Aslında hemen evlenmek gibi bir düşüncem yok. Ancak ben gerçekten değer görmeyeceksem bu ilişkide zaman kaybetmek de istemiyorum. Hani seni seviyorumlar aşığımlar havada uçuşuyor, ama kendisinin ve ailesinin söylediği şey değer görmediğimi sevilmediğimi hissettiriyor bana. Eğer böyleyse sadece sevilmek yetmiyor ben değerin gösterilmesini istiyorum. Çünkü ben değer verdiğim insanlara her şeyi yaparım.neden bu flörtü evliliğe bağlamakta bu denli acele ediyorsunuz? yaşayın yaşayabildiğiniz kadar. size karışan mı var?
Aslında hemen evlenmek gibi bir düşüncem yok. Ancak ben gerçekten değer görmeyeceksem bu ilişkide zaman kaybetmek de istemiyorum. Hani seni seviyorumlar aşığımlar havada uçuşuyor, ama kendisinin ve ailesinin söylediği şey değer görmediğimi sevilmediğimi hissettiriyor bana. Eğer böyleyse sadece sevilmek yetmiyor ben değerin gösterilmesini istiyorum. Çünkü ben değer verdiğim insanlara her şeyi yaparım.
2. Evlilik dahi olsa bu sizin 2. Baharınız kusura bakmayın ama siz kendinize değer vermiyorsunuz ki baskasi da versin , bana bu şekilde yaklaşan bir adam ve ailesini hayatıma almazdım ben , onların herseye gerek yok demeleri aşırı itici ve bence doğru bir eş adayı değil partneriniz, yol yakınken dönün size kendinizi prenses gibi hissettiren biri ile olun , evlenseniz bile değeriniz olmayacak bu çok belli , yatırım yapmayan erkek ve ailesi asla değer vermiyor, bizim ülkemizde evlenirken ne kadar çabaladığına ve yaptığı masrafa göre değer veriyor erkekler ve aileleri, ben evlenirken bunu bildiğim için hiçbirseyi gözümde bırakmadım, dış çekim, gelinlik, altınlar, setim, düğün salonuna kadar kendim seçtim, mobilyalarımı iyi bir markadan tam takır aldım, pişman değilim asla ...Günaydın hanımlar. Kafam allak bullak. Ben sınırları keskin olan, zor bir insanım. Çevreme kafamda ki sorunları anlattığım zaman genelde haksız çıkarım. Size güveniyorum, farklı bakış açısı vereceğinize inanıyorum, bu yüzden size sormak istiyorum.
Hayatımda biri var ve aşık oldum. Ciddi düşünme noktasına gelecek kadar kapıldım gittim. Ben boşandım, çocuğum yok, o da boşanmış ve çocuğu yok. Ben boşanalı 8 ay oldu ama zaten çok öncesinde bitmişti bende her şey. Hatta eski eşime boşanmak istediğimi söylediğimde, artık sana sadakat yükümlülüğüm yok o zaman demişti ve sevinmiştim, inşallah birini bulur benden hızlıca boşanır diye. O derece bitmişti yani. Hayatıma giren insanı 6 aydır tanıyorum, sevmek sevilmek istiyorum artık diye çıktığım bu yolda, karşıma çıka çıka bu vatandaş çıktı. Neden böyle diyorum, açıklayayım hemen.
