı resmi daire işleri arkadaş buluşmaları aile ziyaretleri onun terfi Kutlamaları onun doğumgünü Kutlamaları Yıldönümü kutlamalarımız.. Ben de birçok kutlanılası şey yaşadım ama hiçbiri kutlanmadı. Sonuncusu da yıldönümümüz oldu, yine hatırlamadığı ve ben kutlayınca hatırladığı. sevgisizlik ve ilgisizlikten artık yoruldum, soldum, neşemi hüzünle takas ettim, kendimi Oğluma adamış bir haldeyim...
Özetle ondan Vazgeçtim.
Peki oğlum, annesi sevgisizlikten karada kalmış balıklar gibi çırpınıyor diye anne babasından ayrı yaşamayı mı hakediyordu?
Ya da genel olarak kendi ailesi de dahil kimseye ilgi sevgi gösteremeyen babasına benzeyeceğine yüzlerin nadiren güldüğü bu evden çıkması mıydı onun için iyi olan?
Bilmiyorum. Onun "iyi ki yapmışsın anne" diyeceği seçeneği sadece onun için bulmaya çalışıyorum...
Belki çoğunuz okuyunca "bu mu yani bu kadının derdi millet neler yaşıyor" diyecek. Ama inanın sevgisizlik en acıtan dertlerden biri bence.
Isterdim ki evimiz arabamız olmasın ya da ben kariyer sahibi değil de evimin hanımı olayım ama kapımızı kapatınca içinde neşe olsun birbirinin gözünün içine bakan 2 insan olsun.
En çok da oğlum için isterdim bunu...
Ilerde kendi eşini babasının annesini sevdiği gibi sevsin diye...
Böyle işte... Ne yapacağını bilmeyen hüzünlü bir Yıldız...[/QUOTE
Biliyor musun sevmeyi doğru öğrenememiş insanlarla evlilik çok zor. Allah yardımcın olsun.. Yalnız değilsin..
Ne güzel yazıyorsun haidenaSevgili anneYILDIZ bence mutsuzluğun kaynağı kararınızda sebat edememek; belki de tam karar verememiş olmak.
Eğer neden ayrılıyoruz diye düşünmeye başladıysanız; duygu ve düşünceleriniz o yöne kaydıysa o yolda yürüyün. Ama durup durup geriye bakmayın.
Yeni bir hayat kurmayı seçiyorsanız kendinizi bunun en iyisi olduğuna inandırın.
Devam etmeyi seçiyorsanız kendinizi bunun en iyisi olduğuna inandırın.
Diğer düşünceleri kafanızdan uzaklaştırın.
Tüm güzel enerjinizi, emeğinizi seçtiğiniz yolda yürümeye verin. Hangi yolu seçecek olursanız olun yeni bir sayfa açılıyor diye düşünün. Ayrılırsanız yeni yaşamınızı en güzel şekilde kurmaya odaklanın. Eşinizle devam ederseniz geçmişte kalanların zihninizi meşgul etmesine müsaade etmeyin, "şöyle yapmıştın/yapmamıştın" "şöyle demiştin/dememiştin" diye eski konuları gündeme getirmeyin.
Ayrılmak istediğinizi dillendirip ayrılmadınız ve devam etmeyi seçtiniz diye herhangi birine karşı sözünüzde durmamış gibi mahçubiyet hissetmeyin.
İnşallah her ne şekilde olursa olsun güzel haberlerinizi alırız.
Aynı kararı bende dün verdim. Çok iyi bir insan eşim ama iyi bir koca değil. Aynen senin anlattığun gibi ve 26 aylık oğlum var. Konuştum boşanmak için çünkü sevilmemekten yoruldum. En pahalı kıyafetleri ayakkabıları giymek istemiyorum. Maddi hiçbir sey yok gözümde biraz ilgi istiyorum. Ben 3.5 yıllık evliyim aynı yatakta gece hiç sarılıp uyumadık. Ayagım üşüdüğünde ayagını aradım bir kere ayagını cekti benden. Yalnız,sevgi eksikliğiyle yaşamaktansa çnüme bakacagım. Bir kadın mutlu olmadan mutlu edemez ne cocugunu ne esini bunu düşün. En doğru karar senin..Sorsan çok seviyorum karımı mutlu edemiyorum der birden suçlu aen oluverirsin
Yahu bir hastalığımda olsun Başımda bekledin mi
Bir üzüntümde bir çift güzel söz söyledin mi
Yahu bu eve bir Çivi mi çaktın
Birgün senden harçlık mı aldım
Birgün kendiliğinden çamaşır mı yıkadın
Herşey zorla
Herşey gönülsüz
Peki ben sırf kendi duygusal ihtiyaçlarım için mi yuvamı dağıtmış çocuğuma yazık etmiş oluyorum?
