- 26 Kasım 2015
- 322
- 354
- 103
- Konu Sahibi indira gandhi
-
- #1
Merhaba Bayanlar,
Nasıl anlatsam sıkıntımı, nasıl doğru kelimeleri yan yana getirsem bilemiyorum... Bu konuyla ilgili bir süre psikolojik tedavi gördüm yine de ruh halimde pek bir değişiklik olmadı. Hatta psikoloğum haber kanallarını seyretmemi, ölüm, kayıp gibi haberleri okumamı yasaklamıştı, gereğinden fazla empati kurduğumu ve kendimi karşı tarafın yerine koyduğum için aynı durumu kendimde yaşadığımı hissettiğimi söyledi.
Şu anki evliliğim 2. evliliğim. İlk evliliğimde çok istememe rağmen bebeğimi aldırmak zorunda kalmıştım ve bu olaydan sonra da boşandık ilk eşimle. 10 sene sonra 2. evliliğimi yaptım, tüp bebek tedavisi ile hamile kalmdım. Hamile kalamamamı bile bu olaya bağlamıştım, rabbim bir bebek verdi, karşı taraf istemese de doğursaydım, büyütseydim, rabbim beni cezalandırıyor diye göz yaşı dökmüştüm. Zor bir hamilelik sürecinden sonra evladım sağ salim, şimdi 2 yaşında, bızır bıcır bir kız, rabbim uzun ömür versin inşaallah.
Rabbime hergün şükrediyorum ama, sürekli evlat kaybetme korkusuyla yaşıyorum, iş yerindeyken evden arasalar sesim titreyerek açıyorum telefonu, sürekli aklım onda, sürekli rabbime dualara ediyorum... Bebeğini kaybeden bir anne görsem, bir haber okusam, burada bir paylaşım görsem günlerim kabusa dönüyor, engelleyemiyorum kendimi..
En son konuyu yine babamla dertleşirken dedi ki, kızım artık rahatla, kadere teslim et kendini, ne yaparsan yap, rabbim bir kader çizmiştir elbet, dualarını eksik etme ama rabbime bırak artık kaderini...
Benim gibi anneler var mı burada, nasıl başa çıkıyorsunuz bu duyguyla, kendinizi nasıl rahatlatıyorsunuz ?
Nasıl anlatsam sıkıntımı, nasıl doğru kelimeleri yan yana getirsem bilemiyorum... Bu konuyla ilgili bir süre psikolojik tedavi gördüm yine de ruh halimde pek bir değişiklik olmadı. Hatta psikoloğum haber kanallarını seyretmemi, ölüm, kayıp gibi haberleri okumamı yasaklamıştı, gereğinden fazla empati kurduğumu ve kendimi karşı tarafın yerine koyduğum için aynı durumu kendimde yaşadığımı hissettiğimi söyledi.
Şu anki evliliğim 2. evliliğim. İlk evliliğimde çok istememe rağmen bebeğimi aldırmak zorunda kalmıştım ve bu olaydan sonra da boşandık ilk eşimle. 10 sene sonra 2. evliliğimi yaptım, tüp bebek tedavisi ile hamile kalmdım. Hamile kalamamamı bile bu olaya bağlamıştım, rabbim bir bebek verdi, karşı taraf istemese de doğursaydım, büyütseydim, rabbim beni cezalandırıyor diye göz yaşı dökmüştüm. Zor bir hamilelik sürecinden sonra evladım sağ salim, şimdi 2 yaşında, bızır bıcır bir kız, rabbim uzun ömür versin inşaallah.
Rabbime hergün şükrediyorum ama, sürekli evlat kaybetme korkusuyla yaşıyorum, iş yerindeyken evden arasalar sesim titreyerek açıyorum telefonu, sürekli aklım onda, sürekli rabbime dualara ediyorum... Bebeğini kaybeden bir anne görsem, bir haber okusam, burada bir paylaşım görsem günlerim kabusa dönüyor, engelleyemiyorum kendimi..
En son konuyu yine babamla dertleşirken dedi ki, kızım artık rahatla, kadere teslim et kendini, ne yaparsan yap, rabbim bir kader çizmiştir elbet, dualarını eksik etme ama rabbime bırak artık kaderini...
Benim gibi anneler var mı burada, nasıl başa çıkıyorsunuz bu duyguyla, kendinizi nasıl rahatlatıyorsunuz ?