İlk cocugumdan önce çalıştım 6 senenin üstüne çocuk fikri kafama yattı. 12 senelik evliyim kızım altı yaşında. Çocuklardan sonra hiç çalışmadım. Annem yakın yardımcı oluyor ama bı yere kadar. Ekonomik olarak da bı iki ay öncesine kadar orta yolluydu şu anda eşim bı kaç borç yapmış onu ödüyor. Önceki kadar rahat değiliz ama idare ediyoruz. Çalışmak çok istiyorum bı iki aydır iş bakıyorum olmadı daha.Küçüğü kreşe versen veya birisi baksa, iş bulup çalışma durumun imkanın var mı? Böyle parttime, haftanın 2-3 günü çalışsan. Belki sana iyi gelebilir.
Evde ekonomik sorununuz mu var, böyle gerginsin sürekli?
Bunu düşündükçe beynim zonkluyor resmen. Çocuğum bana bakınca ne düşünüyor diye kendimi yiyorum. Hep kötü hatirlasin istemiyorum. Bı yolu olmalıtedavi olun. bir yolunu bulun. benim de sizinki gibi çocuklarım küçükken onlara bağırmayıp tahammül edebilmek için 1,5 yıl antidepresan kullanmıştım ki depresyonda değildim. sırf onlara kızmamak, bağırmamak için. dövmek söz konusu bile olamaz. ne gerekiyorsa yapın. size de yazık ama çocuklara daha çok yazık. sizi böyle hatırlamalarını ister misiniz.
Namazlarımi hiç kacirmamistim bı iki aya kadar şimdi kılmak bile istemiyorum çünkü hiçbir şey yapmak istemiyorum. Okuyorum aslında evimde çok kitap var ebeveynlik üzerine olsun roman klâsikler vs hep okuyan biriyim. Ama çok tuhaf bı haldeyim ev işleri hak getire temizim ama hiç düzenli değilim olmuyor. Hoş çocuklarda bırakmıyor ama yine de olmuyor. Elim kolum kalkmıyor bazen bazense kız okuldan gelene kadar her şey bitiyor. Anlatabiliyor muyum kendimi .Burdan size olumlu öneri pek gelmez. Dah bir ay olmadı bende o noktadaydım. Artık ölsem gitsem, boşansammı demeler... Eşimle de, kimseyle de aram değildi. Kendime ait bir dkm bilr yoktu. Ev işleri, okul, çocuklar, ödevler, kayınaile sorunları...
4.5 yaş ve 7 yaş kızlarım var. Biri anasınıfına biri 2.sınıfa gidiyor. Anasınıfı kısa süreli saatleri uyuşmuyor. Koşturma halindeyim. Bana kalan zaman yaklaşık 3 saat. Ev işlerini minimum şekilde bölerek yapmaya başladım. Bu arada psikiyatrik ilaç tedavisine başladım. hatice kübra nın bağırmayan anneler kitabını okudum. Ara ara tekrar okumayı düşünüyorum.
İnstagramdan ücretsiz seminerler dinlemeye başladım. Ara ara katılıyorum.
Namaza başladım, sohbet dinliyorum.
Bana ne iyi gelecek, ben kimim, ne olmak istiyorum. Ben sadece anne değilim, eşim, anneyim, ama ben benim, benimde istediğim şeyler var. Kendimi nasıl mutlu edebilirim buna bakıyorum.. Terapiye çok ihtiyacım var ama maddi durumum yok
Çocuklardan önce beni zorlayan bir şey yoktu çalışıyordum geliyordum keyfim varsa işimi yapipp dinleniyordum böyle değildim. Eleştirin tabi ki hepsinin farkindayim AmaBilmek yetmiyor değiştirmek istiyorum bu durumu. Anlatabiliyor muyumYanlış anlamayın ama sormadan edemedim.
Kendimi bildim bileli böyleyim diyorsunuz çok uzun zamandır çocuklar olmadan evvel diye anladim.
Hadi hevesle bir çocuk yapıldı 2. Neden?
Sağlam psikolojimle 1 tane fazla geliyor bazen, 2. Hatta fazlasını yapanlara hayret ediyorum.
Kesinlikle tekte kalmalıyım ben mesela. Insan kendini bilmeli değil mi?
Hipotiroidi, demir eksikliği anemisi, B12 vitamini eksikliği, kronik yorgunluk sendromu, adrenal yetmezlik, kalp hastalıkları, diyabet, fibromiyalji, uyku apnesi... yani bir cok sey olabilir bu bitmeyen yorgunlugun sebebi, ki sonuctada psikoloji bozulur. Bu arada ben besin takviyesiyle sonsuz yorgunlugumu cozdum ve psikolojime de cok iyi geldi enerjik hissetmek size de tavsiye ederim. Sporcu besin takviyelerinin satildigi bir supplementciye giderseniz ve derdinizi anlatirsaniz (tabi doktor kontrolunden sonra sorununuz yok ise) nox gibi bir cok bilesen iceren takviyeler tavsiye ederler. Yani enerjiniz gelirse psikolojinizde aktif yasamla beraber duzelir. Enerjinizi bulmaya calisin, zorda olsa yuruyuse cikin iyi gelir.
umutsuzluğa kapılmayın. düzelir elbet. onlara kızacağınız zaman büyüyüp yetişkin olduklarını hayal edin. yetişkin evlatlarımızı nasıl dövemezsek bize şu an gücü yetmeyen masumları da dövüp hırpalama hakkımız yok. çok bunalmışsınız. ortam değiştirip ilaç tedavisi alırsanız ciddi anlamda düzelirsiniz. çocuklarınızın da bol bol gönlünü alın, sarılın. sonsuz sevginizi hep hissettirin.Çocuklardan önce beni zorlayan bir şey yoktu çalışıyordum geliyordum keyfim varsa işimi yapipp dinleniyordum böyle değildim. Eleştirin tabi ki hepsinin farkindayim AmaBilmek yetmiyor değiştirmek istiyorum bu durumu. Anlatabiliyor muyum
Şu yazdiklariniza bakınca, bir problem olduğu kesin.Merhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.