Aptallık deme, dibine kadar sevmissin, en azından ay şunu da yapsaydım diyeceğin birsey yok, çocuğun ilerde sorarsa aynen böyle anlatırsın, bitki bile sevgiyle büyüyo su istiyo yerini yadırgıyo gölgesini güneşini ayarlamanı bekliyo
Sorsan çok seviyorum karımı mutlu edemiyorum der birden suçlu aen oluverirsin
Yahu bir hastalığımda olsun Başımda bekledin mi
Bir üzüntümde bir çift güzel söz söyledin mi
Yahu bu eve bir Çivi mi çaktın
Birgün senden harçlık mı aldım
Birgün kendiliğinden çamaşır mı yıkadın
Herşey zorla
Herşey gönülsüz
Peki ben sırf kendi duygusal ihtiyaçlarım için mi yuvamı dağıtmış çocuğuma yazık etmiş oluyorum?
Bence ailen haklı.Allah aşkına kim tam anlamıyla evliliğinden memnun ki??.saysan parmaklarını geçmez.Yeniyılımız kutlu olsun, merhaba kızlar
Psikolojik destek almaya başladım ve psikologun geriye hiç dönmeden bir ay geçirme tavsiyesine uyup foruma girmedim o nedenle başta hepinizden özür diliyorum
haidena gerçekten çok güzel yazmışsın, benim de çevreme sık sık anlattığım Şeyler fakat şu an kendim uygulayamıyorum
Karar alamıyorum arkadaşlar
Bitti biliyorum. Karşı Tarafın en ufak alakası yok bir evin içinde Dargın ve gayet memnun bıraksam yıllar Yaşar böyle
Adım atmam mümkün değil o zaten umurunda olmadığımı aylar önce rest çekip sustuğumdan kendimi geri çektiğimden beri hiçbirşey yapmayarak gösterdi
Peki ne bekliyorum ben
Normal bir düşünce değil biliyorum ama korkuyorum
Etrafımda mutlu Çiftler gördükçe
Mutlu aileler gördükçe
Parka anne babasıyla gelen çocuklar gördükçe
Biz doğal olarak böyle olamayacağız biliyorum. Hep zorla ite kaka
Yine de korkuyorum
Kendime güvenimi yitirdim sanırım
Kendimle mutlu olmak yeterdi bana
Ama şimdi psikolojimden korkuyorum
Bu arada kalmış hale beni de alıştırmış resmen
Dayak yok kumar yok aldatma yok neden ayrılıyoruz ki der hep, ben de öyle Düşünmeye başladım
Kuzenim benden habersiz bir falcıya gitmiş
Yüzyüze olsak anlattırmazdım ma yazmış ben de okudum
Ayrılırsam hemen başka biriyle olacağımı ve eşimin Oğlumu benden alacağını
Hiç mutlu bir yuvam olmayacağını çünkü benim hep eksik aradığımı
Fala inanmıyorum elbet ama bu kötü senaryolar beni korkutuyor
Korku güvensizlikten geliyor biliyorum
Maddi anlamda başederim hiç çekincem yok ama manevi anlamda git gide zayıflıyorum
Protokol bile hazırdı, ayrılmaya hazırdım
Ailemin yanında ayrılmak istemediğini bir sorunumuz olmadığını söyledi ve ailem beni suçladı
Hala da beni suçluyorlar
Kanaat etmiyormuşum hep daha iyisini istiyormuşum
Kendimden Şüphe eder oldum artık
Çok mutsuzum kızlar
Çok
gurmege boşanmak istediğinde ne diyor? Benimki oğlumdan ayrılamam böyle devam etsin birbirimize zararımız yok diyor... Bakışaçısına bak. Insan sadece çocuk yapmak için mi evleniyor biz çok sarılmışızdır, hatta ben illa ayaklarımı dolaştırırdım onunkilereAynı kararı bende dün verdim. Çok iyi bir insan eşim ama iyi bir koca değil. Aynen senin anlattığun gibi ve 26 aylık oğlum var. Konuştum boşanmak için çünkü sevilmemekten yoruldum. En pahalı kıyafetleri ayakkabıları giymek istemiyorum. Maddi hiçbir sey yok gözümde biraz ilgi istiyorum. Ben 3.5 yıllık evliyim aynı yatakta gece hiç sarılıp uyumadık. Ayagım üşüdüğünde ayagını aradım bir kere ayagını cekti benden. Yalnız,sevgi eksikliğiyle yaşamaktansa çnüme bakacagım. Bir kadın mutlu olmadan mutlu edemez ne cocugunu ne esini bunu düşün. En doğru karar senin..