Biz birbirimize duygularımızı anlattığımızda, iş ciddi düşünelim kısmına geçtiğinde, ağzından sürekli nasılsa ikinci evlilik buna gerek yok, şuna gerek yok dedi durdu. Ailesine hayatında biri olduğunu söylediğinde, ailesi de aynısını söylemiş, olursa nasılsa ikinci evlilik fırt zırt. Bu söylem bende aşırı bir değersizlik duygusu oluşturdu. Ben zaten düğün, altın sevmem, takmam, takı sadece küpe takarım. Ailemin maddi durumu çok iyi, benim maddi durumum onlara göre iyi. ailemin malvarlığının yanından geçemiyorum yani. Görüştüğüm kişinin ailesinin de malvarlığı var, hatta sanırım 1 tık bizden iyi durumdalar. Bu aşık olduğum şahıs (şahıs diyorum çok sinirliyim), önceki evliliğinde eski eşine yapılanları anlattı bana (iyi halt etti) . Yatlarda kınalar, 5 yıldızlı otellerde nişanlar, yine bilmem nerede (hepsi çok lüks) düğünler, takılan altınlar. Aile ve adam bana gelince nasılsa ikinci evlilik diye umursamaz söylemlerde bulundular. . Zaten önceki evliliğimde son 3 yıl hiç değer görmedim. Açık konuşayım benim altın, düğün beklentim şu kadar olsun, şöyle olsun değil. Benim zaten param var. Mesleğim var her ne kadar ara vermiş olsam bile. İstediğim zaman yine devam edebilirim mesleğime. Avukatım, iyi eğitimliyim, ailem deseniz öyle, ailemin ailesi deseniz öyle, üniversite mezunları hepsi, ilk kurulan üniversitelerde okumuş ölmüşlerimiz var. . Salak gibi çok fedakarım. Eski eşime boşanırken yüklü para verdim, hem benden boşansın hem maddi olarak sıkıntı çekmesin diye. Böyle bir salağım yani. Evet geçimsiz, huysuz olabilirim ama değer verdiğim insanları korurum, arkadaşım vardı sanaldan tanıştığım, inanın kızlar, ona bile sadaka niyetine yardımda bulundum. Eşi ona para vermiyordu, boğazından kısıyordu, git istediğini al diye, çocuğuna hediye gönderdim. Hani ben, elimde varsa paylaşırım. Paylaşmanın bana daha çok getirdiğine inanırım ve bunu yaşadım hep. İnsanları mutlu etmeyi severim. Bunları neden anlattım derseniz hemen aşağıda açıklıyorum;
Görüştüğüm kişinin eski eşinin eğitim, maddi, aile durumu, aile eğitim durumu bana göre çok düşük, uçurumlar var aramızda. Ben şimdi bu nasılsa ikinci evlilik, şuna gerek yok buna gerek yok (onlar yapalım dese ben ve ailem zaten istemeyeceğiz, ama ilk adımda bu söylemler üzdü) dediklerinde kendimi eski eşi ile kıyasladım. Benden ne fazlası var noktasına doğru ilerledi kirli düşüncelerim. Benden iyi durumda olan biri olsaydı, bunu hisseder miydim? Kıskançlığa doğru mu gitti yoksa ben gerçekten kötü bir insan mıyım bilmiyorum. Kendimi suçluyorum bazen, sende kibir var, o kadının suçu ne, ayrıca sana ne diyorum. Ama yenemiyorum bu söylediğim ikinci evlilik nasılsa diyerek yapılan boş vermişliği. O kadına yapılanları ben zaten asla istemem, nişan, kına, düğün böyle şeyleri hiç sevmedim, çocukluğumdan beri irite olduğum şeyler. Hani ilk evliliğim olsa, yapalım yapmazsak bu iş olmaz deseler, ben ayrılırım o derece. Ama bu his neden var o zaman? Neden böyle düşünüyorum. Saçmalıyor muyum, beni kendime getirin, size güveniyorum. İş ciddiye binmeden ya herro ya merro demem gerek. Kısır döngüye girdim resmen. Hatalıysam bana hata mı gösterin, haklıysam gösterin istiyorum. Kendimi haklı göremediğim için, ilişkiyi ne bitirebiliyorum ne devam edebiliyorum.
Sevgiler, saygılar, öpücükler.
Hisleriniz oldukça normal. Maddi imkan ya da imkansızlık da iş evlilik olunca çok önemli olmuyor bence. Benim eşimin ailesi varlıklı insanlar değiller ama gönlü inanılmaz zengin insanlar. Onların dişinden tırnağı dan arttırıp yaptıklarına aklım ermiyor bazen. Sizin de istediğiniz değer görmek olmuş belli ki. Ama unutmayın değeriniz size gösterilen göre değil. Zaten sahip olduğunuz özelliklere göre var. Eş adayınız eğer size kıymet veriyorsa ,düğün işleri dışında, bunu on planda tutun. Keyfinize göre bir eğlence yaparsınız.Günaydın hanımlar. Kafam allak bullak. Ben sınırları keskin olan, zor bir insanım. Çevreme kafamda ki sorunları anlattığım zaman genelde haksız çıkarım. Size güveniyorum, farklı bakış açısı vereceğinize inanıyorum, bu yüzden size sormak istiyorum.
