Kandırıldım mı

Ben olsam numaramı değiştirirdim ve bir daha yüzlerine bile bakmazdım. Nefret ediyorum evlatları arasında ayrım yapan ailelerden. Siz kendi ailenizi kurmuşsunuz artık, kendi ayaklarınız üzerinde de duruyorsunuz. Bırakın ne halleri varsa görsünler, görüşmeyin bir daha. Onlardan haber aldıkça bile terapide başa döneceksiniz, iyileşemeyeceksiniz. Öldüler sayıp hayatınıza devam edin.
 
MissCherryBlossom .!.:
Ablacim madem kapi! gibi ogullari var baksin anasina babasina, ararlarsa ac boylece soyle hatta o dandik kardesine de ac soyle boylece. Ararlarsa da acma, acarsan da ac oglundan iste ben uzaktayim de.
Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:
Açma o zaman aradiklarında, 3000km uzaktan ne yapabilirsin ki... haftaiçi iş saatinde ararlarsa açma mesela akşam msj atar işim vardı dersin. Neden seni arıyorlar, saçma yani🙄
Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:
Peşinen söyleseydin benden kuruş çalışmaz çocuklatımın rızkinı yediremem diye🤐🤐🤐
Genişletmek için tıkla...
Siz özel okulda çocuk okutuyorsunuz para sorununuz yoktur dedim.
 
Nolivesmatter .!.:
Ben olsam numaramı değiştirirdim ve bir daha yüzlerine bile bakmazdım. Nefret ediyorum evlatları arasında ayrım yapan ailelerden. Siz kendi ailenizi kurmuşsunuz artık, kendi ayaklarınız üzerinde de duruyorsunuz. Bırakın ne halleri varsa görsünler, görüşmeyin bir daha. Onlardan haber aldıkça bile terapide başa döneceksiniz, iyileşemeyeceksiniz. Öldüler sayıp hayatınıza devam edin.
Genişletmek için tıkla...
Çok kötü hissediyorum bugün. Özellikle kendime kızgınlığım geçmiyor. Hissizleştim onlara, hareketleri ve ucuz fırsatçılıkları sinirimi bozuyor. Telefonlarını açmıyorum zaten çoğu zaman müsait olmuyorum. Unutmak hayatıma yoklarmış gibi devam etmek çok istiyorum.
 
-Rosa- .!.:
Aslında para vermemeniz bile büyük bir adım.
Annenizin oğluna para yetiştirebilip de kemoterapisine para yüzünden gitmemesi ise şaşırtıcı. Yani kuaför masrafı değil bu kemoterapi, hayatı söz konusuyken bu kadar umursamaz olması şaşırtıcı. Bu kadar mı önemli oğlu, kendi canından bile mi?
Genişletmek için tıkla...
Evet artık vermiyorum. Babam kemoterapi görmeli ama iyi hissediyorum diye gitmiyor. Ameliyat oldu yemek borusunun bir kısmı alındı. Kontrol kemosu olmalı para ödememek için gitmiyor. O gitmiyor ama annem ve kardeşimde bekliyorlar. 6-7 ay yemek yerken yutkunamamış yine de doktora gitmemiş, onlarda ısrar edip götürmemiş. Bana söyledi hemen hesabına para gönderdim gidip muayene olup öğrendi. Tedavisini yaptırdık. 3.evreden kurtuldu. Oğlu 6 ay gelip uğramadı. Ameliyatına bile gelmedi. Ameliyat günü flörtüyle otel de story atmış. Bunu bile kafa dağıtmak için çay içmiş diye açıkladılar. Yine oğulları en iyisi. Neyse çok uzattım sonuç olarak oğulları hayatlarında bile kıymetli.
 
phalanx .!.:
Çok kötü hissediyorum bugün. Özellikle kendime kızgınlığım geçmiyor. Hissizleştim onlara, hareketleri ve ucuz fırsatçılıkları sinirimi bozuyor. Telefonlarını açmıyorum zaten çoğu zaman müsait olmuyorum. Unutmak hayatıma yoklarmış gibi devam etmek çok istiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Ailelerin çoğu evlatlarının elleri para görmeye başlayınca şimdi o bize destek olsun derler. Zamanında okuttuk şimdi bize faydası olsun derler..

Siz, ailenizden neden nefret ediyorsunuz. Hiç mi sizi sevmediler? Sizin mesleğiniz, alanınız ne?
 
ulasimiz .!.:
Ailelerin çoğu evlatlarının elleri para görmeye başlayınca şimdi o bize destek olsun derler. Zamanında okuttuk şimdi bize faydası olsun derler..

Siz, ailenizden neden nefret ediyorsunuz. Hiç mi sizi sevmediler? Sizin mesleğiniz, alanınız ne?
Genişletmek için tıkla...

