merhaba kızlar arkadaşım suan yanımda ve cok kötü buradan size içini dökmek istedi.
Merhaba herkese. Benim hikayem çok garip bu kadar da olmaz diye izlediğimiz dizilere benziyor. Size içimi biraz olsun dökmek istedim. 3 yıllık çok güzel bir ilişkim vardı ayrı sehirlerdeydik ama sık sık gelirdi. Herşey çok güzeldi lise sondaydim o benden 6 yaş büyük mühendis. Lise bitince nisanlanacaktik bende orayı tercih edip üniversite mi orada okuyacaktim. Sınava 1 ay kala benden ayrıldı. Evet o ana kadar bir kez olsun sert şekilde bile tartismamisken çok güzel masal gibi bir aşk yaşarken hiçbir sebep yokken hem de. Ben tabi önce çok mesajlar attım aradım neler yaptım yanıt alamadım. Çıldırdım uzak olunca bir de bunalıma girdim. Bu arada aylar geçmişti tercih zamanı gelmişti ben de artık onu silmistim. Ama tercihleri yaparken birden neden oraya gitmiyorum neden onun canını aynı şekilde acitmiyorum dedim. Ve yazdım kazandım gittim. Orada olduğumu hiç belli etmedim sosyal ağlarda felan. Zaten intikam olayından da vazgecmistim. Bazen aklım duruyordu nasıl ya ? Nasıl biz kac yıldır bu anı beklerken şimdi aylardır burdayım ve onsuz diye kahroluyordum ama kararlıydim birgün dönerse asla affetmeyecektim. Bu sıralarda asla bir daha kimseyi de istemiyor kabul etmiyordum. Bi sabah bir mesaj geldi faceden ingilizce bi mesaj. " onca yıl senı bekliyormusum merhaba melek. İşte geldim.." gibisinden. Yurtta kızlarla okuduk okuduk dedik ki bu kesin o beni deniyor yabancı bir profil fotolar zaten Fake gibi çok çok yakışıklı model gibi bir erkek. Direk engelledim. Sonra bir mesaj daha bu defa kardeşinden (o zaman inceleyince anladık Fake olmadığını) " karşılaştık işte bak bu gözler aradığım gözler, sen de biliyorsun hep bir eksiklik vardı değil mı? ama bitti artık.." çok şaşırdık ben engellini kaldırdım kendisine mesaj attım "anlamıyorum ne demek istiyosun kimsin?" Sonra çok çok güzel o tarzda mesajlar atmaya devam etti ve yazıştık bi kaç gün. Garip bir şekilde huzur doldum. İlerleyen zamanlar da kamerada da görüştük. O sevgili olmak nerde yaşıyorsam gelip görüşmek istediğini söylüyordu hep. Ben de bir ilişki istemediğimi o Mısırliydi. orada yaşıyordu. Bir kere herseyi geç ben istesem yine olmaz ne yani oradan buraya mı geleceksin demiştim. Gelirim demişti. Kalbim ondan sonra ilk defa birine böyle çarpmaya başlamıştı. Ama hem psikolojim hazır değildi hem de zaten imkansızdı yabancı biri aslinda ne olduğunu bilmediğim tanımadığım bi o kadar da tanıyor gibi hissettiğim.. aylar böyle geçti. Neyse sonra bu benim eski sevgili bigün bı baktım yurdun önünde şok oldum. Arkadaşımdan öğrenmiş. Buraları kısa geçiriyorum tabi kovdum bağırdım çağırdım ama bir kere dinlememı istedi ve oturduk bi yerde. Bi gariplik vardı aşırı çökmüş ve zayiflamisti ama hiç aklıma gelmedi. Direk çıkardı hastane raporlarını sarıldı ağladı ağladık.. hastaydi öğrenince benden ayrılmıştı. O an bir dizinin içinde hissettim kendimi gerçekten. Tedavi oluyordu affet dedi sana kiyamadim üzmek istemedim. Ama geldiğini duyunca dünyalar benim oldu arkadasini aradım bilet aldım söyleme ona geliyorum diye oda burda olduğunu söyledi aylarca buradaymissin aklım almıyor felan filan böyle uzun uzun konuştuk işte. Ona yine de kızgındim ama belki benim başıma gelse