Son bir Yıldır böyle yaşıyorum zaten canımBirazda senn o yokmus gibi davran
Ah canım, şu an zaman ne kadar hızlı geçiyor diye içim acıdı4 ay önce bunu yazmışım hala aynı fikirdeyim yıldız
Bence bunu çok önce yapmalıydık cisem ama eşim inananileceğin gibi değil böylece yaşlanmaya Razı hiçbirşeye cesareti yokBiraz uzak kalmayi mi deneseniz yada yardim almayi..
Belki toparlayabilirsiniz.
Be kadar çokuz yaÇivi deyince eşimin nerdeyse bir yıldan fazladır o saati o duvara çakmadığı geldi aklıma..
Benim eşim maalesef zorla da hiç bir şeye elini sürmez.
Bende yapayalnız bir hayat yaşıyorum..
Ve oğullarımızı da bu yalnızlığın içinde büyüteceğiz ...
Terapiste gecen sene gittik ilk randevuyu unuttu 2. Randevudan sonra ikimiz de hiç sormayıp bıraktıkBence ailen haklı.Allah aşkına kim tam anlamıyla evliliğinden memnun ki??.saysan parmaklarını geçmez.
Eşinin iyi yönlerini görmeye çalış ve çocuğunu düşün o boşanmış bir ailenin parçası olmayı hakediyor mu?
Ama siz elinizden gelen herşeyi yapın.eşiniz hala aynıysa evlilik terapistine gitmeyi önerin.en son çare yollarınızı sonsuza dek ayırın...
Terapist konusunda da rahat davranmış.anlıyorum sizi haklısınız fakat eşinizin mantıklı bir gerekçesi yokken neden bu kadar evliliğinizden vazgeçmiş bir tablo çiziyor? düşünmek istemesem de sizin adınıza,hayatında biri olabilme ihtimali var mı?gurmege boşanmak istediğinde ne diyor? Benimki oğlumdan ayrılamam böyle devam etsin birbirimize zararımız yok diyor... Bakışaçısına bak. Insan sadece çocuk yapmak için mi evleniyor biz çok sarılmışızdır, hatta ben illa ayaklarımı dolaştırırdım onunkilere
Ben vazgeçince herşey durdu
Son bir Yıldır böyle yaşıyorum zaten canım
O yokmuş gibi, herşey yalnız
Alışveriş tatil hastalık başarı herşey
Ah canım, şu an zaman ne kadar hızlı geçiyor diye içim acıdı
Ben de maalesef hala aynı yerdeyim
Ayrı yaşayalım bir ay ya da 2 hafta olsun ayrı olalım diye son 2 Yıldır söylüyorum
Kendisi boşanmaktan korktuğu için yanaşmıyor ve aileme de ben ayrılmak istemiyorum karımı seviyorum diyor
Finalde sebat etmeyen keyfi içinbyuvasını dağıtan ben oluyorum
Bence bunu çok önce yapmalıydık cisem ama eşim inananileceğin gibi değil böylece yaşlanmaya Razı hiçbirşeye cesareti yok
Ayrı olup görecektik birbirimiz için neyiz ayrı oluyor mu yapabilir miyiz oğlumuz nasıl etkilenir diye
Ama göremedik
Sevgi bitti bitiyor hatta sevgiliye sevgi mi yoksa insana sevgi mi ondan bile emin değilim
Ama denemiyor
Ben gitsem oğlumla çocuğun düzenini bozdu diye ele dosta ailelere damgalayacak
Hoş gecen sene 3 ay yurtdışında yaşadık
Birşey Değişti mi
Maalesef../
Be kadar çokuz ya
Canım ben ne düşünüyorum biliyor musun
Gerçekten sevmediler
Sevgi böyle değil ki, reflekstir dayanamaz kıyamaz içinden hep vermek gelir
