- 24 Nisan 2015
- 6.857
- 7.035
eşler bizim kadar detaycı olmadıkları için sizi anlamaması normal geldi , ayrıca ev işi nankör bir karşılığı yok ne yemeğin ne temizliğin, çocuklar zaten her daim ilgi bekliyor sadece oyun oynamak değil bu beslenmesi ödevi sosyal aktiviteleri sağlık kontrolleri çoğu şeyle anne ilgilenince yetişememek herşeye insanı sinir ediyor elde olan birşey değil, siz kendinizin farkındasınız acısını çocuklardan çıkarmayın bundan sonraki süreçte sizin öfkeniz onları da asabi ve uyumsuz yapar eşte bitiyor büyük iş..Evet bı dönem çocuklar yokken yine evdeyken bunaliyordum. Çalışmaya başlayınca baya iyi gelmişti. Şimdi çocuklar var tabi eve de tikilip kalınca hep ev ev hep ev işi yapamayınca da başladı yine sıkıntılar. Çalışmak istiyorum bı kaç yere başvuru yaptım olmadı başvuru yapmaya devam edeyim.
Sabah gittim doktora ilacıma ekleme yaptı..birini aldım diğerini akşam içeceğim.
Eşimle de konuştuk biraz, abarttigimi düşünüyormus. Herkes ayniymis evet herkes aynı olabilir ama ben tolere edemedim işte. Sıkıntı burda.
Merhaba özel mesajlara bakar mısınız ?Tavsiye ettigim seyi de mutlaka yapin bence. Hatta size kendi kullandigim seyi de tavsiye edebilirim. Etkisini aninda hissedeceginiz bir sey ve hicbir zarari yok cunku zaten vucudumuzda olan seylerden olusuyor. Yani dusundugunuz gibi degil gercekten 10 dakika icinde enerji bombasi oluyor insan. Spordan once iciyor esim zaten genelde. Bende sabahlari hayata dönmek icin iciyorum. Sadece sigara kullaniyorsaniz sigara icemezsiniz bu takviyeyi kullandiginizda o kadar. Doktor kontrollerinizde hicbir sorununuz cikmazsa mutlaka deneyin. Her sey yoluna girer merak etmeyin. Donem donem oluyor insanlarin dalgalanmalari.
Desteksiz kalmış, 2 çocuk ve bütün sorumluluğun zor ve ağır geldiği bir anne.. Nerede görsem tanırım. Bir dönem aynı durumdaydım. Bir kere bu geçecek bunu bilin.. Eşiniz ödevden kaçıpta üstünüze kaldığınıza bakarsak eğer, sizin durumunuzun pekte farkında değil. Kendinizi bir hatırlamanız lazım öncelikle, sorumluluklarınızın altında ezilmişsiniz.. Anne mutlu olmazsa evde kimse mutlu olmaz.. Eşinize durumunuzu tam olarak açıkça izah edin. Yardım isteyin, annenizden, her kimse açıkça yardım isteyin, kaldıramıyorum, iyi değilim deyin açık olun. Kendinize vakit ayırmaya çalışın. Mesela sizi ne strese sokuyor. Evin kirli olması mı? imkan dahilinde kadın alın, iş bölümü yapın, bırakın kalan kalsın.. Hep evde olmayın, mesela kızınız okulda, öğlenci olsun diyelim, 3.5 yaşında oğlunuz öğle uykusu uyuyorsa o1-2 saatte ister arkadaşınızı çağırın kahve için, kitap okuyun, iş yapın, ya da yatın.. size ne iyi geliyorsa.. siz çoğaltın işte.. Psikatriste gidin ilaçta kullanabilirsiniz, tedavi olun size ne iyi geliyorsa. Ya da çalışın işe girin, hepsinden iyi gelir.. Dertleşmek isterseniz ben burdayım..Merhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.
Düzenini oturtmak zorundasin. Evin nasil bilmiyorum ama çok eşyadan ve iş çikartan şeylerden kurtul. Hersey kolay temizlenir yikanir takilir hafif olursa işin kolaylaşir. Fazla ivir zivirlardan kurtul ki, işin artmasin. Oyuncak vs bir kismini kaldir donusumlu oynasinlar. Cocuklar icin disiplin kurman lazim yavas yavaş. Odalarinda oynayip oyun sonrasi toplamayi ögretin. Baska odalara oyuncaklarini tasimasinlar. Etrafta eşya kalmasin cok gozunu yorar. Mesala kirlentin cogu bile daginikliktir. Zihninde sakinlesmeden etrafini duzene koyamazsin. Ama bak ilacini kullan birakma, kan testlerini yap mutlaka, sagligin iyi olmadigi surece sinirlerin iyice gerilir. Surekli basina gelenleri yazmak yerine neler yapacaksin onlarin planini yap kafandaŞimdi doktordan çıktım metroya yürüyorum ilacıma devam edeceğim bir de yanına ekleme yaptı yol üstündeki eczanelere sordum o ilaç Yok muadili var diyorlar.