Sonunda anlatabiliyorum

Nerden başlayacağımı bilemiyorum uzun süredir düşünüyordum ama sonunda cesaretimi topladım. Artık soyut olarak benle olan durum vücut bulacak. Konu uzun ve zor kafam karışık. Idrak yollarının konusu bana cesaret verdi sanırım. Bu 30 yılın birikimidir. Sizin fikrinizi merak ediyorum. Yazı uzun...
www.kadinlarkulubu.com www.kadinlarkulubu.com
Eski konumda detaylı yazdım.
 
Tebrik ediyorum sizi yine de güzel bir aile kurmuşsunuz eşiniz size destek oluyor. Yalnız olsaydınız daha çok zorlanırdınız. Burada okuyoruz sizin gibi aileden sevgi görmeyip yanlarından ayrılamayan çok insan var. Kiminin maddi gücü yok kiminin cesareti. Yurt dışında olsam ben bunları düşünmezdim sanırım. Bırakın ailenizle yaşadığınız sıkıntılar orada kalsın deşerek kendinizi yıpratırsınız sadece. Neden diye sorgulamayın çünkü cevap bulamazsınız kaldı ki siz elinizden geleni yapmış çabalamışsınız. Onlar anne baba olmayı becerememişken size ne verebilirler ve ne söyleyebilirler ki?
Kendinizi üzdüğünüze değmez ama engel olamadığımız duygularımız var tabi insan kırılıyor evet.
 
onlar sizi kullanmış olarak görebilir siz bu konudan ötürü kendinize yakınmayın yani buna izin verdim ya da keşke yapmasaydım demenize gerek yok siz her olması gereken gibi anneniz ve babanıza karşı vicdani görevinizi yapmışsınız bu gurur duyulacak bir şey malesef bazen hayatta bazı insanlar buna sahip olamıyor ve bunun özellikle anneniz ve babanız olması sizi daha da yaralıyor. İnsanlara ne zaman tepki gösterirseniz dur derseniz o zaman korkarlar ve kıymete binersiniz .
 
phalanx .!.:
Merhaba kendime çok kızgınım. Beni kullanmalarına izin verdim. Hala da manipülasyona devam ediyorlar. Anne ve babamla aramda bir duygu yok onları özlemiyorum. Bana dokunduklarında rahatsız hissediyordum ve bunun için yıllarca kendimi suçladım. Neden sevemediğimi sorguladım. Zaten onlardan uzak yaşıyordum hatta son 5-6 yıldır başka ülke de yaşıyorum. Aslında terapi alıp bu durumu aşmıştım. Babamın kanser olmasıyla ve beni arayıp duygu sömürüsü yapmasıyla yardım ettim. Senin için hiçbir şey yapamadım yine de sen çok iyi evlat oldun vs diyordu. Yazın Türkiye ye dönüp başka ildeki evime getirttim ve tedavi sürecinde yardımcı oldum. Tedavisini de ödedim. Maddi sorunumuz yok ama herşeyi bize ödetme çabaları beni rahatsız etmeye başladı ve kardeşime bu dönemde yaptıkları harcamaları gördüm sonradan. Ben kredi kartı borcunu kapatıyorum onlar kardeşime tablet alınıyor. Bu arada kardeşimle aramda 1 yaş var ve 35 yaşında kocaman adam. Zaten kanser olduğunu da ben muayene parasını ben gönderdikten sonra gidince öğrendi. Bu arada para sıkıntıları yok. Sanırım cimrilermiş ben 35 yılda anladım salak gibi. Eşimi zaten ilk günden sevmediler sadece onu kullanmışlar. Torunlarını, bu hastalığa kadar gelip görme zahmetinde bulunmazlardı. Biletlerini alıp evde ağırlayıp gönderirdim.