bende bunu yapabilirdim o psikolojiyle diye dusundum. Kısacası barıştık daha sonra. Tedavi sürecinde hep yanında oldum atlattık bitti çok şükür. O arada bir daha asla diğerine cvp vermedim. Her yerden engelledim kendime bunu yakıştıramadım arkadaş olarak bile beni sevdiğini bildiğim bi adamla konuşamam dedim. Ama hergün her dakika her sn hiç aklımda çıkmadı. O kadar derin anlattığı şeyler vardi ki mesela hep şunu söylüyordu "biliyordum karsilacagimizi" esrarengizdi sözleri yani. Sonra biz nisanlandik sevgilimle okul bitti evlendik. Artık eskisi gibi çok mutluyduk benim tüm kirginliklarim geçmişti o iyilesmisti yine eskisi gibi deliler gibi aşıktık evliyiz daha ne isterdim. Taa ki geçen haftaya kadar memleketime gittim annemlere tatile. Eşim gelmemişti tek gittim. Çarşıya indim dolmuşa bindim (inanmiyacaksiniz biliyorum evet!!) İki dk sonra bi el omzuma dokundu para uzatcam sandım döndüm ve o işte o karşımdaydi (yabancı çocuk) bu nasıl olur allahım dedim titriyordum resmen oda gözlerimin içine bakıyordu ve gözyaşları suzuluyordu yüzünde. Aklımı kaçıracak gibiydim. Hemen ilk durakta indim oda tabii. Durağa oturdum başım dönüyordu sen nasıl felan diyebildim sadece. O da "bende bilmiyorum ama aslında biliyorum demiştim değil mi biz birbirimizi hep bulacağız" diye dedi ve ağlıyordu. Artık cat pat türkçe konusuyordu birde. Kendi mısırda okuyordu ailesi suriye de yaşıyordu. Bu olaylar olunca burada ev almislar yerleşmişler. Hadi tamam burası en çok bu olaylarda göç edilen şehirdir mersin. Tesaduf hadi. Ama evime 15 dkka uzakta ki yerde ve karşılamamiz. Yillar sonra üstelik hala o aklıma geldikçe ne yapıyor acaba diye düşündükçe içim acirdi bazen. yok aklim almıyor hala. Elimdeki yüzüge baktı faceden görmüştüm o gün keşke olseydim demiştim dedi. Biraz konuştuk sonra gitmek istediğimi iyi olmadığımı söyledim. Bayilcaktim hissediyordum seni böyle gönderemem dedi kardeşini aradı arabayla geldi beni eve yakın bi yere bıraktılar yolda hiç konuşmadık. İnerken "biliyorum evlisin bu yüzden kurulacak her cümle aslında bomboş dedi. Bu yarım kalan bi öykü olarak böylece kalacakmis. Seni bir kere böyle gördüm bu bile benim için büyük bir mutluluk dedi ve yine ağladı sarıldı ben dona kalmıştı hala ruyada yim sanıyordum. Hicbirsey demedim hoşçakal dedim o kadar. Eve gittim ağladım ağladım.. uzun bir mesaj attı sonu hep bekleyecegim ne olursa olsun bu öykü tamamlanacak bu umutla yasacagim hoşçakal ile biten. ve suan kendi evimdeyim kocami tabiki çok seviyorum ama sizde anlarsınız ki normal bi durum değil o yüzden insanım işte aklımdan geçmiyor değil acaba gerçekten mi en başından beri böyle konuşması biz birbirimiz için miydik? Acaba ben o zaman ona mi gitmeliydim? Suan onun icin mi bak o senin kaderin demeye getirdi hayat? Beynim patliyor resmen. Kocamdan uzaklastim hala soktayim cunku atamiyorum ustumden. lütfen yargılamayın bu tür şeylere en başta karşı çıkan çevremde her yerde hep benim. Tabi ki kalkıp yanlış birsey yapmicağim konuşmayacağım bile tabiki. Ama kalbim neden böyle huzursuz ne oluyor bana nasıl bu hale geldim. Çok mu büyük konuştum evliyken bi işler yapan kadınlar hakkinda o yüzden cezalandırıldim mi? Asla yaşamam dediğim duyguların içindeyim... bu dusuncelerimden utaniyorum. Boyle iste.. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Merhaba herkese. Benim hikayem çok garip bu kadar da olmaz diye izlediğimiz dizilere benziyor. Size içimi biraz olsun dökmek istedim. 3 yıllık çok güzel bir ilişkim vardı ayrı sehirlerdeydik ama sık sık gelirdi. Herşey çok güzeldi lise sondaydim o benden 6 yaş büyük mühendis. Lise bitince nisanlanacaktik bende orayı tercih edip üniversite mi orada okuyacaktim. Sınava 1 ay kala benden ayrıldı. Evet o ana kadar bir kez olsun sert şekilde bile tartismamisken çok güzel masal gibi bir aşk yaşarken hiçbir sebep yokken hem de. Ben tabi önce çok mesajlar attım aradım neler yaptım yanıt alamadım. Çıldırdım uzak olunca bir de bunalıma girdim. Bu arada aylar geçmişti tercih zamanı gelmişti ben de artık onu silmistim. Ama tercihleri yaparken birden neden oraya gitmiyorum neden onun canını aynı şekilde acitmiyorum dedim. Ve yazdım kazandım gittim. Orada olduğumu hiç belli etmedim sosyal ağlarda felan. Zaten intikam olayından da vazgecmistim. Bazen aklım duruyordu nasıl ya ? Nasıl biz kac yıldır bu anı beklerken şimdi aylardır burdayım ve onsuz diye kahroluyordum ama kararlıydim birgün dönerse asla affetmeyecektim. Bu sıralarda asla bir daha kimseyi de istemiyor kabul etmiyordum. Bi sabah bir mesaj geldi faceden ingilizce bi mesaj. " onca yıl senı bekliyormusum merhaba melek. İşte geldim.." gibisinden. Yurtta kızlarla okuduk okuduk dedik ki bu kesin o beni deniyor yabancı bir profil fotolar zaten Fake gibi çok çok yakışıklı model gibi bir erkek. Direk engelledim. Sonra bir mesaj daha bu defa kardeşinden (o zaman inceleyince anladık Fake olmadığını) " karşılaştık işte bak bu gözler aradığım gözler, sen de biliyorsun hep bir eksiklik vardı değil mı? ama bitti artık.." çok şaşırdık ben engellini kaldırdım kendisine mesaj attım "anlamıyorum ne demek istiyosun kimsin?" Sonra çok çok güzel o tarzda mesajlar atmaya devam etti ve yazıştık bi kaç gün. Garip bir şekilde huzur doldum. İlerleyen zamanlar da kamerada da görüştük. O sevgili olmak nerde yaşıyorsam gelip görüşmek istediğini söylüyordu hep. Ben de bir ilişki istemediğimi o Mısırliydi. orada yaşıyordu. Bir kere herseyi geç ben istesem yine olmaz ne yani oradan buraya mı geleceksin demiştim. Gelirim demişti. Kalbim ondan sonra ilk defa birine böyle çarpmaya başlamıştı. Ama hem psikolojim hazır değildi hem de zaten imkansızdı yabancı biri aslinda ne olduğunu bilmediğim tanımadığım bi o kadar da tanıyor gibi hissettiğim.. aylar böyle geçti. Neyse sonra bu benim eski sevgili bigün bı baktım yurdun önünde şok oldum. Arkadaşımdan öğrenmiş. Buraları kısa geçiriyorum tabi kovdum bağırdım çağırdım ama bir kere dinlememı istedi ve oturduk bi yerde. Bi gariplik vardı aşırı çökmüş ve zayiflamisti ama hiç aklıma gelmedi. Direk çıkardı hastane raporlarını sarıldı ağladı ağladık.. hastaydi öğrenince benden ayrılmıştı. O an bir dizinin içinde hissettim kendimi gerçekten. Tedavi oluyordu affet dedi sana kiyamadim üzmek istemedim. Ama geldiğini duyunca dünyalar benim oldu arkadasini aradım bilet aldım söyleme ona geliyorum diye oda burda olduğunu söyledi aylarca buradaymissin aklım almıyor felan filan böyle uzun uzun konuştuk işte. Ona yine de kızgındim ama belki benim başıma gelse bende bunu yapabilirdim o