Eşim yardımcı ama yardımcı yani sorumluluk yok üzerinde şu senin bu benim görevim halinde degil. Her şey yine bana bakıyor ve bende her şey tam olsun istiyorum ama olmuyor doğal olarak. Yapamıyorum yetiştiremiyorum ev işini zaten yavaş bı yapım var çok pratik değilim. Detaylarda takılı kalıyorum. Yapmadiklarim gözümün önünde olunca sinir basıyor. Her şey üst üste. Dün mutfak baya daginikti topladım baya vakit harcadim yoruldum. Çocuklar bı gittim ki oturma odasıni ve kendi odalarini dağıtmışlar ama ne dağıtma perdeleri bile yerinden çıkaracak noktaya getirmişler haliyle sinirlendim eşime sen ödev yaptır bende biraz toparliyim dedim. İşe gidicem dedi akşam 5 oldu saat bu arada. E çocuğun ödev duruyor oturrtturdum ödeve yap kızım hadi kızım. Hala oyalaniyor hala hareket halinde. Dur kızım hadi annem öyle böyle derken bu sefer oğlan bırakmıyor ders yapalım onu ver bunu ver ordan oraya. Zaten sinirliydim öfkemi de kontrol edemeyince, çocuklara patladım ama ne patlama. Sonrasında ağla ağla dur vah ki ne vah pişmanlık vicdan azabı. Ne oldu şimdi olan çocuğuma oldu. Halbuki iki dk oturtsaydi çocuğu derse bende iki dk dinlenseydim de yetistiremedim sen devam ettir deseydi böyle olmayacakti eminim. Öyle her gün her hafta her ay düzenli çocuğumu dövmüyorum patladım işte.
Çok agir depresyondan geciyorsun gibi gorunuyor. Bu kadar cabuk sinirlenmen, aglaman normal.Doktordan dönüyorum. İlaç verdi eczaneye gidip almam gerekiyor bu 5 dakika 10 dakika gecikme demek. 100 kere aradi esim neredesin neredesin. Anlatamıyorum heralde benim iki dk dinlenmeye hakkım yok mu. Gel de sinirlenip ağlama. Yani 2 dakika temiz hava almayayım dışarıda. Bir yere gittim mi hiç oyalanmadan geri dönmem gerekiyor. Yoruldum inanin keyfimden yapmıyorum. Koşa koşa eve dön. Kahvaltı hazırla onu topla evi topla git kızı al gel ödev yaptır. E iki dk dışarı çıktım oyalaninca neredesin yoruldum artık. Yolun ortasında durdum ağlıyorum yani bu benim suçum mu sadece
Desteksiz kalmış, 2 çocuk ve bütün sorumluluğun zor ve ağır geldiği bir anne.. Nerede görsem tanırım. Bir dönem aynı durumdaydım. Bir kere bu geçecek bunu bilin.. Eşiniz ödevden kaçıpta üstünüze kaldığınıza bakarsak eğer, sizin durumunuzun pekte farkında değil. Kendinizi bir hatırlamanız lazım öncelikle, sorumluluklarınızın altında ezilmişsiniz.. Anne mutlu olmazsa evde kimse mutlu olmaz.. Eşinize durumunuzu tam olarak açıkça izah edin. Yardım isteyin, annenizden, her kimse açıkça yardım isteyin, kaldıramıyorum, iyi değilim deyin açık olun. Kendinize vakit ayırmaya çalışın. Mesela sizi ne strese sokuyor. Evin kirli olması mı? imkan dahilinde kadın alın, iş bölümü yapın, bırakın kalan kalsın.. Hep evde olmayın, mesela kızınız okulda, öğlenci olsun diyelim, 3.5 yaşında oğlunuz öğle uykusu uyuyorsa o1-2 saatte ister arkadaşınızı çağırın kahve için, kitap okuyun, iş yapın, ya da yatın.. size ne iyi geliyorsa.. siz çoğaltın işte.. Psikatriste gidin ilaçta kullanabilirsiniz, tedavi olun size ne iyi geliyorsa. Ya da çalışın işe girin, hepsinden iyi gelir.. Dertleşmek isterseniz ben burdayım..
