Psikolojik sıkıntılarim var.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Evet sinirleniyorum bağırıyorum. İlk defa kontrol edemeyince vurdum. Bunların yanlış olduğunun farkındayım, düzeltmek istiyorum. Hem kendim hem çocuklarım için.
inşallah düzelecek canım Allahın izniyle sabırlı olmaya çalış sinirlenince balkon cama çık duş al çoçukların çok küçük anladığım kadarıyla baş edemiyorsun eşinde destek olmuyormuş kreşe mi versen birini?
 
Doktordan dönüyorum. İlaç verdi eczaneye gidip almam gerekiyor bu 5 dakika 10 dakika gecikme demek. 100 kere aradi esim neredesin neredesin. Anlatamıyorum heralde benim iki dk dinlenmeye hakkım yok mu. Gel de sinirlenip ağlama. Yani 2 dakika temiz hava almayayım dışarıda. Bir yere gittim mi hiç oyalanmadan geri dönmem gerekiyor. Yoruldum inanin keyfimden yapmıyorum. Koşa koşa eve dön. Kahvaltı hazırla onu topla evi topla git kızı al gel ödev yaptır. E iki dk dışarı çıktım oyalaninca neredesin yoruldum artık. Yolun ortasında durdum ağlıyorum yani bu benim suçum mu sadece
 
Kızım birinci sınıf 8.30 da götürüyorum 2.30 da alıyorum. Hep bı eleştiri bura niye böyle yoruldum artık
 
Anladığım kadarıyla iş biraz da eşinizde bitiyor. Onun daha fazla desteğine ihtiyacınız var. Böyle durumlarda kapatın telefonunuzu ya, gerçekten. Koca adam iki çocukla baş edemeyecek mi? Siz annesiyseniz o da babaları canım hayret bir şey. İşiniz var, doktora bir yere mi gidiyorsunuz kapatın telefonunuzu nefes alın biraz
 
Kızım birinci sınıf 8.30 da götürüyorum 2.30 da alıyorum. Hep bı eleştiri bura niye böyle yoruldum artık
duyma bazı şeyleri görme burası sosyal medya umursamamayı öğren ne takıyorsun yolda görsen tanımayacağın insanlar için değmez
 
duyma bazı şeyleri görme burası sosyal medya umursamamayı öğren ne takıyorsun yolda görsen tanımayacağın insanlar için değmez
Bura derken siteyi kastetmemistim ağlarken eksik kalmış yazı. Ev dağınık olunca eşim için bura ne böyle bura noye dağınık şunu da yapmamissin bu da duruyor diye hep bı eleştiri.
 

Bırak dağınık kalsın, derli toplu olmayıversin her şey. Pisleniversin, lekeleniversin, yetişiverme her şeye, koşturma, aheste yürü arada ki nefessiz kalma böyle. Çocuklarına kadar pişir-temizle ve yardım al. Aileden birilerini çağır, ne bileyim yakın arkadaşlarından rica et "Biraz hava almaya çıkacağım benim çocuklara bugün ablalık yapıversene" de, maddi durumunuz müsaitse bastır yardımcı için. Bırak eşini yav ne derse desin.

Bakın hiçbir psikolojik sıkıntı, bir çocuğa el kaldırmanın bahanesi olamaz. Ben bipolar hastası bir anneyim 8 yaşında bir oğlum var ve bir kere elim kalmadı, bağırmadım bile çocuğuma. Ama bu nasıl oldu? Kendimi tanıyorum, ara ara dinlendirilmem gerekiyor benim ki bu her insanın ihtiyacı ancak benim pilim biraz daha çabuk bitiyor diyelim. Eşim bu süreçte destekti, annem destekti, çocuğumu beraber, birbirimize kişisel alanlar tanıya tanıya büyüttük. Ne sinir krizi gördüm, ne öfkeme kapılacak kadar kendimden geçtim. Sizin 2 çocuğunuz var ve tek başınıza tüm yük üzerinizde. Bunu çözmeniz lazım, çözüm de sizi yer yer dinlendirmek. Kendiniz ayrı, çocuklarınız ayrı heder olursunuz bu böyle devam ettikçe.
 
