Psikolojik sıkıntılarim var.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Siddet egilimi olan ve bu denli psikolojisi bozuk olan insani ise alirlarmi bilemedim

Ben kendime gore degerlendiriyorum
Cocuklarima siddet egilimim yok Allahima sukur, 4 yildir cocuk buyutme dongusunden kaynaklanan ve baska artisi olan sebeplerden dolayi psikolojim bozuk ...
Bu sebeplerden dolayi devlet ise gitmemi uygun gormuyor ( avrupa ulkesindeyim)
Bazen ise gitsem nasil olur diye dusunurken geri vaz geciyorum, cunku orasi hobi icin gittigim bi mekan degil insanlara servis verme mecburiyetinde olacagim bi alan
 
hep böyleydim demişsiniz demek ki kök ailenizde yaşadığınız normal olmayan bir şeyi normalleştiriyor olmanız sinir sisteminizi tahrip ediyor.ilaç+ terapist desteği alın bence.çocuklar dağıttı ödevini yapmadı şımardı diye dövülmez.sinir krizi geçirilmez.Adı üstünde çocuk! Bu yaşlarda evinde ailesine şımaramayacaksa nerde ne zaman şımaracak? Sizin hiç çocukluğunuz olmamış anladığım kadarıyla size verilmemiş bir şeyi de nasıl verilir bilmiyorsunuz, veremiyor ve öfkeleniyorsunuz.
 
Gündüz o zaman eşinizin tatil gününde ya da hafta içi ise ailenize bırakın çocukları yine kendinize zaman ayırın. Dinlenin.o bilenidare eder. Ev işi yemek çocuk bakmak vallanzor şeyler. İkinciyi düşünmüyorum mesela ben. Çok güzel elbette ama çok çok da zor
 
Bence çift terapisine gidin. Eşinizden çok destek görmediğinizi düşünüyorum, siz rollerden işlerden bahsetseniz de anlayacak birine benzemiyor. Çift terapisi iyi gelebilir.
 
Allah aşkına dövme çocukları, kendine vur , saçını başını yol ama vurma şu masumlara, keşke okumasaydım bu konuyu, içim acıdı resmen , acilen tedavi olun...
Geldim doktora aynı ilaca devam. Bir de yanına başka bir şey ekledi.

Her daim çocuklarımı dövmüyorum dün vurdum işte. Utanıyorum çok utanıyorum çocuklarımdan.
 
Bence çift terapisine gidin. Eşinizden çok destek görmediğinizi düşünüyorum, siz rollerden işlerden bahsetseniz de anlayacak birine benzemiyor. Çift terapisi iyi gelebilir.
Dün aksamm konuştuk ama abarttigimi düşünüyormus. Herkes ayniymis. Neyini abartiyorum ya öfkemi kontrol edemedim işte. Tuttum çocuklardan çıkardım sinirimi. Hiçbir suçu günahı olmayan çocuklarımdan
 
Vurdum dövdüm sonra oturdum ağladım hala da ağlıyorum. Çocuklarımı mahvettim.
Merhaba, seni anliyorum, benzer seyler sanirim bir cok kadin da oluyor, ev, cocuklar, ev isleri arasinda cok bunalmiş olmalisin. Oncelikle aile saglik ocagina gidip kan testi yaptirmani oneririm. B12, D, Demir eksikligi gibi seyler yorgunluk, sinirlilik yapar. Ona gore vitaminlerini al once. Daha sonra bir psikiyatriste gidebilirsin muhtemelen anti depresan verecek baslingicta iyi gelecektir, sanki kullandim demissin diye hatirladim simdi, vitaminlerini al, kendi kendine sakinlesmeye çalış, arkadaslarina, komsularina git, konus sohbet et, evde bir sure yardıma ihtiyacin var, annen, akraban varsa gelsinler, sana biraz yardim etsinler, cocuk buyutmek inan kolay degil, tahmin ediyorum, bizde de oyle dogru duzgun yemek yemezler, ev surekki daginik, senden baska kimse dikkat etmez vesaire, koca da muhtemelen yardim ediyor falan ediyor demissin ama bir iki sey kaldiriyordur, manevi olarak seni rahatlatamiyordur, bunlarin hepsini gozonunde bulundur, annelik ve kadin olmak kolay degil, biraz yardim al işlerle ilgili, kendinle ilgili bir seyler yap, once şu tukenmisligi at uzerinden sonra ufak ufak bir duzen kurmaya caliş ama acilen ev icinde yardima ihtiyacin var ve şu kan testini biran once yap. Pasif flora bitkisel sakinlestirici, eczaneden al, bir kasik iç sakinlesirsin, bunlari diyebilirim, duzelebilecek seyler ama once kendine bir kendin iyi davranmaya başla
 
