Çünkü bir kızın arkasında babası yoksa o kızı herkesin ezeceğini biliyorum. Ölse öldü derim biter. Yaşıyor ve benimle ilgilenmiyor bu ne demek biliyor musunuz? Bir erkeğe nasıl bir izlenim veriyor biliyor musunuz? Evlenmek istemiyorum çünkü arkasına sığınabileceğim hiçbir erkek yok. Ne amca ne dayı. Belki bir gün bana yaklaşır belki bir gün kalbi yumuşar diye yazıyorum. Kendimi sahipsiz hissediyorum ki öyleyim.
Bu dediğinize asla katılmıyorum.
Belki sizinle en büyük empati kurabilecek kişi benimdir.
4 yaşındayken ayrıldı anne ve babam. Babam boşanırken beni de boşadı sanki.
Aramadı, sormadı. Maddi, manevi, bedenen yoktu.
Babam annemi aldattığı kadın ile evlendi. Başka çocukları oldu.
Bana yapmadığı her şeyi diğer çocuklarına yaptı. Yapacak tabi... onlarda evlat.
Ama bende evlattım. Bak evleneceğim, 100 TL'sini bile istemedim, isteyemedim.
Benden esirgenen şeye ben yalvaramam...
26 yıl oldu annemle babam ayrılalı. Bu 26 yıl boyunca toplam gördüğüm, yan yana vakit geçirdiğim süre 1 yıl etmez.
Kafasına eserse çok çok nadir arar, şimdiki eşini, kardeşlerimi şikayet eder utanmadan. Bana ağzının ucuyla "kızım bir şeye ihtiyacın var mı?" demez. Zaten dememesi gerek, direk yapması gerek.
İkili ilişkilerime çok yansıdı psikolojik olarak baba sevgisi, desteği görmeden büyümek.
Bazen hala yansıtıyorum elimde olmadan fakat asla sırf arkamda babam yok diye kimse beni ezemez, ezdirmem.
Evlenirken arkasına sığınacağım bir babaya, dayıya, amcaya ihtiyacım yok. Zaten erkek yakın akrabamda yok.
Ben her zaman kendimin en büyük dayanağı oldum. Lütfen sende öyle ol ve sana babalık yapmayan birinden para dilenip durma.