Ailem ile sevgilim karşı karşıya

Bir akrabam ms hastasi.

20 yasinda teshis aldi, 90'larda bu hastalik pek bilinen, sonuclari tartilabilen bir rahatsizlik degildi.

25 yaşında evlendi 7-8 yil once 50 yasinda bosandi 2 oglan cocuguyla birlikte.

Evlenirkenki haliyle bosanirkenki hali arasında ucurum var resmen, bosandigi gunlerde ogullari dahi taniyamayacak haldeydi babalarini, eşi engelli araclariyla adami ordan oraya tasimaktan isinden ayrilmak zorunda kalmisti, adam zaten seneler seneler once malulen emekli edilmisti, maddi zorluklar ve hastalik yetmezmis gibi once alkolizme sonra alkolizmden arinip cemaatcilige yoneldi.

Simdi sosyal medyasindan bakıyorum su an yuruyemiyor, tekerlekli sandalyede, surati taninmaz hale gelmis, sanki felc gecirmis gibi yamulmalar mevcut (belkide gecirdi bilmiyorum)

(Magazinsel detaylara gerek yoktu kaldirdim)


Demem o ki MS oyle baska kronik rahatsizliklara benzemez, ben ailene hak verdim.
 
Merhaba, size oldukça karmaşık bir durumumu anlatmak ve fikirlerinizi almak istiyorum. 25 yaşındayım ve ciddi bir ilişkim var 2 senedir. Erkek arkadaşım MS hastası, ama bu durum ilişkimize hiçbir şekilde olumsuz yansımadı fiziksel bir engeli yok. Birbirimizi seviyor ve iyi anlaşıyoruz. Ancak ailem bu ilişkiye çok sert bir şekilde karşı çıktı. Onun MS hastası olduğunu öğrenir öğrenmez “böyle biriyle bir gelecek kuramazsın” dediler. Ayrıca ailesinin kökenleriyle ilgili bazı önyargılarından dolayı tanışmayı bile reddettiler. Mezhep farkı olduğuna inanıyorlar (yok) ve doğu bölgesinden olduğu için tanışmayı bile kabul etmiyorlar (egeliyiz)
Erkek arkadaşım ailemi tanımak ve konuşmak istiyor, ama ailem kesinlikle tanışmak istemiyor. Annem, “Ya o, ya biz” diyerek beni bir seçim yapmaya zorluyor. Babam ise sürekli, “Onunla bir gelecek yok, net bir karar ver” diyor. Annem ms olduğu için erkek arkadaşımın kendini taşıtacak birisini aradığını düşünüyor.
Erkek arkadaşım ise ailemi bırakmamı tabii ki istemiyor, ama onların düşünce yapısına empati de yapamıyor. Tanışsalar severler diyip duruyor ama 10 dakikalık görüşmeyi bile kabul ettiremedim.
Aileme karşı duygusal davranıyorum ve bu durum onların karşısında daha güçsüz hissetmeme neden oluyor. Annemle vedalaşırken elini öptürmedi ve “Kararını ver öyle vedalaşırız” dedi. Babam, daha önce de, “Keşke sana daha sert davransaydım, böyle bir durum yaşanmazdı şimdi süzgeçsiz insan seçiyorsun hiç kriterin yok” gibi kırıcı şeyler söyledi. Bu sözler beni derinden etkiliyor. Aynı zamanda, bu ilişkiyi bitirirsem çok büyük bir üzüntü yaşayacağımı düşünüyorum ki sevgilime de haksızlık. Ama ailemin kesinlikle kabul etmeyeceğini bildiğim için ilişkiye devam etmek de beni çok yıpratıyor onları karşıma alamam. Aile onayı olmadan işlerin düzgün gitmeyeceğini biliyorum. Ama en azından tanışmalarını istemiştim çok mu zor?
Sevgilimle aynı iş yerinde çalışıyoruz ve bu ilişkiyi bitirirsek hem duygusal hem de profesyonel anlamda zor bir süreç yaşayacağım. Tüm bu yaşananlar arasında ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Hem ailemi hem de sevgilimi kaybetmekten korkuyorum. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim?
Suan duygularinizla karar veriyorsunuz mantık devrede yok ama evlenip toz pembe dünyanız değişecek ms ilerleyen bir hastalık çok ileri boyutlara gittiğinde esiniz bakıma muhtaç olduğunda vs bakamayip yari yolda bırakacaksaniz girmeyin bu işlere hiç bir sey dışarıdan göründüğü gibi değil
 
