- Konu Sahibi indira gandhi
-
- #21
İnsanların insanlıktan çıktığı acımasızlıkta son noktaya geldiği bir zamanda yaşıyoruz. Allah yavrularımızı kazadan, beladan, pislikten, hastalıktan ve en önemlisi kötü insanlardan korusun. Nefes aldığım sürece Kızım için her şeyi yaparım yapıcam da inşallah.Siz bir öğretmen olarak böyle söylüyorsanız ben çok haklıyım o zaman böyle düşünmekte.
Şimdi de özel bi okulda tuvaletye lavabo mu düşmüştü Boğaz'ı kesilerek can vermişti bir yavru onu hatırladım. İmkanınız varsa yapın mutlaka!
Keşke yeterli donanımım olsa kendim eğitsem evde..
Merhaba Bayanlar,
Nasıl anlatsam sıkıntımı, nasıl doğru kelimeleri yan yana getirsem bilemiyorum... Bu konuyla ilgili bir süre psikolojik tedavi gördüm yine de ruh halimde pek bir değişiklik olmadı. Hatta psikoloğum haber kanallarını seyretmemi, ölüm, kayıp gibi haberleri okumamı yasaklamıştı, gereğinden fazla empati kurduğumu ve kendimi karşı tarafın yerine koyduğum için aynı durumu kendimde yaşadığımı hissettiğimi söyledi.
Şu anki evliliğim 2. evliliğim. İlk evliliğimde çok istememe rağmen bebeğimi aldırmak zorunda kalmıştım ve bu olaydan sonra da boşandık ilk eşimle. 10 sene sonra 2. evliliğimi yaptım, tüp bebek tedavisi ile hamile kalmdım. Hamile kalamamamı bile bu olaya bağlamıştım, rabbim bir bebek verdi, karşı taraf istemese de doğursaydım, büyütseydim, rabbim beni cezalandırıyor diye göz yaşı dökmüştüm. Zor bir hamilelik sürecinden sonra evladım sağ salim, şimdi 2 yaşında, bızır bıcır bir kız, rabbim uzun ömür versin inşaallah.
Rabbime hergün şükrediyorum ama, sürekli evlat kaybetme korkusuyla yaşıyorum, iş yerindeyken evden arasalar sesim titreyerek açıyorum telefonu, sürekli aklım onda, sürekli rabbime dualara ediyorum... Bebeğini kaybeden bir anne görsem, bir haber okusam, burada bir paylaşım görsem günlerim kabusa dönüyor, engelleyemiyorum kendimi..
En son konuyu yine babamla dertleşirken dedi ki, kızım artık rahatla, kadere teslim et kendini, ne yaparsan yap, rabbim bir kader çizmiştir elbet, dualarını eksik etme ama rabbime bırak artık kaderini...
Benim gibi anneler var mı burada, nasıl başa çıkıyorsunuz bu duyguyla, kendinizi nasıl rahatlatıyorsunuz ?
kesınlıkle sızde trama yaratmıs bende bebek aldırdım esımle ortak kararımızdı ve su an bır yasına gırmek uzere kızımız var Allah ona uzun omurler versın onu bana verdıgı ıcın hergun sukredıyorum ama onu da kendımı de rahat bırakıyorum kımse kımsenın alın yazısını bılemez rahat olun bu kadar evhamlılık ıyı degıl kendınıze zarar..Evet, ilk eşim istememişti, ağlayarak yattım o masaya ve akabinde de boşandık tek celsede. Sonra omuzuma bir bebek dövmesi yaptırdım onun anısına, kızım hep öper, sever dövmemi kardeş diye... Psikoloğum o olayın bende bir travma yarattığını söylemişti, şimdi ise sürekli aklım kızımda hep bir tedirginlik hep bir endişe hali, nasıl başa çıkacağım bu duyguyla bilmiyorum
İlaç tedavisi düşündünüz ya da oldunuz mu ? Doktorunuz ne diyor bu konuda ? Benim evladım yok ama on sene sonra ben de ikinci evliliğimi yaptım. Yeniden aldatılma, boşanma gibi korkuları yeni eşim böyle biri olmamasına rağmen yaşadım çok tepe noktalada hatta. Ben çareyi ilaç tedavisinde buldum, evliliğim ilerledikçe de kalmadı korkularım.
İlaçlı tedavi düşünmedim açıkçası, hem bebeğim kızım küçük ve hareketli, hem çalışıyorum, fiziksel olarak etkiler diye düşündüm.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?