Hayatımda biri var ve aşık oldum. Ciddi düşünme noktasına gelecek kadar kapıldım gittim. Ben boşandım, çocuğum yok, o da boşanmış ve çocuğu yok. Ben boşanalı 8 ay oldu ama zaten çok öncesinde bitmişti bende her şey. Hatta eski eşime boşanmak istediğimi söylediğimde, artık sana sadakat yükümlülüğüm yok o zaman demişti ve sevinmiştim, inşallah birini bulur benden hızlıca boşanır diye. O derece bitmişti yani. Hayatıma giren insanı 6 aydır tanıyorum, sevmek sevilmek istiyorum artık diye çıktığım bu yolda, karşıma çıka çıka bu vatandaş çıktı. Neden böyle diyorum, açıklayayım hemen.
Biz birbirimize duygularımızı anlattığımızda, iş ciddi düşünelim kısmına geçtiğinde, ağzından sürekli nasılsa ikinci evlilik buna gerek yok, şuna gerek yok dedi durdu. Ailesine hayatında biri olduğunu söylediğinde, ailesi de aynısını söylemiş, olursa nasılsa ikinci evlilik fırt zırt. Bu söylem bende aşırı bir değersizlik duygusu oluşturdu. Ben zaten düğün, altın sevmem, takmam, takı sadece küpe takarım. Ailemin maddi durumu çok iyi, benim maddi durumum onlara göre iyi. ailemin malvarlığının yanından geçemiyorum yani. Görüştüğüm kişinin ailesinin de malvarlığı var, hatta sanırım 1 tık bizden iyi durumdalar. Bu aşık olduğum şahıs (şahıs diyorum çok sinirliyim), önceki evliliğinde eski eşine yapılanları anlattı bana (iyi halt etti) . Yatlarda kınalar, 5 yıldızlı otellerde nişanlar, yine bilmem nerede (hepsi çok lüks) düğünler, takılan altınlar. Aile ve adam bana gelince nasılsa ikinci evlilik diye umursamaz söylemlerde bulundular. . Zaten önceki evliliğimde son 3 yıl hiç değer görmedim. Açık konuşayım benim altın, düğün beklentim şu kadar olsun, şöyle olsun değil. Benim zaten param var. Mesleğim var her ne kadar ara vermiş olsam bile. İstediğim zaman yine devam edebilirim mesleğime. Avukatım, iyi eğitimliyim, ailem deseniz öyle, ailemin ailesi deseniz öyle, üniversite mezunları hepsi, ilk kurulan üniversitelerde okumuş ölmüşlerimiz var. . Salak gibi çok fedakarım. Eski eşime boşanırken yüklü para verdim, hem benden boşansın hem maddi olarak sıkıntı çekmesin diye. Böyle bir salağım yani. Evet geçimsiz, huysuz olabilirim ama değer verdiğim insanları korurum, arkadaşım vardı sanaldan tanıştığım, inanın kızlar, ona bile sadaka niyetine yardımda bulundum. Eşi ona para vermiyordu, boğazından kısıyordu, git istediğini al diye, çocuğuna hediye gönderdim. Hani ben, elimde varsa paylaşırım. Paylaşmanın bana daha çok getirdiğine inanırım ve bunu yaşadım hep. İnsanları mutlu etmeyi severim. Bunları neden anlattım derseniz hemen aşağıda açıklıyorum;
Görüştüğüm kişinin eski eşinin eğitim, maddi, aile durumu, aile eğitim durumu bana göre çok düşük, uçurumlar var aramızda. Ben şimdi bu nasılsa ikinci evlilik, şuna gerek yok buna gerek yok (onlar yapalım dese ben ve ailem zaten istemeyeceğiz, ama ilk adımda bu söylemler üzdü) dediklerinde kendimi eski eşi ile kıyasladım. Benden ne fazlası var noktasına doğru ilerledi kirli düşüncelerim. Benden iyi durumda olan biri olsaydı, bunu hisseder miydim? Kıskançlığa doğru mu gitti yoksa ben gerçekten kötü bir insan mıyım bilmiyorum. Kendimi suçluyorum bazen, sende kibir var, o kadının suçu ne, ayrıca sana ne diyorum. Ama yenemiyorum bu söylediğim ikinci evlilik nasılsa diyerek yapılan boş vermişliği. O kadına yapılanları ben zaten asla istemem, nişan, kına, düğün böyle şeyleri hiç sevmedim, çocukluğumdan beri irite olduğum şeyler. Hani ilk evliliğim olsa, yapalım yapmazsak bu iş olmaz deseler, ben ayrılırım o derece. Ama bu his neden var o zaman? Neden böyle düşünüyorum. Saçmalıyor muyum, beni kendime getirin, size güveniyorum. İş ciddiye binmeden ya herro ya merro demem gerek. Kısır döngüye girdim resmen. Hatalıysam bana hata mı gösterin, haklıysam gösterin istiyorum. Kendimi haklı göremediğim için, ilişkiyi ne bitirebiliyorum ne devam edebiliyorum.