Şimdi doktordan çıktım metroya yürüyorum ilacıma devam edeceğim bir de yanına ekleme yaptı yol üstündeki eczanelere sordum o ilaç Yok muadili var diyorlar.
Eşim yardımcı ama yardımcı yani sorumluluk yok üzerinde şu senin bu benim görevim halinde degil. Her şey yine bana bakıyor ve bende her şey tam olsun istiyorum ama olmuyor doğal olarak. Yapamıyorum yetiştiremiyorum ev işini zaten yavaş bı yapım var çok pratik değilim. Detaylarda takılı kalıyorum. Yapmadiklarim gözümün önünde olunca sinir basıyor. Her şey üst üste. Dün mutfak baya daginikti topladım baya vakit harcadim yoruldum. Çocuklar bı gittim ki oturma odasıni ve kendi odalarini dağıtmışlar ama ne dağıtma perdeleri bile yerinden çıkaracak noktaya getirmişler haliyle sinirlendim eşime sen ödev yaptır bende biraz toparliyim dedim. İşe gidicem dedi akşam 5 oldu saat bu arada. E çocuğun ödev duruyor oturrtturdum ödeve yap kızım hadi kızım. Hala oyalaniyor hala hareket halinde. Dur kızım hadi annem öyle böyle derken bu sefer oğlan bırakmıyor ders yapalım onu ver bunu ver ordan oraya. Zaten sinirliydim öfkemi de kontrol edemeyince, çocuklara patladım ama ne patlama. Sonrasında ağla ağla dur vah ki ne vah pişmanlık vicdan azabı. Ne oldu şimdi olan çocuğuma oldu. Halbuki iki dk oturtsaydi çocuğu derse bende iki dk dinlenseydim de yetistiremedim sen devam ettir deseydi böyle olmayacakti eminim. Öyle her gün her hafta her ay düzenli çocuğumu dövmüyorum patladım işte.
 
Çocuğunuz istediginde su verecek bile haliniz yok ama ikisini de bi güzel dövmeye enerjiniz var, makarna çikolatayla besleniyo cocuklar, esiniz yardimci olmaya calisiyor bi yandan da calisiyo, sizde de tani yok bunalmissiniz demisler…Bence siz ne evlilik insanisiniz ne de annelik size göre. Acil biriyle anlasin o baksin çocuklara da sizin elinizde dayak yemesinler her gün.
 
C
Evet enerjim takatim yok. Her gün yemek yapmaya çalışıyorum.yetistiremedigim.yer de annem yakın ona gidiyoruz eşim yardım ediyor etmeye çalışıyor. Ama ben her gün çocuk dövmüyorum ilk defa vurdum çocuklarıma bunun pişmanlığı içindeyim. Sese gürültüye tahammül edemiyorum ama her gün çocuk dövdüğümü nerenizden uydurdunuz ilk defa vurdum ve onun pişmanlıgi vicdan azabı icindeyim..kendi yaşadıklarınında farkındayım doktora gittim ilaç kullanıyorum. Ben değişmek istiyorum ama kurtulmak istiyorum bu halimden. Ama her gün çocuklarimi.dovmedim her gün çocuklarımı dövmüyorum. Anlıyor musunuz.
 
Evet bu konuyu açarken eleştiriye açık olarak yazdım ama yardım edin diye yazdım ne yapabilirim diye yazdım. Herkes bir şeyler yazdı çok iyi oldu bana. Ama konuyu okumadan yorum yapmanızın ne size ne bana faydası va. Her gün çocuk dövmüyorum. Yaptığımın farkındayım ve bunu değiştirmek istiyorum bunun için yazdım. Doktora gittim bugün şimdi dönüyorum. İlacımı düzenli kullanıyorum ekleme yaptı doktorum.
 