Ağlamamaya çalışarak yazıyorum herşey kafamda çorba gibi. Bir anda herşeyi görmeye başladım gerçekten bu kadar salak mıydım bunca zaman. Bu kadar sevilmeyecek bir çocuk muydum? Gerçekten hiç sevilmemişim. Çocukluğumdan güzel bir anı hatırlayamıyorum. Aslında çok az anı hatırlıyorum onlarda pek güzel değil.
Beni evden kovup kaçtı dediler sonra evden para çaldığımı iddia ettiler. Sonra parayı bulduk yok şaka yaptık vs gibi açıklama yaptılar. Çünkü karşılarındaki mal herseye inanır nasılsa kim takar phalanxı. Sıkıntılı hamileliklerimde yanımda olmadılar. Evime gelip oturmadılar. Birşeye ihtiyacım var mı sormadılar. Ve ben hiç beklemedim hiç talep etmedim. Neden ailemden bunları beklemedim bilmiyorum.
Garip bir an onlardan nefret etmeme sebep oldu. 35 yaşındaki oğullarını özel üniversiteye yazdırdılar. Beni de sadece ameliyat parası için aradılar. İtalya’ya geri döndüm ve çocuklar ilkokul1 ve ortaokul 1 e başladı bu sene. Arayıp sormadılar. Nasıllar merak bile etmediler. Babam beni 1 kere aradı o da anneme işitme cihazı almam içindi. Ben yıllarca babamı çok masum ve iyi zannettim. Oysa sadece beni kullanıyormuş. Hiç benimle ilgilenmemiş. İyi babalığı sizi dövmedim liseye gönderdim olarak açıklıyor.
Eşim tabi ki kızgın onlara . Kötü birşey için veya bişey lazım olunca değil kızınızı merak ettiğiniz için arayın. Ama sizden anne baba olmaz torunları da göremeyeceksiniz artık dedi. Zaten aramazlardı ama bu laftan sonra sürekli aramaya başladılar. Torunları özledik biz size ne yaptık vs diye. Şimdi duygusal manipülasyon yapıyorlar. Bıktım artık gerçekten. Yıllarca uzak durdum ararlarsa konuştum yoksa iletişim kurmadım. Kendimi kandırmışım meğerse uzaktan da kullandırtmışım. Neden sevemediler keşke bilseydim. Neden bu kadar kör oldum. Neden anlamam zaman aldı. Kendime sinirim geçmiyor. Ben üniversite de öğretim görevlisiyim. Noroscienza alanında doktora yapıyorum. Çok sosyal biriyimdir. Arkadaşlarım çok sever, çevremde insanlar gelip benden akıl alır. Ama kendime faydam yokmuş meğerse. Artık seslerini bile duymak istemiyorum. Eşim çok destek oluyor ama ona karşı da utanıyorum. Onun ailesi gerçekten çok iyi çünkü.
Kemoterapi radyoterapi ve ameliyat bitti. Şimdi kontrol kemoterapisi olmalı ama iyiyim diye doktora gitmiyor şaka gibi. Çünkü salak phalanx ödemiyor artık.
Neyse özetle ne anne ne de baba kutsal. Hayatımın içinden geçtiler her fırsatta. Artık sınırları çizdim ama kendime kızgınlığım kaç terapi sonrası geçer bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
İçinizdekileri arayın söyleyin sayın edin rahatlayın sonra da engelleyin geçin
 