Sevgiler, saygılar, öpücükler.
Çok ciddi söylüyorum bu aile ve görüştüğün adam sorunlu , kaç diyorum hem de arkana bakmadan , kendilerini gayet açık belli etmişler ayrıca bu adam seni sevmiyor konforu için evleniyor buna kalıbımı basarım, evde temizlik , yemek yapılsın, düzen olsun, toplumda bi saygınlığı olsun diye evleniyor, aşk evliliği değil bu ...Ne yazacağımı bilemedim haksızsın dersiniz diye düşünmüştüm. Eski eşli neden sürekli kendimi kıyasladığım noktasında sanırımLady Mary haklı. Ben düşüncelerimi söylediğimde aldığım cevap kötülüğüne söylemedik genelde öyle olur ya oldu. Şu sıralar ailesinin nakit olarak pek durumu yokmuş (kendisi de sıkışık durumda bu aralar) ondan aman ikinci evlilik hiçbir şeye gerek yok demişler, tabi yersen. Yiyemedim yani kursağımda takıldı kaldı.
Evet boşanırken eski eşine baya para vermişler. Ama işte ben en başta söyledim böyle böyle diye, o da ailesine anlatmış ama inanmıyorlar galiba, bir kadının para, nafaka, hiçbir şey istemeden boşanabileceğine. Hatta üstüne para vereceğine.Benim bu konudan aldığım hissiyat, bu sefer fazla masraf olmasın, anlaşamazlarsa sessiz sedasız boşanırlar uğraşmayız diye düşünüyor karşı taraf sanırım..
Dediğine değil yaptığına bak , aşk sözcüklerine takılma...Aslında hemen evlenmek gibi bir düşüncem yok. Ancak ben gerçekten değer görmeyeceksem bu ilişkide zaman kaybetmek de istemiyorum. Hani seni seviyorumlar aşığımlar havada uçuşuyor, ama kendisinin ve ailesinin söylediği şey değer görmediğimi sevilmediğimi hissettiriyor bana. Eğer böyleyse sadece sevilmek yetmiyor ben değerin gösterilmesini istiyorum. Çünkü ben değer verdiğim insanlara her şeyi yaparım.
İyi güzel de bunu “ elimizden geldiğince bir şeyler yaparız ama şu an durum müsait değil diye önceden açıklayıp sizin de kuruntu yapmamanızı sağlayacak şekilde ifade etmek var, bir deNe yazacağımı bilemedim haksızsın dersiniz diye düşünmüştüm. Eski eşli neden sürekli kendimi kıyasladığım noktasında sanırımLady Mary haklı. Ben düşüncelerimi söylediğimde aldığım cevap kötülüğüne söylemedik genelde öyle olur ya oldu. Şu sıralar ailesinin nakit olarak pek durumu yokmuş (kendisi de sıkışık durumda bu aralar) ondan aman ikinci evlilik hiçbir şeye gerek yok demişler, tabi yersen. Yiyemedim yani kursağımda takıldı kaldı.