Biliyorum. Allah bilir tabi ama güçlü bi insan görürüm kendimi, inşallah olmaz ama olursa da idare edeceğimi düşündüğüm için bunu bi sorun olarak görmüyorum. Evet zor bir süreç. Ama yüzde yüz bu noktaya ulaşacak değil ki. Çok üzüliyorum altından kalkamaz haldeyim...
Ne mezunusunuz? İyi bir işiniz var mı? Çünkü ileride sevgiliniz çalışamayacak eve + kendisine siz bakmak zorunda kalacaksınız. Bir de çocuk olursa en az 3 kişinin maddi manevi yükü sizde olacak. Gençsiniz mantıklı düşünemiyorsunuz, aileniz haklı.
 
Aileniz haklı siz neyin içine girdiğinizin farkında değilsiniz. Ben evlendikten sonra hastalık yaşamış hala hasta olan ve walkerla yürüyen biriyim. 5 senelik evliyiz ve 1 senedir durum bu. Bu duruma düşeceğimi bilseydim evlenmezdim çünkü eşim her türlü fedakarlığı yapan biri ve ona üzülüyorum. Evden çıkmıyor hiç, sürekli hastane masrafımız var, sürekli aklı bende ve bozuk psikolojim yüzünden o asla üzüntüsünü gösteremiyor. Bunları en sevdiğime yaşatmak istemezdim. Ne kadar güçlü de olsanız bile bile kendinizi ateşe atmayın derim düşündüğünüzden daha yıpratıcı bir süreç.
 
Aynı yollardan bende geçtim ailemi dinlemeyip sevgilimi seçtim ama sonra cok pişman oldum ailenizi dinleyin derim
 
Aynı yollardan bende geçtim ailemi dinlemeyip sevgilimi seçtim ama sonra cok pişman oldum ailenizi dinleyin derim
Aileme sırt çeviremem zaten, ama çok ağır geliyor. Sonuçta artık gönlümü kaptırdım biliyorum neden böyle konuştuklarını ama hastalık yüzde yüz sakat bırakacak değil, biz anlaşabiliyoruz. Neden bunca sorun anlayamıyorum
 
Aileniz haklı siz neyin içine girdiğinizin farkında değilsiniz. Ben evlendikten sonra hastalık yaşamış hala hasta olan ve walkerla yürüyen biriyim. 5 senelik evliyiz ve 1 senedir durum bu. Bu duruma düşeceğimi bilseydim evlenmezdim çünkü eşim her türlü fedakarlığı yapan biri ve ona üzülüyorum. Evden çıkmıyor hiç, sürekli hastane masrafımız var, sürekli aklı bende ve bozuk psikolojim yüzünden o asla üzüntüsünü gösteremiyor. Bunları en sevdiğime yaşatmak istemezdim. Ne kadar güçlü de olsanız bile bile kendinizi ateşe atmayın derim düşündüğünüzden daha yıpratıcı bir süreç.
Çok geçmiş olsun, acil şifalar dilerim size de eşinize de sabır dilerim. Bir insanı sırf hastalığı için bu kefeye koymak benim düşünce yapıma öyle ters ki. Kabullenemiyorum ne yazık ki
 