Bura derken siteyi kastetmemistim ağlarken eksik kalmış yazı. Ev dağınık olunca eşim için bura ne böyle bura noye dağınık şunu da yapmamissin bu da duruyor diye hep bı eleştiri.
yardım et o zaman diyebilirsin yada yarım gun yardımcı tut ye parasını acıma erkeklere yaranamazsın
 
İşte bundan korkuyorum, düzeltemeyecegim yaralar açmak istemiyorum çocuklarım üzerinde. Dün bı sinir anında yaptım yapacağımı maalesef devam etsin istemiyorum. Ben gerçekten artık bagirmak bile istemiyorum çocuklarıma çünkü bu beni de yoruyor. Her şeyi güzellikle halletmek istiyorum. Bagirti gürültü bana da ağır geliyor, hem bedenen hem ruhen yoruluyorum enerjimi emiyor bütün günüm berbat oluyor vicdan azabından ölüyorum bu sefer ne diye bağırdım diye. Dün bir de vurunca bütün gece ağladım ağladım durdum baş ağrısi yaşıyorum. Çocuğumun yüzüne bakamıyorum utancımdan.
Bana da yardim edenler var annem babam kardeşlerim sağolsunlar. Bugün doktora gittim anlattım anlattım devlet hastanesi baya iyi dinledi. İlacıma ekleme yaptı. 3 hafta sonra tekrar bekliyorum lütfen ihmal etme dedi. Yazdığınız her şeyi not aldım önüme yapıştırdım göreceğim yere. Hiçbirini atlamayacgaim. Çok teşekkür ederim. Çok sağolun.
 

Evet, şiddet ortamı insanı yaralar. Bi de küçücükler, siz vursanız da gelir döner yine "Anne" deyip size sarılırlar; sizden başka gidecek, sığınacak yerleri mi var yavrucakların? Onlar için aşmalısınız bu konuda kendinizi. Yardımsa yardım, terapiyse terapi, ilaçsa ilaç.
 
Ama çocuk onlar,çocuk olmanın gereğini yapıyorlar. 6 yasında çocuktan 1 saat put gibi oturup ödev yapmasını,ders çalışmasını beklemeniz tuhaf. Bırakın biraz yapsın,baktınız sıkıldı,kardeşiyle oynamaya başladı ne bileyim dikkati dağıldı,kapatın kitabı defteri ara verin. Daha sonra yine yapar biraz,gerekiyorsa biraz ara verirsiniz. Diğeri de küçük,rahat vermiyordur ćok normal bitirememesi.
Benim oğlumda 1.sınıfta istediği kadar yapıyor,yoruldum diyor dinlen oglum sonra devam edelim diyorum. Sonra yapıyor. Bağırarak döverek falan sevdiremezsiniz ödevi ,dersi,okulu.
Lütfen uzman desteği alin ama el kadar çocuklara eften püften sebeplerle bunu yaşatmayın,günah.
Size emanet onlar,şükredin sağlıklılar,insanlar nelerle uğraşıyor, o çocukların kıymetini bilmeniz gerek.
 
Çok haklısınız. Ders konusunda bizde öyle yapıyoruz genelde tabi küçük çok bırakmıyor yarış yapıyoruz. Kronometre açıyoruz kısa süreli ben şunu yapıyorum sen şu satırı bitir. Ya da şu boyamayı yapana kadar ben meyve getireyim gibi gibi.
Üst üste geldi sinirimi yenemedim dün. Maalesef istemediğim bir şeyle sonuçlandı. Devamlı şiddet uygulayan biri değilim çocuklarıma. Ama genel olarak bir gerginligim ve sinirim var. Bağırıyorum evet ama kalkıp habire çocuk dövmüyorum. Dün patladım utancımdan çocukların yüzüne bakamıyorum.
 