psikolojiyle diye dusundum. Kısacası barıştık daha sonra. Tedavi sürecinde hep yanında oldum atlattık bitti çok şükür. O arada bir daha asla diğerine cvp vermedim. Her yerden engelledim kendime bunu yakıştıramadım arkadaş olarak bile beni sevdiğini bildiğim bi adamla konuşamam dedim. Ama hergün her dakika her sn hiç aklımda çıkmadı. O kadar derin anlattığı şeyler vardi ki mesela hep şunu söylüyordu "biliyordum karsilacagimizi" esrarengizdi sözleri yani. Sonra biz nisanlandik sevgilimle okul bitti evlendik. Artık eskisi gibi çok mutluyduk benim tüm kirginliklarim geçmişti o iyilesmisti yine eskisi gibi deliler gibi aşıktık evliyiz daha ne isterdim. Taa ki geçen haftaya kadar memleketime gittim annemlere tatile. Eşim gelmemişti tek gittim. Çarşıya indim dolmuşa bindim (inanmiyacaksiniz biliyorum evet!!) İki dk sonra bi el omzuma dokundu para uzatcam sandım döndüm ve o işte o karşımdaydi (yabancı çocuk) bu nasıl olur allahım dedim titriyordum resmen oda gözlerimin içine bakıyordu ve gözyaşları suzuluyordu yüzünde. Aklımı kaçıracak gibiydim. Hemen ilk durakta indim oda tabii. Durağa oturdum başım dönüyordu sen nasıl felan diyebildim sadece. O da "bende bilmiyorum ama aslında biliyorum demiştim değil mi biz birbirimizi hep bulacağız" diye dedi ve ağlıyordu. Artık cat pat türkçe konusuyordu birde. Kendi mısırda okuyordu ailesi suriye de yaşıyordu. Bu olaylar olunca burada ev almislar yerleşmişler. Hadi tamam burası en çok bu olaylarda göç edilen şehirdir mersin. Tesaduf hadi. Ama evime 15 dkka uzakta ki yerde ve karşılamamiz. Yillar sonra üstelik hala o aklıma geldikçe ne yapıyor acaba diye düşündükçe içim acirdi bazen. yok aklim almıyor hala. Elimdeki yüzüge baktı faceden görmüştüm o gün keşke olseydim demiştim dedi. Biraz konuştuk sonra gitmek istediğimi iyi olmadığımı söyledim. Bayilcaktim hissediyordum seni böyle gönderemem dedi kardeşini aradı arabayla geldi beni eve yakın bi yere bıraktılar yolda hiç konuşmadık. İnerken "biliyorum evlisin bu yüzden kurulacak her cümle aslında bomboş dedi. Bu yarım kalan bi öykü olarak böylece kalacakmis. Seni bir kere böyle gördüm bu bile benim için büyük bir mutluluk dedi ve yine ağladı sarıldı ben dona kalmıştı hala ruyada yim sanıyordum. Hicbirsey demedim hoşçakal dedim o kadar. Eve gittim ağladım ağladım.. uzun bir mesaj attı sonu hep bekleyecegim ne olursa olsun bu öykü tamamlanacak bu umutla yasacagim hoşçakal ile biten. ve suan kendi evimdeyim kocami tabiki çok seviyorum ama sizde anlarsınız ki normal bi durum değil o yüzden insanım işte aklımdan geçmiyor değil acaba gerçekten mi en başından beri böyle konuşması biz birbirimiz için miydik? Acaba ben o zaman ona mi gitmeliydim? Suan onun icin mi bak o senin kaderin demeye getirdi hayat? Beynim patliyor resmen. Kocamdan uzaklastim hala soktayim cunku atamiyorum ustumden. lütfen yargılamayın bu tür şeylere en başta karşı çıkan çevremde her yerde hep benim. Tabi ki kalkıp yanlış birsey yapmicağim konuşmayacağım bile tabiki. Ama kalbim neden böyle huzursuz ne oluyor bana nasıl bu hale geldim. Çok mu büyük konuştum evliyken bi işler yapan kadınlar hakkinda o yüzden cezalandırıldim mi? Asla yaşamam dediğim duyguların içindeyim... bu dusuncelerimden utaniyorum. Boyle iste.. Okuduğunuz için teşekkür ederim.