1000 lira zaten kesinlikle beklemiyorum veremez de. Verse bile gider borç alır milletten o kadarına gerek yok. 600 TL dediğim de örnek verdim yani onu da zora sokmadan düğün için ev masrafı için kenara koyabileceği bir mebla olsun diye. Ben de çalışıyorum ama ben onun tam tersi minibüs parası vermeyip yürüyerek eve gidecek kadar da ordan burdan kıyta kıyta para biriktiriyorum.
Kızlar selam, herkesin derdini okuyunca bende kendi derdimi anlatmak istedim. Belki farklı bir fikir veren olur.
6 aydır tanıdığım birisi var. Geçen sene kendi aramızda nişan yaptık ama önümüzdeki günlerde de resmi olarak nişanımız var. İyi hoş güvenilir sadık ve bana bağlı bir adam ama sorun şu ki;
TAMAMEN SAVURGAN VE PARASININ HESABINI TUTAMAYAN BİR ADAM.
Muhtemelen birçoğunuz benim eşim de öyle diye cevap verecektir. Erkeklerin çoğunun böyle geleceği düşünmeden para harcayan ve günlük yaşayan kişiler olduklarını biliyorum ama bir evlilik yoluna gireceğim insana para konusunda güvenememek canımı gerçekten çok sıkıyor.
2000 TL maaşı var. 300 TL aylık annesine veriyor. 400 TL'de sigarası var. Yani eline 1300 TL para kalıyor bu giderleri çıkarınca ve bu giderler sabit. Annesi bana diyor ki sen ondaki paranın en az 1000 TL'sini al kenara koy her ay. Adamla konuşuyorum bana tamam canım vericem hayatım vericem diye diye ay sonunu getiriyor.
Bakın bugün 24'ü ben bırakın 1000 TL'yi 600 TL'ye kadar düşmeme rağmen onu bile alamadım ondan hala. Paragöz bir insan değilim kesinlikle ama ben yarın bir yuva kuracağım bu adam kira ve fatura ödemezken annesinin evinde yaşarken 2000 TL'den bana 600 TL bile veremiyorsa ileride kendi evini nasıl geçindirecek ki yahu.
Diyeceksiniz parayı ne yapıyor? Başkasına mı harcıyor? Başkasına harcamadığını biliyorum yemeyi içmeyi çok seviyor. Bir şey alırken fiyatına bakmıyor. Beni hep bir yerlere götürmek gezdirmek istiyor. Her hafta sinemaya gidiyoruz düzenli olarak. Yani benim dışımda ve kendi yediği içtiği dışında para harcadığı bir yerde yok. Ama nasıl anlatayım mesela normalde her eve seyrek giren şeyleri sık sık tüketiyor. Bugün hanginiz 1-2 günde bir sucuk yiyorsunuz ya da kavurma yiyorsunuz? Her sabah işe giderken poğaçalar, her akşam eve gelirken bol bol içecekler. Yani demek istediğim para ufak ufak da olsa bir şekilde gidiyor. Hiçbir şekilde kenara koyayım bu da biriksin düğünüme katkı olur falan YOK.
Defalarca kavga ettim. Her kavgada tamam vereceğim diye sözler verdi. Ay sonu geldi ben daha bu ayki maaşından para alıp da kenara koyamadım. Zaten şu an kurcalayıp baksam 600 TL parası bile kalmamıştır 100 200 TL ile geziyordur. Cebindeki son parayı da nasıl çekip alayım bu defa gidip milletten borç alacak ya da iş yerinden avans çekecek.
Ne yapayım bilmiyorum, bazı arkadaşlar diyor git maaşının yattığı hesaptan maaşın yattığı gün tüm parayı çek ve ona sadece ihtiyacı kadar olanı ver diyorlar. Böylece en azından nisan ayında adam olmayı öğrenir diyorlar. Sizce bu tarz birşey mi yapmalıyım? Kendi rızası ile vereceği yok acaba zorla çakallıkla alma yollarına mı gideyim?
Bilmiyorum ki düzelir mi. Ama daha nisan bile olmamisken paranı alıp biriktireyim demek de sıkıntı. Ben olsam vermem ki daha 6 aydır berabermissiniz. Ama para biriktirebilmek de bir meziyet. Sonradan kazanilamiyor. Maaşı da normal aslinda. Asgari ücretle bir aile geçiniyor düşününce. Poğaça için yemek için normal ihtiyaç diyoruz ama gune vurunca baya para gidiyor bunlara. Ben eşime evde kahvaltılik ekmek arası yapıyorum öğle yemeği de akşamdan yaptığım yemeği koyuyorum yemek kartıyla da market alışverişi yapıyoruz. Ciddi tasarruf sağlıyor. Küçük ama etkili şeyler. Sigaraya çözüm bulamadım ama
Bizimki ortaklaşa bir karardı. Eve bize harcar . Zaten bekar hayatı boyunca dışarda yemiş bıkmış. Şimdi tek özel harcaması sigara işte. Bu ekonomik kararlar birlikte alınıp uygulanırsa başarılı olur. Sizin itelemenizle bir yere kadar. İçinden gelmesi lazim. Yoksa size "sen sendır edip duruyorsun her şeye karisiyorsun." demeye başlar.Şu an verilen fikirler arasında en mantıklısı o geldi. Beyaz eşyaları henüz almadık topluca alacağız. Bu peşin fiyatına taksitlendirip satıyorlar ya öyle bir şeyi onun kredi kartından halledip aylık ödemeyi de onun maaşından kesilecek şekilde ayarlatabilirim. Böylece o evine aldığı eşyayı ödediği için sesini çıkarmaz ben de onunla her ay para mevzuları açmaktan kurtulurum. O beyaz eşya taksitlerini öderken ben de mobilyalar için para biriktiririm. Bu şekilde konu kapanır. Çünkü gerçekten rahatsız edici bir şey bu kadar para mevzusu konuşmak bir yerden sonra midemi bulandırıyor.