Yaptiklarini kisisel algilamayin, size bir kasit gibi dusunmeyin. Sadece boyleler iste. Dusunemiyorlar, göremiyorlar. Kapasiteleri bu kadar. Boyle durumlarda duygularin karmasasindan uzaklasip olaylara biraz daha yabanci perspektifinden bakmali diye dusunuyorum. Durumla, yasananlarla barisin ve kabullenin, pek ciddiye almayin. Insanlar yaptiklarina gore muamele ve yer edinir hayatlarimizda. Herhangi hatirsiz ve hayirsiz bir arkadas nasildir? Iste aksi icin cabalamayan kim olursa olsun hayatimizdaki yeri bu kadar olmali diyr dusunuyorum. Kan bagi o kadar onemli bir sey degil. Siz yine vicdani rahatlik icin iliskinizi istediginiz gibi surdurebilirsiniz tabi gayet normal boyleside ama iyi kotu hicbir seyede fazla anlam yuklemeye gerek yok dedigim gibi kapasiteleri ortada. Sorun sizde degil. Kim bilir hangi zincirleme olaylar boyle duyarsiz yapti onlari. Elbette evlat soz konusu olunca bahane degil hicbir sey ama dedigim gibi işte kapasite meselesi bu isler.
 
phalanx .!.:
Merhaba kendime çok kızgınım. Beni kullanmalarına izin verdim. Hala da manipülasyona devam ediyorlar. Anne ve babamla aramda bir duygu yok onları özlemiyorum. Bana dokunduklarında rahatsız hissediyordum ve bunun için yıllarca kendimi suçladım. Neden sevemediğimi sorguladım. Zaten onlardan uzak yaşıyordum hatta son 5-6 yıldır başka ülke de yaşıyorum. Aslında terapi alıp bu durumu aşmıştım. Babamın kanser olmasıyla ve beni arayıp duygu sömürüsü yapmasıyla yardım ettim. Senin için hiçbir şey yapamadım yine de sen çok iyi evlat oldun vs diyordu. Yazın Türkiye ye dönüp başka ildeki evime getirttim ve tedavi sürecinde yardımcı oldum. Tedavisini de ödedim. Maddi sorunumuz yok ama herşeyi bize ödetme çabaları beni rahatsız etmeye başladı ve kardeşime bu dönemde yaptıkları harcamaları gördüm sonradan. Ben kredi kartı borcunu kapatıyorum onlar kardeşime tablet alınıyor. Bu arada kardeşimle aramda 1 yaş var ve 35 yaşında kocaman adam. Zaten kanser olduğunu da ben muayene parasını ben gönderdikten sonra gidince öğrendi. Bu arada para sıkıntıları yok. Sanırım cimrilermiş ben 35 yılda anladım salak gibi. Eşimi zaten ilk günden sevmediler sadece onu kullanmışlar. Torunlarını, bu hastalığa kadar gelip görme zahmetinde bulunmazlardı. Biletlerini alıp evde ağırlayıp gönderirdim.
Ağlamamaya çalışarak yazıyorum herşey kafamda çorba gibi. Bir anda herşeyi görmeye başladım gerçekten bu kadar salak mıydım bunca zaman. Bu kadar sevilmeyecek bir çocuk muydum? Gerçekten hiç sevilmemişim. Çocukluğumdan güzel bir anı hatırlayamıyorum. Aslında çok az anı hatırlıyorum onlarda pek güzel değil.
Beni evden kovup kaçtı dediler sonra evden para çaldığımı iddia ettiler. Sonra parayı bulduk yok şaka yaptık vs gibi açıklama yaptılar. Çünkü karşılarındaki mal herseye inanır nasılsa kim takar phalanxı. Sıkıntılı hamileliklerimde yanımda olmadılar. Evime gelip oturmadılar. Birşeye ihtiyacım var mı sormadılar. Ve ben hiç beklemedim hiç talep etmedim. Neden ailemden bunları beklemedim bilmiyorum.
Garip bir an onlardan nefret etmeme sebep oldu. 35 yaşındaki oğullarını özel üniversiteye yazdırdılar. Beni de sadece ameliyat parası için aradılar. İtalya’ya geri döndüm ve çocuklar ilkokul1 ve ortaokul 1 e başladı bu sene. Arayıp sormadılar. Nasıllar merak bile etmediler. Babam beni 1 kere aradı o da anneme işitme cihazı almam içindi. Ben yıllarca babamı çok masum ve iyi zannettim. Oysa sadece beni kullanıyormuş. Hiç benimle ilgilenmemiş. İyi babalığı sizi dövmedim liseye gönderdim olarak açıklıyor.
Eşim tabi ki kızgın onlara . Kötü birşey için veya bişey lazım olunca değil kızınızı merak ettiğiniz için arayın. Ama sizden anne baba olmaz torunları da göremeyeceksiniz artık dedi. Zaten aramazlardı ama bu laftan sonra sürekli aramaya başladılar. Torunları özledik biz size ne yaptık vs diye. Şimdi duygusal manipülasyon yapıyorlar. Bıktım artık gerçekten. Yıllarca uzak durdum ararlarsa konuştum yoksa iletişim kurmadım. Kendimi kandırmışım meğerse uzaktan da kullandırtmışım. Neden sevemediler keşke bilseydim. Neden bu kadar kör oldum. Neden anlamam zaman aldı. Kendime sinirim geçmiyor. Ben üniversite de öğretim görevlisiyim. Noroscienza alanında doktora yapıyorum. Çok sosyal biriyimdir. Arkadaşlarım çok sever, çevremde insanlar gelip benden akıl alır. Ama kendime faydam yokmuş meğerse. Artık seslerini bile duymak istemiyorum. Eşim çok destek oluyor ama ona karşı da utanıyorum. Onun ailesi gerçekten çok iyi çünkü.
Kemoterapi radyoterapi ve ameliyat bitti. Şimdi kontrol kemoterapisi olmalı ama iyiyim diye doktora gitmiyor şaka gibi. Çünkü salak phalanx ödemiyor artık.
Neyse özetle ne anne ne de baba kutsal. Hayatımın içinden geçtiler her fırsatta. Artık sınırları çizdim aa kendime kızgınlığım kaç terapi sonrası geçer bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Size önceki konularınızda, ailenizi artık önemsemeyin. Evinizi açmayın. Yurtdışına gidin gelmeyin demiştik.
 