Ennn enn zorlandigim şeyler bir şeyi rutine bindirmek. Evim çok eşyalı değil eşyaya hizmet etmemek için esyam yettgi kadar. Ama işimi rutine bindirmek zor geliyor. İstiyorum ki her gün kalkıp başka bir şeyler yapayim mesela çamaşırları çok biriktiriyorum yıkıyorum kurutmaya atiyorum çıkarıyorum bı makine hemen katlasam on dk ama işte o on dk gözümde büyüyor sonra birikiyor katlanacaklar aynı şekilde mutfak iki bulaşığı toplamiyorum akşam uğraşıyorum bu seferde çok vakit kaybediyorum gibi gibi.Düzenini oturtmak zorundasin. Evin nasil bilmiyorum ama çok eşyadan ve iş çikartan şeylerden kurtul. Hersey kolay temizlenir yikanir takilir hafif olursa işin kolaylaşir. Fazla ivir zivirlardan kurtul ki, işin artmasin. Oyuncak vs bir kismini kaldir donusumlu oynasinlar. Cocuklar icin disiplin kurman lazim yavas yavaş. Odalarinda oynayip oyun sonrasi toplamayi ögretin. Baska odalara oyuncaklarini tasimasinlar. Etrafta eşya kalmasin cok gozunu yorar. Mesala kirlentin cogu bile daginikliktir. Zihninde sakinlesmeden etrafini duzene koyamazsin. Ama bak ilacini kullan birakma, kan testlerini yap mutlaka, sagligin iyi olmadigi surece sinirlerin iyice gerilir. Surekli basina gelenleri yazmak yerine neler yapacaksin onlarin planini yap kafanda
Herşeyden şikayet etmeseniz mi ? Mutlu olmanın yollarını bulmaya calişsaniz . Kimsenin istediği dört dörtlük olmuyor hayatta.Merhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.
Ya eşim evet iyi biri ama gerçekten anlamıyor beni. Ona gayet normal geliyor çocuklar büyürken ev böyle olur sende sabredeceksin yapacaksın modunda tamam haklı ama ben tolere edemiyorum bunu anlamıyor.Çok agir depresyondan geciyorsun gibi gorunuyor. Bu kadar cabuk sinirlenmen, aglaman normal.
Makarnayı ve çikolatayı da siz veriyorsunuz. Çocuklar kendileri gidip almıyorlar sonuçta. Siz yapın , başka birşey vermeyin, aç kalınca yemek zorunda kalacaklar.Hiçbir şey yemiyorlar çikolata makarnayla besleniyorlar yapıyorum yemiyorlar. Bu sefer buna sinirleniyorum her şeye sinirleniyorum. Birbirlerine giriyorlar, aralarını bulamıyorum. Ordan oraya atlıyorlar zıplıyorlar sinirleniyorum. Her şeye sinirleniyorum ağlıyorum dayanamıyorum artık hiçbir şeye kaldıramıyorum tahammül edemiyorum.
Kızım az da olsa çeşit yiyor sebze olarak. Ama oğlum daha sebzenin kendisini sulu yemek olarak yemiş değil. Kabağı patatesi brokoliyi karnabahari fln çorba şeklinde verdim ama taze fasulye nohut kuru fasulye bulgur fln daha ağzına koymuşlugu yok. Üç gündür aç makarnayı da yemiyor. Kıymalı mantı açmıştım ondan yedi o da yogurtsuz daha süt yoğurt beyaz peynir zeytinin tadini bilmiyor.. Sabah kahvaltısında omlet ve kaşar peynirli tosttan başka bişi yemiyor. Çikolata eve nadir alınır kahvaltıya misafir varsa fıstık ezmesi alırız onu da çok beğendikleri sen yemezler. Ama annemler ergen kardeslerim var onlar yiyorlar orda görürse yiyor bı kaç gündür annemle işimiz olduğundan kahvaltıyı orda yaptık çikolatadan başka bir şey yemedi. Bir şey yemeyince ağlıyor getiriyorum yemeği ağlıyor makarna diye öyle aç dursun yer olayı hiç olmadı yani.Makarnayı ve çikolatayı da siz veriyorsunuz. Çocuklar kendileri gidip almıyorlar sonuçta. Siz yapın , başka birşey vermeyin, aç kalınca yemek zorunda kalacaklar
Mümkünse tabiki imkan dahilinde ama özel dokta gitseniz daha faydalı olur gibi. Bu süreçte ailenizdende destek alsanız daha iyi olmaz mıMerhaba hanımlar. Direk derdimi anlatayım zira kimse halimden anlamıyor. Eleştiriye her şeye açığım çok utanıyorum zaten yaptiklarimdan.