Bu aklıma geliyor zaten. Yatırım yapmak derken, her şeyi eşit şekilde yapmak, tüm yük erkeklere yüklememek gibi düşüncelerim oldu hep. Ancak gerek yok diyerek, düğün olmaz vs demeleri çok ilginç. Ya ben belki düğün isteyeceğim diğer arkadaşların dediği gibi. Cidden yani onlar mı evlenecek, ben mi. Kendime değer vermeme kısmına katılıyorum. Çok fedakarım. Annem hep der anneme çektin, sonu iyi olmadı diye.2. Evlilik dahi olsa bu sizin 2. Baharınız kusura bakmayın ama siz kendinize değer vermiyorsunuz ki baskasi da versin , bana bu şekilde yaklaşan bir adam ve ailesini hayatıma almazdım ben , onların herseye gerek yok demeleri aşırı itici ve bence doğru bir eş adayı değil partneriniz, yol yakınken dönün size kendinizi prenses gibi hissettiren biri ile olun , evlenseniz bile değeriniz olmayacak bu çok belli , yatırım yapmayan erkek ve ailesi asla değer vermiyor, bizim ülkemizde evlenirken ne kadar çabaladığına ve yaptığı masrafa göre değer veriyor erkekler ve aileleri, ben evlenirken bunu bildiğim için hiçbirseyi gözümde bırakmadım, dış çekim, gelinlik, altınlar, setim, düğün salonuna kadar kendim seçtim, mobilyalarımı iyi bir markadan tam takır aldım, pişman değilim asla ...
Lütfen iyiliğiniz için bu kadar verici ve fedakar olmayın gerekirse psikoloğa gidin bunun için, bu zamanda fedakar adamı dolandırıyor herkes...Bu aklıma geliyor zaten. Yatırım yapmak derken, her şeyi eşit şekilde yapmak, tüm yük erkeklere yüklememek gibi düşüncelerim oldu hep. Ancak gerek yok diyerek, düğün olmaz vs demeleri çok ilginç. Ya ben belki düğün isteyeceğim diğer arkadaşların dediği gibi. Cidden yani onlar mı evlenecek, ben mi. Kendime değer vermeme kısmına katılıyorum. Çok fedakarım. Annem hep der anneme çektin, sonu iyi olmadı diye.
Benden para istendiğini hissetsem, ya da öyle yaklaşıldığını hissetsem panter emel gibi oluyorum. Direkt para istemiyorlar ama bilinçaltına işliyorlar mesela, fark ediyorum. Zaten en büyük kazancım çok ama çok az kişiye değer vermek. Herkesle konuşurum ama değeri verdiğim yani çekirdeğime aldığım insan sayısı 4, kök ailem dışında. Yine de sanki sevilmek için insanlara iyilik yapıyor olabilir miyim düşüncesi yok değil. Psikoloğa gitmekte fayda var, teşekürler.Lütfen iyiliğiniz için bu kadar verici ve fedakar olmayın gerekirse psikoloğa gidin bunun için, bu zamanda fedakar adamı dolandırıyor herkes...
Aslında ailesi beni istememiş, boşa zaman kaybetme demiş ilk anlattığında.Çok ciddi söylüyorum bu aile ve görüştüğün adam sorunlu , kaç diyorum hem de arkana bakmadan , kendilerini gayet açık belli etmişler ayrıca bu adam seni sevmiyor konforu için evleniyor buna kalıbımı basarım, evde temizlik , yemek yapılsın, düzen olsun, toplumda bi saygınlığı olsun diye evleniyor, aşk evliliği değil bu ...
Adam baştan söylüyor, 2. Evlilik istemem bıdı bıdı. Sizinle bir ilgisi yok ki, adamın ne halt olduğu belli. Kendinizi o kadar övmüşsünüz, bu adama mı layık buluyorsunuz kendinizi. Adam takılacak birilerini arıyor belli ki. Açık açık istemiyorum demiş, şükredip kaçın. Adam mı yok bu hanzoları koca diye istiyorsunuzGünaydın hanımlar. Kafam allak bullak. Ben sınırları keskin olan, zor bir insanım. Çevreme kafamda ki sorunları anlattığım zaman genelde haksız çıkarım. Size güveniyorum, farklı bakış açısı vereceğinize inanıyorum, bu yüzden size sormak istiyorum.
Hayatımda biri var ve aşık oldum. Ciddi düşünme noktasına gelecek kadar kapıldım gittim. Ben boşandım, çocuğum yok, o da boşanmış ve çocuğu yok. Ben boşanalı 8 ay oldu ama zaten çok öncesinde bitmişti bende her şey. Hatta eski eşime boşanmak istediğimi söylediğimde, artık sana sadakat yükümlülüğüm yok o zaman demişti ve sevinmiştim, inşallah birini bulur benden hızlıca boşanır diye. O derece bitmişti yani. Hayatıma giren insanı 6 aydır tanıyorum, sevmek sevilmek istiyorum artık diye çıktığım bu yolda, karşıma çıka çıka bu vatandaş çıktı. Neden böyle diyorum, açıklayayım hemen.
