- 30 Kasım 2017
- 7.970
- 3.942
Ayrılmışsın ve olmayacağını görmüşsün , artık bunun düşünmenin bir anlamı yok. Böyle bir eş adayı bidaha umarım karşına çıkmaz çok var böyle malesef çok üzücü gerçekten erkek evlat olupta böyle bir şeye maruz kalmasına da üzüldüm normalde şiddet felan daha çok baba uygular ama annenin erkek evladına böyle davrandığını ilk defa duyuyorum onun adına üzüldüm fakat sen kendin için iyi yaptın, eğer onu hayatında istiyorsan ozaman annesiz gelecek .. ki kimse de annesini atmaz en kötü insan bile olsa atmayacağını biliyorum. Hayat 3 günlük ölümü ise herkes yaşayacak bir gün. İstediğin gibi yaşa bence senden ayrılırken nasıl tepki verdi?Birbirimizi çok sevdiğimiz ilişkide annesi ve öfke kontrolsüzlüğü yüzünden ayrıldık. Annesi Çocukluktan beri şiddet uygulayıp hem ev hem iş yerindeki işlerde eski sevgilimi çok küçük yaşlardan beri kullanmış. Eşi vefat edince de tam tersi yönde ben sana muhtacım sensiz yapamam moduna girip her dediğini sevgilime yaptırmaya başlamış o kadar ki eczaneden ilacı bile kendisi almazmış market alışverişinden ev işlerine kadar her şeye yardım edermiş. Benle beraber olduğundan beri bunları çok azaltsa da annesinin bu akıllı tavırları ve kendine bağlamasına çok kafama takıyodum neredeyse sadece tüm kavgalarımız bu yüzden çıkıyordu ve yine bu sebepten ayrıldık. Bana da çok düşkündü beni annesi yüzünden hiç ikinci plana atmadı ama dışarda çok vakit geçirince annesi sürekli sıkıldım bunaldım diyordu ve asla bir sosyal hayatı yok ve çok manipülatif bir kadın sevgilim yanımda resmen ağlıyordu o da bunalıma giriyordu ve ben annesinden son zamanlarda iyice nefret etmeye başladım asla hak etmediği bir sevgi ve ilgi gördüğü için artık onun hakkında bir şey duymaya tahammül edemiyordum ve bitirdim. Çok uzun oldu ama sevgilimin borderline olduğunu düşünüyorum terk edilme korkusundan gözü hiçbir şeyi görmüyordu her kavgada ayrılmak isteyip benim onu tutmamı istiyordu sonunda ben ayrıldım bu sefer tehditler etti onu bırakmamam için öfkenin çözüm olacağını sandı ama bu hastalığın altında çocukluk yaşantısı yattığı yüzünden bile annesinden nefret ediyordum. Benle evlenince her şeyin düzeleceğini düşünüyordu ama öyle bir anneyle ben bunun mümkün olacağını düşünmedim. Bir annenin çocuğunun hayatını böyle mahvetmesine üzülüyorum ve bu nefretimi nasıl azalatabilirim sizce. Sizlerin de düşüncesini merak ediyorum