phalanx .!.:
Merhaba kendime çok kızgınım. Beni kullanmalarına izin verdim. Hala da manipülasyona devam ediyorlar. Anne ve babamla aramda bir duygu yok onları özlemiyorum. Bana dokunduklarında rahatsız hissediyordum ve bunun için yıllarca kendimi suçladım. Neden sevemediğimi sorguladım. Zaten onlardan uzak yaşıyordum hatta son 5-6 yıldır başka ülke de yaşıyorum. Aslında terapi alıp bu durumu aşmıştım. Babamın kanser olmasıyla ve beni arayıp duygu sömürüsü yapmasıyla yardım ettim. Senin için hiçbir şey yapamadım yine de sen çok iyi evlat oldun vs diyordu. Yazın Türkiye ye dönüp başka ildeki evime getirttim ve tedavi sürecinde yardımcı oldum. Tedavisini de ödedim. Maddi sorunumuz yok ama herşeyi bize ödetme çabaları beni rahatsız etmeye başladı ve kardeşime bu dönemde yaptıkları harcamaları gördüm sonradan. Ben kredi kartı borcunu kapatıyorum onlar kardeşime tablet alınıyor. Bu arada kardeşimle aramda 1 yaş var ve 35 yaşında kocaman adam. Zaten kanser olduğunu da ben muayene parasını ben gönderdikten sonra gidince öğrendi. Bu arada para sıkıntıları yok. Sanırım cimrilermiş ben 35 yılda anladım salak gibi. Eşimi zaten ilk günden sevmediler sadece onu kullanmışlar. Torunlarını, bu hastalığa kadar gelip görme zahmetinde bulunmazlardı. Biletlerini alıp evde ağırlayıp gönderirdim.
Ağlamamaya çalışarak yazıyorum herşey kafamda çorba gibi. Bir anda herşeyi görmeye başladım gerçekten bu kadar salak mıydım bunca zaman. Bu kadar sevilmeyecek bir çocuk muydum? Gerçekten hiç sevilmemişim. Çocukluğumdan güzel bir anı hatırlayamıyorum. Aslında çok az anı hatırlıyorum onlarda pek güzel değil.
Beni evden kovup kaçtı dediler sonra evden para çaldığımı iddia ettiler. Sonra parayı bulduk yok şaka yaptık vs gibi açıklama yaptılar. Çünkü karşılarındaki mal herseye inanır nasılsa kim takar phalanxı. Sıkıntılı hamileliklerimde yanımda olmadılar. Evime gelip oturmadılar. Birşeye ihtiyacım var mı sormadılar. Ve ben hiç beklemedim hiç talep etmedim. Neden ailemden bunları beklemedim bilmiyorum.
Garip bir an onlardan nefret etmeme sebep oldu. 35 yaşındaki oğullarını özel üniversiteye yazdırdılar. Beni de sadece ameliyat parası için aradılar. İtalya’ya geri döndüm ve çocuklar ilkokul1 ve ortaokul 1 e başladı bu sene. Arayıp sormadılar. Nasıllar merak bile etmediler. Babam beni 1 kere aradı o da anneme işitme cihazı almam içindi. Ben yıllarca babamı çok masum ve iyi zannettim. Oysa sadece beni kullanıyormuş. Hiç benimle ilgilenmemiş. İyi babalığı sizi dövmedim liseye gönderdim olarak açıklıyor.
Eşim tabi ki kızgın onlara . Kötü birşey için veya bişey lazım olunca değil kızınızı merak ettiğiniz için arayın. Ama sizden anne baba olmaz torunları da göremeyeceksiniz artık dedi. Zaten aramazlardı ama bu laftan sonra sürekli aramaya başladılar. Torunları özledik biz size ne yaptık vs diye. Şimdi duygusal manipülasyon yapıyorlar. Bıktım artık gerçekten. Yıllarca uzak durdum ararlarsa konuştum yoksa iletişim kurmadım. Kendimi kandırmışım meğerse uzaktan da kullandırtmışım. Neden sevemediler keşke bilseydim. Neden bu kadar kör oldum. Neden anlamam zaman aldı. Kendime sinirim geçmiyor. Ben üniversite de öğretim görevlisiyim. Noroscienza alanında doktora yapıyorum. Çok sosyal biriyimdir. Arkadaşlarım çok sever, çevremde insanlar gelip benden akıl alır. Ama kendime faydam yokmuş meğerse. Artık seslerini bile duymak istemiyorum. Eşim çok destek oluyor ama ona karşı da utanıyorum. Onun ailesi gerçekten çok iyi çünkü.
Kemoterapi radyoterapi ve ameliyat bitti. Şimdi kontrol kemoterapisi olmalı ama iyiyim diye doktora gitmiyor şaka gibi. Çünkü salak phalanx ödemiyor artık.
Neyse özetle ne anne ne de baba kutsal. Hayatımın içinden geçtiler her fırsatta. Artık sınırları çizdim ama kendime kızgınlığım kaç terapi sonrası geçer bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Yalniz degilsiniz. Benimde benzer bir ailem var. Ayni duygulardayim. Benimde gozum 44 yasinda anca acildi. Buda bizim sinavimiz. Uzulmeyin, degmez.
 
