• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sürekli Endişe Hali, Evlat Kaybetme Korkusu vs.

Endişe bende de var. Okul fobisi ama bendeki..Okula başlamalarına daha 3 sene var ama şimdiden düşünüyorum Nasıl göndersem diye..

Aslında okula göndermeyip iki yavruma da eve öğretmen getirsem çok güzel olur. Avrupa'da bu akım başlamış keşke bizde de olsa. Ben çocukların okula başlamasına yakın psikolojik destek almayı düşünüyorum aksi takdirde kafayı yerim.
 
Mesajı biran ben yazdım sandım. Yıllardır çekerim bu derdi. Her duyduğum ,okuduğum kötü haberi hemen kendime yorarım. Mesela yılda giderken bir ambulans görsem acaba içinde kızlarımdan bir mi var,kocama nirşey mi oldu diye kafayı yerim. O kadar ileri seviye yani. İşin kötüsü hazırlıksız yakalanmayayım diye her kötü olay için senaryolarım ve çözümlerim hazır:( kokunç bir durum bu. Hayatı kendime rezil ediyorum. Kötü haberleri en ince ayrıntısına kadar okurum asla kaçırmam. Bir de böyle bir salak tarafım var. Her şeyin hep kötüsünü düşünüyorum. Günde belki 200 kere ölüm aklıma geliyor. Yurtdışında yaşıyorum ve tam olarak tedavide olamıyorum. Allah hepimize kolaylıklar versin. Ama çok zor yaşayan bilir:(
 
Az veya çok endişe her annede vardır diye düşünüyorum. Ama bazı durumları fazla içselleştirmek,bunu aşılamayacak kaygı durumuna getirmek çok zordur sanırım.
Bir kızım var Allah bağışlarsa,daha öncesinde 7 sene önce bir kürtaj olmak zorunda kaldım. Bebeğimden öncede bir kimyasal gebelik birde düşük yaşadım. Yaşadığım düşükleri önceki kürtajıma bağlayıp korktuğum,üzüldüğüm zamanlar oldu sizin gibi Kızımla ilgili endişelerim tabiki var her anne gibi. Ama şöyle düşünüyorum önce tedbir sonra tevekkül.
Onu yaratan bana emanet gönderen Allaha emanet kızım. Onu yaratanda o koruyacak olanda o,gerçek sahibi. Ben bu konuda acizim,ya Allah madem bana güvenmiyorsun al kendin koru koruyabilirsen yavrunu derse o zaman ne yaparım. Böyle durumlarda teslimiyet duygusu çok iyi geliyor.
Ama tekrar ediyorum,iyi olması,sağ,sağlıklı olması için elimden gelenin fazlasını yaparım,elimden gelmeyende Allaha kalmış
 
Siz bir öğretmen olarak böyle söylüyorsanız ben çok haklıyım o zaman böyle düşünmekte.
Şimdi de özel bi okulda tuvaletye lavabo mu düşmüştü Boğaz'ı kesilerek can vermişti bir yavru onu hatırladım. İmkanınız varsa yapın mutlaka!
Keşke yeterli donanımım olsa kendim eğitsem evde..
İnsanların insanlıktan çıktığı acımasızlıkta son noktaya geldiği bir zamanda yaşıyoruz. Allah yavrularımızı kazadan, beladan, pislikten, hastalıktan ve en önemlisi kötü insanlardan korusun. Nefes aldığım sürece Kızım için her şeyi yaparım yapıcam da inşallah.
 
Merhaba Bayanlar,

Nasıl anlatsam sıkıntımı, nasıl doğru kelimeleri yan yana getirsem bilemiyorum... Bu konuyla ilgili bir süre psikolojik tedavi gördüm yine de ruh halimde pek bir değişiklik olmadı. Hatta psikoloğum haber kanallarını seyretmemi, ölüm, kayıp gibi haberleri okumamı yasaklamıştı, gereğinden fazla empati kurduğumu ve kendimi karşı tarafın yerine koyduğum için aynı durumu kendimde yaşadığımı hissettiğimi söyledi.

Şu anki evliliğim 2. evliliğim. İlk evliliğimde çok istememe rağmen bebeğimi aldırmak zorunda kalmıştım ve bu olaydan sonra da boşandık ilk eşimle. 10 sene sonra 2. evliliğimi yaptım, tüp bebek tedavisi ile hamile kalmdım. Hamile kalamamamı bile bu olaya bağlamıştım, rabbim bir bebek verdi, karşı taraf istemese de doğursaydım, büyütseydim, rabbim beni cezalandırıyor diye göz yaşı dökmüştüm. Zor bir hamilelik sürecinden sonra evladım sağ salim, şimdi 2 yaşında, bızır bıcır bir kız, rabbim uzun ömür versin inşaallah.

