Eğer birgün savaş çıkarsa benim mehmetciğim kanının son damlasına kadar savaşır kaçmaz. Nitekim benim güzel ecdadım ne savaşlar geçirdi. Binlerce, yüzbinlerce kayıp verdi.
Eşim askerdi, 15. senenin sonunda bırak dedim artık. Çünkü aylarca evde yoktu. Hep görevdeydi. Kuzey Irak, hakkari, şırnak vs. Ben iki çocukla tektim evde hep.
Sonra atama oldu doğuya. Bırak dedim bıraktı. Bazı arkadaşları da. Bırakamayanlar gitti. İlk görevleri suriye oldu.
Bir gün eşim işten geldi gözleri ağlamaklı. Suriyeye giden iki arkadaşı şehit olmuş. Birinin 4 yaşında bir kızı vardı. Diğeri nişanlı.
Şimdi kim için şehit oldu bu garipler.
Hani bizim savaşımız olsaydı amenna derdim. Oysa ki memleketini bile korumaktan aciz insanlar için kuş olup gittiler!