Aman ben yazsam roman olur.
Durup durup yaptıkları bi şey geliyor aklıma.
Hayatımın içine ettiler.

Görüşmüyorum ama ruhumda düzelmiyor.
Bazen çok iyi bazen de hüngür zangır ağlarken buluyorum kendimi.

Görüşme hayatına bak…
 
Chickennova .!.:
Aman ben yazsam roman olur.
Durup durup yaptıkları bi şey geliyor aklıma.
Hayatımın içine ettiler.

Görüşmüyorum ama ruhumda düzelmiyor.
Bazen çok iyi bazen de hüngür zangır ağlarken buluyorum kendimi.

Görüşme hayatına bak…
Genişletmek için tıkla...
o kadar güzel özetlemişsin ki. Aynen böyle oluyor.
Arkadaşlarımın annesi babasını görüyorum gerçekten çok farklı samimi içten sonra dönüp kendi anne babama bakıyorum. En kötüsü bu sanırım var desen yok, yok desen var.
 
phalanx .!.:
Merhaba kendime çok kızgınım. Beni kullanmalarına izin verdim. Hala da manipülasyona devam ediyorlar. Anne ve babamla aramda bir duygu yok onları özlemiyorum. Bana dokunduklarında rahatsız hissediyordum ve bunun için yıllarca kendimi suçladım. Neden sevemediğimi sorguladım. Zaten onlardan uzak yaşıyordum hatta son 5-6 yıldır başka ülke de yaşıyorum. Aslında terapi alıp bu durumu aşmıştım. Babamın kanser olmasıyla ve beni arayıp duygu sömürüsü yapmasıyla yardım ettim. Senin için hiçbir şey yapamadım yine de sen çok iyi evlat oldun vs diyordu. Yazın Türkiye ye dönüp başka ildeki evime getirttim ve tedavi sürecinde yardımcı oldum. Tedavisini de ödedim. Maddi sorunumuz yok ama herşeyi bize ödetme çabaları beni rahatsız etmeye başladı ve kardeşime bu dönemde yaptıkları harcamaları gördüm sonradan. Ben kredi kartı borcunu kapatıyorum onlar kardeşime tablet alınıyor. Bu arada kardeşimle aramda 1 yaş var ve 35 yaşında kocaman adam. Zaten kanser olduğunu da ben muayene parasını ben gönderdikten sonra gidince öğrendi. Bu arada para sıkıntıları yok. Sanırım cimrilermiş ben 35 yılda anladım salak gibi. Eşimi zaten ilk günden sevmediler sadece onu kullanmışlar. Torunlarını, bu hastalığa kadar gelip görme zahmetinde bulunmazlardı. Biletlerini alıp evde ağırlayıp gönderirdim.
Ağlamamaya çalışarak yazıyorum herşey kafamda çorba gibi. Bir anda herşeyi görmeye başladım gerçekten bu kadar salak mıydım bunca zaman. Bu kadar sevilmeyecek bir çocuk muydum? Gerçekten hiç sevilmemişim. Çocukluğumdan güzel bir anı hatırlayamıyorum. Aslında çok az anı hatırlıyorum onlarda pek güzel değil.
Beni evden kovup kaçtı dediler sonra evden para çaldığımı iddia ettiler. Sonra parayı bulduk yok şaka yaptık vs gibi açıklama yaptılar. Çünkü karşılarındaki mal herseye inanır nasılsa kim takar phalanxı. Sıkıntılı hamileliklerimde yanımda olmadılar. Evime gelip oturmadılar. Birşeye ihtiyacım var mı sormadılar. Ve ben hiç beklemedim hiç talep etmedim. Neden ailemden bunları beklemedim bilmiyorum.
Garip bir an onlardan nefret etmeme sebep oldu. 35 yaşındaki oğullarını özel üniversiteye yazdırdılar. Beni de sadece ameliyat parası için aradılar. İtalya’ya geri döndüm ve çocuklar ilkokul1 ve ortaokul 1 e başladı bu sene. Arayıp sormadılar. Nasıllar merak bile etmediler. Babam beni 1 kere aradı o da anneme işitme cihazı almam içindi. Ben yıllarca babamı çok masum ve iyi zannettim. Oysa sadece beni kullanıyormuş. Hiç benimle ilgilenmemiş. İyi babalığı sizi dövmedim liseye gönderdim olarak açıklıyor.
Eşim tabi ki kızgın onlara . Kötü birşey için veya bişey lazım olunca değil kızınızı merak ettiğiniz için arayın. Ama sizden anne baba olmaz torunları da göremeyeceksiniz artık dedi. Zaten aramazlardı ama bu laftan sonra sürekli aramaya başladılar. Torunları özledik biz size ne yaptık vs diye. Şimdi duygusal manipülasyon yapıyorlar. Bıktım artık gerçekten. Yıllarca uzak durdum ararlarsa konuştum yoksa iletişim kurmadım. Kendimi kandırmışım meğerse uzaktan da kullandırtmışım. Neden sevemediler keşke bilseydim. Neden bu kadar kör oldum. Neden anlamam zaman aldı. Kendime sinirim geçmiyor. Ben üniversite de öğretim görevlisiyim. Noroscienza alanında doktora yapıyorum. Çok sosyal biriyimdir. Arkadaşlarım çok sever, çevremde insanlar gelip benden akıl alır. Ama kendime faydam yokmuş meğerse. Artık seslerini bile duymak istemiyorum. Eşim çok destek oluyor ama ona karşı da utanıyorum. Onun ailesi gerçekten çok iyi çünkü.
Kemoterapi radyoterapi ve ameliyat bitti. Şimdi kontrol kemoterapisi olmalı ama iyiyim diye doktora gitmiyor şaka gibi. Çünkü salak phalanx ödemiyor artık.
Neyse özetle ne anne ne de baba kutsal. Hayatımın içinden geçtiler her fırsatta. Artık sınırları çizdim ama kendime kızgınlığım kaç terapi sonrası geçer bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Her şeye rağmen ke dinizi güzel yetiştirmişsiniz çok güçlüsünüz.Malesef aile yönünde imtihan olmuşsunuz.Eşinize çocuklarınıza odaklanın siz evlatlık görevini yapmışsınız zaten
 
