Biraz uzun ama umarım sıkılmazsınız ve yardımcı olursanız çok sevinirim.
Herşey çok güzel başlamıştı, şuanki eşimle bundan 10 yıl önce üniversitede bi arkadaşımın aracılığıyla tanışmıştık yaklaşık iki yıl görüştük eşim en baştan ciddi düşünüp evliliği çok istiyordu ikimizde farklı şehirlerde olduğumuz için ve ailem (doğulu) bizde öyle yabancıyla evlendirmezlerdi kolay kolay, neyse ailem istemedi yabancı olmaz asla diye, bende biraz araya zaman girsin işte ben zamanla kabul ettirmenin bi yolunu bulurum düşüncesiyle eşimi ikna etmeye çalıştım o zamanlar, ama eşim gurur yaptı işte araya soğukluk girdi derken ciddi tartışmalar yaşadık günlerce ve ayrıldık . Eşimin çabasızlığına ve pes etmesine o kadar üzülmüş ve acı çekmiştim ki bi anlık öfkeyle bi kaç ay içinde başka biriyle sözlendim, sonra nişan. Bu sırada düğün tarihi yaklaşırken bi gece yarısı beni aradı ne olduğunu anlayamadım bu kadar zaman sonra aramasına hem çok üzülüp hem çok sevinmiştim, dön dese yapma dese herşeyi bitirecektim o gece, ama o ağlamaya başladı, meğersem o gece onun DÜĞÜN gecesiymiş. Bişey koptu içimden hissettim ve sordum oda dürüstçe cevap verdi tlfnu kapattım suratına bir dahada asla görüşmedik asla. Evlendim bende, ama ilk günden sorunlar yaşamaya başladım defalarca baba ocağına döndüm, evliliği bitirmek için ama dedim ya çok zor imkansız gibi birşeydi ve elimi kolumu bağlayan ise bunun kendi tercihim olmasıydı. İntaharın eşiğine geldim ve ailem ne kadar acı çektiğimi o zaman anladı 1 yıl evli kaldım tek şansımın bebeğimin olmamasıydı. Ayrıldım ama Neler yaşadığımı ben bilirim. 3 yıl boyunca her önüne gelene evlendirmeye çalıştılar, yaşça büyük olan mı dersin çoluk çocuklu olanlara mı vs bi sürü seçenek, burdan yanlış anlaşılmasın lütfen çocuğu olanlara sözüm yok asla, başlarından atmak istediklerini anlatmaya çalışıyorum sadece. Yine böyle bi zamanda instagramdan, bilmediğim hi hesaptan bi mesaj aldım, mesajın yazılma şekli ve hitap etme şekli beni şoke etti , yazan şuanki eşim ve hal hatır sordu çok normalmiş gibi evlisin nasıl yapabilirsin mesaj atma cesaretinde bulunabilirsin vs gibisinden saydırdım baya. Kadere bakın ki oda 6 ay önce boşanmış ve çocuğu yok . Yani benim boşanalı 3 yıl onun ise 6 ay öncesi aklınız karışmasın. Ben o zamanlar takıntılı eski eşin korkusundan sosyal medya falan kullanmadım baya bi uzun süre sonra yeğenimin adıyla açtın ve yakın arkadaşlarım ekliydi. Oda onlardan birine ulaşmış ulaştığı an ise yazmış tabi boşandığımdan haberi o ara olmuş . Neyse kader diyip konuşmaya başladık günler geçince yarım kalan herşeyimiz tekrar tamamlanmaya başladı. Araya farklı kişileri katarak ailemi ikna etmeyi başardık ve tam 3 yıl önce evlendik, şuan 9 aylık kızımız var . Herşey o kadar güzeldiki 3 ay öncesine kadar size anlatamam ve ben onun tarafından bu kadar sevilirken hayatım boyunca hiç sevilmediğimi düşünürdüm. O kadar düşünceli ve saygılı çerçevesinde bi evliliğimiz vardı ki anlatamam. Sonra araya bi soğukluk girdi duygu değişimleri olmaya başladı, bazen çok anlayışlı bazen çok dengesiz hareketleri oluyordu, ama sebebini bilmedğim bi tiksinti hissettim ona karşı o süre içinde ve KADIN HİSSEDER derler ya gerçekten öyle bi günde gece bebeğimize süt sağarken odaya gelip sütünü verecektim, snra içimden bi his telefonu almam gerektiğini söyledi. Aldım gece saat 1 civarıydı bu arada ikimizinde sosyal medya hesabı yoktu ve tamamen ortak kararımızdı. Tlfnu aldım elime istemsizce google ordan arama geçmişi gizli sekme derken instagram hesabı gördüm sekmeyş kapatmayı unutmuş, ve baktım farklı bi isimde fake hesap ve on yakın kişiyle mesajlaşmalar olayın şokundan ne yaptığımı bilemedm konduramadım, ama mesajları ilerletince o an ölmek istedim.. Evet hesabı 3 ay önce açmış önüne gelene mesaj ve istek atmış, öyle bi yokluk yaşamışki mesajların İçeriğini anlatamam size, tamamen kendini tatmin etmek amaçlı mesajlar ve konuşmalar, biri dışında, onunla görüşmüş 2 defa herhangi bişey yaşanmamış sadece tanışma amaçlı görüşme olmuş. Mesajlardan anladığım kadarıyla. O gece tüm konuşmaları kendime attıktan snra odaya gidip onunla aynı yatağı paylaştım olayların şokunu sabaha kadar atamadım, inanır mısınız bi damla gözyaşı bile dökemedim. Sabah oldu dürüstçe sordum ve oda itiraf etti, bebeğimi alıp baba ocağına döndüm, 2 ay orda kaldım sadece annem ve ablam biliyordu gerçeği, Allahım düşmanıma yaşatmasın bu acıyı, hayatta hiç bi acıyla kıyaslanamazmış. Bu süre içinde sütüm kesildi, eşim ve ailesi günlerce telefonda ikna etme çabasına girdiler. Ben baba ocağına bu şekilde sönüp bir daha nasıl aynı şekilde dönebilir boşanabilirdim ki ? Söz konusu bile olamazdı. Ve en acısı eşimi o kadar çok seviyorum ki normalde burnu yere düşse almayan ben ondan ayrı bir hayat düşünemezdim hele ki çocuğumla. Ve geçenlerde döndüm tekrar evime eşimin samimiyeti, pişmanlığı tavırları ailemi ikna etmeye yetti benide . Herşeuin çok farklı olacağının hayaliyle döndüğüm evimde Şuan bir yabancıyla yaşıyormuşum gibi hissediyorum. Eşimi çok seviyorum onun sevgisindende eminim hâlâ aptal gibi , ama kabullenemiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum tekrar eskisi gibi olmayı beni tekrar aynı şekilde sevmesini istiyorum ve böyle düşündüğüm için kendimden nefret ediyorum .. SİZ OLSAYDINIZ NAPARDINIZ ?