Rabbime hergün şükrediyorum ama, sürekli evlat kaybetme korkusuyla yaşıyorum, iş yerindeyken evden arasalar sesim titreyerek açıyorum telefonu, sürekli aklım onda, sürekli rabbime dualara ediyorum... Bebeğini kaybeden bir anne görsem, bir haber okusam, burada bir paylaşım görsem günlerim kabusa dönüyor, engelleyemiyorum kendimi..

En son konuyu yine babamla dertleşirken dedi ki, kızım artık rahatla, kadere teslim et kendini, ne yaparsan yap, rabbim bir kader çizmiştir elbet, dualarını eksik etme ama rabbime bırak artık kaderini...

Benim gibi anneler var mı burada, nasıl başa çıkıyorsunuz bu duyguyla, kendinizi nasıl rahatlatıyorsunuz ?

İlaç tedavisi düşündünüz ya da oldunuz mu ? Doktorunuz ne diyor bu konuda ? Benim evladım yok ama on sene sonra ben de ikinci evliliğimi yaptım. Yeniden aldatılma, boşanma gibi korkuları yeni eşim böyle biri olmamasına rağmen yaşadım çok tepe noktalada hatta. Ben çareyi ilaç tedavisinde buldum, evliliğim ilerledikçe de kalmadı korkularım.
 
Evet, ilk eşim istememişti, ağlayarak yattım o masaya ve akabinde de boşandık tek celsede. Sonra omuzuma bir bebek dövmesi yaptırdım onun anısına, kızım hep öper, sever dövmemi kardeş diye... Psikoloğum o olayın bende bir travma yarattığını söylemişti, şimdi ise sürekli aklım kızımda hep bir tedirginlik hep bir endişe hali, nasıl başa çıkacağım bu duyguyla bilmiyorum
kesınlıkle sızde trama yaratmıs bende bebek aldırdım esımle ortak kararımızdı ve su an bır yasına gırmek uzere kızımız var Allah ona uzun omurler versın onu bana verdıgı ıcın hergun sukredıyorum ama onu da kendımı de rahat bırakıyorum kımse kımsenın alın yazısını bılemez rahat olun bu kadar evhamlılık ıyı degıl kendınıze zarar..
 
ayni durumdayim. ne eksik ne fazla psikolojik destek aldim ise yaramadi. tup bebek annesiyim olmaz olmaz dediler simdi hamileeyim.tekrar SUKROLSUN. instada dolanirken bile biseyler ciksa karsima sabaha kadar ruyalarimda goruyorum. kizim 8 aylik olan kadar surekli bisey aradim onda.
simdi panik.atakla bogusiyorum. zor zamanla biraz dahaazaldi azaliyor ama.hala beni rahatsiz eden boyutta. beklemedeyim bakalim me zaman eski ben.olicam.
 
Geçmişi geçmişte bırakın
Belkıde boylesı daha hayırlı oldu bılemezsın
 
Maalesef bendede bar ayni durumsimdi dusundumde bende ezelden beri var bu durum. Kucukken hep annemin olecegini disunuyordum uzuluyordum gozumde oyle canlaniyordu buyudukce azaldi bu olay ama bebegim var artik. Oglum uyurken kacdefa gidip bakiyorum yanina pencereleri kontrol ediyorum kPilari kitliyorum. Oglum babasiyla kalsa zirt birt ariyorum oglum annemde kalsa gene zirt birt ariyorum ve surekli kafamdan kotu senaryolar geciyor resmen beynim uyusuyor dusunmekden aklima baska seyler getirmeye calisiyorum. Aam dunden itibaren dedimki kendime artik daha rahat olacagim Allaha emanet ben kadere inaniyorum
 
bütün yorumları okudum heeee demekki hepimiz normaliz dedim çünkü bende böleyim annemde böle arkadaşımda böle teyzemde böle bu yaradılışımızda var endişe kaygı korku demekki kendimi kontrol etmeyi bu duyguyu bastırmayı öğrenmemiz gerekiyor daha 2 yaşına gelmemiş kızım var şimdiden okul hayatını dışarı tek başına nası yollarım nası üniversiteye şehir dışıan gönderiirm yok evimi satarım özelde okuturum vs. bu korku endişe içeriisndeykentabi en büüyk etki tecavüz haberlerinin yaygın olduğu bu dönemlerde yaşıyor olmamız velhasıl geçen abla dediğim bi koşum lise sonda kızı var anlatıyor işte 8 de geldide yemeği hazırladıda derken ben bi panikk hoppp lafa atlama neyyyyyyyyyy abla sen nasıl rahat ediyorsun hiçmi korkmuyorsun abiis niye almaya gitmiyoo ya bişey olsa bla bla derken kadın lafa girdiii kızım ben Allaha emanet ediyorum evinin binasında asansörde öldürülenmi olmadı arka sokağında tecavüze uğrayanmı olmadı kaderinde varsa olacaksa oluyorr sen dua edeceksin dedi ve benn gerçekten rahatladımm doğruuuu haklııııııı Allaha güvenip tedbirini alıp yaşamaya devam edeceksin Rabbim kimseyi evladıyla imtihan etmesin inşallah

bu arada ben spor salonu işletmeciliği yapıyordum bekarken 10 sene evime tek başıma gece 12 de gittim yürüyerek okadr rahat korkmayan bi tipken şimdi tırsak endişeli kaygılı bi anne oldum
 