Çocuklardan önce beni zorlayan bir şey yoktu çalışıyordum geliyordum keyfim varsa işimi yapipp dinleniyordum böyle değildim. Eleştirin tabi ki hepsinin farkindayim AmaBilmek yetmiyor değiştirmek istiyorum bu durumu. Anlatabiliyor muyum
34 yaşındayım bı sıkıntı yaşamıyorum şu anda bilemedim.kaç yaşınızdasınız
erken menopoz mu geliyor yoksa
bir kadın doğum doktoruna da görünün
Size destek verecek anne baba kardeş vs yok mu ? Siz herşeyin farkındasınız ve yaptıklarınizi bilinçli yapmadiginizi dusunuyorumMerhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.
Misol - 50 mg lik ilaç verdi. Devlete Erenköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesine gidiyorum. Yarın sabaha randevum var. Tani olarak da hafif depresyon dedi. Çok anlattım çok ağladım doktorun odasında cocuklardan bunalmissin dedi. Bu ilacı yazdı. Yeterli gelmiyor hissediyorum.Şu yazdiklariniza bakınca, bir problem olduğu kesin.
Doktorunuzu değiştirmeyi düşündünüz mü?
Teşhis konulmuştur, teşhis konulmadan ilaç baslanmaz, kaldı ki sizin şikayetleriniz öyle aman oyle bunalmışsin denilenilecek gibi görünmüyor
Var annem babam kardeşlerim. Her şeye yardımcılar. Eşim isteyse babam okula götürüp alıyor ben müsait değilsem annem yemek yapar gelin yiyin der. Kardeşlerim dersine yardımcı ama çocuklar bana muhtaç..Size destek verecek anne baba kardeş vs yok mu ? Siz herşeyin farkındasınız ve yaptıklarınizi bilinçli yapmadiginizi dusunuyorum
Tavsiye ettigim seyi de mutlaka yapin bence. Hatta size kendi kullandigim seyi de tavsiye edebilirim. Etkisini aninda hissedeceginiz bir sey ve hicbir zarari yok cunku zaten vucudumuzda olan seylerden olusuyor. Yani dusundugunuz gibi degil gercekten 10 dakika icinde enerji bombasi oluyor insan. Spordan once iciyor esim zaten genelde. Bende sabahlari hayata dönmek icin iciyorum. Sadece sigara kullaniyorsaniz sigara icemezsiniz bu takviyeyi kullandiginizda o kadar. Doktor kontrollerinizde hicbir sorununuz cikmazsa mutlaka deneyin. Her sey yoluna girer merak etmeyin. Donem donem oluyor insanlarin dalgalanmalari.D vit B12 magnezyum vs kullandım aslında çok da iyi gelmişti bı dönem..aslında bunlara devam edip dediğini gibi tekrardan bı kontrolden geçmem gerekiyor galiba.
Teşekkür ederim.
Daha önce aldığınız tanı depresyon muydu? Çocuklara karşı öfke patlaması yaşamanız normal değil, çocukların ödü kopmuştur küçücük kalpleri nasıl kırılmıştır. Sizden bedenen güçsüz size muhtaç canlılara psikolojim bozuk bahanesine sığınarak şiddet gösteremezsiniz. Bunu öne sürecek tanılı bi hastalığınız yok zaten olsa (bunlar ağır tanılar) çocuk bakamayacak yetişkin kategorisine girersiniz.34 yaşındayım bı sıkıntı yaşamıyorum şu anda bilemedim.
Vallahi yardımcılar altta yazdım. Babam kızımı okula getir götür de yardım ediyor müsait değilsem. Annem yemek yapar çağırır. Kardeşlerim derslerine yardım ediyor bazen benimle yapmak istemiyor veya uzun uzun uğraştıysam ortam degistirip ya da anneme sürpriz yapalım teyze seninle yapayım annem görsün fln der. Ama sıkıntı bende vallahi çocuklarıma çok üzülüyorum. Kıyamıyorum bakıyorum suratına öyle çocuğumun.Evet anlatabiliyorsunuz.
Olan çocukların sağlığını düşünmekten öte yapacak bir şey yok şuan zaten.
Yerinizde olsam acilinden bir işe girerim parası az çok demeden. 24 saat ev çocuk zor gelmiş olmalı.
Yakinlarinizdan açık açık yardım isteyin.
Çocukları bir iki saat parka çıkarmak oynatmak gibi destek olabilirler.
Farkındayım farkındayım çok üzgünüm. Yavrumun yüzüne bakıyorum acaba bana bakarken yüz tipi değişiyor mu diye. Beni seviyor mu diye anlamaya çalışıyorum. İlaç kullanıyorum ama yeterli gelmiyor hissediyorum. Yarın randevum var.Size yardımcı olan bir aile büyüğü yok mu? Gerçekten çok üzüldüm hem size hem de çocuklara.. ya da eve yardımcı bir abla alsanız? Çocuklara ciddi anlamda zarar veriyorsunuz çünkü.. ben de böyle bir annenin evladıyim. Sizi kesinlikle kınamak istemiyorum ama buna bir çözüm bulmanız şart. Sizin aglamaniz, pişman olmanız da çözüm degil. Çünkü bu önlemi almazsanız yine aynı şeyi yapacaksınız.