Gittim doktora ilacımı değerlendirdi yanına ekleme yaptı aldım eczaneden. Biri sabah biri akşam kullanacağım.
Şimdi ilacı içtim azcik uzandım oğlum geldi yattı yanıma annem annem seni çok seviyorum annem diye şarkı söylüyor ben ölüyorum m
 
Vurdum dövdüm sonra oturdum ağladım hala da ağlıyorum. Çocuklarımı mahvettim.
Tam tedavi olmadan çocuk yapmamalıydınız. Kendisine faydası olmayan biri etrafına faydalı olamaz. Çocuklarınız adına üzüldüm.
Bu iş hap ile çözülmez.. Sizin uzun soluklu psikoterapi almanız lazım. Temiz havaya ihtiyacınız lazım.
Eşinizle aranız nasıl? Mutsuzluğu çocuklarınızdan mı çıkartıyorsunuz?
 
Magnezyum, D vitamini ve b12 gercekten cok önemli. Onlari ihmal etmeyin bence de. Onun disinda sanki ise geri dönmek size iyi gelecek. Cocuklar icin anneye birakmak, kres, bakici vs bir cözüm bulunabilir. Hem sizin hem cocuklarin psikolojisi icin cok iyi olur. Calisan bir kadinken cocuklu ev hanimi olmussunuz, büyük bir degisim. Herkesin ideal yasam tarzi farkli. Calismayi deneyin, o olmazsa bir kurs bir etkinlik bir arkadas vs size bir degisiklik lazim gibi.
 
Kan tahlili yaptırıyor musunuz?
B12, Demir vs gibi vitaminleriniz eksikse de bu etkileri yapar.
Sinir, halsizlik, depresyon.
Benim sık sık düşer vitaminlerim ve depresyon sürecine girdiğimde gidip tahlil yaptırıp iğne, ilaç alırım ve şikayetlerim geçer.

Psikoloğa yine gidin ama bu değerlerinize de baktırın mutlaka.
 
En son haziranda kan tahlili yaptırmıştım eksiklik yoktu tekrar baktirmam gerekiyor galiba.
 
Sizin sorununuz eşinizle çocuklarla ilgili değil kendimde bir dönem yaşadım çocuğun evin sorumlulukları ki ben çalışıyorum da işteki stres, üstüne eşten destek yok olsa da beklenilen kadar değil, sonu öfke krizleri ağlamalar vs vs ..
Öncelikle siz yine bir doktora gidin hatta sadece psikiyatriye değil dahiliyeye gidip rutin kan tahlillerini de yaptırın.
Eşiniz çocuklarla daha çok ilgilensin ve evdeki işlere de destek olsun olmuyor ise. Yapıyorsa konuşun yetmediğini anlatın yapmıyorsa yine konuşun yapmasını sağlayın.
Arada bırakın çocukları birilerine evden uzaklaşın arkadaş buluşması olur yalnız takılmak olur ortamınızdan uzaklaşın, maddi şartlar uygunsa küçüğü de kreşe verin yada sizde çalışın sosyalleşmek para kazanmak evden uzak kalmak iyi gelir bence...
 
Evet bı dönem çocuklar yokken yine evdeyken bunaliyordum. Çalışmaya başlayınca baya iyi gelmişti. Şimdi çocuklar var tabi eve de tikilip kalınca hep ev ev hep ev işi yapamayınca da başladı yine sıkıntılar. Çalışmak istiyorum bı kaç yere başvuru yaptım olmadı başvuru yapmaya devam edeyim.
Sabah gittim doktora ilacıma ekleme yaptı..birini aldım diğerini akşam içeceğim.
Eşimle de konuştuk biraz, abarttigimi düşünüyormus. Herkes ayniymis evet herkes aynı olabilir ama ben tolere edemedim işte. Sıkıntı burda.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…