Terapiste gecen sene gittik ilk randevuyu unuttu 2. Randevudan sonra ikimiz de hiç sormayıp bıraktık
Kasım Ayında 3 kere gittik
Terapist her hafta ödev veriyordu
Bir hafta eşime ödev verdi çok sevdiğiniz birşey ayarlayacaksın diye
Eşim beni senfoni konserine götürdü
Bilet almayı başaramamış oraya gittik sistemde bilet görünmüyor
Hemen başk birşey düşünüp başka bir salondaki konsere girdik
Düşünsene bu bi terapi ve elinde bir fırsat var
Onu bile beceremedi
Hayatımızın Özeti bu zaten
Sonraki terapide o kdr istan ettim ki bu duruma bir daha gitmek istemedi
Bence sevgi varsa herşeye katlanırlır kimse dört dörtlük değil
Ben sevgi görmüyorum ki
Terapist konusunda da rahat davranmış.anlıyorum sizi haklısınız fakat eşinizin mantıklı bir gerekçesi yokken neden bu kadar evliliğinizden vazgeçmiş bir tablo çiziyor? düşünmek istemesem de sizin adınıza,hayatında biri olabilme ihtimali var mı?
Sizin yaşadıklarınızın aynısını birebir yaşıyorum.Ben 43 yaşında ve öğretmenim.Eşimde aynı yaşta ve öğretmen.16 ve 10 yaşında iki kızım var.Eşim o kadar ilgisizdir ki hiç konuşmaz,sohbet etmez.Kırk yılda bir bir şey konuşacak olsak bile hiç yüzüme bakmaz.Sanki duvarla konuşuyor.Hiçbir yere götürmez.Hiç güzel söz söylemez.Asla hata kabul etmez ve asla özür dilemez. 17 senelik evliliğim baştan beri hep kötüydü.Hiç bir zaman anlaşamadık ve uyuşamadık.İkimizde çocuklar için yürütüyoruz işte.Böyle sevgisiz yaşamak o kadar zor ki.Acısını yaşayan bilir.Benimkinde bir de cinsel sorunlar (ereksiyon)başladı.Hoş gerçi baştan beri yatak odamız da hep kötüydü.Ama bu sefer tavan yaptı.Geçen sene bana senden bunalıyorum dedi ve 1 sene ayrı yattı.Bu sene de beni sevmediğini çok açık ifade etti.Beni tamamen hiçe saydı.Kendisine defalarca yalvardım.Benimle biraz ilgilen,zaman ayır,beni bu kadar yalnızlığa itme dedim.Hiç oralı bile olmadı.Ben artık kadere küstüm,hayata küstüm.Kalbimde evliliğim bitti aslında ama çocuklar dalımı kolumu kırıyor.Öğretmen arkadaşlarımdan 20 senelik evliliğini bitirenler oldu.Boşananlara bakıyorum onlarda mutsuz.Ben şunu anladım ki eğer çocuk varsa tekrar mutluluk yok bize.Bekarlar gönlüne göre bulamıyorda biz mi bulacağız çocukla.Üstelik asla üvey baba ile yaşatamam.Benimkiler kız çocuğu birde.Bugünkü aklımızla genç olmak varmış.Bundan 6 sene önce bu duygular beni ağır bir depresyona soktu.O ana kadar sürekli kavga ederdik.Ben hastalanınca eşim sustu ve kavga bitti.Ama herkes kendi hayatını yaşıyor.Biz giderlere ortak olan iki ev arkadaşı gibi olduk artık.Ama böyle yaşamak,bu kadar değersizlik beni hergün ağlatıyor.Ömrüm geçip gidiyor.Kendimi çok değersiz ve çaresiz hissediyorum.
Bilirmisiniz ne kadar acıtır yüreği sevgisizlik...
Ve ne kadar ağlatır gözleri severken çareszlik...