Gerçekten çok üzücü. Kendi hayatınızda eşiniz ve çocuğunuz ile mutlu iseniz onlarla bağlantıyı kesmeniz sizin sağlığınız için gerekli. Yazık günah sizin de canınız var. Üzülüyorsunuz.
 
phalanx .!.:
Merhaba kendime çok kızgınım. Beni kullanmalarına izin verdim. Hala da manipülasyona devam ediyorlar. Anne ve babamla aramda bir duygu yok onları özlemiyorum. Bana dokunduklarında rahatsız hissediyordum ve bunun için yıllarca kendimi suçladım. Neden sevemediğimi sorguladım. Zaten onlardan uzak yaşıyordum hatta son 5-6 yıldır başka ülke de yaşıyorum. Aslında terapi alıp bu durumu aşmıştım. Babamın kanser olmasıyla ve beni arayıp duygu sömürüsü yapmasıyla yardım ettim. Senin için hiçbir şey yapamadım yine de sen çok iyi evlat oldun vs diyordu. Yazın Türkiye ye dönüp başka ildeki evime getirttim ve tedavi sürecinde yardımcı oldum. Tedavisini de ödedim. Maddi sorunumuz yok ama herşeyi bize ödetme çabaları beni rahatsız etmeye başladı ve kardeşime bu dönemde yaptıkları harcamaları gördüm sonradan. Ben kredi kartı borcunu kapatıyorum onlar kardeşime tablet alınıyor. Bu arada kardeşimle aramda 1 yaş var ve 35 yaşında kocaman adam. Zaten kanser olduğunu da ben muayene parasını ben gönderdikten sonra gidince öğrendi. Bu arada para sıkıntıları yok. Sanırım cimrilermiş ben 35 yılda anladım salak gibi. Eşimi zaten ilk günden sevmediler sadece onu kullanmışlar. Torunlarını, bu hastalığa kadar gelip görme zahmetinde bulunmazlardı. Biletlerini alıp evde ağırlayıp gönderirdim.
Ağlamamaya çalışarak yazıyorum herşey kafamda çorba gibi. Bir anda herşeyi görmeye başladım gerçekten bu kadar salak mıydım bunca zaman. Bu kadar sevilmeyecek bir çocuk muydum? Gerçekten hiç sevilmemişim. Çocukluğumdan güzel bir anı hatırlayamıyorum. Aslında çok az anı hatırlıyorum onlarda pek güzel değil.
Beni evden kovup kaçtı dediler sonra evden para çaldığımı iddia ettiler. Sonra parayı bulduk yok şaka yaptık vs gibi açıklama yaptılar. Çünkü karşılarındaki mal herseye inanır nasılsa kim takar phalanxı. Sıkıntılı hamileliklerimde yanımda olmadılar. Evime gelip oturmadılar. Birşeye ihtiyacım var mı sormadılar. Ve ben hiç beklemedim hiç talep etmedim. Neden ailemden bunları beklemedim bilmiyorum.
Garip bir an onlardan nefret etmeme sebep oldu. 35 yaşındaki oğullarını özel üniversiteye yazdırdılar. Beni de sadece ameliyat parası için aradılar. İtalya’ya geri döndüm ve çocuklar ilkokul1 ve ortaokul 1 e başladı bu sene. Arayıp sormadılar. Nasıllar merak bile etmediler. Babam beni 1 kere aradı o da anneme işitme cihazı almam içindi. Ben yıllarca babamı çok masum ve iyi zannettim. Oysa sadece beni kullanıyormuş. Hiç benimle ilgilenmemiş. İyi babalığı sizi dövmedim liseye gönderdim olarak açıklıyor.
Eşim tabi ki kızgın onlara . Kötü birşey için veya bişey lazım olunca değil kızınızı merak ettiğiniz için arayın. Ama sizden anne baba olmaz torunları da göremeyeceksiniz artık dedi. Zaten aramazlardı ama bu laftan sonra sürekli aramaya başladılar. Torunları özledik biz size ne yaptık vs diye. Şimdi duygusal manipülasyon yapıyorlar. Bıktım artık gerçekten. Yıllarca uzak durdum ararlarsa konuştum yoksa iletişim kurmadım. Kendimi kandırmışım meğerse uzaktan da kullandırtmışım. Neden sevemediler keşke bilseydim. Neden bu kadar kör oldum. Neden anlamam zaman aldı. Kendime sinirim geçmiyor. Ben üniversite de öğretim görevlisiyim. Noroscienza alanında doktora yapıyorum. Çok sosyal biriyimdir. Arkadaşlarım çok sever, çevremde insanlar gelip benden akıl alır. Ama kendime faydam yokmuş meğerse. Artık seslerini bile duymak istemiyorum. Eşim çok destek oluyor ama ona karşı da utanıyorum. Onun ailesi gerçekten çok iyi çünkü.
Kemoterapi radyoterapi ve ameliyat bitti. Şimdi kontrol kemoterapisi olmalı ama iyiyim diye doktora gitmiyor şaka gibi. Çünkü salak phalanx ödemiyor artık.
Neyse özetle ne anne ne de baba kutsal. Hayatımın içinden geçtiler her fırsatta. Artık sınırları çizdim ama kendime kızgınlığım kaç terapi sonrası geçer bilmiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Yazdım yazdım sildim.. Bu konuda ben de çok doluyum.Herkes anne baba olamıyor.Senin yaşadıklarına benzer hatta çok daha kötüsünü yaşadım ama erken akıllandım.Şuanda para vermediğim için babam bana o….pu diyor sen düşün gerisini.
 