İlaç tedavisi düşündünüz ya da oldunuz mu ? Doktorunuz ne diyor bu konuda ? Benim evladım yok ama on sene sonra ben de ikinci evliliğimi yaptım. Yeniden aldatılma, boşanma gibi korkuları yeni eşim böyle biri olmamasına rağmen yaşadım çok tepe noktalada hatta. Ben çareyi ilaç tedavisinde buldum, evliliğim ilerledikçe de kalmadı korkularım.

İlaçlı tedavi düşünmedim açıkçası, hem bebeğim kızım küçük ve hareketli, hem çalışıyorum, fiziksel olarak etkiler diye düşündüm.
 
Tekrar merhaba arkadaşlar, bütün yorumlarınızı okudum, hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. Ve görüyorum ki birçok anne var benim gibi olan. Ben sürekli kötü şeyler aklıma geldiğinde Rabbime sığınıyorum, Allah'ım kötü düşüncelerden sana sığınıyorum diyorum, sık sık içimden dualar ediyorum, bir süreliğine geçiyor, bir haber okusam ya da birinden kötü hikayeler duysam yine başlıyor kabuslarım.

Benim hamilelik sürecim çok zor geçti, ilk 3 ay düşük tehlikesi, daha sonra yüksek tansiyona bağlı erken doğum riski yaşadım. Yani 9 ay boyunca bebeğimi kaybetme riskiyle yaşadım her an her saniye. Belki birazda bu etkiledi psikolojimi.

Buray konu açmamın bir sebebi de şu açıkçası, düşüncelerimi insanlarla paylaştıktan sonra o düşüncelerden sıyrılıyorum uzun süre. Çevremdeki insanlara yeteri kadar döktüm içimi, buraya da yazdım ki bir nebze rahatlarım, benim gibi insanlar olduğunu görmek bir nebze daha iyi hissetmeme yardımcı olur diye. Tekrar teşekkür ederim herkese ayrı ayrı.
 
Arkadaşım sen inançlı birisin yazdıklarından bunu anlayabiliyorum.

İnançlı bir insan eğer anne hayatına, sağlığına bir engel yoksa bebeğini aldırmaması gerektiğini de bilir ve bunun dışında aldırmanın günah olduğunu da ama inançlı insan yaptığı bir hatadan, günahtan, yanlıştan sonra tevbe edeceğini de bilir.

Bu sebeple günahın, hatan ne olursa olsun, ne kadar çok ve büyük olursa olsun Allah'a samimiyetle bu yanlışın için tevbe etmelisin ve bir daha buna benzer bir hata yapmamak için gayret içine girmelisin. Allah'ın affı, merhameti, bağışlaması bütün günahlardan daha büyüktür.

Demek istediğim eğer tevbe ettiysen samimiyetle Allah'a, başına bu yaptığın yanlıştan dolayı bir musibet gelmeyeceğini düşünmelisin. Çünkü Allah, O'na samimiyetle sığınana, tevbe edene zulmetmez.



Allah, evladına hayırlı, uzun, sağlıklı, imanlı güzel bir hayat nasip etsin inşaAllah.. Sevdikleriyle beraber güzel bir hayat yaşasın o masum bebek.
 
İlaçlı tedavi düşünmedim açıkçası, hem bebeğim kızım küçük ve hareketli, hem çalışıyorum, fiziksel olarak etkiler diye düşündüm.

İlaç uyku ya da dalgınlık yapmaz aksine Prozac türevleri dikkat dağınıklığını engeller, zihni açar. Ama elbette doktor tavsiyesi şart, keyfe keder olmaz.
 
meraba arkadaşlar bendede bu korku aşırı var hayatı kendıme ve çevremdekılere zehir ediyorum,4 yaşında bir oğlum var süreklı birşeyi var ve biz bilmiyomuşuz gıbı gelıyor,sankı dr çocuğa teşhis koymus gıbı içimde hep korku ve endişe hali mevcut ve atamıyorum bunu içimden. hiçbirşeyden zevk almıyorum hep ölüm hissi var veben buna çare bulamıyorum.sizler nasılsınız yendinizmi bu korkuyu
 
Back