Makarna çikolatayla besleniyorlar dememin sebebi hiçbir şey yediremiyorum. Kızım yine az da çeşit yiyor oğlum hiçbir şey yemiyor yediremiyorum. Ben almıyorum ama teyzelerimiz var ergen onlardan yakalıyorlar ya da sabah kahvaltısında onu gördü mü başka bir şey ağzına koymuyor sebze zaten yok yemiyor 3.5 yaşında corba türüyle ne yedirirsem o yemiyor. Makarnadan başka hiçbir şeye ağız açmıyor. Yoksa evde makarna pisirmiyorum her gün. Zaten oglumdan başka yiyende yok makarnayi. Yemek konusunda çok.zorlaniyorum yapıyorum ama yiyen yok.
 
Daha önce psikologa gitmeden önce baktırdım bı sıkıntı yok tiroitlerimde. Fiziksel olarak ne gibi bir şey olabilir başka
kansızlık,vitamın eksikliği, diyabet bunların hepsi sinir yapıyor insan da papatya çayı için gevşemek için sinirlenince yüzünüze soğuk bir su ile yıkayın avucunuza buz alın dikkatınızı dağıtsın çoçuklarda travma olarak kalıyor dayak dövmeyin lütfen !
 
Hastayım diye cocuklari dövmeni kimse anlayamaz, hastaysan tedavi olacaksın. Değilsen de kendini toparlayacaksn. Cocukları dovmek nedir ya, böyle yetistirip topluma salıyorsunuz başkalarının canı da yaniyor hem kendi cocugunuzdan da oluyorsunuz..
 
Sizin dinlendirilmeniz lazım sanki. Anneanne, babaanne, teyze, hala, yakın arkadaş vs yok mu yakınlarınızda birileri bir süre çocukların düzenini sizden alıp, sizi "Git gez" diye bir yerlere yollayacak?
 
Her gün çocuk dövmüyorum ilk defa vurdum yaptığımın yanlış olduğunun farkındayım. Onu düzeltmeye çalışıyorum.
 
Ne olursa olsun, ne yaşarsan yaşa. Çok ağır şeyler de yaşıyor olabilirsin, psikolojik rahatsızlıkların da olabilir.. Ama.. o çocuklar bu dünyaya gelmeyi kendileri seçmedi, bu sizin tercihinizdi. İstemeseydiniz dünyaya getirmezdiniz. Madem bu psikolojiyle çocuk dünyaya getirdiniz, vuramazsınız dövemezsiniz.
Belki bir çoğumuz travmatik ailelerde büyüdük, ama ne diyoruz kendi yaşadıklarımı çocuklarıma yaşatmayacağım. Siz şu anda çocuklarınıza kapanması zor yaralar açıyorsunuz, yapmayın. Gidip tedavi olacaksınız, yapacağınız şey bu. Gerekirse destek isteyeceksiniz ya ailenizden, ya eşinizden, ya da bir uzmandan. İlerde çocuklarım da benim şu an yaşadığım şeyleri yaşamasın istiyorsanız acilen destek alacaksınız. Ne olmuş yani salonun orta yeri kartonlarla oyuncaklarla doluysa? Çocuk değil mi onlar dağıtacaklar elbette.
 
Evet sinirleniyorum bağırıyorum. İlk defa kontrol edemeyince vurdum. Bunların yanlış olduğunun farkındayım, düzeltmek istiyorum. Hem kendim hem çocuklarım için.
 
Sizin dinlendirilmeniz lazım sanki. Anneanne, babaanne, teyze, hala, yakın arkadaş vs yok mu yakınlarınızda birileri bir süre çocukların düzenini sizden alıp, sizi "Git gez" diye bir yerlere yollayacak?
Buna kimse fırsat vermiyor en başta da eşim.. doktora gittim dönüyorum yoldayım metro ile gittim metroya da yürüme mesafem var. İnanır mısınız 100 kere aradı neredesin neredesin. Yürüyorum işte. 2 sağa sola baktım mı 5 dakika vakit kaybı
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…