sevimmmli .!.:
Her şeye rağmen kendinizi güzel yetiştirmişsiniz çok güçlüsünüz. Malesef aile yönünde imtihan olmuşsunuz. Eşinize çocuklarınıza odaklanın siz evlatlık görevini yapmışsınız zaten
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim. Evet onlardan uzak olmak bana çok iyi geliyor.
Yenna .!.:
Gerçekten çok üzücü. Kendi hayatınızda eşiniz ve çocuğunuz ile mutlu iseniz onlarla bağlantıyı kesmeniz sizin sağlığınız için gerekli. Yazık günah sizin de canınız var. Üzülüyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
Hiç konuşmamak istiyorum. O zamanda drama yaratıyor annem. Halamı kuzenlerimi arayıp bana ulaşamadığını söyleyip ağlıyor ruh hastası. Küsmeyip konuşunca bir süre sonra sıkılıyor aramayı bırakıyor.
mermad- .!.:
Yazdım yazdım sildim.. Bu konuda ben de çok doluyum.Herkes anne baba olamıyor.Senin yaşadıklarına benzer hatta çok daha kötüsünü yaşadım ama erken akıllandım.Şuanda para vermediğim için babam bana o….pu diyor sen düşün gerisini.
Genişletmek için tıkla...
İnsan olamadan anne baba oluyorlar sonra bize yazık oluyor gerçekten. Çok üzüldüm size umarım geçmişi unutturacak kadar mutlu olursunuz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

N
Hamilelik, depresif ruh hali vs
Yorumlar
11
Görüntüleme
655
KelebekkB
KelebekkB
A
Boşanacağım ama hazmedemiyorum
2 3 4
Yorumlar
66
Görüntüleme
3K
Aybalahanim
Aybalahanim
Z
Komşu belası
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
2K
Ece1980
E
narintanyeri
Çok uzun bir yazı oldu farkındayım ama ne yapsam okuyan olursa bana bir yol gösterin 😭😭😭
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
2K
samyeli34
samyeli34
M
Eşimin ailesinden soğudum görüşmek istemiyorum bunu nasıl belli ederim ?
Yorumlar
8
Görüntüleme
1K
Umurumdaydi
U
X