Biz birbirimize duygularımızı anlattığımızda, iş ciddi düşünelim kısmına geçtiğinde, ağzından sürekli nasılsa ikinci evlilik buna gerek yok, şuna gerek yok dedi durdu. Ailesine hayatında biri olduğunu söylediğinde, ailesi de aynısını söylemiş, olursa nasılsa ikinci evlilik fırt zırt. Bu söylem bende aşırı bir değersizlik duygusu oluşturdu. Ben zaten düğün, altın sevmem, takmam, takı sadece küpe takarım. Ailemin maddi durumu çok iyi, benim maddi durumum onlara göre iyi. ailemin malvarlığının yanından geçemiyorum yani. Görüştüğüm kişinin ailesinin de malvarlığı var, hatta sanırım 1 tık bizden iyi durumdalar. Bu aşık olduğum şahıs (şahıs diyorum çok sinirliyim), önceki evliliğinde eski eşine yapılanları anlattı bana (iyi halt etti) . Yatlarda kınalar, 5 yıldızlı otellerde nişanlar, yine bilmem nerede (hepsi çok lüks) düğünler, takılan altınlar. Aile ve adam bana gelince nasılsa ikinci evlilik diye umursamaz söylemlerde bulundular. . Zaten önceki evliliğimde son 3 yıl hiç değer görmedim. Açık konuşayım benim altın, düğün beklentim şu kadar olsun, şöyle olsun değil. Benim zaten param var. Mesleğim var her ne kadar ara vermiş olsam bile. İstediğim zaman yine devam edebilirim mesleğime. Avukatım, iyi eğitimliyim, ailem deseniz öyle, ailemin ailesi deseniz öyle, üniversite mezunları hepsi, ilk kurulan üniversitelerde okumuş ölmüşlerimiz var. . Salak gibi çok fedakarım. Eski eşime boşanırken yüklü para verdim, hem benden boşansın hem maddi olarak sıkıntı çekmesin diye. Böyle bir salağım yani. Evet geçimsiz, huysuz olabilirim ama değer verdiğim insanları korurum, arkadaşım vardı sanaldan tanıştığım, inanın kızlar, ona bile sadaka niyetine yardımda bulundum. Eşi ona para vermiyordu, boğazından kısıyordu, git istediğini al diye, çocuğuna hediye gönderdim. Hani ben, elimde varsa paylaşırım. Paylaşmanın bana daha çok getirdiğine inanırım ve bunu yaşadım hep. İnsanları mutlu etmeyi severim. Bunları neden anlattım derseniz hemen aşağıda açıklıyorum;
Görüştüğüm kişinin eski eşinin eğitim, maddi, aile durumu, aile eğitim durumu bana göre çok düşük, uçurumlar var aramızda. Ben şimdi bu nasılsa ikinci evlilik, şuna gerek yok buna gerek yok (onlar yapalım dese ben ve ailem zaten istemeyeceğiz, ama ilk adımda bu söylemler üzdü) dediklerinde kendimi eski eşi ile kıyasladım. Benden ne fazlası var noktasına doğru ilerledi kirli düşüncelerim. Benden iyi durumda olan biri olsaydı, bunu hisseder miydim? Kıskançlığa doğru mu gitti yoksa ben gerçekten kötü bir insan mıyım bilmiyorum. Kendimi suçluyorum bazen, sende kibir var, o kadının suçu ne, ayrıca sana ne diyorum. Ama yenemiyorum bu söylediğim ikinci evlilik nasılsa diyerek yapılan boş vermişliği. O kadına yapılanları ben zaten asla istemem, nişan, kına, düğün böyle şeyleri hiç sevmedim, çocukluğumdan beri irite olduğum şeyler. Hani ilk evliliğim olsa, yapalım yapmazsak bu iş olmaz deseler, ben ayrılırım o derece. Ama bu his neden var o zaman? Neden böyle düşünüyorum. Saçmalıyor muyum, beni kendime getirin, size güveniyorum. İş ciddiye binmeden ya herro ya merro demem gerek. Kısır döngüye girdim resmen. Hatalıysam bana hata mı gösterin, haklıysam gösterin istiyorum. Kendimi haklı göremediğim için, ilişkiyi ne bitirebiliyorum ne devam edebiliyorum.
Sevgiler, saygılar, öpücükler.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?