12 senelik evliyim 6 yaşında 1.sinifa başlayan bir kızım 3.5 yasinda bir oğlum var. Kendimi bildim bileli psikolojik sıkıntılarim var kimi zaman psikiyatrik kimi zaman psikolojik destek aldım. Ama hiçbir fayda görmedim. En son doktor ilacı bıraktırdı ki bence doğru bir ilaç degildi. Yani ihtiyacım olan ilaç değildi. Tani da yok zaten öyle ilaç verip gönderdiler hep bunalmissin diyip ama bence öyle bunalma durumu degil. Zaman zaman ağlıyor zaman zaman sinir krizi geçiriyorum ama artık çocuklarımdan utanıyorum ve bugün artık had safhaya ulaştı ki. Çocuklara zarar vermeye başladım. Eşim vardiyalı çalışıyor evdeyse yardım ediyor ama bana yetmiyor çünkü benim yapacak gücüm hiç olmuyor neredeyse. Cocuklara yemek yapmaya takatim yok. Halim yok sanki bacaklarimda ellerimde güç yok. Bugün mutfağı topladım biraz oturma odasına geçtim ki her yer kağıt kalem kartonlar yirtilmis neyse biraz bağırdım, topladim.Ders yaptıracağım kızıma okuldan geldi oynadı kardeşiyle artık oturduk ödeve. Oyalaniyor iki sayfa ödevi hala bitirmedi. Birbirlerine vuruyorlar bağırıyorlar. Bir dedim otur iki dedjm otur. Evet çocuk farkındayim ama benim sıkıntılarım var dayanamıyorum eşim 4 saatlik ise gitti sabahtan akşama kadar evdeydi yaptır ödevini öyle git dedim kaçtı gitti. Ben başladım bağırdım çağırdım ağladım hala sinirim geçmedi tuttum dövdüm ikisini de. Utanıyorum artık valla çocuklarımdan yüzlerine bakamıyorum seviyorum ama seven zarar verir mi zarar veriyorum resmen..hiçbir hareketlerine dayanıyorum. Yarına tekrar randevu aldım. En ağır ilaç neyse versin artık belki baygın şekilde yatarsam iki küçüğüme zarar vermem. Yatırıp tedavi ederler mi beni? Sinir krizi geçiriyorum çocuklarımı da mahvettim.
tadını bilmediği şeyleri yememesi çok normal. Si yemek yaparken onu yanınızda tutun, yardım etsin, karıştırsın, yani onunla katkısı oldun. Arada güzel olmuş mu diye tadına baktırın. Bunu bir kez değil uzun süre yapın. Ondan büyük sevdiği çocuklar varsa , onlarla konuşup, oğlunuzun göreceği şekilde önündeki yemeği överek yemek yemelerini sağlayın. Benim küçük kuzen de yemezdi ama benim erkek kardeşim olunca o yediği için yerdi . Gerekirse danışmanlık alın. Ayrıca üç gün hiçbirşey yememesi bana mantıklı gelmedi, meyve ya da başka birşey yemiştir mutlaka. Çikolatayı ödül olarak da kullanabilirsiniz, işte bu tabaktakiler biterse yiyebilirsin diye. Bir çocuğun hiç et. Sebze yemeden büyümesi ve gelişmesi mümkün değil, pes ederek çocuğunuzun sağlığından , gelişiminden çalıyorsunuz.Kızım az da olsa çeşit yiyor sebze olarak. Ama oğlum daha sebzenin kendisini sulu yemek olarak yemiş değil. Kabağı patatesi brokoliyi karnabahari fln çorba şeklinde verdim ama taze fasulye nohut kuru fasulye bulgur fln daha ağzına koymuşlugu yok. Üç gündür aç makarnayı da yemiyor. Kıymalı mantı açmıştım ondan yedi o da yogurtsuz daha süt yoğurt beyaz peynir zeytinin tadini bilmiyor.. Sabah kahvaltısında omlet ve kaşar peynirli tosttan başka bişi yemiyor. Çikolata eve nadir alınır kahvaltıya misafir varsa fıstık ezmesi alırız onu da çok beğendikleri sen yemezler. Ama annemler ergen kardeslerim var onlar yiyorlar orda görürse yiyor bı kaç gündür annemle işimiz olduğundan kahvaltıyı orda yaptık çikolatadan başka bir şey yemedi. Bir şey yemeyince ağlıyor getiriyorum yemeği ağlıyor makarna diye öyle aç dursun yer olayı hiç olmadı yani.