Arkadaşlar insanlar çok ama çok acımasız. Benim bir çocuğum var ikinciyi de çok istiyorum ama olmuyor. Benim yanımda da durmadan benim hemen oldu. İstedim hamile kaldım hiç beklemedim vs... bu cümleleri duymaktan bıktım ve en yakınınızdaki arkadaşlardan duymak çok acı oluyor. Yani bir tane olsa o acımasız eleştiriler yine bitmeyecek. Aradaki yaş farkı çok olacak daha neyi bekliyorsun falan filan... artık olmadığını istediğimi tedavi gördüğümü söylüyorum buna rağmen ısrarla söyleyenler var. Sanki kolay evlat sahibi olmak kendi hünerleri. Allah nasip ettiği için oldu demiyorlar da. Ha bir de ilk anneliğiM 30 umda Oldu. Ben 23 ümde doğurdum falan filan. Bu işler kısmet meselesi . Neyi ispat etmeye çalışıyorlar anlamış değilim. Evlilik te çocuk sahibi olmak ta nasip kısmet meselesi. Kimsenin kendi başarısı değil bunu anlamıyorlar. Ama şunu biliyorum ki bir insanın kalbini kırarak huzurlu olamazsın. O övündüklerinle imtihan edilirsin. Sadece huzurlu insanların huzurunu kaçırmaya çalışmak bence bu yapılan