Ne mezunusunuz? İyi bir işiniz var mı? Çünkü ileride sevgiliniz çalışamayacak eve + kendisine siz bakmak zorunda kalacaksınız. Bir de çocuk olursa en az 3 kişinin maddi manevi yükü sizde olacak. Gençsiniz mantıklı düşünemiyorsunuz, aileniz haklı.
İkimiz de mühendisiz. Şu an üretime çalışıyoruz ama online olarak da yapabileceğimiz çok iş bulunuyor yurt içi yurt dışı. Bu konuda (Allah'tan mani çıkmazsa) sorun yaşamayız gibi geliyor. Ailesinin tek çocuğu zaten birikimleri var. Evet yıpratıcı olabilecek bir süreç ama hiçbir şeyin garantisi olmadığı gibi bunun da yok ve hastalık nedeniyle bir insana sırt çevirmeyi kendime yakıştıramadım.
 
Suan duygularinizla karar veriyorsunuz mantık devrede yok ama evlenip toz pembe dünyanız değişecek ms ilerleyen bir hastalık çok ileri boyutlara gittiğinde esiniz bakıma muhtaç olduğunda vs bakamayip yari yolda bırakacaksaniz girmeyin bu işlere hiç bir sey dışarıdan göründüğü gibi değil
Peki sağlığın olduğu her aile mutlu mu, evlendiğimde başıma aynı şeyin gelmeyeceğini kim garanti edebilir bana
 
Bir akrabam ms hastasi.

20 yasinda teshis aldi, 90'larda bu hastalik pek bilinen, sonuclari tartilabilen bir rahatsizlik degildi.

25 yaşında evlendi 7-8 yil once 50 yasinda bosandi 2 oglan cocuguyla birlikte.

Evlenirkenki haliyle bosanirkenki hali arasında ucurum var resmen, bosandigi gunlerde ogullari dahi taniyamayacak haldeydi babalarini, eşi engelli araclariyla adami ordan oraya tasimaktan isinden ayrilmak zorunda kalmisti, adam zaten seneler seneler once malulen emekli edilmisti, maddi zorluklar ve hastalik yetmezmis gibi once alkolizme sonra alkolizmden arinip cemaatcilige yoneldi.

Simdi sosyal medyasindan bakıyorum su an yuruyemiyor, tekerlekli sandalyede, surati taninmaz hale gelmis, sanki felc gecirmis gibi yamulmalar mevcut (belkide gecirdi bilmiyorum)

(Magazinsel detaylara gerek yoktu kaldirdim)


Demem o ki MS oyle baska kronik rahatsizliklara benzemez, ben ailene hak verdim.
Herkeste aynı seyretmiyor ama haklısınız. Beni hastalık değil ailemin tepkisi caydırıyor ne yazık ki
 
İnternette bir videoda duyduğum ve beni etkileyen bir replik vardı; trans bir birey nasılsa hepimiz ölmeyecek miyiz, ölmeye gelmedik mi bu dünyaya demişti. Program sunucusu, evet hepimiz öleceğiz, ama bu ölüme yakın yürümeliyiz demek değil demişti.
Yani evet hepimiz birer engelli adayıyız, neyin ne olacağı belli değil. Ancak baştan nasıl ilerleyeceği ve sonucu belli bir ilişki, aileni korkutur bu normal. Onlar seni düşünüyor. Bunu anlayabiliyorum. Bana kalsa, artıyı eksiyi söyler, seçimi çocuğuma bırakırdım.

Sen ailemden vazgeçemem diyorsun. Erkek arkadaşın da ailenim böyle düşünmesine üzülüyor. Ya her şeyi göze alıp devam edeceksin, ya erkek arkadaşından ayrılacaksın.
 
