Kızlar biz yine kavga ettik.
Şöyle ki sabahtan biraz heyheyliydim. Biliyorsunuz yurtdışından gelin geldim. 3 aydır evliyim. Alışmaya çalışıyorum evliliğe, ortama adapte olmaya çalışıyorum. Küçük bi şehirdeyiz iş bulamıyorum. Bulsam dahi üniversite mezunuyum iş alanı burda çok kısıtlı lise mezunu birinin de pekâla yapabileceği bi iş yapmak istemiyorum. Böbürlendiğimden ya da büyüklendiğimden değil lütfen yanlış anlaşılmasın. Kim ister aldığı onca eğitim verdiği onca emek boşa gitsin? Benim eğitim hayatım yurtdışında geçti öyle zengin paralı pullu bi ailenin kızı da değilim kendi yağıyla kavrulan gurbetçi bi ailenin çocuğuyum. Yüksek lisans yapayım desem ALES konusunda kendime hiç güvenmiyorum çünkü burda eğitim sistemi çok farklı geçmiş sorulara bir göz attım ama çok çok zor benim bu sınavdan yüksek bi puan alabilmem.. ki yaşadığım şehirde benim bölümümde yüksek lisans programı yok 1 saatlik mesafede başka bi üniversitede var.. iyice çıkmaza girdim anlayacağınız. Zaman zaman pişman oluyorum kurulu bir düzenim vardı, çok güzel bi kariyer yapma imkanım vardı bulunduğum ülkede fakat eşimi bu kadar çok sevmesem, güvenmesem ki kendisi çocukluk arkadaşım yıllardır tanıdığım bi insan, bu kadar şeyden vazgeçip gelmezdim. Sevdiğim için onun yanındayım.
Neyse az önce işten eve geldi. Yemek hazırlıyordum. Geldi herzamanki gibi benimle şakalaşıyor uğraşıyor falan. Çorbanın tuzuna bakacaktım elimde kaşık varken koluma hamle yaptı halıya döküldü çorba . Bende napıyorsun ya diye çıkıştım. Bi taraftan da halıyı temizleme başladım. Beyfendi de sinirlendi bana çemkiriyor sen napıyorsun ne bağırıyorsun diye. Bin defa söyledim ben bi iş yaparken bana dokunma benimle uğraşma diye. Neyse sonra git dedim yalnız bırak beni sinirleniyorum dedim. Ben mutfağın kapısını kapatmaya çalıştıkça üstüme geliyor, gitmiyor. En sonunda gitti. Yemeklerin altını kapattım baktım içerde şarj aletimi almış telefonda takılıyor. Çektim şarj aletimi yatak odasına gittim bir süre orda takılayım dedim. Yemekler hazır zaten gitsin yesin. Bi baktım bi hışımla çıktı gitti evden. Bi süre evin önünde arabanın içinde oturdu sonra bastı gitti. Bende mesaj attım koş annenlere yetiştir hemen diye. Küçücük meseleyi bile kendi aramızda halledemiyoruz dedim. Bu durumdan bıktım kızlar herşeyi ailesine yansıtıyor defalarca rezil olduk bu konuda yeterince. Aradı beni saydırıyor bende sen ufacık meselelerde bile ailenin arkasına sığınacak kadar kişiliksiz bi insansın benimle olan sorununu benimle çözemeyecek kadar aciz bi insansın dedim. Sen göreceksin birazdan babamı alıp getireceğim derdini ona anlat diye beni tehdit ediyor. Kimseyi benim başıma toplama nereye gidiyorsan git ama kimseyi benim evime getirip beni yine rezil duruma düşürme dedim. Tamam ağır konuştum kabul ediyorum ama gerçekten bıktım ben insanlarla yüz göz olmaktan. Evden hadi çektin gittin bişey yokken bir de gidip ailesine yansıtıyor durumu. Utanıyorum artık gerçekten. Şimdi ailesiyle birlikte gelirse ben nasıl bi tavır sergilemeliyim? Benim ailem yurtdışında annem arayınca bişey belli etmek istemiyorum kadın yeterince bunaldı bu durumlardan. Ailesi gelirse kızım senin derdin ne diye yine bana yüklenecekler yine kötü ben olacağım . Offf gerçekten bıktım artık ya .
Çocuk yapmayacağım zaten merak etme 