İşte bende bundan bahsediyorum bugün tek başına bir market alışverişi 50 liradan aşağı çıkamıyorsun. Annemle birlikte çıkıyoruz 100 liradan aşağı çıkamıyoruz. Meyve, sebze diğer gıda ürünleri hayat çok pahalı ve her geçen gün zam geliyor. Biz bir de kira ödeyeceğiz. Faturalar olacak. Aldığımız maaşları toplasan 4000 TL ediyor. 1500ü kiraya gitse. Yani evlenmeden çok üstüne gitmek de doğru değil ama evlenip aynı eve girince borç batağına kredi batağına girmek de büyük rezillik o zaman da gelir burada konu açarım herhalde eşim kredi borcunu bile ödemiyor ne yapmalıyım diye.
Poğaça diyince arkadaşlar gömdüler ama kastım 1 TL'lik o poğaçalar değildi. Hani şu simit saraylarında satılan 7-8 tl lik hamur işleri var ya. Yanına bir iki de içecek. Yani kahvaltısı her gün fiks 10-15 TL. Ayda 300 450 TL yapıyor. E bu adam zaten 2000 TL ile geçiniyor. Her sabah da dışarıda yeme evinde kahvaltını et öyle git. Evine yumurta ekmek al evinde hazırla annen de faydalansın en azından. Kadının emekliliği bile yok taksi şöförlüğü yapıyor.
Yani davulun sesi uzaktan hoş gelir.
Bakın siz ne güzel kısıtlamışsınız. Evden kahvaltısını hazırlıyorsunuz öğle yemeğini siz hallediyorsunuz. Ev geçindirmek böyle birşey işte. Ben de bunları düşünüyorum stres oluyorum ama bizimkinde gram değişim yok. Sizin eşiniz muhtemelen kazancını eve veriyordur sizden birşey sakınmıyordur. Siz de elinizdeki parayı doğru şekilde yönetip borca harca girmeden hayatınızı idame ettiriyorsunuzdur. Olması gereken de bu. Ben onun parasına muhtaç değilim yeri gelir ondan daha çok kazanırım ama sadece benim kazancım üzerinden ilerleyen bir evlilik kaç sene ilerleyecek bir yerden sonra kavgalar başlayacak. Belki yeri gelecek senin paran benim parama dönecek. Şimdiden sıkıyı vermezsem en azından nişanı yaptıktan sonra vermezsem ilerde herşeyin daha kötüye gideceğini düşünüyorum ne bileyim.
Valla ne yalan söyleyeyim burada yazılanlardan sonra evliliğe hevesli olmama durumunu bende ciddi ciddi düşünmeye başladım. Akıl akıldan üstündür derler. Ben de çok har vurup harman savuran birisiydim ama onunla hayatımı birleştireceğim için güzel bir hayatım mutlu bir evliliğim olsun diye hiçbir eksiğimiz olmasın diye bir anda kıstım harcamalarımızı. En kötüsünden haftada 20 lira kaş bakım masrafım olurdu onu bile kendim hallediyorum. Minibüs metrobüs kullanırdım artık yakın mesafelere yürüyorum. Çünkü hep aklımda kenarda biriktirdiğim paranın mutluluğu oluyor. Ama onda öyle bir rahatlık var. Dediği şey de 20000 TL kredi çekicem sonra evlenicez borcunu da ben ödicem. Ben de inatla karşı çıkıyorum kredi ile düğün nişan yapmam borçsuz evlenelim krediyi ilerde ev alırken çekeriz diye. Anlatmak istediğimi birebir anlamışsınız. Ciddiyetin farkında değil, lay lay lom gidiyor. Erkek zaten geç olgunlaşıyor 28 yaşında bir erkek demek zaten yarı çocuk demek.
Aynen öyle zorla olabilecek bir şey değil. Zorla bir yere kadar itelenir. Bir yerden sonra patlar tartışmalar başlar. Oturup ciddi ciddi konuşmayı düşünüyorum bu konuyu onunla. Ya bu gün ya da ay sonunu mu beklesem diyorum.
Benim de en büyük korkum bu. İleride aynı şekilde devam etmesi. Sonuçta bir eve girince masraflarımız artacak belki gücüm yetmeyecek tek başıma sırtlamaya. Ben stres olup borç harç yüzünden üzülürken onun hayatına olduğu gibi lay lay lom devam etmesi bir yerden sonra boşanma sebebi haline gelir. Kimse boşanmak için evlenmiyor. Ömür boyu birlikte olmak ve birlikte ölmek adına aynı yastığa baş koyuyorsun. Ama böyle bir sıkıntı ufukta gözükürken nasıl adım atacağım bilmiyorum.
Poğaça diyince sanırım şöyle pastanede satılan 1, 1.5 liralık ürünleri sandılar ama benim kastım bu Lavazza, simit salonları gibi mekanlarda satılan hamur işleri. Genel anlamda poğaça dedim ne diyeyim o an zaten poğaça yemesine değil ki savurganlığına değinmek istedim. Yediği poğaçalar 8-10 TL yanına bir de içecek etti sana 15 lira. Ayda 450 lira. E zaten 2000 TL maaşın var. Bu lükse girmiyor mu benim gözümde lükse giriyor. Onun yerine kahvaltılık ürün al evde kahvaltını et bir yumurta pişir annen de yararlansın.
EceZ sen çalışıyor musun?