Yorumlarından anladım ki sen bu oğlandan ayrılmazsın. Bu kadar insan boşuna yorum yapıyor kanımca. Sorumluluğu al ve evlen. Gerisi de senin bileceğin iş.
Neden böyle düşündünüz? Evet, ailem karşı olmasa evleneceğim ama ne yazık ki kabul etmiyorlar etmeye yakın da değiller. Yazılanlar ve tavsiyeleriniz benim için çok kıymetli. Emin olun düşünüyorum ve çıkar yol bulmaya çalışıyorum. Ama gönlün bağlandığını öyle kolay koparamıyor insan özellikle karşısındaki pırlanta gibi iyi birisiyse. Şimdi ayrılsam da kolayca kalbimden çıkmayacak belki seneler sürecek. Ama en azından onu oyalamamış olacağım sevgilim yoluna bakacak. Buna hakkı var. İnanın bulunduğum durum benim yaşım içerisinde benim durumumda hiç kolay değil. Sizi de anlıyorum evli yaşça büyük ebeveyn olan insanların böyle konuşması doğal, ama göründüğü gibi kolay değil ne yazık ki
 
Neden böyle düşündünüz? Evet, ailem karşı olmasa evleneceğim ama ne yazık ki kabul etmiyorlar etmeye yakın da değiller. Yazılanlar ve tavsiyeleriniz benim için çok kıymetli. Emin olun düşünüyorum ve çıkar yol bulmaya çalışıyorum. Ama gönlün bağlandığını öyle kolay koparamıyor insan özellikle karşısındaki pırlanta gibi iyi birisiyse. Şimdi ayrılsam da kolayca kalbimden çıkmayacak belki seneler sürecek. Ama en azından onu oyalamamış olacağım sevgilim yoluna bakacak. Buna hakkı var. İnanın bulunduğum durum benim yaşım içerisinde benim durumumda hiç kolay değil. Sizi de anlıyorum evli yaşça büyük ebeveyn olan insanların böyle konuşması doğal, ama göründüğü gibi kolay değil ne yazık ki
Tecrübeli insanları yabana atmayın. Hayatta her şey başına gelir. İnsanlar genc yaşta evlatlarını toprağa veriyor. Büyük acılar yaşanıyor. Ama bir şekilde geçiyor. Ya da külleniyor. Sen babanı dinle. Babalar bilir. Ben babamı anlamazdım ama şu an anlıyorum.
 
Eğer siz diyorsanız ki, 'bu kişi benim geleceğim, yarın engelli kalsa yürüyemese, bezde bağlarım ölene kadar yanında olur şikayet etmeden devam ederim' o zaman ilişkinizin arkasında durun.
Ailenize tamamen haksız diyemedim, onlarda sizin güzel bir yaşam sürenizi istiyorlar. Bu şekilde akılları hep sizde kalacak, ama sizi ve sevgilinizide anlıyorum.
Eğer ayrılma durumu olursa bence hastalığından dolayi olduğundan bahsetmeyin.
 
İkimiz de mühendisiz. Şu an üretime çalışıyoruz ama online olarak da yapabileceğimiz çok iş bulunuyor yurt içi yurt dışı. Bu konuda (Allah'tan mani çıkmazsa) sorun yaşamayız gibi geliyor. Ailesinin tek çocuğu zaten birikimleri var. Evet yıpratıcı olabilecek bir süreç ama hiçbir şeyin garantisi olmadığı gibi bunun da yok ve hastalık nedeniyle bir insana sırt çevirmeyi kendime yakıştıramadım.
Aslında tek sebep hastalığı değil aileniz doğulu diye de istemiyecegini diyorsunuz belki hastalığı olmasaydı bu yüzden istemiycrklerdi öyle düşünün
 
Ailenizin tepkisini 3 aşağı 5 yukarı bilerek bu ilişkiye başlamış 2 sene gizli saklı surdurmuşsunuz bu bile mantıktan uzak olaya tamamen duyguyla baktığınızın en büyük göstergesi.Evet hepimiz birer engelli adayiyiz şurada kimse başına ne gelir bilmiyor.Ama bu bile bile uçurumdan atlamayı gerektirmiyor.Evlendikten sonra ortaya çıksa hepimiz eşinin yaninda ol onu bırakma derdik ama siz yaşayacağınız şeylerden o kadar uzaksınız ki oturup adam akıllı araştırdınız mı?? Kültür farkı bile büyük sorun belki de hasta oğullarıyla evlendigim için beni el üstünde tutarlar diye düşündünüz ama o iş öyle olmuyor zor zamanlarda kimse destek olmazsa bu işin altından kalkamaz ezilirsiniz.Yol belli ya aile ya sevgili tercih basit , sonuçları az çok belli
 
Ailenizin tepkisini 3 aşağı 5 yukarı bilerek bu ilişkiye başlamış 2 sene gizli saklı surdurmuşsunuz bu bile mantıktan uzak olaya tamamen duyguyla baktığınızın en büyük göstergesi.
Bunu yazacaktim. Evet çok gereksiz bir girişim. Boşuna zaman kaybı. Yani sevgi kör mü ediyor? Benim de sevgilim olsun kafası mı? Anlamak güç. Yani evliliği ne zannediyorlar bilmiyorum ama şu sevgililik sürecindeki uyumsuzluklara kişilerin,seviyorum adı altında kendini hapsetmesi çok gereksiz ya.
 
Ailenizin tepkisini 3 aşağı 5 yukarı bilerek bu ilişkiye başlamış 2 sene gizli saklı surdurmuşsunuz bu bile mantıktan uzak olaya tamamen duyguyla baktığınızın en büyük göstergesi.Evet hepimiz birer engelli adayiyiz şurada kimse başına ne gelir bilmiyor.Ama bu bile bile uçurumdan atlamayı gerektirmiyor.Evlendikten sonra ortaya çıksa hepimiz eşinin yaninda ol onu bırakma derdik ama siz yaşayacağınız şeylerden o kadar uzaksınız ki oturup adam akıllı araştırdınız mı?? Kültür farkı bile büyük sorun belki de hasta oğullarıyla evlendigim için beni el üstünde tutarlar diye düşündünüz ama o iş öyle olmuyor zor zamanlarda kimse destek olmazsa bu işin altından kalkamaz ezilirsiniz.Yol belli ya aile ya sevgili tercih basit , sonuçları az çok belli
Yorumunuz için teşekkür ederim, ailemin tepkisinin ağır olacağını biliyordum ama bunun hastalık nedeniyle olacağını hiçbir zaman düşünmedim. Çünkü bana göre Allah'tan gelen şeylerdir ve insanları bu şekilde yargılamak doğru değildir. Ben daha çok doğulu olduğu için sorun edeceğini düşünmüştüm, fakat milliyet ve mezhep farkı olmadığı için de bunun aşılacağını tanıdıkça iyiye varılacağını düşünüyordum. Belki iki sene beklemek benim hatam haklısınız bu da gençliktir. Fakat benim hayatta hiçbir zaman ne kendi ailemden ne de hele hele tanımadığım yeni bir aileden bir beklentim olmadı olamaz da. Eğer ben bir aile kuracaksam bunun belirleyicisi tamamen ben olurum ve sorumluluğunu alırım. Şu anda da zaten yaptığım bir şey sorumluluğunu alıp kimseyi üzmeden bir sonuca vardırmaya çalışıyorum sevgilim hiçbir zaman aileme bırakmamı ya da onlara sırt çevirmemi istemiyor aksine daha iyi bir iletişimde olmamı istiyor Bu konuda da bana çok iyi bir alan tanıyor Ben de bu kadar pırlanta gibi bir insanı üzüp bırakmak istemiyorum çünkü kendi hastalığı bilinen zor bir hastalık ama çok başlangıç seviyesinde ve de kötücül bir tipe sahip değil... yine de herkesin hakkında hayırlısı olsun ben en çok ailemin beni yok saymasından korkarım ve aile rızası almadan hareket etmekten korkarım o yüzden bunun olacağına pek ihtimal vermiyorum Allah korusun
 
X